Ψαροκόκαλο...

Είμαι ορκισμένος οπαδός του Stephen King ... Έχω διαβάσει πολλά βιβλία του και δεν έχω βγάλει κανένα σκάρτο, το ακριβώς αντίθετο, μου άρεσαν όλα... Τον Πύργο δεν τον είχα αγγίξει μέχρι τώρα... Με φρέναρε πάντα το πλήθος των βιβλίων, η κατάδυση σε ένα νέο σύμπαν που απαιτεί την αφοσίωση και την προσοχή σου... Τα χρόνια πέρασαν και είχα αρκετό καιρό να διαβάσω Stephen King μέχρι που πέσαν στα χέρια μου και τα 8 βιβλία της σειράς οπότε σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να το πάρω απόφαση και να διαβάσω τον Πύργο... Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο ίδιος ο Stephen King εξηγεί πώς γεννήθηκε σαν ιδέα ο Πύργος στο μυαλό του, το μυαλό ενός 19χρονου οπαδού του Tolkien με την ορμή, το θάρρος και την αλαζονεία ενδεχομένως να δημιουργήσει ένα έργο κι ένα σύμπαν εφάμιλλο του ειδώλου του... Σε αυτό το σημείο και όντας και ο ίδιος φανατικός του Tolkien οφείλω να πω ότι έχοντας διαβάσει το πρώτο βιβλίο του Πύργου (δεν ξέρω τι γίνεται στα επόμενα βιβλία), το σύμπαν του King απέχει έτη φωτός από το να πλ

Το "Το παιδί από τη Γερμανία" της Camilla Lackberg , είναι το δεύτερο βιβλίο της Σουηδής συγγραφέα και νοητή συνέχεια του πρώτου της βιβλίου που έπεσε στα χέρια μου, του  "Σε ζωντανή μετάδοση"   ... Κινείται στο γνώριμο ύφος της Lackberg , πρωταγωνιστές είναι φυσικά ο Πάτρικ Χέντστρεμ και η σύζυγός του ΄Ερικα Φαλκ και διαδραματίζεται στην Φιελμπάκα, μια μικρή πόλη της Σουηδίας... Η υπόθεση στηρίζεται στη δολοφονία ενός ηλικιωμένου, πρώην καθηγητή ιστορίας με εξειδίκευση στην ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου... Στον άνθρωπο αυτό είχε καταφύγει η Έρικα για πληροφορίες μετά τα αναπάντεχα ευρήματα που ανακάλυψε σε ένα μπαούλο στην σοφίτα του σπιτιού της στο τέλος του  "Σε ζωντανή μετάδοση"  ... Η Έρικα ψάχνει να βρει απαντήσεις για το παρελθόν της μητέρας της και να κλείσει πληγές του παρελθόντος και κάπως έτσι η αναζήτηση της Έρικα και η έρευνα για το δολοφόνο περιπλέκονται και στο τέλος μοιάζει ότι η απάντηση για τη μια αναζήτηση θα δώσει την απάντη

Υπάρχουν βιβλία που όταν τα διαβάζεις καταλαβαίνεις ότι δεν είναι αριστουργήματα αλλά δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου... Θες γιατί η υπόθεσή τους σου πατάει τα κουμπιά σου, θες γιατί είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι να διαβάσεις τη δεδομένη χρονική στιγμή... Προσωπικά καταλαβαίνω ότι κολλάω με ένα βιβλίο όταν μου γεννάται η επιθυμία να ψάξω στο internet για πράγματα που διάβασα στο βιβλίο, δεν τα γνωρίζω και μου έχουν εξάψει την περιέργεια... Βασικά αυτό είναι και γαμώ τις αποδείξεις ότι το βιβλίο είναι ενδιαφέρον (για μένα)... Το "Μυστικό της Γενέσεως" του Tom Knox  δεν πρωτοτυπεί θεματολογικά, κινείται στο παλιό, γνωστό μονοπάτι που χάραξε ο Dan Brown : Εναλλακτικές αναγνώσεις της ιστορίας, καταγωγή των θρησκειών, θεωρίες συνωμοσίες κτλ... Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο: Μια αποκάλυψη τόσο συγκλονιστική που θα μπορούσε να απειλήσει την κοινωνική συνοχή όλου του κόσμου. Μόνο ένας άνθρωπος γνωρίζει το μυστικό - και θα κάνει τα πάντα για να καταστρέψει

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που διάβασα Lovecraft  χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον απέφευγα... Ο  Lovecraft  έχει ένα πολύ διακριτό λογοτεχνικό στυλ το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο και το οποίο εγγυάται, είτε σου αρέσει πολύ είτε λιγότερο, ότι δεν θα απογοητευτείς... Το  "Ο ναός του τρόμου" είναι μια συλλογή τριών διηγημάτων που κινούνται μέσα στη γνωστή θεματική του  Lovecraft , τους "Μεγάλους Παλαιούς" και το υπερκόσμιο, εξωγήινο κακό που ενεδρεύει στο σκοτάδι... Το πρώτο διήγημα λέγεται "Το Πλάσμα που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" ...  Είναι η αφήγηση των δραματικών γεγονότων που συμβαίνουν στα σκοτεινά βουνά του Βερμόντ όταν μια πλημμύρα φαίνεται να αποκαλύπτει κάτι που είναι πολύ καλά κρυμμένο... Πρόκειται για ένα διήγημα τυπικό του ύφους του  Lovecraft  το οποίο χτίζει σταδιακά μια εξαιρετικά απειλητική ατμόσφαιρα μέχρι να καταλήξει στο  πολύ δυνατό φινάλε... Μόνο μείον που του βρίσκω είναι το αρκετά μεγάλο μέγεθος του κ

Το  "Η μάρτυρας της φωτιάς" είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφικού διδύμου που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Lars Kepler   που διαβάζω και είναι το τρίτο του συνολικά... Όταν είχα διαβάσει το "Συμβόλαιο του Παγκανίνι" είχα αναγνωρίσει την συγγραφική δεξιοτεχνία αλλά κάτι μου έλειπε... Αφού έχω διαβάσει και το "Η μάρτυρας της φωτιάς" είμαι πεπεισμένος ότι αυτό που μου έλειπε οφειλόταν στην απόδοση του κειμένου από την μεταφράστρια... Τα δυο βιβλία έχουν μεταφραστεί από δύο διαφορετικές μεταφράστριες και οι διαφορές είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού... Αντιγράφω την περίληψη από το οπισθόφυλλο: Ένα νεαρό κορίτσι βρίσκεται δολοφονημένο στο απομονωτήριο ενός κέντρου για προβληματικούς εφήβους. Το κρανίο του είναι σπασμένο και έχει τα χέρια πάνω στο πρόσωπό του, σαν να έπαιζε κρυφτό με τον δολοφόνο. Σ' ένα βοηθητικό οίκημα, βρίσκεται νεκρή η νοσοκόμα της βραδινής βάρδιας. Έχει δολοφονηθεί με σφυρί. Παρόλο που σε βάρος του εκκρεμεί μια εσωτερι

Ένας μοναχικός ταξιδιώτης φτάνει σε μια απομακρυσμένη πόλη του Finnmark μια καλοκαιρινή νύχτα βόρεια του αρκτικού κύκλου... Ισχυρίζεται ότι έχει ταξιδέψει μέχρι εκεί για κυνήγι αλλά στην πραγματικότητα τρέχει για να σώσει τη ζωή του... Έχει κλέψει λεφτά και ναρκωτικά από το αφεντικό του και τώρα τρέχει να γλιτώσει... Εκτός από τους διώκτες του τρέχει να ξεφύγει κι από τις αναμνήσεις του, τις προσωπικές του αποτυχίες, τους δαίμονες του... Εκεί στην άκρη του κόσμου  θα γνωρίσει ανθρώπους που θα του αλλάξουν τη ζωή και θα τον βοηθήσουν να βρει το πραγματικό της νόημα, όχι χωρίς κόπο και υπερβάσεις... Ο Nesbo , σε αυτό το βιβλίο που αποτελεί μια ανεπίσημη συνέχεια του "Αίμα στο χιόνι" καθώς επανεμφανίζονται χαρακτήρες από αυτό το βιβλίο, ακολουθεί και εδώ την μικρή φόρμα (183 σελίδες) και γράφει μια ιστορία περισσότερο για την ανθρώπινη ψυχή παρά ένα κλασσικό αστυνομικό/noir... Όπως και στο  "Αίμα στο χιόνι" , το βιβλίο είναι μια αφήγηση κι όχι το λύσιμο ενός

Τον Οκτώβριο του 2013 πεθαίνει ο Κωστής Σκαλιόρας , ο επί 37 χρόνια σύντροφος της Ξένιας Καλογεροπούλου ... Σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί τον χαμό του και να τον κρατήσει κοντά της όσο γίνεται περισσότερο ξεκινάει να του γράφει ένα γράμμα στο οποίο θυμάται την κοινή τους ζωή, αποκαλύπτει σκέψεις που δεν μοιράστηκε μαζί του, αναπολεί το παρελθόν της πριν σμίξουν... Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περιγράφεται η πορεία της ζωής της   Ξένιας Καλογεροπούλου  σε συνάρτηση με τον άντρα της ζωής της αλλά και ένα παρελθόν και μια ελληνική πραγματικότητα άγνωστη εν πολλοίς στους περισσότερους από εμάς και σε αρκετά σημεία ίσως και ακατανόητη... Το "Γράμμα στον Κωστή" δεν προσπαθεί να δρέψει λογοτεχνικές δάφνες ούτε είναι μια αυτοβιογραφία... Είναι αυτό που λέει ο τίτλος του, ένα γράμμα σε ένα αγαπημένο, μια κατάθεση ψυχής σε κάποιον που αγαπάμε και ξέρουμε ότι μπορούμε να του ανοίξουμε την καρδιά μας...  Αυτό είναι και τελικά που θα κρίνει ο αναγνώστης διαβάζοντάς το, το α

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, η περίληψη λέει τα παρακάτω: Μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται νεκρή πάνω σ’ ένα ακυβέρνητο γιοτ στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. Τα πνευμόνια της είναι γεμάτα θαλασσινό νερό, κι όμως δεν βρίσκεται ούτε σταγόνα στα ρούχα της. Η αδελφή του θύματος, μια διάσημη ακτιβίστρια για την ειρήνη, καταδιώκεται από έναν αδυσώπητο φονιά. Την ίδια μέρα, ένα πτώμα ανακαλύπτεται κρεμασμένο από σχοινί μπουγάδας σ’ ένα διαμέρισμα της Στοκχόλμης. Πρόκειται για τον Καρλ Παλμκρόνα, τον γενικό διευθυντή της Επιθεώρησης Στρατηγικών Προϊόντων, τον άνθρωπο που επικυρώνει τα συμβόλαια εξοπλισμών της Σουηδίας. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για φόνο, γιατί το δωμάτιο είναι άδειο και δεν είχε τρόπο να σκαρφαλώσει ως τον διπλό κόμπο που τον έπνιξε. Ωστόσο ο επιθεωρητής Γιούνα Λίννα είναι σίγουρος ότι πρόκειται για αυτοκτονία… Διεξάγοντας ταυτόχρονα τις δύο έρευνες, ο Λίννα αγνοεί ότι εισχωρεί σ’ έναν ύποπτο κόσμο αποτελούμενο από μυστικές προμήθειες, σιωπηρές συμφωνίες και διαβολικά συμβόλ

Αυτό που βαριέμαι περισσότερο όταν θέλω να γράψω ένα post για να περιγράψω τι εντυπώσεις μου άφησε η ανάγνωση ενός βιβλίου, είναι όταν πρέπει να γράψω μια περίληψη της υπόθεσης... Σήμερα βαριέμαι περισσότερο από τις άλλες φορές γι' αυτό και θα αντιγράψω την περίληψη που έχει στην σελίδα του βιβλίου ο εκδοτικός οίκος: Ένας πληρωμένος δολοφόνος ερωτεύεται τη γυναίκα του πελάτη του, η οποία τυχαίνει να είναι ο στόχος της αποστολής που αναλαμβάνει. Μάλλον αυτός που έγραψε αυτή την περίληψη βαριόταν περισσότερο από ότι εγώ τώρα... Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Το  "Αίμα στο χιόνι" του Jo Nesbo , είναι ακόμα ένα βιβλίο του Νορβηγού συγγραφέα στην μετά - Harry Hole εποχή... Αποτελεί μέρος μιας διλογίας καθώς την συγγραφή του ακολούθησε ένα άτυπο sequel το "Περισσότερο Αίμα" το οποίο ευελπιστώ να διαβάσω σύντομα... Και το "Ο γιος"   ανήκει στην μετά - Harry Hole εποχή αλλά στο  "Αίμα στο χιόνι"   ο   Nesbo δείχνει να α

Ξεκίνησα να διαβάσω το  "Ο λαβύρινθος του Όντιν" λόγω του τίτλου του... Η μυθολογία των Σκανδιναβικών λαών είναι μια από τις τελευταίες ασχολίες μου και το μυστήριο που υποσχόταν ο τίτλος με εξιτάρησε... Ο  Mads Peder Nordbo  είναι Δανός με σπουδές στη Νορδική γλώσσα και λογοτεχνία άρα το πακέτο ήταν πολλά υποσχόμενο...  Η υπόθεση αφορά την ιστορία ενός νεαρού Δανού φοιτητή γλωσσολογίας, του Ματίας, ο οποίος δέχεται μια πρόσκληση από ένα άγνωστο να καταγράψει και να μελετήσει μια γνώση η οποία σύμφωνα με τα λεγόμενα του μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά και τον ίδιο τον Ματίας... Η πρόσκληση γίνεται αποδεκτή, ο Ματίας μεταβαίνει στο Λονδίνο όπου βρίσκεται αυτός που τον προσκάλεσε και σιγά σιγά αρχίζει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι που αφορά αποκαλύψεις που αφορούν τόσο την ανθρωπότητα όσο και το θολό οικογενειακό παρελθόν του Ματίας... Το βιβλίο κινείται σε μια λογοτεχνική κατηγορία που δεν ξέρω αν εγκαινίασε αλλά σίγουρα έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό ο "Κώδικας

Δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα για τον αναγνώστη αυτού του blog να διαβάζει την άποψή μου πάνω στα βιβλία του Nesbo ... Το "Ο γιος" είναι το ενδέκατο βιβλίο του που διαβάζω και όλες οι κριτικές μου κινούνταν στο ίδιο μοτίβο: Ξεκινάμε από αντιδράσεις του τύπου standing ovation και καταλήγουμε σε αντιδράσεις που περιλαμβάνουν κραυγές ενθουσιασμού και επιληπτικές κρίσεις... Πιστεύω ότι δεν περιμένετε κάτι διαφορετικό να συμβεί και για αυτό το βιβλίο του Νορβηγού αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο...  Θα πω πάλι τα ίδια και τα ίδια, το τι φοβερή ατμόσφαιρα έχει το βιβλίο, τι καταιγιστική η πλοκή, πόσο συμπαγείς οι χαρακτήρες, πόσο ζωντανές οι περιγραφές, πόσο πολύπλευρο είναι, ότι δεν υπάρχει άλλος σαν τον  Nesbo , ότι ΑΥΤΟΣ είναι το σκανδιναβικό noir... Όλα θα είναι αλήθεια όμως, τουλάχιστον για μένα αλλά μάλλον και πολλούς άλλους  Nesbo  maniacs εκεί έξω... Γιατί ο Νορβηγός έχει αυτό το κάτι που κάνει κλικ μέσα στο κεφάλι μου, που με κάνει να μην μπορώ να αφήσω το βιβλίο

Το τέταρτο, κατά σειρά, αστυνομικό μυθιστόρημα, της  Camilla Lackberg , έχει πρωτότυπο τίτλο στα σουηδικά "Olycksfågeln" που σύμφωνα με το Google Translate σημαίνει στα ελληνικά "Ατυχής" ... Ο αγγλικός τίτλος του βιβλίου είναι "The Gallows Bird" ή "The Stranger" που πάλι σύμφωνα με το Google Translate σημαίνει "Το πουλί της αγχόνης" και "Ο ξένος" , αντίστοιχα... Ο τίτλος με τον οποίο κυκλοφορεί το βιβλίο στα ελληνικά είναι "Σε ζωντανή μετάδοση" ... Πέραν της Βαβέλ που υπάρχει στην απόδοση του τίτλου αυτού του έρμου βιβλίου, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο πιο ταιριαστός, αν και όχι ο αυθεντικός, σύμφωνα με το περιεχόμενο του βιβλίου, είναι ο ελληνικός... Μιλώντας για το περιεχόμενό του βιβλίου, η υπόθεση εκτυλίσσεται στην επαρχιακή πόλη του Τάνουμσχεντε στο οποίο γυρίζεται ένα tv reality show όταν η δολοφονία μιας συμμετέχουσας έρχεται να ταράξει τα νερά και να γυρίσει όλους τους προβολείς της δημοσιότητα

"Ο νάνος" του Pär Lagerkvist ζει κάπου στην αναγεννησιακή Ιταλία στην αυλή κάποιου πρίγκηπα το οποίο υπηρετεί όπως και την οικογένειά του... Κρατάει ένα ημερολόγιο μέσα από το οποίο παρακολουθούμε τις σκέψεις του για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του... Ο νάνος είναι ένα πλάσμα σε εκούσια έχθρα με την ανθρωπότητα, θεωρεί εαυτόν γέννημα μιας αρχαίας φυλής ακατανόητης στα μάτια των ανθρώπων που τον αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση... Απορρίπτει πλήρως τις ανθρώπινες συνήθειες, ελεεινολογεί τον έρωτα, το γέλιο, τα πάντα, ο κυνισμός και το μίσος είναι τα κυρίαρχα συναισθήματά του... Διαβάζοντας τις αφηγήσεις του καταλαβαίνουμε ότι η στάση του αυτή έχει σφυρηλατηθεί από την απόρριψη που βίωσε και βιώνει καθημερινά ήδη από τις πρώτες μέρες της ζωής του, από την άρνηση του κόσμου όλου να τον αφήσει να πάρει την θέση του στην ανθρωπότητα... Του στερήθηκαν οι ρόλοι του παιδιού που γνωρίζει την τρυφερότητα της μητρικής αγκαλιάς, του άντρα που αγκαλιάζει τη γυναίκα που αγαπά, του π

Μεσοδυτικές πολιτείες στα μέσα της δεκαετίας του '80... Απέραντες εκτάσεις, καταχρεωμένες φάρμες, trailer parks, bar φορτηγαντζήδων στην εθνική οδό, φτώχεια, χιόνι, λάσπη, ριγκανισμός στα "καλύτερά" του, συντηρητισμός και καχυποψία για κάθε τι διαφορετικό... Κάπως έτσι είναι το σκηνικό για όλα αυτά που θα συμβούν ένα παγωμένο βράδυ του Γενάρη του 1985 που η οικογένεια Ντέι ξεκληρίζεται, η μητέρα και δύο από τις κόρες της δολοφονούνται, κατηγορούμενος είναι ο γιος της και μοναδική επιζήσασα η μικρή κόρη, η εφτάχρονη Λίμπι... 24 χρόνια μετά, η δυσλειτουργική Λίμπι στην προσπάθειά της να βρει λεφτά για να ζήσει, δέχεται να σκαλίσει ξανά τις αναμνήσεις της από εκείνο το βράδυ και να ξαναψάξει την υπόθεση της δολοφονίας της οικογένειάς της για λογαριασμό ενός club που ασχολείται με την λύση εγκλημάτων και δολοφονιών... Αυτό που στην αρχή θα ξεκινήσει σαν μια απλή προσπάθεια να εξασφαλίσει χρήματα για την επιβίωσή της θα εξελιχθεί σιγά σιγά σε ένα ταξίδι για την αποκάλυψη τ

Υπάρχουν βιβλία που έχουν μια σημασία υποκειμενική για τον αναγνώστη... Πέρα από το περιεχόμενό τους, τα μηνύματα και τις ιδέες που θέλουν να επικοινωνήσουν, σημαίνουν και κάποια άλλα πράγματα για τον καθένα που τα διαβάζει, ακατανόητα και αόρατα στους άλλους αλλά πλήρη ουσίας στον ένα, σε αυτόν που τα βλέπει... Για μένα το βιβλίο αυτό ,   "Η ιστορία και τα μυστικά του WikiLeaks" , ήταν η ευκαιρία μου να βγω από το αναγνωστικό hiatus στο οποίο βρισκόμουν εδώ και λίγο καιρό... Ενεργοποίησε το μυαλό και την περιέργειά μου, να ψάξω στο Internet για τα πρόσωπα που αναφέρονται, να ψάξω να βρω την ταινία η οποία βασίστηκε στο βιβλίο ( "The fifth estate" ) και να συνειδητοποιήσω πόσες λίγες ταινίες βλέπω πια εγώ που κάποτε πήγαινα σινεμά τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα... Πέραν των προσωπικών μου διαπιστώσεων και συμπερασμάτων, το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον και ασχολείται με το φαινόμενο WikiLeaks  και τα κυριότερα γεγονότα που  το αφορούν όπως παρουσιάζεται μέσ απ

Η Χάριετ και ο Ντέιβιντ θέλουν το ίδιο πράγμα... Μια μεγάλη οικογένεια με πολλά παιδιά, φίλους και συγγενείς γύρω από μεγάλα τραπέζια, ευτυχία... Για κάποια χρόνια το πετυχαίνουν... Το ένα υγιές μωρό έρχεται μετά το άλλο, το σπίτι είναι σχεδόν πάντα γεμάτο από συγγενείς και φίλους, κάθε μέρα μοιάζει με μια εκδρομή στην εξοχή... Όταν η Χάριετ μένει έγκυος στο πέμπτο παιδί τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν... Το έμβρυο είναι υπερδραστήριο και βίαιο και κάνει την εγκυμοσύνη μαρτύριο... Η γέννησή του κάνει ακόμα πιο πολύπλοκα τα πράγματα καθώς το παρουσιαστικό του, η αλλόκοτη δύναμη και βιαιότητα που εμφανίζει και η συναισθηματική απουσία που αντιμετωπίζει τους πάντες, διαλύουν σιγά σιγά την οικογένεια και το αποξενώνουν από τα αδέρφια του...  Το πρώτο βιβλίο της  Doris Lessing που πέφτει στα χέρια μου είναι ένα βιβλίο το οποίο είχα στο μάτι εδώ και καιρό καθώς η θεματολογία του με ενδιέφερε πολύ όντας γονιός ο ίδιος... Είναι ένα μικρό υπέροχο λογοτεχνικό διαμάντι, ένα βιβλίο πο

Στις αρχές του καλοκαιριού του 2014 ένα θριαμβευτικό post  είχε σηματοδοτήσει την γνωριμία μου με τον Jo Nesbo και τον Harry Hole ... Το σημερινό έρχεται να ολοκληρώσει την γνωριμία αυτή με μεγάλη χαρά αλλά και μεγάλη θλίψη αφού πλέον έχω διαβάσει όλα τα βιβλία με ήρωα τον επιθεωρητή της αστυνομίας του Όσλο και τα στερητικά σύνδρομα έχουν ήδη ξεκινήσει... Ο "Χιονάνθρωπος" είναι το πιο γνωστό βιβλίο του Nesbo και του Harry Hole , πρόκειται μάλιστα να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη το 2017 ... Η υπόθεση αφορά το κυνηγητό του πρώτου κατά συρροή δολοφόνου της Νορβηγίας ο οποίος επιλέγει για θύματά του παντρεμένες γυναίκες με παιδιά όταν πέφτει το πρώτο χιόνι κάθε χρονιάς... Το βιβλίο είναι εξαιρετικό! Ok, έχουμε διαβάσει αρκετές ιστορίες κατά συρροή δολοφόνων αλλά η συγκεκριμένη είναι από αυτές που ξεχωρίζουν, καλοδουλεμένη με απίστευτη φαντασία και προσοχή στην λεπτομέρεια...Το διάβασα πλην των 50 πρώτων σελίδων μέσα σε μια μέρα, το Σάββατο που ήμουν άρρωστος στο κρ

Έχω τελειώσει το βιβλίο εδώ και δύο μέρες και σκέφτομαι τι να γράψω γι' αυτό... Προσπαθώ να γράψω κάτι καινούργιο, κάτι πρωτότυπο, να μην γράψω πάλι το πόσο πολύ λατρεύω τον Harry Hole και τον Jo Nesbo αλλά δεν τα καταφέρνω... Δεν τα καταφέρνω διότι δεν μπορώ να εξηγήσω επαρκώς το πόσο κομμένα και ραμμένα είναι στα γούστα μου αυτά τα μυθιστορήματα, το πόσο μου αρέσει ο αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας του Harry και η ματιά του Nesbo στην πραγματική εικόνα της νορβηγικής κοινωνίας απαλλαγμένης από την πατίνα του "σκανδιναβικού θαύματος"... Ο λόγος που μου αρέσει να διαβάζω τα βιβλία του Harry και του Nesbo  είναι καρμικός κι ως εκ τούτου είμαι καταδικασμένος να επαναλαμβάνομαι στις κριτικές μου... Ένας άνδρας του νορβηγικού Στρατού της Σωτηρίας δολοφονείται μέσα σε μια κατάμεστη πλατεία κι ο δολοφόνος διαφεύγει, χάνεται μέσα στο πλήθος σαν άλλος φαντομάς... Ο Harry Hole αναλαμβάνει την υπόθεση και το ανθρωποκυνηγητό ξεκινάει μέσα σε ένα παγωμένο Όσλο... Ο Harry

Δεν ήταν πολλά, ήταν μια περίεργη χρονιά που δεν επέτρεψε και πολύ διάβασμα... Στην πλειονότητά τους ήταν του Jo Nesbo , σίγουρα ήταν η χρονιά του, χωρίς να σημαίνει όμως ότι δεν διάβασα εξαιρετικά βιβλία άλλων συγγραφέων ή ότι τελικά κατάφερε να κερδίσει την πρωτιά στις προτιμήσεις μου... Σε αντίστροφη χρονολογική σειρά (από το πιο πρόσφατα διαβασμένο έως το παλιότερα διαβασμένο) ήταν τα παρακάτω: "Αόρατος" του Paul Auster "Το αστέρι του διαβόλου" του Jo Nesbo   "Νέμεσις" του Jo Nesbo "Έθιμα Ταφής" της Hannah Kent "Αιρετικοί" του Leonardo Padura "Η διαθήκη της Μαρίας" του Colm Tóibín "Ο μοναχός κι η κόρη του δημίου" του Ambrose Bierce "Η Πάπισσα Ιωάννα" του Εμμανουήλ Ροΐδη "Αστυνομία" του Jo Nesbo "Η λεοπάρδαλη" του Jo Nesbø "Οι Σταυροφορίες από τη σκοπιά των Αράβων" του Amin Mallouf "Ο κοκκινολαίμης" του Jo Nesbø "Οι κατσαρίδες" του Jo Nesb

Πρώτο post για το 2016, καλή χρονιά να έχουμε... Με αυτό το post καταπατώ έναν από τους βασικούς κανόνες που θέτω στον εαυτό μου, να μην γράφω ποτέ για ένα βιβλίο αμέσως μετά το τέλος της ανάγνωσής του, να περιμένω να "κάτσει" μέσα μου και μετά να γράψω γι' αυτό... Τελείωσα την ανάγνωση του "Αόρατου" πριν από 10 λεπτά από την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές και πραγματικά ένιωσα την ανάγκη να πω την άποψή μου κατευθείαν, εν θερμώ... Αναγνωρίζω ότι τα λογοτεχνικά μου κριτήρια μπορεί να έχουν αμβλυνθεί, μπορεί η υπερανάγνωση μυθιστορημάτων με τον Harry Hole και ebooks για business intelligense και software development να έχουν κάνει την λογοτεχνική μου αντίληψη άκαμπτη και στεγνή, δεν είναι τόσο πρόβλημα του αναγνώστη όμως όσο του συγγραφέα όταν το βιβλίο δεν έχει ένα διακριτό στόχο, ένα διακριτό προορισμό για τον οποίο ήρθε σε αυτόν τον κόσμο... Ψάχνω τις λέξεις εκείνες που θα κάνουν την άποψή μου πιο κόσμια και πιο ευανάγνωστη διότι αυτές που