"1984" του George Orwell

Big Brother is watching you!
Διάβασα το "1984" στα 19 μου, μου το δάνεισε ο Σ., συμφοιτητής μου από τα Τρίκαλα, το βιβλίο ήταν της μάνας του, παλιά έκδοση που ούτε καν θυμάμαι... Το διάβαζα μέρα και νύχτα ασταμάτητα, όποτε είχα ελεύθερο χρόνο... Το λάτρεψα... Έχω μια μανία να έχω στην κατοχή μου τα βιβλία τα οποία μου αρέσουν πολύ αλλά όλως περιέργως αυτό ακόμα δεν υπάρχει στην βιβλιοθήκη μου...

Προσπάθησα να γράψω μια περιγραφή και ανάλυση του βιβλίου πολλές φορές αλλά έσβησα όλες μου τις απόπειρες... Όλες μου φαινόντουσαν βαρετές και πλατειασμένες...Αν θέλετε να διαβάσετε μια καλή ανάλυση του βιβλίου δείτε το πολύ καλό λήμμα της Wikipedia για το "1984"...

Αφού δεν κατάφερα να γράψω κάτι με δικά μου λόγια θα προσπαθήσω να δώσω μια ιδέα του αριστουργηματικού αλλά και τόσο εφιαλτικού μυθιστορήματος του George Orwell παραθέτοντας κάποια quotes από το βιβλίο, μια ιδέα αυτής της κοινωνίας του απόλυτου καταναγκασμού και ελέγχου που μοιάζει όμως ανησυχητικά πολύ σε κάποια σημεία με τη δικιά μας...

Ο Μεγάλος Αδερφός σε παρακολουθεί!!!
(Λεζάντα σε προπαγανδιστική αφίσα του Ingsoc)

Ο πόλεμος είναι ειρήνη.
Η ελευθερία είναι σκλαβιά.
Η άγνοια είναι δύναμη.
(Σύνθημα του Ingsoc)

Αυτός που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον.
Αυτός που ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν.
(Σύνθημα του Ingsoc)

Ο σύντροφος Ogilvy, που δεν υπήρχε στο παρόν, τώρα υπήρξε στο παρελθόν και όταν η πλαστογραφία θα έχει πια ξεχαστεί, η ύπαρξή του θα είναι το ίδιο αυθεντική και βασισμένη στα ίδια στοιχεία όπως αυτή του Καρλομάγνου ή του Ιούλιου Καίσαρα.
(Μέρος πρώτο, Κεφάλαιο 4)

Δεν καταλαβαίνεις ότι ο κύριος λόγος ύπαρξης της Newspeak είναι να περιοριστεί το εύρος της σκέψης; Στο τέλος το έγκλημα σκέψης θα γίνει κυριολεκτικά αδύνατο καθώς δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσουν.
Syme  μιλάει στον Winston για τη Newspeak)

Γεννιούνται και μεγαλώνουν μέσα στου υπονόμους, αρχίζουν τη δουλειά στα δώδεκα, περνούν μια σύντομη περίοδο ομορφιάς και αυξανόμενης σεξουαλικής επιθυμίας, παντρεύονται στα είκοσι, είναι μεσήλικες στα τριάντα και πεθαίνουν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, στα εξήντα. Σκληρή χειρωνακτική δουλειά, φροντίδα για το σπίτι και τα παιδιά, μικρο καυγάδες με τους γείτονες, ταινίες, ποδόσφαιρο, μπύρα και πάνω απ' όλα ο τζόγος ορίζουν το εύρος του πνευματικού τους ορίζοντα.
Winston για τους Proles)

Η μυρωδιά των μαλλιών της, η γεύση του στόματός της, η αίσθηση του δέρματος της, ήταν σαν να είχαν εισχωρήσει μέσα του ή στον αέρα γύρω του. Του είχε γίνει απαραίτητη.
Winston για την Julia)

Δεν τους είχε απομείνει τίποτα εκτός από οδύνη για ότι είχαν κάνει και αγάπη για τον Μεγάλο Αδελφό. Ήταν συγκινητικό το πόσο τον αγαπούσαν. Παρακαλούσαν να τους εκτελέσουν γρήγορα έτσι ώστε να προλάβουν να πεθάνουν όσα τα μυαλά τους ήταν ακόμα καθαρά.
(Για τους ανακρινόμενους στο Miniluv.)

