Ψαροκόκαλο...

Η Αριστερά ζητάει να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στα προγράμματα stage, κάνοντας τα στραβά μάτια ότι πολλοί από αυτούς διορίστηκαν με κομματικά/αναξιοκρατικά κριτήρια... Ας υποθέσουμε ότι αυτό είναι δυνατόν καθώς όντως υπάρχουν τομείς του δημοσίου όπου υπάρχουν τρομακτικές ελλείψεις προσωπικού και οι stagier καλύπτουν πολλές από τις πάγιες ανάγκες... Υπάρχουν όμως, επίσης πολλοί, τομείς του δημοσίου όπου μόνιμοι και stagier "συνωστίζονται" σε ελάχιστες, βυσματικές θέσεις... Εκεί θα χρειαστεί να σταθμιστούν οι ανάγκες του δημοσίου σε προσωπικό για να περιοριστεί ο αριθμός των υπεράριθμων... Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνει ξεκαθάρισμα, δεν είναι δυνατόν να κάθονται δυο υπάλληλοι σε μια καρέκλα, ούτε είναι δυνατόν κάποιος να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει... Έστω ότι γίνεται κάτι τέτοιο, ποια θα είναι η αντίδραση της Αριστεράς; " Όχι στις απολύσεις" ; Να με συμπαθάτε αλλά το όλο σκηνικό μου βρωμάει από μακρυά μικροπολιτική και σπέκουλα... Σε

Η κυρία Παπαρήγα μπορεί να υπερασπίζεται το Τείχος του Βερολίνου και ότι άλλο επιθυμεί κι επίσης μπορεί να έχει δίκιο ότι οι συγκεντρωμένοι στο Βερολίνο αυτές τις μέρες γιορτάζουν όχι την πτώση του τείχους αλλά την καπιταλιστική "παλινόρθωση"... Από την πλευρά μας πάλι, οι αναγνώστες της είδησης, είτε υποστηρίξαμε ή όχι κάποια στιγμή το ΚΚΕ, έχουμε κάθε δικαίωμα να ανατριχιάζουμε από την ευκολία και το πάθος της να υπερασπίζεται μια πολιτική λογική/πρακτική που λέει ότι οι άνθρωποι και οι σκέψεις τους μπορούν να μπαίνουν σε κουτιά, είτε πραγματικά, είτε νοητά, για το "καλό" τους...

Δεν είμαι ο πιο ανοιχτός άνθρωπος του κόσμου, δεν ήμουν και ποτέ... Επιτρέπω σε κάποιους να "βλέπουν" λίγο παραμέσα μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και υπό συγκεκριμένες συνθήκες... Μόνο η Μ. "βλέπει" περισσότερα από εμένα και αυτό οφείλεται σε αυτήν... Όταν σκοτώθηκε ο Γ., όταν ήμουν 20 χρονών, πλάνταξα στο κλάμα... Με τον Γ. ήμασταν φίλοι από 10 χρονών, αυτοκόλλητοι... Στην κηδεία του έκλαιγα με λυγμούς και δεν πήγα στο νεκροταφείο, πήγα την άλλη μέρα με τον Δ. που έλειπε σε διακοπές την ημέρα της ταφής, και την Χ. ... Από τότε και για πολλά χρόνια, δεν ξαναέκλαψα, λες και το είχα απαγορέψει στον εαυτό μου μέχρι που ένα βράδυ, μια εποχή που περνούσα κάποια ζόρια, γύριζα με ταξί στο σπίτι και καθόμουν στο πίσω κάθισμα... Το ταξί πέρασε από το σημείο που σκοτώθηκε ο Γ. (είχα ξαναπεράσει εκατοντάδες φορές) και σκέφτηκα "Πού είσαι ρε μαλάκα;" ... Λίγο μετά συνειδητοποίησα ότι τρέχανε τα μάτια μου και σκουπίστηκα γρήγορα μην με δει ο ταρίφας... Όλα α

Έκατσα χθες βράδυ και είδα το "The Curious Case of Benjamin Button" ... Μα τον Θεό, τι ωραία ταινία!!! Τι ωραία ταινία!!! Την ευχαριστήθηκα τόσο πάρα πολύ, αν και είναι λίγο οξύμωρο σχήμα να χρησιμοποιώ την λέξη "ευχαριστήθηκα" για να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκάλεσε η ταινία... Με ξετίναξε στην κυριολεξία... Μάλλον έχω γίνει πολύ ευαίσθητος τώρα που η Μ. είναι με την κοιλιά τούρλα και ο μπέμπης έχει τρελαθεί στην κλωτσιά αλλά πραγματικά την τελευταία ώρα της ταινίας με όσα έγιναν μεταξύ του Μπέντζαμιν και της Νταίζυ και με το παιδί τους, πραγματικά έγινα ράκος... Τέλος πάντων, η ταινία είναι του David Fincher , ενός πολύ αγαπημένου μου σκηνοθέτη, ο οποίος φτιάχνει μια πολύ όμορφη ιστορία που ακροβατεί διαρκώς μεταξύ της πραγματικότητας και του παραμυθιού, δημιουργώντας μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα... Ήθελα να την δω εδώ και αρκετό καιρό αλλά την "φοβόμουν" , με είχανε τρομάξει κάποια αρνητικά σχόλια που είχα ακούσει και διαβάσει τόσο για το

Αυτό το βίντεο μου το έστειλε ο αδελφός μου με mail... Δεν γνώριζα καν ποιός είναι ο Giorgio Gaber οπότε όταν άνοιξα το link στο You Tube και είδα το όνομα στον τίτλο του βίντεο, παραλίγο να το κλείσω αφού ούτε το αναγνώρισα ούτε όρεξη είχα για πολιτική κατήχηση... Παρ' όλα αυτά το είδα, το είδα ολόκληρο, χωρίς να "πηδάω" κομμάτια, και μου άρεσε πολύ... Περιγράφει μέσα σε 9 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα όλους τους λόγους που οδήγησαν/οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους να γίνουν κομμουνιστές κι επίσης όλους εκείνους τους λόγους που οδήγησαν/οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στο να πάψουν να είναι κομμουνιστές... Γλυκόπικρο αλλά αφάνταστα εύστοχο, ήρθε και κόλλησε με διάφορα που σκέφτομαι και άλλα που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου...

Απευθύνω αυτή την καταχώρηση κατά κύριο λόγο στην οργάνωση που θα αναλάβει την ευθύνη της χθεσινής επίθεσης στο Α. Τ. Αγίας Παρασκευής αλλά δευτερευόντως σε όλες εκείνες τις "επαναστατικές" οργανώσεις που απασχόλησαν κατά καιρούς με τη δράση τους το αστυνομικό δελτίο... Δεν θέλω να με σώσετε... Αν δεν με ακούσατε καλά... ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΕΤΕ!!! Θέλω να με αφήσετε στην ησυχία μου, στην μικροαστική μου νιρβάνα, στο μεροδούλι-μεροφάϊ μου αλλά δεν θέλω να με σώσετε... Θέλω να με αφήσετε ήσυχο να ζήσω την ζωούλα μου, να κάνω τα παιδάκια μου, δεν θέλω κανένα μασκοφόρο εκδικητή να με σώσει από τα νύχια των αφεντικών, ότι είναι να κάνω θα το κάνω μόνος μου... κι αν δεν το κάνω, πρόβλημα δικό μου αλλά ΕΣΕΙΣ δεν θέλω να με σώσετε... Είδα κι έπαθα να γλυτώσω από την αυθεντία του παπά, του δασκάλου και του χωροφύλακα, δεν θέλω τη δικιά σας την αυθεντία στο σβέρκο μου τώρα... Όλων σας η αυθεντία έχει ένα κοινό... Πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το πώς και πόσο θα ζήσω εγ

...αύριο λέω να πάρω την Μ., την κοιλιά της και το περιεχόμενό της και να πάμε μέχρι το Ναύπλιο να κάτσουμε δυο μερούλες να χαλαρώσουμε... Λέω καιρού επιτρέποντος γιατί έτσι όπως το πάει η κωλοβροχή δεν θα ταξιδέψουμε με το Polo αλλά με καράβι από τον Πειραιά, αν δεν έχει απαγορευτικό...

Πήρα το δικό μου ποδήλατο... Το σκεφτόμουνα πολύ καιρό, ήθελα να κάνω και λίγη γυμναστική... Το έφερνα από εδώ, το έφερνα από εκεί αλλά "κάποιοι άλλοι παράγοντες" δεν μου το είχαν επιτρέψει μέχρι τώρα... Τελικά την Τρίτη το αγόρασα... Το έχω κάνει δυο βόλτες μέχρι τώρα, σήμερα πήγα μια ωραία μεγάλη, το ευχαριστήθηκα! Το ποδήλατο σου δίνει ένα αίσθημα ελευθερίας, θέλει μεγάλη προσοχή όμως όταν κινείσαι στο δρόμο διότι δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει αυτός που έρχεται από μπρος/πίσω/δεξιά/αριστερά σου και κάθεται στο τιμόνι.. Να πω ένα ευχαριστώ στον Κλείτωρα του οποίου ένα post σχετικό για το ποδήλατο καθώς και κάποιες χρήσιμες συμβουλές του για το πού να ψάξω να βρω τις πληροφορίες που ήθελα, ήταν οι κυριότεροι παράγοντες που με βοήθησαν να πάρω την απόφαση να αγοράσω το δικό μου... Καλές βόλτες να 'χουμε!!!

Όπως λέγαμε στο προηγούμενο post, η "ερωτική" σχέση με το αυτοκίνητό μου, είχε ακόμα ένα επεισόδιο το οποίο επρόκειτο να μου στοιχίσει περί τα 850 Ευρώ, όλα αυτά όμως συνέβαιναν πριν επέμβει ο πεθερός μου ως μασκοφόρος εκδικητής και μας σώσει... Χθες το μεσημέρι ήμασταν στου πεθερού μου για φαγητό... Πάνω από το πιάτο κι ενώ προσπαθούσα να μην σκοτωθώ καταπίνοντας κανένα κόκκαλο της τσιπούρας που έτρωγα, του περιγράψαμε πως είχε η κατάσταση με το ρημάδι το Polo... Ο πεθερός μου, άνθρωπος που πιάνουν τα χέρια του και γενικά "μαμούνι" , το ψάχνει το θέμα "αυτοκίνητο", μόλις άκουσε την τιμή έπαθε πλάκα: " Άσε να το πάρω εγώ αύριο το αμάξι να το πάω σε ένα δικό μου συνεργείο να δούμε τι τιμή θα μας πει και αν δεν μας δώσει κάποια καλύτερη, το πάτε στην αντιπροσωπεία και κάνετε την δουλειά σας" ... "Τι έχουμε να χάσουμε" , σκεφτήκαμε με την Μ. και του είπαμε ναι... Όντως πήγε και το πήρε από το γραφείο της Μ., το πήγε συνεργείο,