Αναρτήσεις

Νονός...

Χθες το βράδυ είδα στον ύπνο μου ότι πήγαινα ξανά στον στρατό, η διαφορά ήταν ότι αυτή την φορά δεν παρουσιαζόμουν με τον αδερφό μου όπως έγινε στην πραγματικότητα αλλά με τα παιδιά μου...Μην τον ψάχνεις... Πήγαινα λέει στους συγγενείς μου και με χαρτζιληκώνανε για το φανταρικό μου κι είδα ότι πήγα και στον νονό μου...  Ο νονός μου πέθανε από ανεύρυσμα το καλοκαίρι του 2010 και ήταν ένα μεγάλο σοκ για όλους μας και κυρίως για την νονά μου, την αδερφή της μάνας μου... Όταν πέθανε ήταν γύρω στα 60 με 65 αλλά ήταν πολύ καλοβαλμένος, τα μαλλιά του και το παχύ μουστάκι του ήταν ακόμα κατάμαυρα... Χθες το βράδυ στο όνειρό μου, τον είδα με ασπρισμένα μαλλιά και μουστάκι και σαφώς πιο γερασμένο από ότι τον είδα την τελευταία φορά, δεν προλάβαμε ποτέ να τον δούμε γέρο...  Σκέφτηκα να πάρω την νονά μου να της το πω αλλά μετά το μετάνιωσα... Θα στενοχωριόταν που δεν τον είδε ποτέ της να γερνάει...

Balance...

Κάπου διάβασα ότι τα μοναχοπαίδια κάνουν τους φίλους οικογένεια για να βιώσουν αυτό που τους έλειψε...Εγώ που δεν ήμουν μοναχοπαίδι πήρα τόσο μεγάλη δόση οικογένειας μεγαλώνοντας που δεν έμαθα ουσιαστικά να κάνω φίλους και τώρα στα γεράματα όταν κάνω απαιτώ από αυτούς να είναι οικογένεια, να με προσέχουν και να με νταντεύουν... Όταν δεν το κάνουν ή νιώθω εγώ ότι δεν το κάνουν εξοργίζομαι όπως ακριβώς και με τα μέλη της βιολογικής μου οικογένειας με τη μόνη διαφορά ότι με αυτούς έχω την επιλογή της διακοπής των σχέσεων ενώ με τη βιολογική οικογένεια δεν μπορώ κι ούτε θέλω να κόψω εντελώς τον ομφάλιο λώρο... Σκέφτομαι ότι δεν είναι δίκαιο αυτό για τους φίλους, να είμαι τόσο αυστηρός κι απόλυτος αλλά πού ακριβώς υπάρχει ισορροπία στο κεφάλι μου για να βρεθεί κι εδώ;

"Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί" των J.K. Rowling, Jack Thorne και John Tiffany

Εικόνα
Δεν διαβάζω εδώ και πάνω από μήνα, έχω βάλει στόχο να τερματίσω το Netflix... Το "Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί" το διάβασα μέσα σε μιάμιση μέρα... Ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν, μια ωραία ιστορία να κάνει το μυαλό μου να ξεχαστεί και να χαλαρώσει... 20 σχεδόν χρόνια μετά την Μάχη του Χόγκουαρντς, ο Χάρι Πότερ και οι φίλοι έχουν μεγαλώσει, έχουν δικές τους οικογένειες και αποτελούν σημαντικά μέλη της κοινωνίας των μάγων... Αυτοί οι οποίοι επιβίωσαν από κατασκότεινες μαγικές δυνάμεις στο παρελθόν τα βρίσκουν μπαστούνια με την πιο επικίνδυνη και δύσκολη αποστολή του κόσμου...το μεγάλωμα εφήβων! Τα πράγματα θα περιπλακούν περισσότερο (φυσικά) όταν ένα κακό από το παρελθόν ξαναζωντανεύει και απειλεί να καταστρέψει όλα όσα οι ήρωες μας πολέμησαν σκληρά να χτίσουν... Η όγδοη εμφάνιση του Χάρι Πότερ στις σελίδες ενός βιβλίου είναι το σενάριο του θεατρικού έργου που ανέβηκε το 2016 στο Λονδίνο, προϊόν της συνεργασίας της J.K. Rowling , του Jack Thorne και του John Tiffan

Ημέρα ζυγίσματος #8...

Εικόνα
  Not too bad, not too good... Μετά από τρεις εβδομάδες χωρίς ζύγισμα έχω χάσει ένα κιλό... Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν τυπικός και τις τρεις αυτές εβδομάδες, ακολουθώ μια συνεπή διατροφή χωρίς πολλές υπερβολές μόνο τις 4 με 5 τελευταίες μέρες... Προσπαθώ να περπατάω κάθε μέρα και να μην πίνω αλκοόλ όταν είμαι το σπίτι χωρίς παρέα...  Δεν άλλαξε κάτι φοβερά τις τελευταίες μέρες που να σηματοδοτεί την αλλαγή στο mentality μου... Το μυαλό μου λειτουργεί με μεθόδους που ακόμα δεν καταλαβαίνω, κάνει κάποια κλικ σαν διακόπτης που μου αλλάζουν τη διάθεση, αυτές τις μέρες είμαι σε καλό mood, με θετικές σκέψεις, ενέργεια και καλή διάθεση... Αυτό είναι καλό, δεν το ψειρίζω, γιατί και πως, προχωράμε ως έχει... Μέχρι το επόμενο ζύγισμα... 💪😉

Έκλεψα...

 ... αυτή την εβδομάδα και δεν ζυγίστηκα τη Δευτέρα κι ούτε θα ξανά ζυγιστώ Δευτέρα...  Το Σαββατοκύριακο θα πιω και θα φάω κάτι παραπάνω γιατί θα βρεθώ με φίλους, θα είμαι χαλαρός, δεν θέλω να έχω τύψεις για το τι θα δείξει η ζυγαριά... Σκέφτομαι να ζυγίζομαι Παρασκευή πρωί, λίγο πριν την έναρξη του weekend να ξέρω που έχω φτάσει και να κάνω τις παρασπονδίες μου ελαφρά την καρδία, να τρώω να μην με τρώνε... Δεν ξέρω αν θα έχει αποτέλεσμα ως προς την απώλεια κιλών αλλά επειδή πιστεύω ότι οι δίαιτες είναι πάνω από όλα ψυχολογία πιστεύω ότι θα δω καλύτερα αποτελέσματα...

Ημέρα ζυγίσματος #7...

Εικόνα
  No comments... 😞

Για να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά...

Όταν γεννήθηκα ζήσαμε στην Σάμο μέχρι τα τρία μου χρόνια...  Ζούσαμε στο Βαθύ, σε ένα σημείο έξω από το χωριό, στην εξοχή και απέναντι μας έμενε η κυρία Στέλλα που είχε τον Έκτορα, τον πρώτο μου φίλο, ένα κυνηγόσκυλο...  Ο καλύτερος μου άνθρωπος φίλος ήταν ο Λαζαρής, ένα πολύ ξανθό αγοράκι από το Αγρίνιο και αυτού οι γονείς ήταν δημόσιοι υπάλληλοι σε μετάθεση...  Η ζωή μου εκεί πρέπει να ήταν πάρα πολύ ωραία ή τουλάχιστον εγώ να περνούσα τέλεια γιατί ακόμα και σήμερα στα 42 μου θυμάμαι το σπίτι μας, το δρόμο μας, το χωράφι με τις παπαρούνες που μάζευα με την μαμά μου, τους φίλους μου, έχω ακόμα στο μυαλό μου πολλές εικόνες από τη καθημερινότητά μας...  Εδώ να πω ότι γεννήθηκα πολύ μεγαλόσωμος (5,1 κιλά) και συνέχισα να είμαι "εύσωμος" και τα επόμενα χρόνια μέχρι που ήρθε η μετάθεση του πατέρα μου και επιστρέψαμε στην Αθήνα...  Τότε έχασα όλα τα επιπλέον κιλά και ακόμα παραπάνω και από στρουμπουλός, ροδομάγουλος επαρχιώτης έγινα ένα παιδάκι πολύ λεπτό και χλωμό...  Η μάνα μου

Ημέρα ζυγίσματος #6...

Εικόνα
  Ένα μικρό, αναμενόμενο Βατερλό...  Αναμενόμενο διότι την εβδομάδα που μας πέρασε δεν έκανα απολύτως τίποτα για να πετύχω τον στόχο που έχω βάλει εδώ και 6 εβδομάδες, να χάσω κιλά... Λόγω του ότι η εβδομάδα ήταν πιεστική στη δουλειά και τα ωράρια μεγάλα, καμία απολύτως μέρα δεν έκανα κάποια άσκηση, ούτε κι έκανα κάποια προσπάθεια να είμαι συνεπής στη διατροφή μου... Αφού είχα τόση πίεση από εξωτερικούς παράγοντες δεν ήθελα επιπλέον πίεση, ήθελα είμαι χαλαρός στο θέμα φαγητό, να το απολαμβάνω... Ξέρω ότι είναι προς προβληματισμό ότι το φαγητό είναι παρηγοριά για μένα αλλά  δεν είναι της παρούσης, τα έχουμε ξαναπεί.... Χάρηκα τουλάχιστον ότι το ζύγισμα δεν είχε αποτέλεσμα μεγαλύτερο από το maximum ζύγισμα (102,8) που είχα από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα αυτή την καταγραφή... Μέχρι την επόμενη εβδομάδα....💪😉

Ημέρα ζυγίσματος #5...

Εικόνα
  Ομολογώ ότι βλέποντας τη ζυγαριά ανακουφίστηκα...  Η προηγούμενη εβδομάδα κύλησε σχετικά καλά από την άποψη της διατροφικής συνέπειας με λίγες μόνο παρασπονδίες... Ξέρω ότι δεν θα αντέξω να κάνω μια σκληρή δίαιτα και γι΄αυτό έχω επικεντρωθεί στο να προσέχω τι τρώω αλλά κυρίως το τι ποσότητες τρώω... Επίσης συνέχισα για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα την καθημερινή άσκηση... Είτε στον διάδρομο είτε με μετακίνηση αριθμός 6 καθημερινά περπατούσα τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα... Ήθελα πραγματικά να δω αν θα δουλέψει αυτός ο τρόπος απώλειας κιλών που διάλεξα για τον εαυτό μου και πραγματικά με είχε αγχώσει αν το αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό οπότε η απώλεια ενός κιλού αυτή την εβδομάδα, δεδομένου κιόλας ότι χθες έγινε η πιο γενναία παρασπονδία των ημερών, με έκανε πραγματικά να χαρώ... Χρειαζόμουν αυτή την επιβεβαίωση για να πάρω τα πάνω μου και να συνεχίσω και να προσπαθήσω πιο πολύ... Μέχρι την επόμενη εβδομάδα....💪😉 

"Ο μονάρχης των σκιών" του Javier Cerkas

Εικόνα
Δεν υπάρχει τραύμα μεγαλύτερο σε μια κοινωνία από αυτό του εμφυλίου πολέμου... Εκτός της αγριότητας που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζει ένα πόλεμο, ο άνθρωπος βιώνει την παράδοξη κι επώδυνη πραγματικότητα της αγριότητας μεταξύ γειτόνων, συγγενών, παιδικών φίλων, από μόνο του κάτι δύσκολο να το δεχτεί το μυαλό, ακόμα χειρότερο όμως είναι το μετά από τον πόλεμο, όταν η κοινωνία έχει χωριστεί σε νικητές και ηττημένους που πρέπει να ζήσουν μαζί και πάλι... Είναι χειρότερο διότι κρατάει για χρόνια και χρόνια κι όλοι νικητές και ηττημένοι πρέπει να μάθουν να ζουν με τις αναμνήσεις τους, την οργή τους και την θλίψη τους... Όπως και στους "Στρατιώτες της Σαλαμίνας" έτσι κι εδώ στο "Ο μονάρχης των σκιών" ο Javier Cerkas απομονώνει ένα περιστατικό του Ισπανικού Εμφυλίου για να πει μια ιστορία, μια ιστορία που και σε αυτό το βιβλίο προσπαθεί να ξορκίσει τα φαντάσματα που προκάλεσε ο εμφύλιος σπαραγμός... Η ιστορία αφορά ένα συγγενικό του πρόσωπο, τον Μανουέλ Μένα, μέλος της Ισπ