Ψαροκόκαλο...

Η πρώτη μας συνάντηση είχε κανονιστεί με ραντεβού... Θα γεννιόσουν Δευτέρα 1η Μαρτίου με καισαρική... Τα υπερβολικά πολλά αμνιακά υγρά στην κοιλιά της μαμάς σου σε έκαναν να επιπλέεις κανονικότατα και να μην παίρνεις θέση "εξόδου", ενώ κανά δυο περιστροφές του ομφάλιου λώρου γύρω από τον λαιμό σου συνιστούσαν όχι ακριβώς ανησυχία αλλά προσοχή...  Εκείνο το τελευταίο Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου, πριν τη γέννηση σου είχαμε περάσει μια χαλαρή και ξεκούραστη μέρα... Το βραδάκι βάλαμε στο dvd να δούμε το "Agora" ... Είδαμε καμιά ώρα, νυστάξαμε και το κλείσαμε για να το δούμε την επομένη... Δεν ξέραμε ότι θα αξιωθούμε να ολοκληρώσουμε την ταινία κάποιους μήνες μετά... Κατά τις 5 το πρωί της Κυριακής, 28 Φεβρουαρίου, ακούω μέσα στον ύπνο μου την μαμά σου να με φωνάζει από το μπάνιο... Πετάχτηκα πάνω και την ρώτησα τι έγινε...  "Μάλλον σπάσανε τα νερά" , μου είπε... Κάτσαμε λίγο στο κρεβάτι ξαπλωμένοι και οι δύο και αφήσαμε την ώρα να περάσει για να

Είδα προχτές το βράδυ το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ "Antifa: Chasseurs de Skins" το οποίο αναφέρεται στον τρόπο που αντέδρασε ένα κομμάτι της παρισινής νεολαίας στην άνοδο του Εθνικού Μετώπου του Λεπέν και στην επιθετικότητα και τη βία που είχαν εξαπολύσει στους δρόμους του Παρισιού οι πολυάριθμες ομάδες skinhead νεοναζί, στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του '80, σχηματίζοντας ομάδες κρούσης που κυνηγούσαν τους αντιπάλους τους στους δρόμους.... Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζονται μέλη των ομάδων εκείνων και περιγράφουν με λεπτομέρειες ιστορίες από τις μάχες στους δρόμους και δίνουν μια εικόνα από εκείνες τις μέρες και την υποκουλτούρα που είχε αναπτυχθεί σχετικά με τους κώδικες συμπεριφοράς, το ντύσιμο, το κούρεμα, τον "οπλισμό" που χρησιμοποιούνταν στις συγκρούσεις... Πολλά από αυτά που περιγράφουν, flight jackets, αρβύλες Doc Martens, άσπρα κορδόνια οι φασίστες, κόκκινα οι αντιφασίστες, πεσίματα, ψειρίσματα των μπουφάν και των αρβύλων τα θυμάμαι να γίνονται και στη

Την θυμήθηκα χθες όταν στο phorum ανέβασε κάποιος topic για το διήγημα του Γκόρκι, "Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο" ... Το είχα διαβάσει στο δημοτικό, στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού, το είχα δανειστεί από την δανειστική βιβλιοθήκη της τάξης μου που η κυρία Σαπφώ οργάνωσε και δημιούργησε και έγινε τελικά δανειστική βιβλιοθήκη όλου του σχολείου... Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου, ήταν από ένα χωριό κοντά στα Βατερά της Λέσβου... Η εμφάνιση της ήταν στερεοτυπικά μυτιληνέικη, πολύ σγουρά μαλλιά και μεγάλη μύτη... Χτυπούσε το "νι" και "λι" και ειδικά όταν τσαντιζόταν του έδινε και καταλάβαινε καθώς διάνθιζε την ομιλία της με καθαρά χωριάτικες εκφράσεις ( "Πόσο κάνει ο βούτυρος , μπρε;" )... Ήταν η δασκάλα μου για τέσσερα χρόνια, από την τρίτη μέχρι και την έκτη δημοτικού και πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο, που κατάφερα να σκέφτομαι λίγο παραπέρα από αυτό που μου λένε οι άλ

Σήμερα το πρωί στον Nitro Fm, στην εκπομπή του Βαγγέλη Χαρισόπουλου, άκουγα το "party του κάγκουρα" , ένα tribute στα '90s, στα κομμάτια εκείνα που όταν τα ακούμε ένα ειρωνικό γελάκι σχηματίζεται στο στόμα μας... Vanilla Ice , Snap , 2 Unlimited και τράβα κορδέλα... Έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια, γαμώτο, απ' όταν ξεκίνησαν τα '90s... Πρέπει να είμαι από τους πρώτους στην Ελλάδα που αγόρασαν το "Nevermind" και θυμάμαι την μέρα που πέθανε ο Cobain ... Στο γυμνάσιο, στα party χορεύαμε pogo με Αντίδραση ... Θυμάμαι όταν ακούσαμε για το νέο είδος ηλεκτρονικής μουσικής που έπαιζε ένας dj σε ένα club στην Φρανκφούρτη ... Έχω πάει στην περιβόητη συναυλία των Prodigy στο Βύρωνα που διακόπηκε λόγω επεισοδίων... Έχω πάει στα party του Αλίμου, στο X-Movie Theater και σε party σε γκαράζ... Ήμουνα στο Rockwave που έγινε στον Άγιο Κοσμά, όπου είχαν γίνει επεισόδια (πάλι έπαιζαν οι Prodigy !) και είχαμε μπει στη ζούλα από μια τρύπα στα κάγκελα... Έχω ζήσει ωραία