Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Μουσική

Locomondo: Goal!!!

Άκουσα το καινούργιο τραγούδι των Locomondo χθες το πρωί κατά τις 7:30 που πήγαινα στη δουλειά και συγκινήθηκα καθώς κάνανε εισβολή στο μυαλό μου πάρα πολλές εικόνες... Το πρώτο Μουντιάλ που θυμάμαι, αυτό του 1986, που είδα με τον πατέρα μου στο μπαλκόνι με την τηλεόραση γυρισμένη προς τα έξω... Μια συναυλία των Locomondo στην Tεχνόπολη στο Γκάζι, ένα βράδυ με πολύ ζέστη και μερικές χιλιάδες κόσμου να χοροπηδάνε καταϊδρωμένοι... Τα μελλοντικά Μουντιάλ που θα δω κι εγώ με τον μπέμπη παρέα... Υ.Γ. Το ξέρω, έχω γίνει πολύ μελό...

DEAD KENNEDYS...

Εικόνα
Οι Dead Kennedys ήταν μια από τις δημοφιλέστερες και σημαντικότερες αμερικανικές hardcore/punk μπάντες στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της δεκαετία του '80. Δημιουργήθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο το 1978 όταν ο East Bay Ray τοποθέτησε μια αγγελία σε μια μουσική εφημερίδα στην οποία απάντησε ο τραγουδιστής Jello Biafra. Σύντομα προστέθηκαν στην μπάντα ο μπασίστας Klaus Flouride, ο ντράμερ Ted και ένας δεύτερος κιθαρίστας γνωστός στο μέλλον απλά ως 6025. Ο τελευταίος αποχώρησε από το γκρουπ τον Μάρτιο του 1979, ενώ ο Ted αντικαταστάθηκε στο τέλος του 1980 από τον D.H.Peligro. Μετά από μια σύντομη περίοδο με συνεχείς πρόβες, οι Dead Kennedys έκαναν το πρώτο τους live τον Ιούλιο του 1978 στo Mabuhay Gardens. Το "Fab Mab" ήταν ένα Φιλλιπινέζικο εστιατόριο στην περιοχή North Beach του San Francisco το οποίο λειτουργούσε σαν «στέγη» για punk μπάντες, για μια περίοδο δέκα ετών, Δεν πέρασε πολύς καιρός και γρήγορα το γκρουπ απέκτησε ένα σημαντικό αριθμό πιστώ

Back in time...

Σήμερα το πρωί στον Nitro Fm, στην εκπομπή του Βαγγέλη Χαρισόπουλου, άκουγα το "party του κάγκουρα" , ένα tribute στα '90s, στα κομμάτια εκείνα που όταν τα ακούμε ένα ειρωνικό γελάκι σχηματίζεται στο στόμα μας... Vanilla Ice , Snap , 2 Unlimited και τράβα κορδέλα... Έχουν περάσει κοντά 20 χρόνια, γαμώτο, απ' όταν ξεκίνησαν τα '90s... Πρέπει να είμαι από τους πρώτους στην Ελλάδα που αγόρασαν το "Nevermind" και θυμάμαι την μέρα που πέθανε ο Cobain ... Στο γυμνάσιο, στα party χορεύαμε pogo με Αντίδραση ... Θυμάμαι όταν ακούσαμε για το νέο είδος ηλεκτρονικής μουσικής που έπαιζε ένας dj σε ένα club στην Φρανκφούρτη ... Έχω πάει στην περιβόητη συναυλία των Prodigy στο Βύρωνα που διακόπηκε λόγω επεισοδίων... Έχω πάει στα party του Αλίμου, στο X-Movie Theater και σε party σε γκαράζ... Ήμουνα στο Rockwave που έγινε στον Άγιο Κοσμά, όπου είχαν γίνει επεισόδια (πάλι έπαιζαν οι Prodigy !) και είχαμε μπει στη ζούλα από μια τρύπα στα κάγκελα... Έχω ζήσει ωραία

Waltz with Bashir - Σήμερα βομβάρδισα τη Βηρυτό...

