Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου...

Την θυμήθηκα χθες όταν στο phorum ανέβασε κάποιος topic για το διήγημα του Γκόρκι, "Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο"... Το είχα διαβάσει στο δημοτικό, στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού, το είχα δανειστεί από την δανειστική βιβλιοθήκη της τάξης μου που η κυρία Σαπφώ οργάνωσε και δημιούργησε και έγινε τελικά δανειστική βιβλιοθήκη όλου του σχολείου...

Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου, ήταν από ένα χωριό κοντά στα Βατερά της Λέσβου... Η εμφάνιση της ήταν στερεοτυπικά μυτιληνέικη, πολύ σγουρά μαλλιά και μεγάλη μύτη... Χτυπούσε το "νι" και "λι" και ειδικά όταν τσαντιζόταν του έδινε και καταλάβαινε καθώς διάνθιζε την ομιλία της με καθαρά χωριάτικες εκφράσεις ("Πόσο κάνει ο βούτυρος, μπρε;")...

Ήταν η δασκάλα μου για τέσσερα χρόνια, από την τρίτη μέχρι και την έκτη δημοτικού και πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο, που κατάφερα να σκέφτομαι λίγο παραπέρα από αυτό που μου λένε οι άλλοι και από αυτό που διαβάζω στα βιβλία σίγουρα είναι αυτή...

Είχε αληθινό πάθος με τη δουλειά της, ζούσε γι' αυτό που έκανε... Μας έμαθε πράγματα που τα άλλα παιδιά της ηλικίας μας μαθαίνανε στο γυμνάσιο και όταν εμείς πήγαμε ήδη τα ξέραμε... Τελειώνοντας την έκτη δημοτικού ήξερα να λύνω τριτοβάθμιες εξισώσεις, είχα ξεκοκαλίσει την Γραμματική του Τριανταφυλλίδη (το μπλε βιβλιαράκι) και ήξερα  να αναλύω συντακτικά (υποκείμενο, αντικείμενο, κατηγόρημα, κατηγορηματικοί/επιθετικοί προσδιορισμοί) οποιοδήποτε κείμενο...

Ήταν καλή η κυρία Σαπφώ και δίκαιη... Επιβράβευε το σωστό, ενθάρρυνε τον αδύνατο μαθητή να προσπαθήσει περισσότερο, ήταν αυστηρή με την αδιαφορία ή την αυθάδεια.... Μερικές φορές ίσως πολύ αυστηρή, όταν θύμωνε πολύ άστραφτε και καμιά σφαλιάρα αλλά τότε, τη δεκαετία του '80, δεν το θεωρούσαμε και πολύ λάθος κάτι τέτοιο...

Κομμουνίστρια βαμμένη, μας μάθαινε αντάρτικα και τραγούδια του Θεοδωράκη (κάποιοι θα στραβομουτσουνιάσουν) και οργάνωνε την χορωδία σε όλες τις σχολικές εορτές... 

Ο άντρας της, δάσκαλος και αυτός, δούλευε για χρόνια στα ελληνικά σχολεία της Γερμανίας και η κυρία Σαπφώ όλο θα πήγαινε αλλά ποτέ δεν έφυγε, μέχρι τελικά που γύρισε και ο άντρας της πίσω... Μέχρι να γυρίσει ο άντρας της από τη Γερμανία μεγάλωνε μόνη της το γιο της τον Φώτη, τότε μωρό παιδί, τώρα θα είναι και 25 χρονών άντρας...

Τελειώνοντας το δημοτικό την είδα μερικές φορές καθώς μεγάλωνα, είτε στο δρόμο, είτε στο σπίτι της κυρίας Όλγας, μητέρας του κολλητού μου, που κάνανε παρέα.... Έχω πολλά χρόνια να τη δω αλλά όποτε την θυμάμαι την σκέφτομαι με πολύ αγάπη...

Την κυρία Σαπφώ, τη δασκάλα μου, καλή της ώρα όπου και να είναι...

Σχόλια

  1. ἐγὼ ποὺ λές, σὲ ὅλο τὸ δημοτικὸ εἶχα διαφορετικὸ δάσκαλο κάθε χρονιὰ – μοῦ ἔχει μείνει περισσότερο στὸ μυαλὸ ὁ δάσκαλος τῆς τετάρτης καὶ ἡ δασκάλα τῆς ἕκτης. ὁ δάσκαλος τῆς τετάρτης, ἐκ καλαμῶν, γκαίυ πανταχόθεν σφυρηλατημένος μᾶς εἶχε ζητήσει νὰ τοῦ μιλᾶμε στὸν ἑνικὸ καὶ νὰ τὸν φωνάζουμε Γιάννη. Ἐγὼ ἔκπαλε ἀντιδραστικὸ φασιστάκι (ὀκτὼ ἐτῶν ἔτσι;) ἤμουν ὁ μοναδικὸς ποὺ ἀρνούμην τὸν ἑνικό. Παρὰ ταῦτα, ἤμουν ὁ ἀγαπημένος του μαθητής, ὅλο θελήματα μὲ ἔβαζε νὰ τοῦ κάνω. Ἔχουν περάσει 25 ἔτη ἀπὸ τότε καὶ δὲν θυμᾶμαι μήπως μοῦ τὸν εἶχε σφυρίξει κάποιο σκοτεινὸ ἀπόγευμα.

    Ἡ δασκάλα τὸ 88 ἦταν 23, τρελλὸ κουμούνι, ἔβγαινε τὰ ἀπογεύματα σὰν ἰεχωβοῦ καὶ πουλοῦσε ῥιζοσπάστη, ἀπὸ τὴν ὁποία ῥὲ Δημήτρη, καίτοι ἀριστερὴ (φιλελεύθερη δῆλα δη) καὶ νέα ξέρεις πόση σφαλιάρα ἔφαγα; Ἴσως γι’αὐτὸ δὲν μπόρεσα νὰ βγάλω τὴν δευτέρα ἑσπερινοῦ ΤΕΛ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι εγώ θυμάμαι τους δάσκαλούς μου, τους καλούς και τους κακούς. Αυτοί όμως που με καθόρισαν ήταν οι καλοί. Όπως η κυρία Λούλα, που την είχα από τη α' δημοτικού μέχρι και τη γ' και που νόμιζα πως έτσι ήταν οι δασκάλες όλες. Μέχρι που στη δ' μας πήρε η κυρία Ευρυδίκη και κατάλαβα το λάθος μου.
    Πολλά πολλά χρόνια αργότερα κατάλαβα πως η κυρία Λούλα μας χρησιμοποιούσε το σύστημα Montessori για την εκμάθηση της ανάγνωσης. Κι αν αυτό δεν σας φαίνεται εντυπωσιακό αρκεί να σας πω πως πήγα α' δημοτικού το 1966 και σε μερικούς μήνες έσκασαν μύτη στη ζωή μας οι συνταγματάρχες....
    Τι καλά που μου τις θύισες τις δασκάλες. Έχω και φωτογραφίες κι επειδή ζήλεψα θα γράψω ένα ποστ για τους καλούς και κακούς δάσκαλους της ζωής μου που ήταν όλοι πολύ σημαντικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ vangelakas

    Καλά, το ποιός δάσκαλος θα δώσει την χαστούκα δεν έχει να κάνει με τα πολιτικά του πιστεύω (αν και πιστεύω ότι στο δικό σου, ευαίσθητο ψυχισμό έδρασε καταλυτικά... :P)... Κι η κυρία Σαπφώ σβούριζε κάτι ξανάστροφες ξεγυρισμένες και μετά μας μάθαινε το "Στ' άρματα, στ' άρματα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ dame31

    Γενικά δεν έχω καλές αναμνήσεις από τους εκπαιδευτικούς που γνώρισα, σε γενικές γραμμές ήταν από αγαθά νούμερα μέχρι κακιασμένα καθάρματα με αποκορύφωμα ένα γελοίο υποκείμενο, Κρητικό ιστορικο/θρησκευτικό ο οποίος το 1994 όταν έσκασε η ιστορία με Κατσούλα και Δημητροκάλλη, σατανισμός κι έτσι, άρχισε να παρακολουθεί τι συγκροτήματα ήταν γραμμένα πάνω στο θρανίο και τα βιβλία του καθενός μας για να μας διαχωρίσει τελικά (με ευθείες κατηγορίες) σε σατανιστές, καλούς χριστιανούς και απλά ανήθικους!!!!

    Η κυρία Σαπφώ, με τα αρνητικά της, ήταν η καλύτερη δασκάλα που συνάντησα ποτέ, η εκπαίδευση δεν ήταν για αυτή απλή εκμάθηση πληροφορίας αλλά μια σφαιρική και ολοκληρωμένη δραστηριότητα σε όλα τα επίπεδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ναί βρέ μάνα μου, ἀλλά ὅπως καί νά ἔχῃ τό ζήτημα, ἕνας ἀριστερός δάσκαλος δέν εἶναι πιό λογικό νά μετέρχεται μέσων καί μεθόδων πιότερο παιδαγωγικῶν - ὄχι δηλαδή ῥάβδος καί φάπα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στα χαρτιά ναι αλλά μεταξύ μας (μην το πεις σε κανέναν) κάποιοι από τους πιο αυταρχικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει ήταν αριστεροί... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ἔ, ἐσὺ εἶσαι τοῦ χώρου, κάτι θὰ ξὲς περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου