Αναρτήσεις

Κάτι σωστό έχουμε κάνει...

Σ: Μπαμπά, πότε θα ανοίξουμε τον κουμπαρά μου; Εγώ: Πότε θες να τον ανοίξουμε, θες να τον ανοίξουμε το καλοκαίρι; Σ: Όχι, θέλω να τον ανοίξουμε τώρα. Εγώ: Εντάξει, μπορούμε να τον ανοίξουμε τώρα απλά θα πρέπει να πάμε στην τράπεζα όλα αυτά τα ψιλά που έχει ο κουμπαράς για να μας δώσουν χάρτινα λεφτά. Σ: Εγώ μπαμπά λέω να μην τα δώσουμε όλα στην τράπεζα, να πάμε τα μισά στην τράπεζα και τα άλλα μισά να τα δώσουμε στους φτωχούς (!!!) Ο Σ. είναι 6 χρονών...

Mood of the day...

Κάθε μέρα στη δουλειά καταπίνω τον εγωισμό και την περηφάνια μου, συνεργάζομαι (;;;) με ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν, που δεν νιώθουν... Κάθε μέρα στο σπίτι με τα παιδιά μου και τους δικούς μου ανθρώπους κάνω, οικειοθελώς, όλες αυτές τις μικρές και μεγάλες παραχωρήσεις που σημαίνουν οικογένεια... Κάθε μέρα εγώ όπως όλοι οι άνθρωποι πρέπει να παλέψω με τον παραλογισμό και την σκληρότητα της πραγματικότητας... Έρχονται όμως και κάτι μέρες που δεν θέλω να προσπαθήσω για τίποτα, που θέλω να κοιτάξω μόνο την πάρτη μου, είναι οι μέρες εκείνες που η κατσαρόλα έχει πετάξει το καπάκι και ξεχειλίζει...

Τα διδάγματα της μνήμης...

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στην Ανατολική Ευρώπη και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από αυτές τις χώρες ξεχύθηκαν στη Δυτική Ευρώπη για να βρουν μια καλύτερη τύχη... Δεν ήταν κυνηγημένοι από τις βόμβες, έψαχναν ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους... Έκαναν ότι δουλειά βρήκαν, αυτές που δεν ήθελαν ή σνόμπαραν οι Δυτικοί, οι γυναίκες τους έγιναν καθαρίστριες και καμπαρετζούδες, κυνηγήθηκαν από νεοναζί και υπερεθνικιστές πολιτικούς... Σήμερα κάποιες από τις χώρες αυτές που τροφοδότησαν τις μεταναστευτικές ροές των ανατολικοευρωπαίων στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι χώρες του Βίσενγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία), καθοδηγούμενες από μια απάνθρωπη, ευθυνόφοβη και εθνικιστική πολιτική κλείνουν τα σύνορά τους στους πρόσφυγες, αρνούνται να δώσουν χείρα βοηθείας, κατηγορούν την Ελλάδα που δεν θέλει να επωμιστεί μονάχη την φροντίδα των δυστυχισμένων... Μοιάζουν να μην διδάχτηκαν τίποτα από τη δική τους εμπειρία

Είμαι τίγηθ...

Απόγευμα Κυριακής, ο Θ. ζωγραφίζει καθισμένος στο τραπεζάκι του με τους μαρκαδόρους του... Τον αφήνω για 2 λεπτά και φεύγω από το δωμάτιο... Όταν επιστρέφω τον βλέπω να κάθεται με τους αγκώνες ακουμπισμένους πάνω στο τραπεζάκι με το πρόσωπο μέσα στα χέρια του τα οποία είναι καταζωγραφισμένα... "Τι έκανες Θ.;" του λέω, κι αυτός κατεβάζει τα χεράκια και βλέπω ότι έχει βάψει ρίγες στο πρόσωπό του... Σηκώνει τα χέρια, κάνει την σχετική κίνηση και μου λέει: "Γκρρρ, είμαι τίγηθ (=τίγρης)..." !!!

"Το πέμπτο παιδί" της Doris Lessing

Εικόνα
Η Χάριετ και ο Ντέιβιντ θέλουν το ίδιο πράγμα... Μια μεγάλη οικογένεια με πολλά παιδιά, φίλους και συγγενείς γύρω από μεγάλα τραπέζια, ευτυχία... Για κάποια χρόνια το πετυχαίνουν... Το ένα υγιές μωρό έρχεται μετά το άλλο, το σπίτι είναι σχεδόν πάντα γεμάτο από συγγενείς και φίλους, κάθε μέρα μοιάζει με μια εκδρομή στην εξοχή... Όταν η Χάριετ μένει έγκυος στο πέμπτο παιδί τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν... Το έμβρυο είναι υπερδραστήριο και βίαιο και κάνει την εγκυμοσύνη μαρτύριο... Η γέννησή του κάνει ακόμα πιο πολύπλοκα τα πράγματα καθώς το παρουσιαστικό του, η αλλόκοτη δύναμη και βιαιότητα που εμφανίζει και η συναισθηματική απουσία που αντιμετωπίζει τους πάντες, διαλύουν σιγά σιγά την οικογένεια και το αποξενώνουν από τα αδέρφια του...  Το πρώτο βιβλίο της  Doris Lessing που πέφτει στα χέρια μου είναι ένα βιβλίο το οποίο είχα στο μάτι εδώ και καιρό καθώς η θεματολογία του με ενδιέφερε πολύ όντας γονιός ο ίδιος... Είναι ένα μικρό υπέροχο λογοτεχνικό διαμάντι, ένα βιβλίο πο

Η δύναμη μιας φωτογραφίας: August Landmesser...

Εικόνα
Διαβάζοντας σήμερα το πρωί το πολύ καλό νέο post του Sraosha , θυμήθηκα την πασίγνωστη φωτογραφία του August Landmesser που τραβήχτηκε στις 13 Ιουνίου του 1936 κατά τη διάρκεια της καθέλκυσης του πλοίου "Horst Wessel"  σε ναυπηγείο του Αμβούργου, παρουσία του ίδιου του Χίτλερ... Η ιστορία της φωτογραφίας είναι λίγο πολύ γνωστή, έχει αναπαραχθεί πολλές φορές, αν θέλετε να τη διαβάσετε μπορείτε τόσο στο λήμμα της Wikipedia στα αγγλικά ή εδώ στα ελληνικά... Αυτό που με έκανε να "κολλήσω" με την φωτογραφία αυτή είναι το πόσο έντονος είναι η ο συμβολισμός της, μνημείο προσωπικής βούλησης και ανυπακοής, αλλά και η ανατριχίλα που προκαλεί η γνώση του μετά στη ζωή αυτού του ανθρώπου και της οικογένειάς του που ισοπεδώθηκε κυριολεκτικά...

Αποχαιρετισμός στα όπλα...

Εικόνα
Όλοι μου λέγανε ότι δεν μου φαίνεται αλλά εγώ ήξερα και απλά δεν το έπαιρνα απόφαση... Όταν η ζυγαριά έγραψε 98,4 δεν υπήρχε άλλη επιλογή... Από σήμερα το πρωί είμαι κι επισήμως σε δίαιτα... Πριν την ξεκινήσω όμως, πήγα χθες στα TGI Friday's κι αποχαιρέτησα τις γαστρονομικές κραιπάλες (για αρκετό καιρό τουλάχιστον) με έναν εμφατικό τρόπο...

Outersect(), το αντίστροφο της function intersect() της R...

Πρόσφατα κατά τη διάρκεια μιας ανάλυσης έπρεπε να συγκρίνω δύο data frames για να εξακριβώσω αν υπήρχαν variables που δεν ήταν κοινά και στα δύο... Γνώριζα ότι υπάρχει η intersect() η οποία βρίσκει τα κοινά στοιχεία μεταξύ δυο vectors και η setdiff() η οποία βρίσκει τα μη κοινά στοιχεία ενός vector ως προς ένα άλλο, εγώ όμως ήθελα μια function που να εντοπίζει τα μη κοινά στοιχεία και των δύο vectors...  "Google is your friend" , λένε και η λύση βρέθηκε σε ένα άρθρο που διάβασα στο R - bloggers ... Σε αυτό το άρθρο λοιπόν παρουσιάζεται μια custom function η outersect() η οποία χρησιμοποιώντας την sort() και την setdiff() κάνει αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν, εντοπίζει τα μη κοινά στοιχεία δυο vectors... Η σύνταξη της είναι πολύ απλή και κατανοητή και η χρήση της πανεύκολη, τρεις γραμμούλες κώδικα που λύνουν τα χέρια...

Vikings...

Εικόνα
Έχω αρκετά χρόνια να "κολλήσω" με τηλεοπτική σειρά (πλην του Game Of Thrones ) αλλά αυτή την περίοδο περνάω μια φάση που βλέπω μετά μανίας Vikings ... Είδα ένα βράδυ ένα επεισόδιο στον ΣΚΑΙ και κόλλησα, είδα την προηγούμενη εβδομάδα μέσα σε δύο μέρες την πρώτη σεζόν και τώρα βρίσκομαι ήδη στην μέση της δεύτερης...  Η κεντρική ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Ragnar Lothbrok , μια φιγούρα που κινείται μεταξύ ιστορικής αλήθειας και μύθου και σηματοδοτεί την έναρξη της εποχής των επιδρομών των Vikings στην Αγγλία και την υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη κατά τον 9ο αιώνα... Δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι ιστορικά ακριβής ή όχι, ένα θέμα συζήτησης αρκετά δημοφιλές στους τηλεοπτικές συζητήσεις που αφορούν την σειρά, είναι όμως μια παραγωγή με πολύ καλούς ηθοποιούς, κοστούμια, απίστευτα τοπία, έχει ιστορικό ενδιαφέρον και γρήγορη πλοκή... Αν είστε δε σαν και μένα, με μια συμπάθεια για την νορδική ιστορία και παράδοση, καταναλώστε άφοβα και χωρίς δισταγμό...  Όσο για αυτούς που ισ

"Ο Χιονάνθρωπος" του Jo Nesbo

Εικόνα
Στις αρχές του καλοκαιριού του 2014 ένα θριαμβευτικό post  είχε σηματοδοτήσει την γνωριμία μου με τον Jo Nesbo και τον Harry Hole ... Το σημερινό έρχεται να ολοκληρώσει την γνωριμία αυτή με μεγάλη χαρά αλλά και μεγάλη θλίψη αφού πλέον έχω διαβάσει όλα τα βιβλία με ήρωα τον επιθεωρητή της αστυνομίας του Όσλο και τα στερητικά σύνδρομα έχουν ήδη ξεκινήσει... Ο "Χιονάνθρωπος" είναι το πιο γνωστό βιβλίο του Nesbo και του Harry Hole , πρόκειται μάλιστα να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη το 2017 ... Η υπόθεση αφορά το κυνηγητό του πρώτου κατά συρροή δολοφόνου της Νορβηγίας ο οποίος επιλέγει για θύματά του παντρεμένες γυναίκες με παιδιά όταν πέφτει το πρώτο χιόνι κάθε χρονιάς... Το βιβλίο είναι εξαιρετικό! Ok, έχουμε διαβάσει αρκετές ιστορίες κατά συρροή δολοφόνων αλλά η συγκεκριμένη είναι από αυτές που ξεχωρίζουν, καλοδουλεμένη με απίστευτη φαντασία και προσοχή στην λεπτομέρεια...Το διάβασα πλην των 50 πρώτων σελίδων μέσα σε μια μέρα, το Σάββατο που ήμουν άρρωστος στο κρ