Κάνε το στην Julia! Κάνε το στην Julia! Όχι σε μένα! Στην Julia! Δεν με νοιάζει τι θα της κάνεις. Γδάρε της το πρόσωπο, ξεγύμνωσε το μέχρι τα κόκαλα. Όχι σε μένα. Στην Julia. Όχι σε μένα.
Winston παρακαλάει τον O' Brien κατά τη διάρκεια της ανάκρισης)

Κοίταξε το τεράστιο πρόσωπο. Χρειάστηκαν 40 χρόνια για να μάθει τι είδους χαμόγελο κρυβόταν κάτω από το σκούρο μουστάκι. Ω σκληρή, αχρείαστη παρεξήγηση!!! Ξεροκέφαλη, αυτοεξορία από την αγαπημένη αγκαλιά!!! Δύο δάκρυα που μύριζαν τζιν έτρεξαν στα πλάγια της μύτης του. Όμως ήταν καλά, όλα ήταν καλά, ο αγώνας είχε τελειώσει. Είχε κερδίσει την μάχη με τον εαυτό του. Αγαπούσε τον Μεγάλο Αδερφό...
(Winston - τελευταίο κεφάλαιο.)

Μπορείτε να διαβάσετε το "1984" στα αγγλικά, free και online, εδώ.

Σχόλια

  1. Κι εγώ κάπου στην ίδια ηλικία μ' εσένα το διάβασα, αλλά με κούρασε. Θέλω όμως να του ξαναδώσω μια ευκαιρία τώρα που "ωρίμασα", ηλικιακά και ως αναγνώστρια.

    υγ Το άρωμα του ονείρου all times classic επιλογή, απ' τα απολύτως αγαπημένα.

    υγ μ' αρέσει το ύφος σου. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είμαι αντικειμενικός, είναι από τα απόλυτα αγαπημένα μου βιβλία...
    Σε κάθε περίπτωση σου προτείνω να το ξαναδιαβάσεις...

    Το "Άρωμα του Ονείρου" να σου πω την αλήθεια δεν μου πολυαρέσει μέχρι τώρα, με έχει ψιλοκουράσει... Θα δούμε μέχρι ρο τέλος αν αλλάξει αυτή η γνώμη μου...

    Ευχαριστώ για το κοπλιμέντο, καλώς ήρθες!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν το έχω διαβάσει, δεν ξέρω αν θα μου αρέσει ή θα με κουράσει, φαίνεται σίγουρα ενδιαφέρον!
    Καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το 1984 το διάβασα πριν λίγα χρόνια και είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Εξαιρετικό σε γραφή και ιδέες, αλλά πάνω απ' όλα προκαλεί δέος με το πόσο έχει επηρεάσει κατοπινά έργα αντίστοιχης θεματολογίας.
    Το Άρωμα του Ονείρου με κούρασε κι εμένα, είναι από τα λίγα βιβλία που παράτησα στη μέση. Ίσως κάποια στιγμή να το ξαναπιάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιάννη έχεις απόλυτο δίκιο, είναι απίστευτο το πόσο επιδραστικό ήταν αυτό το βιβλίο τόσο για την λογοτεχνία αλλ΄ακόμα και για την pop κουλτούρα...

    Για το Άρωμα του Ονείρου επιφυλάσσομαι μέχρι να το τελειώσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όσον αφορά τον Robbins, κι ας μ' έχουν κουράσει κάποια άλλα βιβλια του, δηλώνω fan και θεωρώ το συγκεκριμένο ίσως το καλύτερό του.
    Όπως και να 'χει, στην τέχνη όσοι είναι οι άνθρωποι, άλλες τόσες και οι απόψεις..

    υγ εκτός θέματος ανάρτησης, λυπάμαι, πώς θα γίνει να σχολιάζουμε κάπου το εκάστοτε βιβλίο που διαβάζεις..; ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ναι, θα ήταν καλή φάση να υπάρχει σχολιασμός του βιβλίου που διαβάζω την κάθε χρονική στιγμή αλλά δεν ξέρω αν γίνεται μέσα στην πλατφόρμα του blogspot... Θα το κοιτάξω να δω αν γίνεται κάτι...

    Μέχρι τότε θα κάνουμε κατάχρηση των σχολίων άλλων posts... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ῥέ μ@λάκα! τώρα τό εἶδα! Διαβάζεις αὐτό πού τελείωσα στίς 19/11/2010, τό ἄρχισα δέ στίς 14.
    Ὑπέροχο, τί γραφή Θεέ μου! Ἦταν τό πρῶτο του πού διάβασα! Ἔχεις διαβάσει κἄνα ἄλλο του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πολύ ωραία το έθεσες, το έχει αυτό ο Robbins, γράφει σχεδόν αυτάρεσκα ώρες ωρες, δεν παύει όμως να έχει εντελώς προσωπικό στυλ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν διαφωνώ καθόλου ως προς το στυλ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ἐντάξει, δίκιο ἔχετε -ἀμφότεροι- γιὰ τὸ κυνήγι τῆς ἀτάκας, φαίνεται ἐνίοτε σὲ κάποιες περιγραφές του, μιὰ κάποια ἐπιτήδευση ἀλλὰ ἐν τέλει τί ἐστὶ συγγραφή*; Πῶς καταλήγουμε στὴν καλλιέπεια τέλος πάντων;

    Καὶ καλὴ ἑβδομάδα ἀσοῦμε!