Εικόνα
Είδα πρόσφατα σε DVD την καλή ταινία animation "Βαλς με τον Μπασίρ (Waltz with Bashir)" που πραγματεύεται τις αναμνήσεις ενός Ισραηλινού βετεράνου της εισβολής στον Λίβανο την περίοδο των γεγονότων στην Σάμπρα και την Σατίλα ... Η ταινία είναι καλή και αξίζει να τη δει κανείς, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν κάποια τραγούδια που ακούγονται στην ταινία τα οποία, προφανώς, γράφτηκαν εκείνη την περίοδο και στόχο θα είχαν, ίσως, να ανυψώσουν το "φρόνημα" των Ισραηλιτών στρατιωτών.... Να μερικά από αυτά (η μετάφρασή τους είναι αυτή της μεταγλώττισης της ταινίας): I bombed Sidon today Αmid the clouds of smoke at dawn I almost went home in a coffin I bombed Sidon today I bombed Beirut today I bombed Beirut every day If i came close to death i couldn't say I bombed Beirut every day At the pull of a trigger We can send strangers straight to hell Sure, we kill some innocent along the way If i came close to death i couldn't say I bombed Bei

Για την M....

Δύο σκέψεις, άσχετες μεταξύ τους...

Σήμερα πήγα στη δουλειά με το αυτοκίνητο αφού η Μ. δεν το χρειαζόταν...Το μεσημέρι ,γυρίζοντας σπίτι, άκουγα ραδιόφωνο όταν για πρώτη φορά πρόσεξα τον τελευταίο στίχο ενός τραγουδιού που μου αρέσει πολύ ... ...Έλα… και νυστάζω, έλα σβύσε μου το φως... Πραγματικά, δεν υπάρχει κάτι πιο τρυφερό από τον άνθρωπο που αποκοιμιέται και έχει κάποιον άλλον άνθρωπο να τον νοιαστεί, να τον σκεπάσει με μια κουβέρτα, να του φέρει νερό για να έχει δίπλα του αν διψάσει μέσα στην νύχτα και να του σβήσει το φως... Όταν γύρισα σπίτι έκατσα στον καναπέ και χάζεψα λίγο το "Μεσημεριανό Express" όπου είδα την Εύη Βατίδου να θάβεται ζωντανή (στην κυριολεξία) κάτω από πανέρια με λουλούδια που της πέταξε ο συνεργάτης/αφεντικό/φίλος/μέλλοντας σύντροφος(?), κύριος Αζίζ, Σύριος έμπορος κοσμημάτων με έδρα την Θεσσαλονίκη... Δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ ότι ο κύριος Αζίζ για να διασκεδάσει με μια φίλη (...) ένα βράδυ στα μπουζούκια, ξόδεψε τόσα λεφτά σε λουλούδια όσα βγάζω εγώ σε δύο με τρεις μήνες

London Calling...

Εικόνα
Τους Clash τους άκουσα πρώτη φορά πιτσιρικάς, εκεί γύρω στα 13, στην περίφημη διαφήμιση της Levi's που έπαιζε το "Should I Stay Or Should I Go" ... Γοητευμένος (sic!!!) από το κομμάτι αλλά (μεταξύ μας) κυρίως από το hype που είχε δημιουργηθεί εκείνη την περίοδο γύρω από το κομμάτι και το συγκρότημα, αγοράζω μια συλλογή των Clash , το "The Clash: The Singles" ... Δεν είχα ακούσει ποτέ τίποτε άλλο δικό τους και αμέσως ξεχώρισα το "London Calling" , κάτι μου έκανε... Απόψε, χάζευα το X-Factor και η Μ. λαγοκοιμόταν στον καναπέ, όταν σε κάποια φάση έπαιξε το κομμάτι και κάτι μου έκανε κλικ, ξύπνησα από εκεί που πήγαινα να αποκοιμηθώ... Άλλη μια φορά λοιπόν... "I live by the river" ...

Ζεσταίνομαι...

Jump to my Jaguarrrr...

Η Daria αφιέρωσε ωραία μουσικούλα στους φίλους της, στο τελευταίο της post... Εγώ δεν ήμουν ποτέ καλός με τις αφιερώσεις αλλά επειδή έχω καλή διάθεση σήμερα είπα να το μεταδώσω και σε άλλους και θυμήθηκα ένα βίντεο που ακόμα και τώρα, μετά από τόσο καιρό, με κάνει να γελάω...

Michael Jackson R.I.P.

Ο Μάικλ Τζάκσον πέθανε από καρδιακή προσβολή κι εγώ για κάποιο ανεξήγητο λόγο, στενοχωρήθηκα περισσότερο απ' όσο περίμενα...

Ο Αφρικανός...

Έψαχνα κανένα 10-λεπτο να βρω τίτλο που να είναι και καλά έξυπνος και τσαχπίνης αλλά δεν μπόρεσα... Το κομμάτι δεν περιγράφεται, δώστε βάση στους στίχους...

Soft Verdict - Struggle For Pleasure

A.C.A.B.

Εικόνα
Ένα από τα συνθήματα που γράφτηκε πάρα πολύ σε τοίχους και πανώ, ειδικά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και μετά, είναι το ACAB ... Το σύνθημα αυτό είναι ένα ακρωνύμιο το οποίο σημαίνει " A ll C oppers A re B astards " ... Κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι του Oi Punk συγκροτήματος 4-Skins , από το ντεμπούτο άλμπουμ τους του 1982 "The Good, The Bad & The 4-Skins" αλλά πήρε πολιτικό νόημα όταν χρησιμοποιήθηκε κατά την μεγάλη απεργία των Άγγλων ανθρακωρύχων το 1984/1985 , όπως μας ενημερώνει η Wikipedia , και σημαίνει " A ll C oppers A re B astards " ... Αργότερα, αποτυπώθηκε σε τατουάζ φυλακισμένων και φανατικών οπαδών διαφόρων ποδοσφαιρικών ομάδων και απέκτησε λιγότερο πολιτικοποιημένο νόημα... Το ακρωνύμιο αυτό είναι συνδεδεμένο πολιτικά με την αριστερά και πιο συγκεκριμένα με την αριστερά εκείνη που είναι πιο μαχητική, πιο συγκρουσιακή... Παρ' όλα αυτά το ACAB χρησιμοποιείται και από ομάδες του νεοναζιστικού

APOP και τα μυαλά στο μίξερ...

Η τελευταία συναυλία που πήγα ήταν στο Fuzz, στις 21 Απριλίου του 2007 και είδα τους Apoptygma Berzerk και ένα άλλο συγκρότημα που δεν θυμάμαι, στα πλαίσια του φεστιβάλ "Norway in Athens". Πέρασα φοβερά, ξελαρυγγιάστηκα, ίδρωσα, γενικά πολύ το ευχαριστήθηκα... Τις τελευταίες μέρες την σκέφτομαι συχνά αυτή την συναυλία, ίσως επειδή έχει περάσει πάρα πολύς καιρός και δεν έχω πάει σε άλλη, ίσως επειδή όσο μεγαλώνεις σκέφτεσαι περισσότερο τι έχεις κάνει και όχι τι θα κάνεις, η ουσία τέλος πάντων είναι ότι σκέφτομαι με νοσταλγία εκείνη την συναυλία και τους APOP που κάποτε καρακαταγουστάριζα και πήγαινα στο Χοροστάσιο για να τους ακούσω λίγο (μετά βέβαια έπαιξε το "Eclipse" σε ένα τηλεοπτικό σποτ της εφημερίδας "Χώρα" του Τράγκα και ξενέρωσα από τη ζωή μου ελαφρώς...) και γι' αυτό είπα να βάλω κανένα βίντεό τους να γουστάρουμε... Δεν βάζω βίντεο που τραβήξαν άλλα παιδιά εκείνο το βράδυ, sorry παιδιά αλλά δεν μου πολυαρέσανε, οπότε θα αρκεστείς αγαπητέ αναγ