Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Να 'χαμε να λέγαμε...

Καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση...

Κατά καιρούς εμφανίζονται στο Internet ντοκουμέντα σαν αυτό  τα οποία αποτελούν αποδείξεις ή "αποδείξεις" για την ύπαρξη πολλών μυθικών πλασμάτων... Η ύπαρξή τους έχει απορριφθεί από το συλλογικό συνειδητό της πλειονότητας των ανθρώπων και όσοι δεν το έχουν κάνει αντιμετωπίζονται σαν συμπαθείς γραφικοί... Ο φανατισμός στην άρνηση της ύπαρξής τους ενισχύεται από δυο βασικές συνιστώσες, την θρησκεία και τον ορθολογισμό... Η μεν θρησκεία εξ ορισμού οφείλει να αρνηθεί την ύπαρξη ανθρωπόμορφων πλασμάτων πλην του ίδιου του ανθρώπου καθώς σε αντίθετη περίπτωση καταρρίπτεται το "καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση" ... Ο δε ορθολογισμός, γεννημένος από τις αρχές του Διαφωτισμού, αρνείται και απορρίπτει οτιδήποτε μπορεί να είναι ή να θυμίζει δεισιδαιμονία, μεταφυσική πίστη, οτιδήποτε δεν μπορεί να εξηγηθεί με την λογική και την επιστήμη... Προσωπικά πιστεύω ότι και οι δύο προσεγγίσεις είναι λάθος... Σκέφτομαι ότι κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας αναρίθμητες ή

Φαύλος κύκλος...

Πίνεις ένα ποτό παραπάνω γιατί θες να μουδιάσεις λίγο μέσα σου, να χαλαρώσεις από το πνίξιμο... Δεν θες να καταλήξεις να παίρνεις Xanax κάθε φορά που νιώθεις ένταση... Το αλκοόλ όμως επιβραδύνει και αδρανοποιεί την επήρεια των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων οπότε το πνίξιμο παραμένει... Οπότε εσύ πίνεις άλλο ένα ποτό γιατί δεν καταφέρνεις να πείσεις τον εαυτό σου να ηρεμήσει από μόνος του και να αφήσεις τα αντικαταθλιπτικά να κάνουν τη δουλειά τους... Αναρωτιέσαι αν τελικά θα έπρεπε να πάρεις εκείνο το Xanax και να συμβουλευτείς τη γιατρό σου... Όχι τίποτε άλλο, το αλκοόλ παχαίνει κιόλας...

Μεγάλη η χάρη του...

Ξεκίνησα σήμερα να διαβάζω το πολλά υποσχόμενο "Getting Started with Data Science: Making Sense of Data with Analytics" του Murtaza Haider  αλλά ομολογώ ότι το παρακάτω quote σχετικά με τον ορισμό του τι είναι μηχανικός (engineer) με άφησε άναυδο για μερικά δευτερόλεπτα... Η μορφοποίηση του κειμένου είναι δική μου... ...Professor Rajan is an engineer. So are Xi Jinping , the President of the People’s Republic of China, and Alexis Tsipras, the Greek Prime Minister who is forcing the world to rethink the fundamentals of global economics . They might not be designing new circuitry, distillation equipment, or bridges, but they are helping build better societies and economies ...

Εσύ είσαι το μεράκι μου...

Εικόνα
Όταν ήμουν νεότερος το θεωρούσα μεγάλη μπαναλαρία, κατάλοιπο των Οθωμανών και αξεσουάρ των δήθεν μου macho αντρών... Τον τελευταίο ένα χρόνο δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω από το σπίτι και να μην το ρίξω στην τσέπη μου... Το πρώτο μου κομπολόι ήταν ένα που είχε χαρίσει ο παλιός διαχειριστής της πολυκατοικίας μας, ο κύριος Λεωνίδας, στον Σ., όταν ήταν μικρότερος ο οποίος φυσικά δεν έπαιζε μαζί του... Όταν έκοψα ξανά το τσιγάρο πέρυσι το πήρα τυχαία κάποια στιγμή στα χέρια μου και συνειδητοποίησα ότι μου έλυνε το βασικό πρόβλημα που είχα στο τι να κάνω με τα χέρια μου τώρα που δεν κάπνιζα... Εκείνο το πρώτο κομπολόι το έχασα ένα απόγευμα που είχα πάει και τους δυο γιους μου στον παιδίατρο και το ξέχασα στον χώρο αναμονής... Το δεύτερο κομπολόι μου, αυτό που έχω τώρα και φαίνεται στην φωτογραφία, μου το χάρισε ο φίλος μου ο Θάνος... Πάνω στην κουβέντα του είπα ότι έχασα το δικό μου και μου χάρισε αυτό που κρατούσε και το είχε 7 χρόνια, για να το θυμάμαι, μου είπε... Μου είπε ότι οι χ

Ίσα μωρή σαλούφα...

Εικόνα
Όχι δεν βρίζω καμιά κυρία, ευτραφή ή όχι, ( slang.gr )... Απλά περάσαμε ένα πολύ ωραίο σαββατοκύριακο στην Συκιά κοντά στο Ξυλόκαστρο και ξανά μπήκα σε summer mood, μια εβδομάδα μετά την λήξη της καλοκαιρινής άδειας, άντε να ξαναμαζέψω το μυαλό μου... Επίσης έπιασα δύο από τα άκακα (αλλά αηδιαστικά) μαλάκια με το κουβαδάκι των παιδιών και αυτά κάνανε μεγάλο χάζι... Υ.Γ. Αυτή όντως δεν τσιμπάει και δεν πρέπει να την μπερδεύετε με την ξαδερφούλα της την τσούχτρα ...

Η μέρα μου εν τάχει...

Αγία Παρασκευή - Άνω Λιόσια και πίσω, Αγία Παρασκευή - Ταύρος και μετά  Ξυλόκαστρο, μπάνιο στην θάλασσα για καμιά ώρα, φαγητό και πίσω στην Αγία Παρασκευή, Αγία Παρασκευή - Ταύρος και πίσω  (επιτέλους)... Δύο ΙΧ, δύο ταξί, ένας κομμένος ιμάντας δυναμό, δύο ζωγραφιές κι ένα βραχιολάκι, πέντε παιδάκια, έξι ενήλικες, μια συζήτηση που ξεκίνησε από τα λουκάνικα με πορτοκάλι και κατέληξε στις προφητείες του παππούλη για τον Γιάννη που θα σώσει την Ελλάδα...

The greek way...

Ο Σ. κάνει προπόνηση, εγώ κάθομαι στην κερκίδα και κάνω ότι κάνει ο Έλληνας πατέρας που σέβεται τον εαυτό του: Πίνω freddo espresso γλυκό σε σουπιέρα και χαζεύω στο Facebook...

Όποιος διαβάζει το blog, να σηκώσει το χέρι του...

Το τελευταίο (μεγάλο) διάστημα τα πράγματα έχουν γίνει υπέρ το δέον ήσυχα στο "Ψαροκόκαλο" ... Εγώ γράφω και μου φαίνεται ότι τα διαβάζω μόνος μου, οι επισκέψεις έχουν πέσει κατακόρυφα, δεν συζητάω για τα σχόλια, καμιά φορά η ησυχία γίνεται ανατριχιαστική, ακούγονται μόνο τα βήματά μου στο παρκέ... Κάντε μου μια χάρη όσοι ακόμα διαβάζετε το "Ψαροκόκαλο" , κοινοποιήστε την παρουσία σας με κάποιο τρόπο, ότι θέλετε, ένα σχόλιο, ένα +1 στο Google, κάτι... Οι δέκα πρώτοι που θα δηλώσουν την παρουσία τους θα κερδίσουν ένα συλλεκτικό T-Shirt των System Of A Down ... Ok, αυτό είναι ψέμα αλλά θα εκτιμήσω πολύ αν δώσετε σημεία ζωής, έχω αρχίσει και σκιάζομαι μονάχος μου...

Ολλανδική επιχειρηματικότητα ή τέχνη...;

Γυρνώντας στους δρόμους της Ουτρέχτης σε αυτό το ταξίδι, παρατήρησα σε κάποια κεντρικά σημεία της πόλης ότι υπήρχαν κάποια φορητά ραδιοκασετόφωνα (έτσι τουλάχιστον τα λέγαμε παλιά όσοι τα προλάβαμε) τα οποία έπαιζαν στο repeat μια ανδρική φωνή η οποία έλεγε κάτι σε μονότονο ρυθμό... Πάνω στα ραδιοκασετόφωνο ήταν πάντα ένα άσπρο πιατάκι μέσα στο οποίο συχνά υπήρχαν κάποια λίγα νομίσματα... Όταν ρώτησα τον κουνιάδο μου περί τίνος πρόκειται και τι ακριβώς έλεγε η μαγνητοφωνημένη φωνή, μου απάντησε ότι η φωνή λίγο πολύ ζητούσε ελεημοσύνη την οποία αν και όποιος ήθελε να την δώσει, την άφηνε στο άσπρο πιατάκι... Μου είπε ότι αυτά τα ραδιοκασετόφωνα έκαναν την εμφάνισή τους τους τελευταίους κάνα δυο μήνες στην Ουτρέχτη και ότι κανένας δεν ήξερε ποιος τα τοποθετούσε... Αστειευόμενοι λέγαμε ότι μπορεί να είναι μια πολύ καλή επιχειρηματική ιδέα όπου με μια πολύ μικρή αρχική επένδυση μπορεί ενδεχόμενα να βγάζεις ένα καλό εισόδημα αν κάθε πρωί τοποθετείς μερικά τέτοια κασετόφωνα σε σημεία της π

Ορθοπεταλιά...

Κάνω απογευματινό περίπατο στην Ουτρέχτη και βλέπω να έρχεται από απέναντι τύπος πάνω στο ποδήλατο με τσιγάρο στο χέρι... "Τι ανθυγειηνό πράγμα!" σκέφτομαι... Όταν περνάει από δίπλα μου καταλαβαίνω από την μυρωδιά... Μπάφος...

Καβαλώντας το "άλογο"...

Εικόνα
Ιδρώνω, αγκομαχάω, σπρώχνω, τεντώνομαι... Καβαλάω το "άλογο" και το φτάνω στα άκρα του κι εγώ στα δικά μου, η κρεβατοκάμαρα γίνεται στίβος μάχης...  Όχι δεν περιγράφω τις σεξουαλικές μου επιδόσεις αν και μου αρέσει ο τρόπος που (ενδεχομένως) σκέφτεστε... Περιγράφω την προσπάθειά που ξεκίνησα από το Σάββατο να κάψω τα κιλά που μου έχουν προσθέσει τα χρόνια και οι κακές μου συνήθειες... Ιδού και το "άλογο":

Σταφύλια...

Προχθές το βράδυ είδα το εξής όνειρο... Γύρισα σπίτι από τη δουλειά και ανοίγοντας το ψυγείο το είδα να ξεχειλίζει από σταφύλια, όχι σουλτανίνα κόκκινα, σταφύλια μέσα σε χαρτοσακούλες και νάιλον σακούλες, παραχωμένα μέσα στα ράφια, ελαφρώς ζουληγμένα να έχουν αρχίσει να αναδύουν αυτή την γλυκόξινη μυρωδιά του ζουληγμένου σταφυλιού... Σίγουρος ότι μας τα είχε φέρει ο πεθερός μου που το έχει συνήθειο να μας πλημμυρίζει με φρούτα, πήρα τηλέφωνο την Μ., αγανακτισμένος να βάλει στην θέση της τον πατέρα της που μας έκανε το ψυγείο πατητήρι... Μετά δεν θυμάμαι τι έγινε και ξύπνησα...

Παράνομη σχέση...

Εικόνα
Έρχεται κάθε μέρα στο μπαλκόνι και κόβει βόλτες... Καμιά φορά την βλέπεις και το σκέφτεται, "να μπουκάρω ή όχι;"... Πριν κανά μισάωρο καθόμασταν κι οι δυο στο μπαλκόνι και κοιτιόμασταν... Της έδωσα ένα κράκερ σπασμένο, το σκέφτηκε πολύ αλλά εν τέλει πλησίασε και το καταβρόχθισε... Στο δεύτερο της πήρε λιγότερο χρόνο να πάρει την απόφαση και δεν είχε τόση υπομονή να απομακρυνθώ αρκετά, το τρίτο το έφαγε ενώ καθόμασταν πλάι πλάι, το τέταρτο θα μπορούσε να το φάει από το χέρι μου αλλά δεν της έδωσα αφενός γιατί θα έσκαγε κι αφετέρου διότι δεν θέλω να βιαστούμε, θέλω να κάνουμε ένα βήμα την φορά σε αυτή την σχέση...

Φωτογραφίες...

Κάπου είχα διαβάσει ότι οι Ινδιάνοι (ή οι Αβορίγινες; ) δεν ήθελαν να τους παίρνουν φωτογραφία γιατί πίστευαν ότι οι φωτογραφίες έκλεβαν την ψυχή τους...  Σήμερα βγάζουμε φωτογραφίες με ρυθμούς καταιγιστικούς, τις διακοπές μας, την καθημερινότητα μας, το φαγητό μας, προσπαθούμε να κρατήσουμε κάθε στιγμή ζωντανή για πάντα, ζούμε για το επόμενο photo opportunity, προσπαθούμε να γίνουμε αθάνατοι στην οθόνη ή το χαρτί... Επί της ουσίας, δεν διαφέρουμε πάρα πολύ...

Highway to hell...

Στο δρόμο της επιστροφής από το δεύτερο μέρος των φετινών διακοπών μας και ταξιδεύοντας στην Αθηνών-Πατρών, σκεφτόμουν ότι θα ήταν πρέπον στα διόδια κατά μήκος της "εθνικής οδού" όχι να πληρώνουμε εμείς οι οδηγοί αλλά να μας πληρώνουν, κάτι σαν μπόνους επιβράβευσης που φτάσαμε μέχρι εκεί... Επίσης σκεφτόμουν ότι η εικόνα του έργου είναι τέτοια που δεν σου επιτρέπει να έχεις ελπίδες για γρήγορη ολοκλήρωση του μέσα σε λογικό χρονικό διάστημα και ότι πραγματικά είναι τρελοί οι Πατρινοί που τόσα χρόνια ανέχονται αυτή την κατάσταση και δεν έχουν καταλάβει νομαρχίες, δεν έχουν κλείσει λιμάνια και γέφυρες για να απαιτήσουν την άμεση περάτωση των έργων και την ασφαλή διέλευση σε αυτό το έγκλημα που κατ' ευφημισμό μόνο μπορεί να λέγεται εθνική οδός...

Άκου, Βόλφγκανγκ...

Δεν σε συμπαθώ...  Πιστεύω ότι είσαι παλιάνθρωπος, όσο απλοϊκό και αν ακούγεται αυτό αλλά έτσι μου βγαίνει...  Έχεις καταφέρει να τρυπώσεις σε κάθε πτυχή και κάθε γωνιά τις ζωής μας, στοιχειώνεις τα όνειρά μας, εσύ και όλοι οι άλλοι σαν κι εσένα, ντόπιοι και ξένοι...  Έχεις προσπαθήσει πολύ να είσαι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας αλλά υπάρχουν στιγμές όπως χθες στην παραλία καθισμένος κάτω από την σκιά σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα, με τα πόδια μέσα στην άμμο, με τα παιδιά να γελάνε και τον αέρα να μας σηκώνει, να το ξέρεις, σε είχα βγάλει εντελώς από το μυαλό μου...  Το ξέρω, Βόλφγκανγκ, ότι ακούγομαι μελό αλλά αυτή είναι η αλήθεια...

Κληρονομικό χάρισμα...

...Η προσωπική μου πρόβλεψη είναι ότι η συμφωνία θα περάσει από τη Βουλή αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί, θα γίνει οικουμενική κυβέρνηση αλά Παπαδήμος και σε ένα χρόνο το πολύ ξανά εκλογές... Αυτά έγραφα στις 23/06/2015 και μέχρι τώρα επιβεβαιώθηκα στην πρώτη πρόβλεψη, η δεύτερη πρόβλεψη έχει επαληθευτεί επί της ουσίας και περιμένουμε για τις άλλες δύο οι οποίες στα δικά μου μάτια είναι κι αυτές πολύ πιθανές να επαληθευτούν, εδώ είμαι κι εδώ είστε...

Δίευρω...

Σήμερα πήγαμε στην θάλασσα για πρώτη φορά φέτος και στην τσέπη του μαγιό βρήκα ένα δίευρω ξεχασμένο από πέρυσι... Το άφησα εκεί... Κάτι μου λέει ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, σε λίγο καιρό αυτό το δίευρω θα θεωρείται καβάντζα...

Για φαντάσου...

...να τα καταφέρνε λέει ο Τσίπρας να επιτύχει μια συμφωνία η οποία θα εξασφάλιζε την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ χωρίς να χρειαστεί να πάρει υφεσιακά μέτρα (περικοπές και μειώσεις μισθών και συντάξεων κυρίως ) και παράλληλα να επιτύχει διακανονισμό του χρέους... Θα εκλεγόταν πρωθυπουργός για τα επόμενα 47 χρόνια με ποσοστά σαν αυτά που έπαιρνε ο Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ ενώ τα υπόλοιπα κόμματα πλην ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως η ΝΔ θα εξαφανίζονταν από τον πολιτικό χάρτη... Θα γινόταν εξέχον μέλος του club στο πάνθεον των εθναρχών και των εθνικών ευεργετών στον αιώνα τον άπαντα...

Μια σκέψη για τον αδελφό μου...

Σκέφτομαι τον αδελφό μου που περνάει ζόρια για ακόμα μια φορά, γιατί η τύχη του γύρισε άλλη μια φορά την πλάτη...  Έχει κάνει κι αυτός τα λάθη του αλλά είναι κι άτυχος, πολύ άτυχος...  Θα μπορούσε κι έπρεπε, να του κάτσει αυτή την φορά η μπίλια στην σωστή θέση...  Δεν ήταν παράλογη η επιθυμία ούτε και απίθανη ακόμα και για τους κωλοκαιρούς που ζούμε...  Τον σκέφτομαι και σκέφτομαι πόσο εύκολο είναι να μισήσεις τα πάντα γύρω σου, την κοινωνία, τους άλλους, τον ίδιο σου τον εαυτό όταν σου στερούν τη δυνατότητα να κάνεις σχέδια για το μέλλον...  Είναι εύκολο, απλά αφήνεσαι και συμβαίνει αλλά δεν πρέπει να το αφήσεις να συμβεί γιατί πέφτεις στην λακκούβα της μιζέριας κι άντε μετά να ξαναβγείς...  Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, σφίγγεις τα δόντια, σηκώνεσαι και συνεχίζεις, γιατί αυτό σου μένει και αυτό πρέπει να κάνεις...