Ψαροκόκαλο...

Το βιβλίο αυτό ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη από αυτές που σε κάνουν να ανακτάς ξανά την πίστη σου στο διάβασμα, στο συναίσθημα που μπορεί να σου χαρίσει μόνο ένα βιβλίο... Βρέθηκε στα χέρια μου κατά τύχη αφού ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο για την μητέρα μου που το είχε όμως διαβάσει οπότε το κράτησα εγώ και της πήρα κάποιο άλλο και εκ του αποτελέσματος έκανα πολύ καλά που το κράτησα... Η Άλισον Μπέρενσον είναι μια ζωγράφος που δολοφόνησε τον άντρα της κι έκτοτε, όντας έγκλειστη σε ψυχιατρικό ίδρυμα, έχει κλειστεί στον εαυτό της, αρνείται να μιλήσει σε οποιονδήποτε... Ο Θίο Φέμπερ, φιλόδοξος ψυχοθεραπευτής, προσλαμβάνεται στο ίδρυμα που βρίσκεται η Άλισον και βάζει στόχο να έρθει σε επικοινωνία μαζί της, να την κάνει να ανοιχτεί και να μιλήσει για τα γεγονότα και τα συναισθήματα που την έκαναν να φτάσει στη δολοφονία του συζύγου της... Φαίνεται ότι πίσω από την ιστορία της Άλισον κρύβονται λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και σίγουρα τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται με την πρώτη μα

Δεν διαβάζω εδώ και πάνω από μήνα, έχω βάλει στόχο να τερματίσω το Netflix... Το "Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί" το διάβασα μέσα σε μιάμιση μέρα... Ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν, μια ωραία ιστορία να κάνει το μυαλό μου να ξεχαστεί και να χαλαρώσει... 20 σχεδόν χρόνια μετά την Μάχη του Χόγκουαρντς, ο Χάρι Πότερ και οι φίλοι έχουν μεγαλώσει, έχουν δικές τους οικογένειες και αποτελούν σημαντικά μέλη της κοινωνίας των μάγων... Αυτοί οι οποίοι επιβίωσαν από κατασκότεινες μαγικές δυνάμεις στο παρελθόν τα βρίσκουν μπαστούνια με την πιο επικίνδυνη και δύσκολη αποστολή του κόσμου...το μεγάλωμα εφήβων! Τα πράγματα θα περιπλακούν περισσότερο (φυσικά) όταν ένα κακό από το παρελθόν ξαναζωντανεύει και απειλεί να καταστρέψει όλα όσα οι ήρωες μας πολέμησαν σκληρά να χτίσουν... Η όγδοη εμφάνιση του Χάρι Πότερ στις σελίδες ενός βιβλίου είναι το σενάριο του θεατρικού έργου που ανέβηκε το 2016 στο Λονδίνο, προϊόν της συνεργασίας της J.K. Rowling , του Jack Thorne και του John Tiffan

Δεν υπάρχει τραύμα μεγαλύτερο σε μια κοινωνία από αυτό του εμφυλίου πολέμου... Εκτός της αγριότητας που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζει ένα πόλεμο, ο άνθρωπος βιώνει την παράδοξη κι επώδυνη πραγματικότητα της αγριότητας μεταξύ γειτόνων, συγγενών, παιδικών φίλων, από μόνο του κάτι δύσκολο να το δεχτεί το μυαλό, ακόμα χειρότερο όμως είναι το μετά από τον πόλεμο, όταν η κοινωνία έχει χωριστεί σε νικητές και ηττημένους που πρέπει να ζήσουν μαζί και πάλι... Είναι χειρότερο διότι κρατάει για χρόνια και χρόνια κι όλοι νικητές και ηττημένοι πρέπει να μάθουν να ζουν με τις αναμνήσεις τους, την οργή τους και την θλίψη τους... Όπως και στους "Στρατιώτες της Σαλαμίνας" έτσι κι εδώ στο "Ο μονάρχης των σκιών" ο Javier Cerkas απομονώνει ένα περιστατικό του Ισπανικού Εμφυλίου για να πει μια ιστορία, μια ιστορία που και σε αυτό το βιβλίο προσπαθεί να ξορκίσει τα φαντάσματα που προκάλεσε ο εμφύλιος σπαραγμός... Η ιστορία αφορά ένα συγγενικό του πρόσωπο, τον Μανουέλ Μένα, μέλος της Ισπ

Συζητώντας κάποτε στο Twitter με την Ζέτα Θεοδωρακοπούλου διαφωνήσαμε ως προς την ποιότητα του άλλου βιβλίου της Harper Lee , το "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" ...  Η Ζέτα δεν το θεωρούσε ως δείγμα λογοτεχνίας αξιώσεων εγώ διαφωνούσα κάθετα, το είχα λατρέψει από κάθε άποψη... Θα είχε ενδιαφέρον, αν έχει διαβάσει το   "Βάλε ένα φύλακα" η  Ζέτα , να ανταλλάξουμε και για αυτό  απόψεις αν και στοιχηματίζω ότι αυτή την φορά θα συμφωνούσαμε απόλυτα, θα το πετροβολούσαμε κι οι δύο... Η ιστορία εξελίσσεται 20 χρόνια μετά τα γεγονότα του  "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" ... Η Σκάουτ (Τζιν-Λουίζ) ζει πια στην Νέα Υόρκη κι επισκέπτεται το Μέηκομπ της Αλαμπάμα για διακοπές, ο Τζεμ έχει πεθάνει από καρδιακή ανεπάρκεια, ο Άττικους έχει καταπέσει σωματικά λόγω των γηρατειών και της αρθρίτιδας ενώ το γραφείο του το "τρέχει" ο Χανκ, ο παιδικός φίλος, νυν δικηγόρος κι επίδοξος μέλλον σύζυγος της Σκάουτ...  Η ηρωίδα επιστρέφει στην πατρίδα της για να διαπιστώσει ότι τα

Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα... Ασυναρτησίες, αχταρμάς γεγονότων και χαρακτήρων και πολιτικές αναλύσεις που δεν χρειάζονται και προσδίδουν απλά σοβαροφάνεια... Ο λόγος που το διάβασα μέχρι τέλους είναι αφενός το ocd μου, αφετέρου πραγματικά ήθελε να δω πού το πάει τελικά... Οφείλω όμως να εξηγήσω γιατί ξεκινάω αυτό το post τόσο αρνητικά... Το οπισθόφυλλο του βιβλίου λέει τα παρακάτω: Ιανουάριος 2006. Στο μικρό σουηδικό χωριό Χεχουεβάλεν, σφαγιάζονται δεκαεννιά άνθρωποι. Το μοναδικό στοιχείο είναι μια κόκκινη κορδέλα που βρέθηκε στο σημείο του μακελειού. Η δικαστής Μπιργκίτα Ρόσλιν έχει ακόμα ένα λόγο να είναι σοκαρισμένη. Το ζεύγος Αντρέν, που βρίσκεται ανάμεσα στα θύματα, δεν είναι άλλο από τους θετούς γονείς της μητέρας της. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν η Μπιργκίτα μαθαίνει ότι τα μέλη ακόμα μιας οικογένειας Αντρέν, που ζούσαν στη Νεβάδα των ΗΠΑ, έχουν επίσης δολοφονηθεί. Τότε ανακαλύπτει το ημερολόγιο ενός προγόνου της, που τον 19ο αιώνα δούλευε ως επιστάτης στην κατ

Βικτωριανή Αγγλία, ένα Λονδίνο βρώμικο και σκοτεινό, δυστυχία, φτώχεια και εξαθλίωση... Κάποιος θα υπέθετε ότι αυτό το περιβάλλον που περιέγραψα δεν μπορεί να αποτελέσει σκηνικό για ένα επιτυχημένο καλοκαιρινό ανάγνωσμα αλλά θα είχε άδικο... Αν ο συγγραφέας ξέρει να διηγηθεί την ιστορία του καμία συνθήκη δεν μπορεί να εμποδίσει τον αναγνώστη να απολαύσει το βιβλίο του...  Το Λονδίνο του 1850 είναι το σκηνικό στο οποίο κινούνται ο ήρωες του βιβλίου... Υπάρχει ο Σίλας, ο ιδιόρρυθμος και μοναχικός συλλέκτης και ταριχευτής, ο Άλμπι ένα χαμίνι του δρόμου χωρίς δόντια και η Άιρις μια κοπέλα που εργάζεται σε ένα εργαστήρι με κούκλες, αυτή κι η αδερφή της... Ο πουριτανισμός κυριαρχεί, τα λαϊκά στρώματα υποφέρουν από την πείνα, την εξαθλίωση και τον αλκοολισμό... Οι δρόμοι των τριών θα διασταυρωθούν τυχαία κι ενώ για την Άιρις η συνάντηση με τον Σίλα θα είναι ασήμαντη για τον Σίλα θα είναι κομβική, θα του αλλάξει τη ζωή... Η Άιρις θα γίνει γι' αυτόν εμμονή και πάθος και θα ξυπνήσει αναμνήσε

Το ξέρεις ότι δεν θα κρατήσει για πάντα, πόσες ιστορίες για τον ίδιο άνθρωπο να διαβάσεις... Θα τον αγαπάς πάντα, αυτό είναι αλήθεια, αλλά η σπίθα θα χαθεί κάποια στιγμή, θα μείνει μια ανάμνηση... Τα τελευταία δύο βιβλία ήταν πολύ καλά, πάντα είναι καλά, αλλά ένιωθα αυτή την σπίθα να έχει χαθεί όμως το "Μαχαίρι" μου θύμισε το παρελθόν, την λαχτάρα της επόμενης σελίδας, την λύπη της τελευταίας... Ίσως, να περνούσαν παρόμοιες σκέψεις και από το μυαλό του  Nesbo ... O Harry έχει πενηνταρίσει αλλά μυαλό δεν έχει βάλει, παραμένει αδιόρθωτος, αυτοκαταστροφικός, ευαίσθητος και αδίστακτος ταυτόχρονα, ταλαντούχος στην επίλυση εγκλημάτων... Τι άλλο μπορεί να μας δείξει; Κάτι τέτοιο πρέπει να σκέφτηκε ο Nesbo και αποφάσισε να αποδομήσει πλήρως το περιβάλλον που περιτριγυρίζει τον ήρωά του...  Οι γνώριμες φιγούρες του περιβάλλοντός του έχουν προχωρήσει στις ζωές τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ενώ ο Harry βρίσκεται μονίμως μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μετέωρος στο κενό... Η

Τελείωσα και την τρίτη περιπέτεια του μικρού μάγου... Όπως έχω πει σε άλλα posts, η περίοδος είναι δύσκολη και απαιτητική το μυαλό χρειάζεται μια απόδραση... Η τρίτη χρονιά του Χάρι στο Χόγκουαρτς ξεκινάει επεισοδιακά... Η συμβίωση με τους θείους του γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη ενώ ένας διαβόητος εγκληματίας αποδρά από το Αζκαμπάν ενώ όλα δείχνουν ότι στόχος της απόδρασής του είναι ο Χάρι... Η σχολική χρονιά ξεκινάει με πολλές προσδοκίες και ευχάριστες εκπλήξεις αλλά ούτε και αυτή την χρονιά θα λείψουν οι κίνδυνοι και οι περιπέτειες... Ίσα ίσα ειδικά από αυτή την χρονιά αρχίζει να φαίνεται σε τι επικίνδυνο δρόμο κινείται η ζωή του Χάρι... Ο Χάρι είναι 13 ετών πια, έφηβος κανονικός, τα συναισθήματά του είναι πολύ εντονότερα πλέον... Ψάχνει να βρει μια ταυτότητα, να συλλέξει πληροφορίες, αναμνήσεις και συναισθήματα από το παρελθόν του και των γονιών του και τελικά θα βρει αυτό που ζητά στον πιο απίθανο άνθρωπο... Σε αυτό το βιβλίο κάνουν πρώτη φορά την εμφάνισή τους οι Παράφ

Ο Σπύρος και ο Θάνος λατρεύουν τον Χάρι Πότερ... Έχουν δει όλες τις ταινίες πάνω από μια φορά, έχουν τερματίσει το παιχνίδι στο PS4 και ο Σπύρος διαβάσει ένα ένα και τα βιβλία, αυτές τις ημέρες διαβάζει το "Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς" ... Οι μέρες όπως είπαμε στο προηγούμενο post είναι γεμάτες από κάθε άποψη, οπότε τι καλύτερο από το να παρεμβάλλεις μια αγαπημένη, ανάλαφρη ιστορία στα δικά σου αναγνώσματα έτσι ώστε το μυαλό να ξεφύγει ευχάριστα... Το δεύτερο μέρος της σειράς βιβλίων της J.K. Rowling  με ήρωα τον μικρό μάγο, βρίσκει τον Χάρι Πότερ να επιστρέφει στο Χόγκουαρτς για την δεύτερη χρονιά των σπουδών του ενώ πολλοί και πολλές καταστάσεις προσπαθούν να εμποδίσουν την επιστροφή αυτή... Ο Χάρι γνωρίζει περισσότερα για τον εαυτό του, για το παρελθόν του και τις σχέσεις του με τους άλλους και έχει να αντιμετωπίσει ένα αρχαίο κακό που είναι κρυμμένο στα έγκατα της σχολής και έχει αφυπνιστεί μετά από πολλά χρόνια... Ο Χάρι θα χρειαστεί να έρθει άλλη μια

Το  "Μαουτχάουζεν"  το ήξερα αλλά δεν το είχα διαβάσει ποτέ... Δεν ξέρω γιατί ή μάλλον ξέρω... Η υπερπληθώρα πληροφορίας σχετικά με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και το Ολοκαύτωμα που είχα καταναλώσει ήδη από πολύ μικρός μέσα από τις εγκυκλοπαίδειες που είχαν αγοράσει οι γονείς μου και τις διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές που είχα δει με έκανα να πιστεύω ότι δεν είχε κάτι να μου προσφέρει επιπλέον από όσα ήδη ήξερα...  Για το   "Μαουτχάουζεν" μου μίλησε και πάλι σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία ο φίλος μου ο Ηλίας, για το πόσο πολύ τον είχε συγκλονίσει και μάλιστα τον κορόιδευα επειδή είναι κεντροδεξιός και του έλεγα πειραχτικά ότι "Μπα, σε άγγιξε εσένα αυτή η ιστορία, φασιστόμουτρο;" .... Οι κουβέντες μας όμως για αυτό το βιβλίο κάνανε ένα κλικ μέσα στο μυαλό μου και το είχα στον νου μου να το διαβάσω οπότε όταν είδα ότι προσφερόταν σε σκληρόδετη έκδοση με το ΒΗΜΑ της Κυριακής μέσα στον Φλεβάρη, αγόρασα εφημερίδα μετά από πολλά πολλά χρόνια και το πήρα στα χέρια

Φαίνεται προσχεδιασμένο αλλά δεν είναι... Πάντα ήθελα να διαβάσω το "Ανθρωποφύλακες" του Περικλή Κοροβέση αλλά κάτι το ένα κάτι το άλλο, το αμελούσα... Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατό του, βρήκα ένα link στο Twitter με ένα  free pdf αντίγραφο του βιβλίου  και το κατέβασα... Ξεκίνησα να το διαβάζω χθες το απόγευμα γύρω στις 19:30 και το τελείωσα γύρω στις 1:30 τα ξημερώματα... Ξημέρωνε 21η Απριλίου... Το βιβλίο αφορά τα απομνημονεύματα του  Περικλή Κοροβέση  από τις εμπειρίες του στα χέρια της Χούντας, την κράτηση και τον απάνθρωπο βασανισμό του στην Ασφάλεια Αθηνών και το 401 ΓΣΝ... Οι  "Ανθρωποφύλακες" διαβάστηκαν σε όλο τον κόσμο και ήταν ένα από τα κυριότερα εργαλεία στα χέρια αυτών που ήθελαν να αποκαλύψουν την πραγματικότητα του δικτατορικού καθεστώτος το οποίο είχε επιβληθεί στην Ελλάδα, μια πραγματικότητα που η Χούντα προσπαθούσε επιμελώς και διακαώς να αποκρύψει από τα μάτια και τα αυτιά του πολιτισμένου κόσμου... Οι  "Ανθρωποφύλακες"  ε

Σαν επιστροφή σε ένα γνώριμο από τα παλιά μέρος που έχει όμως ακόμα κρυμμένους άσσους στο μανίκι του για να σε εκπλήξει... Κάπως έτσι ένιωσα διαβάζοντας το δεύτερο μυθιστόρημα της Jane Harper  της οποίας το πρώτο βιβλίο είχα διαβάσει πριν από περίπου 6,5 μήνες και μου είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις... Αφού έχω ολοκληρώσει πλέον και το δεύτερο βιβλίο τολμώ να πω ότι έχω αναπτύξει μια αναγνωστική οικειότητα με την Αυστραλή συγγραφέα, είναι μια φίλη που περιμένω πια να μάθω νέα της... Ένα σαββατοκύριακο εταιρικής απόδρασης στην φύση με τον στόχο της σύσφιξης των σχέσεων των συμμετεχόντων πάει εντελώς στραβά... Μια από τις συμμετέχουσες αγνοείται, οι καταθέσεις των συντροφισσών της που διασώθηκαν μοιάζουν ελλειπείς ενώ η αγνοούμενη είναι βασική μάρτυρας σε υπόθεση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος από την εταιρεία που εργάζεται, την Μπέιλι Τέναντς... Αυτοί είναι οι λόγοι που θα οδηγήσουν τον αστυνόμο της Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, Άαρον Φάλκ, που γνωρίσαμε στην "Ξηρασία&qu

Αν και στο παρελθόν μπήκα πολλές φορές στο πειρασμό, και κάποιες υπέκυψα, στο να "πετροβολήσω" ένα κοινώς αποδεκτό βιβλίο, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να στοιχειοθετήσεις κάτι το οποίο οι άλλοι θα δυσκολευτούν πολύ να δούν και να καταλάβουν... Στην προκειμένη περιπτωση δεν θέλησα να "πετροβολήσω" κανένα βιβλιο... Η περίπτωση του Χάρι Πότερ δεν αφορά την κατηγορία των λογοτεχνικών έργων που θεωρούνται κλασσικά ή τοτέμ αλλά σίγουρα έχει αποκτήσει ένα πολύ σημαντικό status τόσο σαν λογοτεχνικό δείγμα όσο και σαν ένα σημαντικότατο στοιχείο της pop κουλτούρας... Σίγουρα όταν έγραψε το  "Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος"  η J.K.Rowling  δεν περίμενε την επίδραση που θα είχε τόσο στη δική τους ζωή όσο και των άλλων ανθρώπων... Το  "Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος" είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς με πρωταγονιστή τον μικρό μάγο και μια πρώτη επαφή με τον μαγικό κόσμο που έχτισε η   J.K.Rowling  γύρω από αυτόν... Ο Χάρι, ενα ορφανό

Ένα bachelor party... Μια χοντροκομμένη φάρσα... Ένας άνθρωπος θαμμένος ζωντανός... Ένα δυστύχημα...  Συνοπτικά έτσι ξεκινάει η υπόθεση του  "Κάτω από το χώμα" όταν τέσσερις φίλοι του Μάικλ που πρόκειται να παντρευτεί σε λίγες μέρες αποφασίζουν να του "ξεπληρώσουν" τις πλάκες που τους είχε κάνει στο παρελθόν και την βραδιά του bachelor party του να τον θάψουν ζωντανό μέσα σε ένα φέρετρο για κανά δίωρο για να τον κάνουν να τρομάξει... Όλα θα πήγαιναν καλά με το (αρρωστημένο) σχέδιο τους αν φεύγοντας από το σημείο της ταφής δεν σκοτώνονταν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα... Στο σημείο αυτό ξεκινάει ένας αγώνας δρόμου να βρεθεί ζωντανός ο Μάικλ, ένας αγώνας δρόμου που συντονίζει ο επιθεωρητής της αστυνομίας του Μπράιτον, Roy Grace... Κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης θα αποδειχτεί ότι πολλοί από τον κύκλο του Μάικλ δεν λένε την αλήθεια ενώ ο χρόνος περνάει επικίνδυνα για τον ίδιο... Το  "Κάτω από το χώμα"  είναι μια σχετικά συμπαθής προσπάθεια το

Είχε πολύ καιρό να μου συμβεί να βιάζομαι να γυρίσω από τη δουλειά για να διαβάσω το βιβλίο μου... Μου είχε λείψει αυτή η ερωτική σχέση εξάρτησης που αναπτύσεται όταν πιάνεις στα χέρια σου το "σωστό" βιβλίο... Θα μπορούσα αντί για κριτική για το "Ο άνθρωπος κιμωλία" της   C.J. Tudor   να ποστάρω την παρακάτω φωτογραφία και ίσως να ήταν αρκετό για να σας πείσω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο:                 Έχει δίκιο ο "μεγάλος", αν σου αρέσουν τα δικά του βιβλία τότε θα σου αρέσει και το  "Ο άνθρωπος κιμωλία"... Η  C.J. Tudor   δεν ανακαλύπτει την Αμερική, στηρίζεται στους ώμους του γίγαντα Stephen King αλλά καταφέρνει να φτιάξει ένα βιβλίο που παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας ως προς τη φόρμα να φαντάζει και να είναι, φρέσκο και ολοζώντανο... Η ιστορία ξεκινάει πίσω στο 1986, σε μια μικρή αγγλική, επαρχιακή πόλη όπου μια μικρή παρέα παιδιών ετοιμάζεται για την εφηβεία χωρίς να υποψιάζεται τι πρόκειται να συμβεί, γεγονότ

Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας αξιοσέβαστος, νεαρός επιστήμων γύρω στα 30... Σοβαρός και μετρημένος, ηθικό στοιχείο που τιμά τον όρκο του Ιπποκράτη, οπαδός της ομορφιάς και του ωραίου... Αυτή είναι η βιτρίνα του... Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας υπό εκκόλαψη serial killer...(;) Πού το ξέρω; Μας το λέει ο ίδιος μέσα από τις ημερολογιακές καταγραφές του και αυτό που βλέπουμε διαβάζοντας τις καταγραφές εκείνου του καλοκαιριού είναι το πώς ο Δόκτωρ Γκλας χτίζει τις δικαιολογίες που χρειάζεται ο ίδιος για να δικαιολογήσει τον φόνο... Γιατί έγινε ένας τέτοιος άνθρωπος ο Δόκτωρ Γκλας; Είναι ο μόνος άνθρωπος που μεγάλωσε με συναισθηματικά ελλείμματα, με δυσλειτουργική σχέση με τον πατέρα του; Είναι ο μόνος που δυσκολεύεται να εκφράσει τον έρωτα του για μια κοπέλα, να ξεπεράσει την γραμμή εκείνη που θα του επιτρέψει να νιώσει και να εμπνεύσει συναισθήματα;  Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας άνθρωπος συναισθηματικά ανάπηρος... Ίσως γιατί δεν του έδειξε κανείς πως να αγαπά και να αγαπιέται... Αγαπάει τ

Δεν χρειάζεται να είσαι απαισιόδοξος για να νιώσεις ότι ο κόσμος όλος πάει από το κακό στο χειρότερο κι ότι η γωνιά του πλανήτη που ζεις κάνει ότι μπορεί για να ακολουθήσει κατά πόδας αυτή την κατάντια... Το χθεσινό εξώφυλλο της Sportime, το οποίο απαξιώ και να αναδημοσιεύσω, και ο τρόπος που επικροτήθηκε και αναπαράχθηκε με θετικό πρόσημο από τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Άδωνη Γεωργιάδη, επιβεβαιώνει ότι η Νέα (Ακρο)Δεξιά του Tea Party είναι εδώ για να μείνει και να μας κάτσει στο σβέρκο... Με άφησε άναυδο εξ αρχής πώς μια αθλητική εφημερίδα αποφάσισε να πάρει μια τέτοια θέση στηριγμένη σε ΨΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ , ( διαβάστε αυτό το thread στο Τwitter, για να καταλάβετε ) αλλά δεν θα έπρεπε... Όσο και αν προσπαθούμε να ζήσουμε τις ζωές μας και πολλές φορές κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί εμείς ζούμε καλύτερα από τους άλλους και η βία που υφίστανται οι άλλοι εμάς δεν μας αγγίζει, το χθεσινό εξώφυλλο σηματοδότησε την επίγνωση ότι η βία αργά ή γρήγορα θα μας αγγίξει όλου

Με δύναμη από την Αυστραλία... Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας υπότιτλος για αυτό το post δεδομένου κιόλας ότι η  Jane Harper  δεν είναι η πρώτη Αυστραλή συγγραφέας που διαβάζω φέτος ( link )... Φαίνεται να υπάρχει ένας λογοτεχνικός δυναμισμός γένους θηλυκού στους Αντίποδες, για την  Harper  διάβασα σχόλια του τύπου ότι έρχεται να αποτελέσει το αντίπαλος δέος στο σκανδιναβικό noir...   Λες; Θα δείξει...  Η διετής ξηρασία έχει οδηγήσει την μικρή, αγροτική κοινότητα της Κιβάρα στα όριά της και την κατάσταση έρχεται να κάνει ακόμα χειρότερη η διπλή δολοφονίας μια γυναίκας και του μικρού γιου της από τον σύζυγό της και πατέρα του παιδιού, του Λιουκ, ο οποίος μετά αυτοκτόνησε... Με αφορμή την κηδεία θα επιστρέψει μετά από πολλά χρόνια στην Κιβάρα ο Άαρον, ο παιδικός καλύτερος φίλος του Λιουκ, ο οποίος είχε φύγει κακήν κακώς από την πόλη όταν το όνομα του συνδέθηκε με τον θάνατο μιας κοπέλας, της Έλι, όταν ήταν 16 χρονών... Ο Άαρον είναι persona non grata για την πόλη, είναι πλ

Οι Εκδόσεις Bell είναι συνδεδεμένες στο μυαλό μου με το βιβλίο σε pocket/paperback μορφή και το καλοκαίρι... Όσο και αν πλέον η αντίστοιχη pocket σειρά των εκδόσεων Μεταίχμιο είναι περισσότερο του γούστου μου κυρίως από άποψη αισθητικής, τα βιβλιαράκια με τον κίτρινο σηματάκι θα είναι πάντα στην καρδιά μου... Αγόρασα το  "Νυχτερινό σχολείο" από το κέντρο τύπου στην Αίγινα κατά τη διάρκεια των διακοπών μου, ήθελα μια λύση φθηνή και αξιόπιστη για να καλύψω τις όχι απαιτητικές, φέτος το καλοκαίρι, αναγνωστικές μου ανάγκες... Ο Lee Child και ο ήρωάς του ο Jack Reacher δεν με είχαν απογοητεύσει στο παρελθόν, το βιβλίο είναι το τελευταίο του συγγραφέα που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, είναι φθηνό, είναι  Bell  , ήμουν διακοπές, όλα τέλεια... Αντιγράφω την υπόθεση από το οπισθόφυλλο: Ο Τζακ Ρίτσερ επιστρέφει. Στο παρελθόν… Βρισκόμαστε στο 1996, και ο Ρίτσερ είναι ακόμη στο στρατό. Το πρωί τον παρασημοφορούν και το απόγευμα τον ξαναστέλνουν στο σχολείο. Στην ίδια

Το post γράφεται την έβδομη μέρα των διακοπών μου στην Αίγινα κι ενώ το βιβλίο το έχω τελειώσει πριν φύγω από την Αθήνα... Πάντα λέω ότι για να γράψεις την άποψή σου για ένα βιβλίο είναι καλό να έχουν περάσει πρώτα κάποιες μέρες έτσι ώστε το βιλίο να "κάτσει" μέσα σου... Η αλήθεια βέβαια ότι εκτός από την (όποια) εσωτερική επεξεργασία ρόλο έπαιξε και η διάθεση για διακοπές από όλα... Το πρώτο βιβλίο της Hannah Kent , το "Έθιμα Ταφής"  , πραγματικά το λάτρεψα και ήταν σίγουρα το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς εκείνης... Το "Οι Καλοί" άργησα να το πιάσω στα χέρια μου, όχι εσκεμμένα αλλά καθαρά από θέμα τύχης... Η υπόθεση διαραματίζεται στην αγροτική Ιρλανδία του 1825... Η χήρα Λίχι αναλαμβάνει την φροντίδα του εγγονού της όταν η κόρης της πεθαίνει... Το παιδί ενώ φαινόταν να μεγαλώνει κανονικά μέχρι την ηλικία των δύο έτών, πλέον στα τέσσερά του δεν μιλάει, δεν περπατάει, είναι παντελώς αβοήθητο... Το γεγονός αυτό γεμίζει απελπισία και θυμό την χήρα πο