Ο φετιχισμός του ασύλου...

Κανένα άσυλο δεν προστάτεψε τους φοιτητές του Πολυτεχνείου και της Νομικής το 1973, δεν υπήρχε άσυλο... Αυτό δεν τους εμπόδισε να καταλάβουν τις σχολές τους σε εποχές δυσκολότερες και πιο επικίνδυνες από τις σημερινές... Αναγάγουμε το άσυλο σε τοτέμ ενώ η ουσία της αγωνιστικής κινητοποίησης δεν περιλαμβάνει καβάντζες ούτε κι αυταπάτες... Φαντάζεται κανένας ότι η εξουσία, αν βρεθεί στην ανάγκη, θα εμποδιστεί από το όποιο άσυλο για να επιβάλλει την θέλησή της; Η ιστορία αποδεικνύει το αντίθετο... Είμαι αντίθετος στην κατάργησή του αλλά δεν καταλαβαίνω και τον φετιχισμό του πανεπιστημιακού ασύλου... Άσε που κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει και η κουβέντα για το πόσα έκανε και πόσα δεν έκανε το κίνημα για να φτάσουμε στο σημείο να μπουκάρουν οι διμοιρίες των ΜΑΤ στο ΑΠΘ για γεγονότα, αντικειμενικά ασήμαντα, συγκριτικά με άλλες χρονιές...

Σχόλια

  1. Χαίρομαι που συμφωνείς, να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το άσυλο ήταν για φοιτητές και για ιδεες, όχι για κουκουλοφόρους που σπάνε τα πάντα και τα ξαναπληρώνουμε απ' την αρχή. Παντα ήμουν υπερ του να καταργηθεί, κρυβόμαστε πίσω απ το δάχτυλό μας-λες κι έχουμε δημοκρατία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το άσυλο ξεφτιλίστηκε και ξεχείλωσε τόσο πολύ σαν έννοια που θα σου πω σαν παράδειγμα (φαιδρό αλλά χαρακτηριστικό) ότι στα late 90s κάποιος φίλος μου, σε συνεργασία με γνωστούς του από Πολυτεχνείο, επικαλούμενος εκδήλωση πολιτικού σχήματος, έκανε το πάρτυ των γεννεθλίων του στο αίθριο της αρχιτεκτονικής του ιστορικού κτιρίου του Πολυτεχνείου... (εκεί είδα για πρώτη φορά την μετέπειτα γυναίκα μου)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και μιλάς κιολας. Αχάριστε. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου