Αναρτήσεις

Ημέρα ζυγίσματος #7...

Εικόνα
  No comments... 😞

Για να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά...

Όταν γεννήθηκα ζήσαμε στην Σάμο μέχρι τα τρία μου χρόνια...  Ζούσαμε στο Βαθύ, σε ένα σημείο έξω από το χωριό, στην εξοχή και απέναντι μας έμενε η κυρία Στέλλα που είχε τον Έκτορα, τον πρώτο μου φίλο, ένα κυνηγόσκυλο...  Ο καλύτερος μου άνθρωπος φίλος ήταν ο Λαζαρής, ένα πολύ ξανθό αγοράκι από το Αγρίνιο και αυτού οι γονείς ήταν δημόσιοι υπάλληλοι σε μετάθεση...  Η ζωή μου εκεί πρέπει να ήταν πάρα πολύ ωραία ή τουλάχιστον εγώ να περνούσα τέλεια γιατί ακόμα και σήμερα στα 42 μου θυμάμαι το σπίτι μας, το δρόμο μας, το χωράφι με τις παπαρούνες που μάζευα με την μαμά μου, τους φίλους μου, έχω ακόμα στο μυαλό μου πολλές εικόνες από τη καθημερινότητά μας...  Εδώ να πω ότι γεννήθηκα πολύ μεγαλόσωμος (5,1 κιλά) και συνέχισα να είμαι "εύσωμος" και τα επόμενα χρόνια μέχρι που ήρθε η μετάθεση του πατέρα μου και επιστρέψαμε στην Αθήνα...  Τότε έχασα όλα τα επιπλέον κιλά και ακόμα παραπάνω και από στρουμπουλός, ροδομάγουλος επαρχιώτης έγινα ένα παιδάκι πολύ λεπτό και χλωμό...  Η μάνα μου

Ημέρα ζυγίσματος #6...

Εικόνα
  Ένα μικρό, αναμενόμενο Βατερλό...  Αναμενόμενο διότι την εβδομάδα που μας πέρασε δεν έκανα απολύτως τίποτα για να πετύχω τον στόχο που έχω βάλει εδώ και 6 εβδομάδες, να χάσω κιλά... Λόγω του ότι η εβδομάδα ήταν πιεστική στη δουλειά και τα ωράρια μεγάλα, καμία απολύτως μέρα δεν έκανα κάποια άσκηση, ούτε κι έκανα κάποια προσπάθεια να είμαι συνεπής στη διατροφή μου... Αφού είχα τόση πίεση από εξωτερικούς παράγοντες δεν ήθελα επιπλέον πίεση, ήθελα είμαι χαλαρός στο θέμα φαγητό, να το απολαμβάνω... Ξέρω ότι είναι προς προβληματισμό ότι το φαγητό είναι παρηγοριά για μένα αλλά  δεν είναι της παρούσης, τα έχουμε ξαναπεί.... Χάρηκα τουλάχιστον ότι το ζύγισμα δεν είχε αποτέλεσμα μεγαλύτερο από το maximum ζύγισμα (102,8) που είχα από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα αυτή την καταγραφή... Μέχρι την επόμενη εβδομάδα....💪😉

Ημέρα ζυγίσματος #5...

Εικόνα
  Ομολογώ ότι βλέποντας τη ζυγαριά ανακουφίστηκα...  Η προηγούμενη εβδομάδα κύλησε σχετικά καλά από την άποψη της διατροφικής συνέπειας με λίγες μόνο παρασπονδίες... Ξέρω ότι δεν θα αντέξω να κάνω μια σκληρή δίαιτα και γι΄αυτό έχω επικεντρωθεί στο να προσέχω τι τρώω αλλά κυρίως το τι ποσότητες τρώω... Επίσης συνέχισα για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα την καθημερινή άσκηση... Είτε στον διάδρομο είτε με μετακίνηση αριθμός 6 καθημερινά περπατούσα τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα... Ήθελα πραγματικά να δω αν θα δουλέψει αυτός ο τρόπος απώλειας κιλών που διάλεξα για τον εαυτό μου και πραγματικά με είχε αγχώσει αν το αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό οπότε η απώλεια ενός κιλού αυτή την εβδομάδα, δεδομένου κιόλας ότι χθες έγινε η πιο γενναία παρασπονδία των ημερών, με έκανε πραγματικά να χαρώ... Χρειαζόμουν αυτή την επιβεβαίωση για να πάρω τα πάνω μου και να συνεχίσω και να προσπαθήσω πιο πολύ... Μέχρι την επόμενη εβδομάδα....💪😉 

"Ο μονάρχης των σκιών" του Javier Cerkas

Εικόνα
Δεν υπάρχει τραύμα μεγαλύτερο σε μια κοινωνία από αυτό του εμφυλίου πολέμου... Εκτός της αγριότητας που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζει ένα πόλεμο, ο άνθρωπος βιώνει την παράδοξη κι επώδυνη πραγματικότητα της αγριότητας μεταξύ γειτόνων, συγγενών, παιδικών φίλων, από μόνο του κάτι δύσκολο να το δεχτεί το μυαλό, ακόμα χειρότερο όμως είναι το μετά από τον πόλεμο, όταν η κοινωνία έχει χωριστεί σε νικητές και ηττημένους που πρέπει να ζήσουν μαζί και πάλι... Είναι χειρότερο διότι κρατάει για χρόνια και χρόνια κι όλοι νικητές και ηττημένοι πρέπει να μάθουν να ζουν με τις αναμνήσεις τους, την οργή τους και την θλίψη τους... Όπως και στους "Στρατιώτες της Σαλαμίνας" έτσι κι εδώ στο "Ο μονάρχης των σκιών" ο Javier Cerkas απομονώνει ένα περιστατικό του Ισπανικού Εμφυλίου για να πει μια ιστορία, μια ιστορία που και σε αυτό το βιβλίο προσπαθεί να ξορκίσει τα φαντάσματα που προκάλεσε ο εμφύλιος σπαραγμός... Η ιστορία αφορά ένα συγγενικό του πρόσωπο, τον Μανουέλ Μένα, μέλος της Ισπ

Ημέρα ζυγίσματος #4...

Εικόνα
Δεν πήγε καλά... Ήξερα ότι η εβδομάδα που πέρασε δεν πήγε καλά ούτε από άποψη διατροφής, ούτε από άποψη γυμναστικής αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό... Με προβληματίζει πολύ η ευκολία που ξαναπαίρνω τα κιλά, όχι μόνο τώρα αλλά και σε παλιότερες προσπάθειες αδυνατίσματος... Η αλήθεια είναι ότι είμαι εξαιρετικά κουρασμένος από τη διαδικασία του να σκέφτομαι διαρκώς το πόσο τρώω και πίνω και δεν αντέχω την στέρηση, όχι πια...  Πρέπει να δουλευτεί το θέμα των ποσοτήτων, δεν βρίσκω καμία άλλη λογική λύση πια κι ούτε άλλη διέξοδο... Η προσπάθεια αυτή γίνεται κυρίως για θέμα υγείας και κατόπιν για θέμα αυτοπεποίθησης αλλά το σώμα μου δεν μου επιτρέπει να εντείνω την προσπάθεια στον τομέα της γυμναστικής, αν θεωρήσω ότι ήταν στο στυλ μου να το κάνω, το μόνο που μένει είναι το ζήτημα του φαγητού...  Όταν ήμουν νεότερος σκεφτόμουν ότι δεν θέλω τα παιδιά μου να έχουν για τον πατέρα τους την εικόνα που έχει το μέσο ελληνόπουλο για τον μπαμπά του, του αγύμναστου, χοντρού, "απόμα

Ημέρα ζυγίσματος #3...

Εικόνα
  Εκ πρώτης όψεως δεν άλλαξε απολύτως τίποτα από την προηγούμενη εβδομάδα, είμαι ακριβώς όσα κιλά ήμουν και στο προηγούμενο ζύγισμα... Η αλήθεια είναι ότι αυτή την εβδομάδα δεν ήμουν τόσο συνεπής ως προς το φαγητό και το ποτό όσο ήμουν την προηγούμενη εβδομάδα... Έκανα αρκετές παρασπονδίες που θα μπορούσα να έχω αποφύγει... Το μεγάλο "πρόβλημα" με μένα είναι ότι αγαπάω το φαγητό... Αγαπάω τις γεύσεις, αγαπάω το να καθόμαστε όλοι γύρω από ένα τραπέζι, αγαπάω την λαχτάρα για αυτό, από την προετοιμασία του ακόμα... Έχω ένα θείο ο οποίος τρώει μόνο για να επιβιώσει, δεν τον ενδιαφέρει καμία άλλη διάσταση του φαγητού και φυσικά είναι πετσί και κόκκαλο... Εγώ δεν είμαι έτσι και καθόλου δεν στενοχωριέμαι γι αυτό αλλά όπως και να το κάνεις όταν κάνεις δίαιτα και θες να χάσεις κιλά είναι πρόβλημα... Από την περασμένη Δευτέρα ξεκίνησα και αφιερώνω μια ώρα την ημέρα για να κάνω διάδρομο ή να βγω έξω μια βόλτα να περπατήσω... Πιέζω τον εαυτό μου να το κάνει ακόμα και όταν βαριέμαι γιατί

Ημέρα ζυγίσματος #2...

Εικόνα
Τέλος πρώτης εβδομάδας...  Βλέποντας τη ζυγαριά απογοητεύτηκα λίγο αλλά μετά σκέφτηκα ότι είναι μια πρόοδος όπως και να το δεις... Σίγουρα μπορούσα καλύτερα αλλά τουλάχιστον έκανα ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση... Θα προσπαθήσω σε αυτή την προσπάθεια να μην μαστιγώνω διαρκώς τον εαυτό μου κι έχω υπερβολικές απαιτήσεις διότι το σύνηθες στο παρελθόν ήταν να θέτω πολύ ψηλούς στόχους, να μην τους πετυχαίνω, να απογοητεύομαι και να τα παρατάω... Αυτή την φορά θα προσπαθήσω να θέσω πιο ρεαλιστικούς στόχους, σήμερα μάλιστα το πρωί έκανα 45 λεπτά διάδρομο μετά από πολύ καιρό... Αν καταφέρω να το κάνω τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, σίγουρα θα είναι κάτι πολύ θετικό... Η εβδομάδα κύλησε σχετικά καλά... Σε γενικές γραμμές ήμουν συνεπής και προσεκτικός στο φαγητό και στο ποτό πλην Τετάρτης και Παρασκευής που έφαγα και κυρίως ήπια πολύ... Κάποια επαγγελματικά θέματα που μου προκαλούν πολύ άγχος και κάποια προσωπικά ζητήματα μου έριξαν τη διάθεση στο ναδίρ με αποτέλεσμα να ξεσπάσω στο φαΐ

"Βάλε ένα φύλακα" της Harper Lee

Εικόνα
Συζητώντας κάποτε στο Twitter με την Ζέτα Θεοδωρακοπούλου διαφωνήσαμε ως προς την ποιότητα του άλλου βιβλίου της Harper Lee , το "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" ...  Η Ζέτα δεν το θεωρούσε ως δείγμα λογοτεχνίας αξιώσεων εγώ διαφωνούσα κάθετα, το είχα λατρέψει από κάθε άποψη... Θα είχε ενδιαφέρον, αν έχει διαβάσει το   "Βάλε ένα φύλακα" η  Ζέτα , να ανταλλάξουμε και για αυτό  απόψεις αν και στοιχηματίζω ότι αυτή την φορά θα συμφωνούσαμε απόλυτα, θα το πετροβολούσαμε κι οι δύο... Η ιστορία εξελίσσεται 20 χρόνια μετά τα γεγονότα του  "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" ... Η Σκάουτ (Τζιν-Λουίζ) ζει πια στην Νέα Υόρκη κι επισκέπτεται το Μέηκομπ της Αλαμπάμα για διακοπές, ο Τζεμ έχει πεθάνει από καρδιακή ανεπάρκεια, ο Άττικους έχει καταπέσει σωματικά λόγω των γηρατειών και της αρθρίτιδας ενώ το γραφείο του το "τρέχει" ο Χανκ, ο παιδικός φίλος, νυν δικηγόρος κι επίδοξος μέλλον σύζυγος της Σκάουτ...  Η ηρωίδα επιστρέφει στην πατρίδα της για να διαπιστώσει ότι τα

Ημέρα ζυγίσματος #1...

Εικόνα
Όλοι μου λένε ότι δεν σου φαίνεται κι εγώ πολλές φορές δεν το καταλαβαίνω, το σώμα μου όμως το καταλαβαίνει... Μπορεί να είμαι 1,85 αλλά το να κουβαλάς τόσα κιλά είναι πολλά ειδικά όταν αυτά τα κιλά δεν είναι μυικά, δεν είναι προϊόντα γυμναστικής...  Από το 2014 που πέρασα το κατώφλι των 90 κιλών πλην μιας πολύ σύντομης περιόδου δεν έχω βρεθεί ποτέ στα κιλά που θα έπρεπε να είμαι και πια το σώμα μου διαμαρτύρεται... Πρέπει να κάνω και αυτή την προσπάθεια γιατί δεν πάει άλλο, δεν νιώθω εγώ καλά με τον εαυτό μου... Δοκίμασα πολλές μεθόδους αλλά καμία δεν πέτυχε, δεν κατάφερε να έχει ένα αποτέλεσμα πιο μακροπρόθεσμο... Σκέφτηκα ότι ίσως αυτό να λειτουργήσει για μένα, να με βάλει σε μια σειρά και να με βοηθήσει να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου και τους στόχους μου... Ξεκινάω λοιπόν από σήμερα, από τα 102,2 κιλά, να κάνω την προσπάθεια για άλλη μια φορά, να χάσω τα παραπάνω κιλά, να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου, να αποκτήσω ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής... Δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου αλλ