Ποδαρικό και κάποιες σκέψεις...

Δεν έχω κάνει ποδαρικό ακόμα στο "Ψαροκόκαλο", φταίει που ασχολούμαι πολύ με τις "Ιστορίες από τη βιβλιοθήκη", θέλω να τις κάνω να λάμψουν...

Περνάω μια περίοδο φορτισμένη συναισθηματικά, όχι αρνητικά όμως... Έχω καταλάβει πλέον πόσα πολλά έχει αλλάξει ο ερχομός του παιδιού στη ζωή μου και στη ζωή της Μ. ... Οι ζωές μας δεν θα είναι ποτέ πια ίδιες και δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό... Άλλαξαν πια οι προτεραιότητες και τα θέλω μας και πράγματα που στερούμαστε, ούτε που τα σκεφτόμαστε...

Έχει αλλάξει και ο τρόπος που βλέπω την Μ.... Πάντοτε την αγαπούσα και την αγαπώ, είναι η καλύτερή μου φίλη, το άλλο μου μισό... Τώρα όμως όταν τη βλέπω με το παιδί, πως το μεγαλώνει, πως το αγαπάει, πως θλίβεται που θα ξαναγυρίσει στη δουλειά (αυτή, μια πάλαι ποτέ workaholic), τη σέβομαι, την θαυμάζω και την ευχαριστώ που είναι αυτή που είναι, που μου χάρισε το καλύτερο και μεγαλύτερο δώρο...

Τώρα θα σταματήσω εδώ...
Η Μ. διαβάζει το "Ψαροκόκαλο" συχνότατα αλλά δεν σχολιάζει, επειδή όμως είναι ευσυγκίνητη, σε αυτό το σημείο θα κλαίει ήδη...

Καλή χρονιά να έχουμε, όλα θα πάνε καλά...

Update: Οι "Ιστορίες από τη βιβλιοθήκη" δεν υπάρχουν πια...

Σχόλια

  1. "...τη σέβομαι, την θαυμάζω και την ευχαριστώ που είναι αυτή που είναι..." Υπάρχει μέγιστο από αυτό; Να σέβεσαι και να θαυμάζεις τον άνθρωπο με τον οποίο περνάς τη ζωή σου...

    Είστε αξιοθαύμαστοι και οι δύο. Εσύ γιατί τα παραδέχεσαι όλα αυτά και η Μ. γιατί σε εμπνέει. Και φυσικά ο πιο τυχαιρός από όλους είναι ο μικρός επαναστάτης της παρέας σας!

    Φιλιά και στους 3 σας και να αγαπάτε και να το λέτε! Κάνει κι εμάς τους υπόλοιπους λίγο καλύτερους ανθρώπους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μπράβο, εἶσαι τυχερὸς ποὺ εἶσαι μὲ ἄνθρωπο ποὺ κλαίει συχνά.
    Εἶμαι σίγουρος δὲ ὅτι ὅλα τοῦτα, τῆς τὰ λὲς καὶ ἐκ τοῦ σύνεγγυς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μεγάλη κουβέντα ξεστόμισες Ευάγγελλε...

    Ναι της τα λέω αλλά είμαι κι ελαφρώς μουγκοθόδωρας στο μιλητό εκ του σύνεγγυς...

    Το γραπτό είναι πιο εύκολο... άσε που γράφουμε που γράφουμε τα σώψυχά μας στα blogs, ας γράψουμε/γράψω και για κάτι καλό, που αξίζει, όχι όλο μαυρίλες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ίσως το πιο όμορφο post σου - σίγουρα το πιο γλυκό ως τώρα. Ακούγεται υπέροχο αυτό που ζείτε, να είστε καλά..

    υγ η "Γαμάει και Δέρνει" στο blog της σκοτώνει κόσμο και παραέξω είναι γλυκειά και ήρεμη..μυστήρια πράγματα... :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου