Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Συνδικαλισμός

Θυμάστε την Κωνσταντίνα Κούνεβα;

Εικόνα
Δικαστική δικαίωση για την Κωνσταντίνα Κούνεβα Ευθύνες για τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα τον Δεκέμβριο του 2008 καταλόγισε στην εργοδότρια εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά. Με απόφασή του την Παρασκευή το δικαστήριο επιδίκασε στην εταιρεία το ποσό των 250.000 ευρώ, εκ των οποίων τις 80.000 ευρώ καλείται να καταβάλλει άμεσα. Στο σκεπτικό της απόφασης σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι η ΟΙΚΟΜΕΤ (εργολάβος εταιρεία καθαρισμού των σταθμών του ΗΣΑΠ) φέρει ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι που δέχθηκε η Κ. Κούνεβα στις 22 Δεκεμβρίου του 2008. Η επίθεση αναγνωρίζεται ως "εργατικό ατύχημα", καθώς έγινε αμέσως μετά την αποχώρηση της Κούνεβα από την εργασία της και ενώ η εταιρεία είχε αρνηθεί την αλλαγή βάρδιας που ζητούσε η εργαζόμενη, έχοντας επισημάνει στους προϊσταμένους της τις διαδοχικές απειλές που δεχόταν για τη ζωή της λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης. Η δίκη για την υπόθεση ξεκίνησε στις 5 Φε

Σκέψου καλά...

Διαβάστε το παρακάτω άρθρο και θυμηθείτε το όταν ξαναβρεθείτε για έξοδο στο Νέο Ηράκλειο... Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού Στις 23 Μαρτίου του 2012, ο Λάμπρος Σ., μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, απολύεται εκδικητικά από το ρακάδικο «Το Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο. Η απόλυση αυτή ήρθε μετά από μια μακρά σειρά γεγονότων αυθαιρεσίας και ασυδοσίας από την πλευρά των αφεντικών της επιχείρησης. Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, όταν ο συνάδελφος και μέλος του σωματείου Ν.Μ. που εργαζόταν στη συγκεκριμένη επιχείρηση, διεκδίκησε αυτά που δικαιούταν. Τα αφεντικά δεν αρκέστηκαν στην απόλυσή του, αλλά κατηγόρησαν τον εργαζόμενο για «κλοπή». Σε αυτή την υπόθεση «κλοπής», ένας από τους εργοδότες προσπάθησε να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση και τη σύμπνοια των εργαζομένων, οι οποίοι όμως αρνήθηκαν κατηγορηματικά να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς των αφεντικών σχετικά με την «κλοπή» των χρημάτων. Ο Λάμπρος Σ. και ένας ακόμα εργαζόμενος,

Τι πρέπει να κάνουμε...

Τα ψέματα τελείωσαν, η φούσκα της αυταπάτης ότι "δεν θα συμβεί σε εμάς" έσκασε και η πραγματικότητα μας έδειξε την μούρη της... Στην αρχή υπήρχαν συνάδελφοι που αρνούνταν να δεχτούν το γεγονός, έψαχναν να βρουν αιτίες για να δικαιολογήσουν (στους εαυτούς τους) ότι η διεύθυνση είχε κάποιο λόγο να προχωρήσει στις απολύσεις... Όσο περνούν οι μέρες φαίνονται να το χωνεύουν...Τώρα πρέπει να πειστούν ότι κάτι πρέπει να κάνουμε, να σταθούμε όλοι μαζί απέναντι σε κάθε προσπάθεια να υπονομευτεί η ζωή μας... Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο...  Γράφω αυτές τις γραμμές αλλά ακόμα και τώρα η πρώτη αντανακλαστική σκέψη μου είναι το πως θα επιβιώσω εγώ και η οικογένειά μου, ας πάει να κουρεύεται η κοινωνία... Τη διώχνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, εκπαιδεύω τον εαυτό μου να το κάνει... Η γενιά μου, η γενιά των ανθρώπων που είναι υποτίθεται ο παραγωγικός ανθός της χώρας, μεγάλωσε σε μια κοινωνία όπου ο ατομισμός και ο φιλοτομαρισμός ήταν προσόντα... Μάθαμε να μην συμμετέχουμε πουθενά, να τα έχο