Αναρτήσεις

Ο χρόνος είναι χρήμα...

...και ενέργεια και αναμνήσεις και εμπειρίες και συναισθήματα και πολλά άλλα... Με άλλα λόγια είναι πολύτιμος και δεν αξίζει να σπαταλιέται σε ανθρώπους ή καταστάσεις που δεν τον διαχειρίζονται με σεβασμό, δεν του δίνουν νόημα και περιεχόμενο... Κάθε στιγμή που σπαταλιέται σε αδιέξοδα και τετριμμένες κοινωνικότητες είναι μια απώλεια για τον εαυτό σου και τους οικείους σου, αυτούς που πραγματικά αγαπάς, χρειάζεσαι και σε χρειάζονται, δεν αξίζει καμιά να πηγαίνει χαμένη... Οι ομφάλιοι λώροι είναι για να κόβονται...

Φόβος - Τα σταφύλια της οργής...

How can you frighten a man whose hunger is not only in his own cramped stomach but in the wretched bellies of his children? You can't scare him – he has known a fear beyond every other... (Πώς μπορείς να φοβίσεις έναν άντρα του οποίου η πείνα δεν βρίσκεται μόνο στο σπασμένο από κράμπες στομάχι του αλλά και στις άθλιες κοιλιές των παιδιών του; Δεν μπορείς να τον φοβίσεις, έχει γνωρίσει ένα φόβο μεγαλύτερο και πέρα από κάθε άλλο...) Απόσπασμα από το βιβλίο "Τα σταφύλια της οργής" του John Steinbeck , για το οποίο είχα γράψει παλιότερα αυτό το post... Η μετάφραση είναι δική μου...

Οι γύφτοι...

...Οι γύφτοι σκότωσαν τον JFK... ...Οι γύφτοι άνοιξαν την Κερκόπορτα... ...Οι γύφτοι έκαψαν τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας... ...Οι γύφτοι ξέρουν που είναι θαμμένος ο Jimmy Hoffa... ...Οι γύφτοι ωθούν στην πορνεία συνταξιούχους του ΟΓΑ... ...Οι γύφτοι τρώνε συκωτάκια δεκάχρονων κοριτσιών για brunch... Αυτά είναι ίσως οι μοναδικές κατηγορίες που ΔΕΝ γράφτηκαν στα μέσα, μαζικά και κοινωνικά, για τους γύφτους για να σπεκουλάρουν πάνω στον τραγικό θάνατο του Μάριου στο Μενίδι... Αν σαν κοινωνία ψάχνουμε απλά αποδιοπομπαίο τράγο, ένα σαμάρι για να ξεσπάσουμε την οργή, την λύπη μας και τις προκαταλήψεις μας, έχουμε πετύχει διάνα... Αν θέλουμε πραγματικά απαντήσεις για το πως και το γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα στο Μενίδι και σε κάθε Μενίδι της χώρας πρέπει να το πάρουμε αλλιώς και κυρίως να βγάλουμε τις παρωπίδες...

"Η κουκουβάγια" του Samuel Bjork

Εικόνα
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνο το πρώτο ταξίδι του Harry Hole στην Αυστραλία ή από τότε που γνωρίσαμε το κορίτσι με το τατουάζ με το δράκο αλλά το σκανδιναβικό noir είναι ακόμα φρέσκο και ζωντανό, alive and kicking που λένε και στο χωριό μου... Σίγουρα υπήρξαν "λαθρεπιβάτες" στο τρένο του και σίγουρα δημιούργησε μια συγκεκριμένη μανιέρα στηριγμένη σε αυτήν ακριβώς την σκοτεινιά του κλίματος και της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων που ζουν στον παγωμένο βορά αλλά καταφέρνει ακόμα να παράγει βιβλία συναρπαστικά για τους λάτρεις τους είδους... Το βιβλίο του  Samuel Bjork , το δεύτερο του συγγραφέα για το συγκεκριμένο είδος, είναι ένα πολύ καλό δείγμα σκανδιναβικού noir... Μια δολοφονία που κάνει αίσθηση, μια σκοτεινή ιστορία από το παρελθόν που τροφοδοτεί το παρόν, ένα αστυνομικό δίδυμο κυνηγημένο από τους δαίμονες του, μια Νορβηγία φθινοπωρινή κι όμως ήδη παγωμένη... Δεν θα μπω στις λεπτομέρειες της πλοκής, μια περίληψη χωρίς spoilers είναι διαθέσιμη στην σχετική σε

25η ώρα...

Εικόνα
Πριν από τρία περίπου χρόνια δέχτηκα την πρόσκληση να συμμετάσχω σε ένα on line λογοτεχνικό project με την ονομασία "25η ώρα" ... Δοκίμασα να γράψω κάτι σχετικό με το όλο concept του project και σχετικά αβίαστα προέκυψε ένα μικρό κείμενο το οποίο κι έστειλα ως συμμετοχή... Ο διοργανωτής του project μου απάντησε, πολύ ευγενικά, ότι δεν μπορούσε να το συμπεριλάβει στο project λόγω της βωμολοχίας που περιείχε και κάποιων εκφράσεων που έχουν ρατσιστικό περιεχόμενο... Μου ζήτησε εφόσον το ήθελα, να κάνω κάποιες αλλαγές απαλείφοντας τα "φλέγοντα" σημεία και να υποβάλλω ξανά την συμμετοχή μου... Του απάντησα ότι δεν ήθελα να αλλάξω το κείμενο αφού τότε θα έπαυε να είναι δικό μου και ότι οι αναφερόμενες ως ρατσιστικές εκφράσεις δεν είχαν, κατά την άποψή μου, τέτοιο περιεχόμενο καθώς ήταν "ειπωμένες" μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο context, από πολύ συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου... Του ευχήθηκα καλή επιτυχία στο project του (την οποία όντως είχε) και δεν επικοινωνήσαμ

"Ο Μαύρος Πύργος ΙΙI - Οι ρημαγμένοι τόποι" του Stephen King

Εικόνα
Ακόμα ένα βιβλίο της σειράς του Μαύρου Πύργου, το τρίτο στην σειρά, έφτασε στο τέλος του... Το διάβασα αργά και αν δεν ήταν αυτό το σαββατοκύριακο και η βροχή που πέφτει έξω ασταμάτητα, αυτό το post θα καθυστερούσε κι άλλο να εμφανιστεί... Δεν είναι κακό βιβλίο, κάθε άλλο, αλλά αφενός εγώ βρίσκομαι σε αναγνωστική δυστοκία και αφετέρου το βιβλίο ξοδεύει σχεδόν όλο το πρώτο μισό για να γίνει ενδιαφέρον... Στο  "Ο Μαύρος Πύργος ΙΙI - Οι ρημαγμένοι τόποι"  ξαναβρίσκουμε το κα-τετ του Ρόλαντ της Γαλαάδ να συνεχίζει την αναζήτηση του Μαύρου Πύργου... Η πορεία τους μέσα από της ερημιές του Μέσου κόσμου τους δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο και τους εαυτούς τους και να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο στον οποίο βρίσκονται... Καταφέρνουν  να εντοπίσουν, όχι χωρίς κίνδυνο, να εντοπίσουν το μονοπάτι εκείνο, την  Ακτίνα, που θα τους οδηγήσει στον Μαύρο Πύργο και ακολουθούν το δρόμο του... Σιγά σιγά έρχονται σε επαφή με τις πόλεις και τα χωριά, ή μάλλον τα

Το πρώτο μας αυτοκίνητο...

Εικόνα
Το πρώτο μας αυτοκίνητο ήταν ένα Yugo 45... Ο πατέρας μου το αγόρασε το 1986, άσπρο, 640.000 δραχμές... Δεν το ήθελε άσπρο αλλά ήταν το μόνο ετοιμοπαράδοτο και αν περίμενε να έρθει άλλο θα έπρεπε να πληρώσει γύρω στις 800.000 δραχμές γιατί κάτι άλλαζε στην φορολογία αν θυμάμαι καλά... Ήμασταν όλοι πολύ ενθουσιασμένοι που είχαμε αυτοκίνητο... Μπορούσαμε πλέον να πηγαίνουμε εκδρομές, να πηγαίνουμε στην θάλασσα, να πηγαίνουμε όπου θέλαμε, όποτε θέλαμε... Μέχρι τότε για να πάμε στην νονά μου που έμενε στον Διόνυσο έπρεπε να ξεκινήσουμε με τα πόδια από τον Ταύρο και να πάμε με τα πόδια στον ηλεκτρικό είτε στην Καλλιθέα, είτε στα Πετράλωνα (δεν είχε φτιαχτεί τότε ο σταθμός του Ταύρου), να πάρουμε το τρένο μέχρι την Κηφισιά και από εκεί, αν δεν ερχόταν η νονά μου να μας πάρει, παίρναμε ταξί για τον Διόνυσο... Τώρα με τον Yugo  όλα αυτά ήταν υπόθεση μισής ωρίτσας, 27 χιλιόμετρα μέσω εθνικής οδού...  Ο Yugoς ήταν το καμάρι μας κι η ευχαρίστησή μας... Εγώ καθόμουν στην μέση, μεταξύ τω

Θεομπαίχτης...

Ο Θ. κάνει λογοθεραπεία κάθε Τετάρτη γιατί δεν λέει το σ και το ζ... Η Νίκη, η λογοθεραπεύτρια, που του έχει μεγάλη αδυναμία, προσπαθεί να του εφιστήσει την προσοχή και να μην ξεχνιέται και να ψευδίζει... Νίκη: Θ. μην τα ξεχνάς τα γραμματάκια (το σ και το ζ)... Θ.: Δεν τα κθεχνάω, έχουν πάει για νάνι τα γραμματάκια, κθεκουράδονται... Νίκη: Όλη την ημέρα ξεκουράζονται, όταν πας στο σχολείο τι κάνουνε; Θ.: Όταν πάω θτο θχολείο κάνουν ριλάκθ... (!!!)

Το πρώτο τσιγάρο (και αυτά που ακολούθησαν)...

Δεν θυμάμαι το πρώτο τσιγάρο ή μάλλον δεν είμαι σίγουρος αν αυτό που θυμάμαι είναι πραγματικά το πρώτο... Ήταν το καλοκαίρι μετά την Γ' Γυμνασίου, στο Mangiare, το σαντουιτσάδικο απέναντι από το γυμνάσιο... Συνοδεία φραπέ με γάλα (πλέον σιχαίνομαι το γάλα στον καφέ) και προσπαθώντας να διαβάσω το ΦΩΣ... Ήταν ένα Marlboro από μαλακό πακέτο, το έβηξα πολύ και με ανακάτεψε αλλά ήμουν 15 στα 16 και ήθελα να κάνω παρέα με τα αλάνια... Δεν μου άρεσε και γι΄αυτό δεν το έκανα σύστημα... Κάπνισα ελάχιστα τσιγάρα ακόμα μέχρι τα 18 οπότε και μπήκα στο πανεπιστήμιο...  Κάτι οι ατελείωτοι πανεπιστημιακοί καφέδες, οι νέες παρέες, το άλλοθι για να μιλήσεις σε μια κοπέλα, άρχισα να καπνίζω πιο συστηματικά... Η πρώτη μου οπτική επαφή με την Μ. έγινε τότε όταν κολλητός μου φίλος εκείνης της εποχής που την γνώριζε ήδη της ζήτησε τσιγάρο για εμένα σε ένα πάρτυ στο Πολυτεχνείο που είχα γίνει φιτίλι από το μεθύσι... Δεν είχα σταθερή μάρκα τότε και δεν πολυαγόραζα πακέτο, κάπνιζα κυρίως Τρακαστράτο

"Ο Μαύρος Πύργος ΙI - Το κάλεσμα των Τριών" του Stephen King

Εικόνα
Γράφω αυτή την κριτική με μερικές μέρες καθυστέρηση από την ημέρα που τέλειωσα το συγκεκριμένο βιβλίο λόγω των πασχαλινών διακοπών που μεσολάβησαν... Αυτό μου έδωσε μια ευκαιρία να "κάτσει" μέσα στο κεφάλι μου καλά και πλέον τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές να είμαι αρκετά αποστασιοποιημένος από την ανάγνωση του... Τελειώνοντας το "Ο Τελευταίος Πιστολέρο" η πίστη μου στον Stephen King είχε κλονιστεί... Παρά το εντυπωσιακό φινάλε, το βιβλίο δεν είχε καταφέρει να με γοητεύσει, μου είχαν μείνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα και κακά τα ψέματα αν ο συγγραφέας δεν ήταν ένας από τους αγαπημένους μου και δεν είχα εξασφαλίσει και τα οκτώ βιβλία της σειράς δωρεάν, δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσω στο δεύτερο βιβλίο... Λόγω της φύσης και τους ύφους του "Τελευταίου Πιστολέρο" το εγχείρημα του Μαύρου Πύργου νομίζω ότι μόνο υπό τις δεδομένες συνθήκες θα μπορούσε να στεφθεί με επιτυχία... Ένας υπέρ διάσημος και υπέρ καταξιωμένος συγγραφέας αποφασίζει να συγγ