"Ένας ξένος στην πόλη" του Lee Child

Ο Lee Child είναι εγγύηση... Παίρνοντας ένα βιβλίο του στα χέρια σου ξέρεις τι θα διαβάσεις... Ωραίες περιγραφές, όμορφη ατμόσφαιρα, καλή πλοκή, έξυπνοι διάλογοι κι ένας ήρωας ιδιόρρυθμος και μοναχικός, ο σκληροτράχηλος πρώην στρατονόμος Τζακ Ρίτσερ, ο άνθρωπος που στο μυαλό του υπάρχει ρολόι ακριβείας... Το "Ένας ξένος στην πόλη" δεν διαφέρει...

Αντιγράφω από το site των εκδόσεων Bell:

Ένας ξένος στην πόλη
Δυο μικρές πόλεις στο Κολοράντο: το Χόουπ και το Ντισπέαρ. Ανάμεσά τους δεν υπάρχει τίποτα, μόνο είκοσι χιλιόμετρα έρημος δρόμος. Ο Τζακ Ρίτσερ δεν βρίσκει αυτοκίνητο να τον πάρει κι έτσι πάει με τα πόδια. Μπαίνει στο Ντισπέαρ θέλοντας απλώς να πιει έναν καφέ.
Αλλά σε χρόνο μηδέν βρίσκεται αντιμέτωπος με τέσσερις αγροίκους αστυνομικούς και μια κατηγορία για αλητεία. Και πριν καλά καλά το καταλάβει τον έχουν πετάξει έξω από την πόλη.

Μεγάλο λάθος.

Δεν ήξεραν με ποιον έχουν να κάνουν. Ο Ρίτσερ είναι ένας μοναχικός, περιπλανώμενος πολεμιστής, άριστα εκπαιδευμένος, σε άψογη φόρμα. Δεν έχει δουλειά, σπίτι, αποσκευές. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Τίποτα να χάσει. Έχει μόνο μια επίμονη περιέργεια. Γιατί οι κάτοικοι του Ντισπέαρ διώχνουν έτσι τους ξένους περαστικούς; Τι μυστικά προσπαθούν να κρύψουν;

Η περίληψη λέει την αλήθεια... Ο Τζακ Ρίτσερ για άλλη μια φορά ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα που αγαπήσαμε όσοι τον παρακολουθούμε στα βιβλία του Lee Child... Ήρεμος, ψύχραιμος και κυνικός που κρύβει καλά όμως κάτω από την θηριώδη εξωτερική του εμφάνιση ένα ευαίσθητο χαρακτήρα, μπορεί να γίνει εξαιρετικά βίαιος, μια φονική μηχανή, όταν προκληθεί... Η υπόθεση εκτυλίσσεται ομαλά και κορυφώνεται σταδιακά μαζί με την σκιαγράφηση των χαρακτήρων των περιφερειακών ηρώων, όπως της αστυνόμου Βον, μέχρι την τελική αναμέτρηση... Οι περιγραφές είναι μεστές και λεπτομερείς και ο Child καταφέρνει να δημιουργήσει τις εικόνες που περιγράφει στο μυαλό του αναγνώστη του βιβλίου ενώ δεν απουσιάζουν και σε αυτό το βιβλίο οι πολύ καλές περιγραφές συμπλοκών του Ρίτσερ με διαφόρους αντιπάλους όπου διαβάζοντας νομίζεις ότι περνάνε μπροστά από τα μάτια σου σε στοπ καρέ... Το βιβλίο έχει αναφορές στον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας στην Μέση Ανατολή και στο δράμα που βιώνουν όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτόν, στρατιώτες, άμαχοι και οικογένειες ενώ στηλιτεύει και τον ρόλο που μπορεί να παίξει ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός σε όλα αυτά...

Το βιβλίο είναι γενικά πολύ καλό και διαβάζεται ευχάριστα, μου άφησε όμως μια αίσθηση ότι κάποια πράγματα τα είχα ξαναδιαβάσει, τα ήξερα από πριν, πριν γυρίσω την σελίδα... Έχω την εντύπωση ότι ο Lee Child έχει βρει μια μανιέρα την οποία ανακυκλώνει αλλά δεν ανανεώνει όσο συχνά έπρεπε... Από την άλλη ίσως και να φταίει το ότι έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του και ίσως απλά τον βαρέθηκα λίγο σε κάθε περίπτωση όμως το βιβλίο είναι καλό και προτείνεται...

Σχόλια

  1. ἐπειδή εἶπες γιά μπέλλ.

    Διάβασε Λότζ. Ὅποιο νἆναι. ξεκίνα ἀπό τήν θεραπεία. κι ἄν δέν ἐπιδιώξῃς νά διαβάσῃς ὅλα του, ἀφήνοντας στήν μπάντα ὅ,τι ἄλλο, γώ θά κάτσω νά μοῦ κάνῃ ἔρωτα σύμπας ὁ ἄρρεν πληθυσμός τοῦ λεκανοπεδίου τῆς ἀττικῆς.

    (οκ, οκ, δέν ξέρεις ἄν δέν μοῦ ἀρέσῃ, ἀτυχής ἡ παρομοίωσις!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα του ρίξω μια ματιά και θέλω να πιστεύω ότι ΔΕΝ θα μου αρέσει!!!

    Μπουαχαχαχαχαχα!!!!

    :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου