Φοβάμαι...

Χθες το πρωί, μέσα σε ένα ήλιο με δόντια βαφτίσαμε τον Σ. μου... Μετά το νταβαντούρι στην εκκλησία, οι λίγοι καλεσμένοι μας ήρθαν από το σπίτι να πιούμε ένα ποτήρι κρασί για τον μπέμπη... Πέρασα αρκετά καλά, ο Σ. μου ήταν ήσυχος, η διάθεση ήταν καλή, ο καιρός μας την χάρισε και μπορούσαμε έστω φορώντας το παλτό να καθίσουμε στη βεράντα να κάνουμε κι ένα τσιγάρο...

Το πρόβλημα είναι ότι δυσκολεύομαι να χαρώ αυτόν τον καιρό γιατί φοβάμαι.... Φοβάμαι αυτό που έρχεται αύριο και δεν μπορώ να το κουμαντάρω, δεν μπορώ να το προβλέψω... Κάποτε υπήρχαν σταθερές στο μυαλό και στη ζωή μου (μας) τώρα όλα είναι στον αέρα...  Δεν ξέρω τι λεφτά θα παίρνω τον επόμενο μήνα, πόσος θα είναι ο μισθός μου, αν θα έχω μισθό, αν θα μπορώ να πληρώσω το νοίκι... Πάω στο βενζινάδικο και στο super market και καταθέτω μικρές περιουσίες για να ψωνίσω τι ρε γαμώτο; Κοιτάζω τον Σ. και δεν ξέρω τι ζωή θα μπορέσω και θα με αφήσουν να του προσφέρω, δεν ξέρω αν θα μπορέσει να ζήσει όπως έζησα εγώ στα παιδικά χρόνια που ήταν καλά χωρίς να είναι πλούσια...

Χθες, εκεί στο μπαλκόνι του τσιγάρου, όλοι αυτό συζητούσαμε, για την μαυρίλα που μας έχει πλακώσει όλους.... Ο αδερφός μου άνεργος εδώ και καιρό, ο Γ. φρέσκος άνεργος, του μήνα, όχι ότι δούλευε  πριν κανονικά, για το χαρτζιλίκι δούλευε, απλά για τον ΟΑΕΔ η υποαπασχόληση είναι εργασία... Ο Σ. με τα 4 παιδιά, ο Κ. που δουλεύει τρεις δουλειές και πάλι με το ζόρι την παλεύει και οι άλλοι που ακόμα το μαχαίρι δεν μας έχει μπει εντελώς στον λαιμό αλλά νιώθουμε ήδη την κόψη του να μας αγγίζει και περιμένουμε... 

Τι περιμένουμε;  Δεν ξέρω... Ίσως κάποιον να μας σώσει, να μας πει ότι όλα είναι καλά, ίσως κάποιον να μας ξυπνήσει  και να μας πει ότι βλέπουμε όνειρο... Μαλακίες... Μόνο εμείς μπορούμε να μας σώσουμε αλλά ακόμα φοβόμαστε πολύ ή δεν έχουμε ζοριστεί ακόμα τόσο πολύ που να μην μας νοιάζει τίποτα... Σκεφτόμαστε ακόμα, το νοίκι, το παιδί, τις μικρές απολαύσεις που έχουμε επιτρέψει ακόμα στον εαυτό μας να έχει και λουφάζουμε, μην τα χάσουμε κι αυτά, γιατί είναι καλύτερο να έχεις κάτι από το να έχεις τίποτα αλλά αυτή η ιστορία δεν σταματάει, θα μας πρεσάρουν μέχρι να φτάσουμε στο τίποτα και μετά τι;

Μετά έρχεται η λύτρωση, ο σκλάβος δεν έχει να χάσει τίποτα παρά μόνο τις αλυσίδες του, σωστό και ψέμα μαζί, ας χάσω και τις αλυσίδες μου, τον Σ. μου όμως πώς να τον στερηθώ και τι να του στερήσω; Από την άλλη μόνος σου μπορεί και να υπομείνεις πράγματα, να συμβιβαστείς με την δυστυχία, για το παιδί που εξαρτάται από εσένα, που ζει λόγω εσού, συμβιβάζεσαι; Όχι, δεν συμβιβάζεσαι, ίσα ίσα, εξοργίζεσαι περισσότερο... Τι θα κάνεις; Θα δείξει...

Στο τσιγαρομπάλκονο δεν είπαμε μόνο αυτά, είπαμε και για τον Θρύλο, μαλώσαμε για τη διαιτησία, πειράξαμε τον Δ. για τον Ταυλανδό γιο του (εσωτερικό αστείο που σηκώνει επεξήγηση αλλά δεν είναι της παρούσης), είπαμε κι άλλα, γελάσαμε... Το γέλιο ξορκίζει κάπως την μαυρίλα, δεν είναι αντιβίωση αλλά παυσίπονο, κάνει και αυτό την δουλειά του,  είναι απαραίτητο... Είμαι σίγουρος ότι το φοβούνται, δεν το θέλουν, δεν είναι τυχαίο ότι το δαιμονοποιήσαν παπάδες και πολιτικοί... Αν δεν τους πάρεις στα σοβαρά, είναι ανίσχυροι, δεν υπάρχουν, θέλει μόνο μια κίνηση για να τους στείλεις στο διάολο... Πότε όμως;


Σχόλια

  1. Αυτό το μαύρο σύννεφο πάνω απ' τα κεφάλια μας το νιώθουμε όλοι. Είχαμε reunion με παλιούς συμμαθητές τις προάλλες και στη θέση των ερωτήσεων-στατιστικών για τα οικογενειακά του καθενός (ξέρεις, γάμοι, γεννήσεις κτλ) η ερώτηση που κυριαρχούσε ήταν "δουλειά έχεις;".

    Τουλάχιστον εσύ έχεις τον Σ., εμείς δεν ξέρω αν θα έχουμε την άνεση και το κουράγιο να κάνουμε οικογένεια αν συνεχίσει να χειροτερεύει η κατάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υγ να σας ζήσει, να είναι υγιής και κυρίως τυχερός. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ἦλθε γιὰ νὰ μείνῃ ἡ κρίση. Δυστυχῶς δὲν μπορῶ νὰ δῶ πότε θὰ τελειώσῃ ἀλλὰ κι ἂν τελειώσῃ, μᾶς βεβαιώνει κανεὶς ὅτι οἱ κρατοῦντες δὲν θὰ ἀρχίσουν πάλι τὰ ἴδια;

    Σ'αὐτοὺς τοὺς μαύρους καιροὺς λοιπὸν ἡ γιατρειὰ βρίσκεται στὸ νὰ ζυγιάζῃς τὰ θετικά σου καὶ τὰ ἀρνητικά. Ὅταν ἡ ἀβεβαιότητα, ὁ φόβος τῆς ἀνεργίας ἢ ἔστω τῆς ἀνέχειας σὲ διπλαρώνει, τότε μιὰ ἄμυνα εἶναι νὰ σοῦ ὑπενθυμίζῃς τὴν οἰκογένειά σου π.χ.. Ἡ ὕπαρξη ἑνὸς ἀγαπημένου ἀπάγκιου (σύζυγος – τέκνο) εἶναι πολὺ ἱαματική.

    Ἀλὶ σὲ ἐμᾶς ποὺ δέν... Σνίφ...

    Νὰ σᾶς ζήσῃ ὁ νεοφώτιστος! Καλῶς ὄρισε στὸ κλὰμπ τῶν χριστιανῶν! Μπράβο σας! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Lali

    Αυτό μου λέγανε χθες κάτι φίλοι...
    Εσύ πρόλαβες να κάνεις παιδί, εμάς μας βλέπω μαγκούφηδες...

    Ευχαριστώ για τις ευχές σου...

    @ vangelakas

    Έτσι είναι Ευάγγελε, με τη ζυγαριά στο χέρι είμαστε όλη την ώρα, τι άλλο μπορείς να κάνεις?
    Μέχρι να θολώσει το μάτι και να πάρεις το ζύγι και να το φέρεις στο κεφάλι κάποιου...

    Να 'σαι καλά για τις ευχές σου...
    Λες να μπήκε για να μείνει ο πιτσιρίκος στους κόλπους της Εκκλησίας?
    Ο μπαμπάς την κάνει πάντως σιγά-σιγά όσο περνάει ο καιρός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νὰ μείνῃ! Ἀλλὰ νὰ εἶναι σκεπτόμενος ἀκόμα κι ἀγνωστικιστὴς ἀλλὰ μὴν ἀπεμπολῇ τὶς παραδόσεις μωρέ... Ἔτσι τὸ βλέπω ἐγώ. Τεσπὰ ὑγιὴς νὰ εἶναι κι ὅλα τ'ἄλλα ὅπως γουστάρει ὁ ἴδιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. έξω από το κουτί...

    είστε και οι 2 εργαζόμενοι, με ένα υπέροχο παιδάκι και ένα σπίτι γεμάτο φίλους και χαμόγελα.

    μάλλον είναι περισσότερα τα γέλια στη ζωή σου τα τελευταία χρόνια, παρά τα κλάμματα..

    τα δύσκολα είναι πάντοτε μπροστά, αλλά αυτό το λέγαμε και πριν από χρόνια ;-)

    Πες μου πώς χάσαμε μόνο μια ευκαιρία: Νταλάρα, Παπούλια και Αρχιεπίσκοπο στον ίδιο χώρο για 2 1/2 ώρες :-pppp

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να σας ζήσει ρε

    Μην το βάζεις κάτω, σημεία των καιρών.

    Είπαμε: προετοιμαζόμαστε και ας γίνει οτι θέλει.
    Ας το γλεντήσουμε στην τελική.
    (Τα "λέω" σε σένα για να τα "ακούω" κι εγώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να σας ζήσει βρε.

    Όλοι έτσι είμαστε, το ξέρεις. Για να τη βγάλω καθαρή το μόνο που κάνω είναι να σκέφτομαι και να προγραμματίζω μέχρι την επόμενη βδομάδα το πολύ. Αν σκεφτώ για παραπέρα θα θέλω να κόψω τις φλέβες μου και δεν με παίρνει, δεν είναι και του χαρακτήρος μου....
    Κι όμως, ακόμα κι αυτό κάτω από το μαύρο σύννεφο το κάνω.
    Πάντως νομίζω πως υπάρχει ακόμα "λίπος να καεί". Όταν καεί κι αυτό τότε δεν ξέρω πραγματικά τι θα γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. pada geros kai dinatos!!! :) oso gia ta alla oloi pleon auta skeftomaste...kali evdomada!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Να σας ζήσει ο Σ. και μακάρι να ζήσει καλύτερες μέρες.

    Είπες μια λέξη-κλειδί...Λουφάζουμε! Γαμώτο, δεν είναι ότι το θέλουμε. Η ανάγκη μας κάνει πολλές φορές...

    Καλημέρα και στους 3 σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Να σας ζήσει.
    Για τα υπόλοιπα υπάρχει η επιλογή του να συνεχίσεις να πιστεύεις στην τελική νίκη, γιατί απλώς οτιδήποτε άλλο είναι αδιανόητο.
    Κάτι τέτοια έλεγε κι ο Γκέμπελς βέβαια, δεν ξέρω αν είναι καλός οιωνός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας!!! :)

    @dpat

    Τα γέλια είναι περισσότερα από τα κλάματα, δεν έχεις άδικο, αυτό που με ζορίζει είναι το τι θα γίνει μετά, κι οι προοπτικές είναι δυσοίωνες...

    Νταλάρα, Παπούλια και Αρχιεπίσκοπο, πού σε καλέσανε πάλι και δεν πήγες?

    :P

    @Vlaxos

    Βασικά σκεφτόμουν ένα (ή και παραπάνω) δικό σου post
    όταν έγραφα αυτό.

    @dame31

    Λίπος να καεί...
    Ανατριχιαστικά εύστοχη μεταφορά...
    Σχεδόν το μύρισα...

    @Leviathan

    Το ξέρω ότι όλοι έτσι σκέφτονται...
    Καλό είναι να τα λέμε δυνατά τουλάχιστον, να μην νιώθουμε μόνοι...

    @Γαμάει και Δέρνει

    Δεν το θέλουμε να λουφάζουμε αλλά το test του καθρέφτη κάθε πρωί έχει αρχίσει και γίνεται εξαιρετικά δύσκολο...
    Ως πότε?

    @Γιάννης Πλιώτας

    Η πίστη είναι το τελευταίο πράγμα που απομένει, φτάνει να μην καταλήξουμε σαν τους πρώτους χριστιανούς, στα λιοντάρια...

    Καλημέρα σε όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. αυτές τις μέρες σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα είναι τα Χριστούγεννα.Πέρυσι είχα κέφι, στολίζαμε για πρώτη φορά με το μωρό, ήταν όμορφα. Φέτος δεν έχω το κουράγιο ούτε το κέφι. Τις ίδιες σκέψεις μ' εσένα κάνω. Χαμογελώ για το παιδί, όπως κι εσύ φαντάζομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χαμογελάς γιατί πρέπει...
    Γιατί το χρειάζονται οι άλλοι γύρω σου και το χρειάζεσαι κι εσύ...
    Δεν γίνεται διαφορετικά, αλλιώς θα πηδήξουμε από κανένα παράθυρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου