Στιγμές...

Το μωρό έχει ξυπνήσει και πεινάει, αναλαμβάνω να τον ταΐσω αφού η Μ. τον κρατούσε όλο το βράδυ για να κοιμηθεί λίγο... Τον ταΐζω, τον αλλάζω και επειδή τον έχει πιάσει λόξιγκας περπατάω ξυπόλυτος μέσα στο σκοτεινό σπίτι και τον κρατάω μέχρι να του περάσει και να νανουριστεί... Μέσα στην κουζίνα φαίνεται η οθόνη υγρών κρυστάλλων του ραδιοφώνου που λέει την ώρα, 4:19 ... Μάλλον πεινάει ακόμα, ανασηκώνει το κεφάλι του από τον ώμο μου και αγγίζει με το στόμα του το μάγουλό μου σαν να μου δίνει φιλί... Ο χρόνος σταματάει, είμαστε μόνο εγώ κι αυτός... Η ζωή όταν κοιτάς προς τα πίσω είναι στιγμές, αυτή είναι μια από τις πρώτες μας...

Σχόλια

  1. Σας εύχομαι όλες οι "πρωτιές" σας να αφήνουν γλυκιά γεύση και να έχουν την ίδια συγκίνηση. Τι υπέροχο να έχεις ένα μωρό στο σπίτι...... Μπράβο σου που βοηθάς την μανούλα. Είναι πολύτιμη κι αυτή.... Είναι σημαντικό να νιώθει η γυναίκα - σύντροφος - μαμά πως ο άντρας - σύντροφος - μπαμπάς είναι ΕΚΕΙ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου! :)

      Βοηθάω την Μ. όσο μπορώ, ίσως όχι τόσο όσο στον πρώτο μου γιο τον οποίο μόνο που δεν θήλασα αλλά προσπαθώ να είμαι δίπλα στη γυναίκα μου όσο γίνεται περισσότερο...

      Διαγραφή
  2. σαν μέλος του Συλλόγου Ξυπόλητων ΝυχτοΝταντάδων δηλώνω: αυτές οι στιγμές τη νύχτα είναι μοναδικές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μερικές φορές είναι και μαρτυρικές γιατί από την κούραση θες να βάλεις κι εσύ τα κλάματα αλλά ναι, όταν έχεις τη διαύγεια να τις διακρίνεις, είναι μοναδικές...

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου