"Εμείς και οι Φράγκοι" του Νίκου Τσιφόρου

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,αμήν!
Κείνο το πρωινό, ο γαληνότατος δόγης Ενρίκο Ντάντολο, πήρε ένα δάχτυλο από τα δικά του κι έξυσε το μέτωπο του,και αυτό κατάδικο του, να κατεβάσει ιδέα. Φόραγε κι όλας το κρεμεζί το ράσο το δόγικο, αρραβωνιάρης της θάλασσας, επίσημος με δαχτυλίδι. Μύτη γαμψή και χαμογελαστός πάντα του, είχε μέσα του ριζωμένο βαθιά το δόγμα της πατρίδας του "σιάμι Βενετσιάνοι ε πόι Κριστιάνοι" που σημαίνει "πρώτα κλέφτε και μετά κάντε τον σταυρό σας καλού κακού"...

Εμείς και οι Φράγκοι-Νίκος Τσιφόρος
Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος από το "Εμείς και οι Φράγκοι" του Νίκου Τσιφόρου, του... sequel (sic!) των "Σταυροφοριών"!!! Σε αυτό το βιβλίο ο Νίκος Τσιφόρος μας εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάλυση του Βυζαντινού κράτους και την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Σταυροφόρους, την Φραγκοκρατία που διήρκεσε περίπου τρεις αιώνες μέχρι και την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τον Μωάμεθ τον Β΄ και την κατάλυση του δεσποτάτου του Μυστρά...

Ο Τσιφόρος για να γράψει αυτό το βιβλίο μελέτησε πληθώρα ιστορικών πηγών και κυρίως το "Χρονικό του Μωρέος"... Το έργο του, είναι πολύ σημαντικό αν λάβει κανείς υπόψιν ότι πολύ λίγα έργα περί της περιόδου της Φραγκοκρατίας έχουν συγγραφεί από Έλληνες συγγραφείς και μελετητές...

Και σε αυτό το βιβλίο ο Νίκος Τσιφόρος, συνεχίζει με το ίδιο απαράμιλλο στυλ του να περιγράφει με σπαρταριστό τρόπο τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν την ελληνική και την ευρύτερη ευρωπαϊκή ιστορία... Συνεχίζει να αποδομεί τις ηρωικές φιγούρες που μας έχει παρουσιάσει η επίσημη ιστοριογραφία, "επιμένοντας" να τις ξεβρακώνει, να τις παρουσιάζει με όλα τα ανθρώπινα πάθη τους, τραβηγμένα από τα μαλλιά, διακωμοδώντας τις, παραδίδοντάς τις στην δημόσια κριτική ή ακόμα και την χλεύη καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε, η επίσημη ιστοριογραφία τείνει να εξωραΐζει ανθρώπους και καταστάσεις....

Ο Τσιφόρος αποδεικνύει το οξύ του πνεύμα για άλλη μια φορά, δείχνει ότι δεν καταπίνει το παραμύθι της "εθνικής ομοψυχίας" και του "πατριωτισμού" και παρουσιάζει τα γεγονότα ωμά και ξεγυμνωμένα... Κρατά κριτική στάση απέναντι στο σύνολο αυτού που ονομάζεται Βυζάντιο και την σχέση του με την Ελλάδα και τους Έλληνες και εξηγεί τα πως και γιατί που οδήγησαν από την Φραγκοκρατία στην Τουρκοκρατία... 

Το χιούμορ του παραμένει καυστικό και "βλάσφημο", διάλογοι σε λούμπεν αργκό αφάνταστα εμπνευσμένοι...

Δεν έχω πολλά προσθέσω για τον μεγάλο Νίκο Τσιφόρο και το έργο του... Τα γραπτά του μιλάνε μόνα τους κι έχουν πολλά να πουν, φτάνει αυτός που τα διαβάζει να έχει διάθεση να ακούσει...

Σχόλια

  1. ἀδυσώπητα κριτική στάση ἐνώπιον τού βυζαντίου, μέχρι κάποιου βαθμοῦ ἄδικη ἄν μοῦ ἐπιτρέπῃς.

    Διότι ὅ,τι κι ἄν ἦσαν οἱ Βυζαντινοί (σίκ) δέν μπορεῖς νά τούς βάζῃς στό ἴδιο σακί (ὅσον ἀφορᾷ τήν ἐπαφή τους μέ τἠν ἑλλάδα) μέ ῥωμαίους, γότθους, σελτζούκους κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ να σου πω την αλήθεια δεν διαφωνώ μαζί του καθώς η Βυζαντινή αριστοκρατία δεν ένιωθε καμία απολύτως ταύτιση με την εξαθλιωμένη πλεμπάγια που κατοικούσε τον ελλαδικό χώρο...Ιστορικά παραδείγματα αρκετά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου