Κάθε πρωί...

...που πηγαίνω στη δουλειά, εκεί στη Μεσογείων λίγο πριν το φανάρι της Κατεχάκη, βλέπω την εξής σκηνή... Στην είσοδο μιας πολυκατοικίας ένας άντρας, πάνω κάτω στην ηλικία μου και λίγο μεγαλύτερος, καθισμένος σε αναπηρική καρέκλα, σφιχτοκουμπωμένος με το μπουφάν του, περιμένει... Παρέα του κάνει μια ηλικιωμένη γυναίκα, προφανώς η μητέρα του, η οποία πολλές φορές στέκεται από την έξω πλευρά της εξώπορτας και κοιτάζεις τον δρόμο... Αυτό που περιμένουν είναι ένα βανάκι της Εταιρείας  Προστασίας Σπαστικών το οποίο παραλαμβάνει τον άντρα στην αναπηρική καρέκλα, προφανώς για κάποια απασχόληση, φυσιοθεραπεία ή κάτι άλλο, δεν γνωρίζω... Η γυναίκα αν και ηλικιωμένη φαίνεται δυναμική, ζωντανή, κουμαντάρει το καροτσάκι με χέρι σταθερό και σίγουρο... Προφανώς, η ζωή της δεν της έδωσε περιθώρια για λυποψυχίες καθώς έπρεπε να σταθεί στα πόδια της για δυο... Κάθε πρωί που περνάω και τους βλέπω σκέφτομαι ότι δεν ξέρεις τι χαρτιά θα σου μοιράσει η ζωή αλλά πρέπει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς με αυτά που έχεις στα χέρια σου...και ότι το παιδί του καθενός είναι το φως της ζωής του... Όσες στενοχώριες και να σου δώσει, εκούσιες ή ακούσιες, δεν ξεχνάς ποτέ εκείνη την πρώτη στιγμή που το είδες όταν γεννήθηκε...

Σχόλια

  1. Καλημέρα από Μαμά...δες, Μπαμπά...δες! Θέλουμε να επικοινωνήσουμε μαζί σου αλλά δεν εντοπίσαμε το email σου στο blog. Θα μας το στείλεις στο email μας που θα το βρεις εδώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπάρχει φόρμα επικοινωνίας στην σελίδα Contact από όπου μπορείτε να μου στείλετε email...

    Μέχρι το βράδυ, αν δεν με έχετε προλάβει, θα επικοινωνήσω μαζί σας...

    Καλώς ήρθατε Μαμά...δες,Μπαμπά...δες!!!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να σου πω εσένα.. άμα με πιάσει το σύνδρομο "εγώ πότε θα γίνω μάνα;" θα με περιθάλψεις εσύ μετά...;

    υγ πολύ συγκινητικό post, όπως πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ετσι είναι!!
    Τα παιδιά μας είναι το φως της ζωής μας!!!
    Η φίλη μου η Ρία γέννησε ένα κοριτσάκι με σύνδρομο Ντάουν.
    Δεν το αλλάζει με τίποτα, είναι λέει η χαρά της ζωής της!
    Δεν αντέδρασε βέβαια έτσι ήρεμα από την αρχή, μην τρελαθούμε κιόλας!
    Ζώντας όμως με αυτό το παιδί, μεγαλώνοντας αυτό το παιδί, το δικό της παιδί, δέθηκε πολύ γερά μαζί του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το παιδί του καθενός είναι το φως της ζωής του...

    Να μη το ξεχάσεις ποτέ αυτό!

    Καλημέρα και στους 3 σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Lali

    Τι εννοείς να σε "περιθάλψω"?
    Δεν νομίζω να συμφωνήσει η γυναίκα μου... :P

    Y.Γ. Είμαι πολύ ευαίσθητο αγόρι... :P :)

    @ΕΛΕΝΑ

    Έτσι ακριβώς...
    Κι εννοείται ότι δεν είναι τίποτε εύκολο αν συμβεί κάτι στο παιδί σου...εδώ ο Σ. είναι άρρωστος εδώ και δυο μέρες και υπάρχει μια αναταραχή κι ένα άγχος... αλλά basta, ψυχραιμία... Αν δεν στηρίξει ο γονιός το παιδί του τι θα γίνει?

    @ Γαμάει και Δέρνει

    Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, πίστεψέ με... :)

    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ἀκόμη δέν σοῦ διευκρίνησε γιά τά περί περιθάλψεως ἡ λαλί!

    λαλί ἐγώ πάντως δέν ἔχω γυναίκα! λόλ! Ἄσε τόν χάλια τόν snowball!

    ΥΓ: σήμερις ἀρχινᾷ τό παζάρι στήν Κλαυθμῶνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άκου τον lali...
    Ο Ευάγγελος είναι κορμάρα... :)

    Y.Γ. Χλωμό το βλέπω να κατεβαίνω διότι την έχει αρπάξει ο μικρός και είναι χάλια και παίζει να με έχει κολλήσει γιατί από το πρωί είμαι κάπως... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. να μου δίνει βρε τα lexotanil στην ώρα τους εννοώ.. πονηρά μυαλά πια όλοι (look who's talking)

    όσο για τον Vangelaka δεν πιστεύω τπτ, κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει εξάλλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. τσίου τσίου!

    ἐγὼ πιὸ πολὺ σὲ φλῶρος φέρνω...

    Ἤ καρδερινούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. μη μου το κάνεις αυτό! έχω μάθει ήδη για δυο γνωστούς ότι είναι gay σήμερα. και τρίτος;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πάλι μου πηδάτε τα σχόλια εσείς οι δύο?

    :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. rofl

    ἔχετε δίκιο, συγγνώμη.
    καλορίζικος ὁ ῥάφικ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Mπα τι λέτε, σας τον επιστρέφουμε άμα θέτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλησπέρα.Πολλές φορές βλέπω και εγώ τέτοια"δράματα".Και πραγματικά θαυμάζω ολους αυτούς τους ανθρώπους που ενώ υπομένουν μένουν συγκινητικά αξιοπρεπείς!Αυτοί είναι οι ήρωες της ζωής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολύ σωστά Ματθαίο, αυτοί είναι οι ήρωες της ζωής, άνθρωποι που θα άξιζαν να θεωρούνται πρότυπα αλλά αλίμονο, η κοινωνία μας έχει άλλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. τα παιδιά μας είναι όντως το φως της ζωής μας... ένα φως εκτυφλωτικό που κάνει τον κόσμο μας ομορφότερο!
    Καλώς σε βρήκα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Με συγκίνησες βρε ...
    Πάω να πάρω τηλέφωνο τον μικρό μου και να βρω έναν τρόπο να του ζητήσω συγγνώμη , που του κρατάω μούτρα τελευταία και να του πω ότι ... είναι το φως της ζωής μου .
    Ακούγεται απλό και αυτονόητο , αλλά είναι πολύ σπουδαίο .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Το περιστατικό που περιγράφω είναι πραγματικό οπότε δεν σε συγκίνησα εγώ αλλά αυτοί οι άνθρωποι, η μάνα και ο γιος, εγώ απλά μετέφερα την "είδηση"... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου