Αναρτήσεις

Ένα sms ή ένα email...

Θα ήθελα να μπορούσα να γράψω ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να στείλει ένα  sms ή ένα email στο κινητό που θα αποκτήσετε κάποια στιγμή και μάλλον θα σας το έχω πληρώσει εγώ... Αυτό το sms ή το mail θα ήθελα να το λάβετε όταν θα είστε εκεί γύρω στα 15 με 16 και θα έχετε αρχίσει να σκέφτεστε τι σημαίνει να ανοίγεις τα φτερά σου και να πετάς...  Θα σας έλεγα σε αυτό το sms ή το mail ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να κυνηγάς πάντα αυτό που αγαπάς,να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, ποτέ δεν πρέπει να το βάζεις κάτω, να σηκώνεσαι ακόμα κι όταν η μούρη σου τρώει χώμα... Θα σας έλεγα ότι όταν θα έρθει η ώρα της επιλογής πρέπει να ακούσετε μόνο την καρδιά σας, κανέναν άλλο, ούτε εμένα, οι μεγάλοι επειδή έχουν στερηθεί την φλόγα της νεότητας πιστεύουν ότι είναι έτσι και τα παιδιά τους και ελπίζουν για αυτά ζωές "εξασφαλισμένες"...  Θα διαφωνήσουμε και δεν είναι κακό, μην φοβηθείτε να το κάνετε, όποια απόφαση κι αν πάρετε, όπου κι αν σας βγάλει θα είναι για καλό γιατί αν πι

Twenty years...

Εικόνα
Ανέκαθεν αγαπούσα πολύ αυτό το κομμάτι, είναι ίσως το αγαπημένο μου της δισκογραφίας των πολυαγαπημένων Placebo ... Τόσο η μουσική του όσο και οι στίχοι του με έκαναν από την πρώτη φορά που το άκουσα να κολλήσω μαζί του... Σήμερα το πρωί είδα ένα βίντεο στο προφίλ ενός φίλου στο Facebook από την χθεσινή εμφάνιση των Placebo στο Rockwave όταν έπαιξαν αυτό το κομμάτι... Είπαμε ότι το αγαπώ πολύ αλλά κάτι  το γεγονός ότι πλέον κοντεύω τα 40, κάτι τα σημεία που επέλεξε ο Molko να τονίσει με χειρονομίες κάποιους στίχους και η γενικότερη εικόνα του, κάτι το γεγονός ότι είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, οι Placebo κλείνουν φέτος 20 χρόνια, το τραγούδι μίλησε πραγματικά μέσα μου... 20 years to go χωρίς να είναι ποιητική αδεία πλέον και you 're the truth not i... Twenty Years Placebo There are twenty years to go and twenty ways to know who will wear who will wear the hat There are twenty years to go the best of all i hope enjoy the ride the medicine show

Ο χρόνος είναι χρήμα...

...και ενέργεια και αναμνήσεις και εμπειρίες και συναισθήματα και πολλά άλλα... Με άλλα λόγια είναι πολύτιμος και δεν αξίζει να σπαταλιέται σε ανθρώπους ή καταστάσεις που δεν τον διαχειρίζονται με σεβασμό, δεν του δίνουν νόημα και περιεχόμενο... Κάθε στιγμή που σπαταλιέται σε αδιέξοδα και τετριμμένες κοινωνικότητες είναι μια απώλεια για τον εαυτό σου και τους οικείους σου, αυτούς που πραγματικά αγαπάς, χρειάζεσαι και σε χρειάζονται, δεν αξίζει καμιά να πηγαίνει χαμένη... Οι ομφάλιοι λώροι είναι για να κόβονται...

Φόβος - Τα σταφύλια της οργής...

How can you frighten a man whose hunger is not only in his own cramped stomach but in the wretched bellies of his children? You can't scare him – he has known a fear beyond every other... (Πώς μπορείς να φοβίσεις έναν άντρα του οποίου η πείνα δεν βρίσκεται μόνο στο σπασμένο από κράμπες στομάχι του αλλά και στις άθλιες κοιλιές των παιδιών του; Δεν μπορείς να τον φοβίσεις, έχει γνωρίσει ένα φόβο μεγαλύτερο και πέρα από κάθε άλλο...) Απόσπασμα από το βιβλίο "Τα σταφύλια της οργής" του John Steinbeck , για το οποίο είχα γράψει παλιότερα αυτό το post... Η μετάφραση είναι δική μου...

Οι γύφτοι...

...Οι γύφτοι σκότωσαν τον JFK... ...Οι γύφτοι άνοιξαν την Κερκόπορτα... ...Οι γύφτοι έκαψαν τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας... ...Οι γύφτοι ξέρουν που είναι θαμμένος ο Jimmy Hoffa... ...Οι γύφτοι ωθούν στην πορνεία συνταξιούχους του ΟΓΑ... ...Οι γύφτοι τρώνε συκωτάκια δεκάχρονων κοριτσιών για brunch... Αυτά είναι ίσως οι μοναδικές κατηγορίες που ΔΕΝ γράφτηκαν στα μέσα, μαζικά και κοινωνικά, για τους γύφτους για να σπεκουλάρουν πάνω στον τραγικό θάνατο του Μάριου στο Μενίδι... Αν σαν κοινωνία ψάχνουμε απλά αποδιοπομπαίο τράγο, ένα σαμάρι για να ξεσπάσουμε την οργή, την λύπη μας και τις προκαταλήψεις μας, έχουμε πετύχει διάνα... Αν θέλουμε πραγματικά απαντήσεις για το πως και το γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα στο Μενίδι και σε κάθε Μενίδι της χώρας πρέπει να το πάρουμε αλλιώς και κυρίως να βγάλουμε τις παρωπίδες...

"Η κουκουβάγια" του Samuel Bjork

Εικόνα
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνο το πρώτο ταξίδι του Harry Hole στην Αυστραλία ή από τότε που γνωρίσαμε το κορίτσι με το τατουάζ με το δράκο αλλά το σκανδιναβικό noir είναι ακόμα φρέσκο και ζωντανό, alive and kicking που λένε και στο χωριό μου... Σίγουρα υπήρξαν "λαθρεπιβάτες" στο τρένο του και σίγουρα δημιούργησε μια συγκεκριμένη μανιέρα στηριγμένη σε αυτήν ακριβώς την σκοτεινιά του κλίματος και της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων που ζουν στον παγωμένο βορά αλλά καταφέρνει ακόμα να παράγει βιβλία συναρπαστικά για τους λάτρεις τους είδους... Το βιβλίο του  Samuel Bjork , το δεύτερο του συγγραφέα για το συγκεκριμένο είδος, είναι ένα πολύ καλό δείγμα σκανδιναβικού noir... Μια δολοφονία που κάνει αίσθηση, μια σκοτεινή ιστορία από το παρελθόν που τροφοδοτεί το παρόν, ένα αστυνομικό δίδυμο κυνηγημένο από τους δαίμονες του, μια Νορβηγία φθινοπωρινή κι όμως ήδη παγωμένη... Δεν θα μπω στις λεπτομέρειες της πλοκής, μια περίληψη χωρίς spoilers είναι διαθέσιμη στην σχετική σε

25η ώρα...

Εικόνα
Πριν από τρία περίπου χρόνια δέχτηκα την πρόσκληση να συμμετάσχω σε ένα on line λογοτεχνικό project με την ονομασία "25η ώρα" ... Δοκίμασα να γράψω κάτι σχετικό με το όλο concept του project και σχετικά αβίαστα προέκυψε ένα μικρό κείμενο το οποίο κι έστειλα ως συμμετοχή... Ο διοργανωτής του project μου απάντησε, πολύ ευγενικά, ότι δεν μπορούσε να το συμπεριλάβει στο project λόγω της βωμολοχίας που περιείχε και κάποιων εκφράσεων που έχουν ρατσιστικό περιεχόμενο... Μου ζήτησε εφόσον το ήθελα, να κάνω κάποιες αλλαγές απαλείφοντας τα "φλέγοντα" σημεία και να υποβάλλω ξανά την συμμετοχή μου... Του απάντησα ότι δεν ήθελα να αλλάξω το κείμενο αφού τότε θα έπαυε να είναι δικό μου και ότι οι αναφερόμενες ως ρατσιστικές εκφράσεις δεν είχαν, κατά την άποψή μου, τέτοιο περιεχόμενο καθώς ήταν "ειπωμένες" μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο context, από πολύ συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου... Του ευχήθηκα καλή επιτυχία στο project του (την οποία όντως είχε) και δεν επικοινωνήσαμ

"Ο Μαύρος Πύργος ΙΙI - Οι ρημαγμένοι τόποι" του Stephen King

Εικόνα
Ακόμα ένα βιβλίο της σειράς του Μαύρου Πύργου, το τρίτο στην σειρά, έφτασε στο τέλος του... Το διάβασα αργά και αν δεν ήταν αυτό το σαββατοκύριακο και η βροχή που πέφτει έξω ασταμάτητα, αυτό το post θα καθυστερούσε κι άλλο να εμφανιστεί... Δεν είναι κακό βιβλίο, κάθε άλλο, αλλά αφενός εγώ βρίσκομαι σε αναγνωστική δυστοκία και αφετέρου το βιβλίο ξοδεύει σχεδόν όλο το πρώτο μισό για να γίνει ενδιαφέρον... Στο  "Ο Μαύρος Πύργος ΙΙI - Οι ρημαγμένοι τόποι"  ξαναβρίσκουμε το κα-τετ του Ρόλαντ της Γαλαάδ να συνεχίζει την αναζήτηση του Μαύρου Πύργου... Η πορεία τους μέσα από της ερημιές του Μέσου κόσμου τους δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο και τους εαυτούς τους και να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο στον οποίο βρίσκονται... Καταφέρνουν  να εντοπίσουν, όχι χωρίς κίνδυνο, να εντοπίσουν το μονοπάτι εκείνο, την  Ακτίνα, που θα τους οδηγήσει στον Μαύρο Πύργο και ακολουθούν το δρόμο του... Σιγά σιγά έρχονται σε επαφή με τις πόλεις και τα χωριά, ή μάλλον τα

Το πρώτο μας αυτοκίνητο...

Εικόνα
Το πρώτο μας αυτοκίνητο ήταν ένα Yugo 45... Ο πατέρας μου το αγόρασε το 1986, άσπρο, 640.000 δραχμές... Δεν το ήθελε άσπρο αλλά ήταν το μόνο ετοιμοπαράδοτο και αν περίμενε να έρθει άλλο θα έπρεπε να πληρώσει γύρω στις 800.000 δραχμές γιατί κάτι άλλαζε στην φορολογία αν θυμάμαι καλά... Ήμασταν όλοι πολύ ενθουσιασμένοι που είχαμε αυτοκίνητο... Μπορούσαμε πλέον να πηγαίνουμε εκδρομές, να πηγαίνουμε στην θάλασσα, να πηγαίνουμε όπου θέλαμε, όποτε θέλαμε... Μέχρι τότε για να πάμε στην νονά μου που έμενε στον Διόνυσο έπρεπε να ξεκινήσουμε με τα πόδια από τον Ταύρο και να πάμε με τα πόδια στον ηλεκτρικό είτε στην Καλλιθέα, είτε στα Πετράλωνα (δεν είχε φτιαχτεί τότε ο σταθμός του Ταύρου), να πάρουμε το τρένο μέχρι την Κηφισιά και από εκεί, αν δεν ερχόταν η νονά μου να μας πάρει, παίρναμε ταξί για τον Διόνυσο... Τώρα με τον Yugo  όλα αυτά ήταν υπόθεση μισής ωρίτσας, 27 χιλιόμετρα μέσω εθνικής οδού...  Ο Yugoς ήταν το καμάρι μας κι η ευχαρίστησή μας... Εγώ καθόμουν στην μέση, μεταξύ τω

Θεομπαίχτης...

Ο Θ. κάνει λογοθεραπεία κάθε Τετάρτη γιατί δεν λέει το σ και το ζ... Η Νίκη, η λογοθεραπεύτρια, που του έχει μεγάλη αδυναμία, προσπαθεί να του εφιστήσει την προσοχή και να μην ξεχνιέται και να ψευδίζει... Νίκη: Θ. μην τα ξεχνάς τα γραμματάκια (το σ και το ζ)... Θ.: Δεν τα κθεχνάω, έχουν πάει για νάνι τα γραμματάκια, κθεκουράδονται... Νίκη: Όλη την ημέρα ξεκουράζονται, όταν πας στο σχολείο τι κάνουνε; Θ.: Όταν πάω θτο θχολείο κάνουν ριλάκθ... (!!!)