Όπως και πέρυσι τέτοια εποχή, έτσι και φέτος βρίσκομαι σε mode κατεβασμένου διακόπτη... Δεν πάει να καίγεται ο κόσμος, και η φετινή χρονιά ήταν extra ζόρικη και εγώ αυτό που χρειάζομαι είναι να αποδράσω από την καθημερινότητα και... χρόνο!!! Χρόνο με την Μ., με τον γιο μου, με τους φίλους μου, χρόνο με τον εαυτό μου, για τον εαυτό μου... Ξυπνάω το πρωί, πάω στο γραφείο, δουλεύω, τρέχω να πληρώσω λογαριασμούς, super market, μανάβη, χασάπη αλλά το μυαλό μου ταξιδεύει... Ταξιδεύει στις διακοπές, στην θάλασσα, σε μέρη και τόπους όπου επιτέλους μπορώ να κοιμάμαι ικανοποιητικά... Το έχω πάρει απόφαση να πάω κόντρα όσο μπορώ σε όλο αυτό που συμβαίνει σε όλη την χώρα, δεν θα αφήσω να με πάρει από κάτω, δόγμα του σοκ αυτοί, σταρχιδίνη εγώ, αν είναι να ψοφήσουμε ας ψοφήσουμε χαμογελαστοί... Το είχα δει το αγγούρι που ερχόταν οπότε είχα κάνει τις οικονομίες μου εδώ και καιρό... Η αλλαγή σπιτιού μου εξοικονόμησε λεφτά και τα τρελά ωράρια και Σαββατοκύριακα που δούλεψα μέχρι και τον Μάι