    *Δὲν θυμᾶμαι τί μοῦ εἶχε ἀπαντήσει ἡ Πάττυ στὸ λεύκωμά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. μεγάλη κουβέντα είπες vangelaka. υπό αυτό το πρίσμα θα έπρεπε να κατηγορήσουμε δλδ και τον Καζαντζάκη ως επιτηδευμένο..; μοναδικό, τον λέμε, κι όχι άδικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ἄ, γιὰ Καζαντζάκη, δὲν ξέρω, δὲν διάβασα ποτὲς τὸν ἀφορεσμένο, εἶμαι κληρικὸς καὶ τὸν ἀποφεύγω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ελπίζω να αστειεύεσαι! όχι για το αν είσαι κληρικός, αλλά για το ότι δεν έχεις διαβάσει τίποτα δικό του γι' αυτό τον λόγο! προτείνω να ξεκινήσεις απ' τον "Καπετάν Μιχάλη" που δε θίγει την Εκκλησία καθ' οποιονδήποτε τρόπο.

    Snowball συγνώμη, του αλλάξαμε τα φώτα του post.. Να άνοιγες ένα σημείο γενικού σχολιασμού...; :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. θα ψάξω να βρω κανένα chat widget να βάλω να τα λέτε ελεύθερα!!!

    Μέχρι τότε δώστε του να καταλάβει!!!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. xmas come early απ' ό,τι φαίνεται! καλοσύνη σου!

    υγ τον καφέ μου τον θέλω με μαύρη ζάχαρη, χωρίς γάλα. :-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. όχι, απλά είπα να εκμεταλλευτώ το γεγονός ότι μας κάνει για κάποιον περίεργο λόγο τα χατίρια (υποψιάζομαι ότι θα το πληρώσω ακριβά, θα με αναγκάσει να διαβάσω "γυναικεία" λογοτεχνία..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κυρία Λαλὶ πολὺ ἐκτὸς θέματος βγήκατε - ἀφῆστε δὲ ποὺ μὲ κυρίευσε νταλγκὰς περὶ παστουρμᾶ!

    Γι'αυτὸ λοιπόν, γιὰ νὰ ἐπανέλθω στὰ τοῦ θεμάτου, θὰ παραθέσω ἕνα ἀγαπημένο ἀπόσπασμα ἀπὸ περὶ οὗ ὁ λόγος:

    (...)
    Ἦταν νωρίς ἀκόμα τό πρωί κι ὁ Γουίνστων βγῆκε ἀπ’τό γραφεῖο του νά πάῃ στήν τουαλέτα.

    Μιά μοναχική σιλουέτα ἐρχόταν πρός τό μέρος του ἀπ’τήν ἄλλη ἄκρη τοῦ μακρόστενου διαδρόμου. Ἦταν ἡ μελαχροινή κοπέλα. Εἶχαν περάσει τέσσερις ἡμέρες ἀφ’ὅτου τήν εἶχε συναντήσει ἐκεῖνο τό βράδυ ἔξω ἀπ’τό παλαιοπωλεῖο. Καθώς πλησίαζε, εἶδε πώς τό δεξί της χέρι κρεμόταν ἀπ’τόν ὦμο της σ’ἕναν ἐπίδεσμο, πού δέν διακρινόταν ἀπό μακριά, γιατί εἶχε τό ἴδιο χρῶμα μέ τήν φόρμα της. Φαίνεται θά εἶχε χτυπήσει τό χέρι της καθώς χειριζόταν ἕνα ἀπ’αὐτά τά μεγάλα καλειδοσκόπια ὅπου σκάρωναν τίς ὑποθέσεις τῶν μυθιστορημάτων. Συνέβαιναν συχνά τέτοια ἀτυχήματα στό Τμῆμα Φαντασίας.


    ὁ γκαίυ ὁ μπλόγγερ δὲν μὲ ἀφήνει νὰ τὸ βάλω ὅλο! Θὰ τὸ προσθέσω σὲ συνέχειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δέν θά τούς χώριζαν πάνω ἀπό τέσσερα μέτρα, ὅταν ἡ κοπέλα σκόνταψε κι ἔπεσε κάτω φαρδιά-πλατιά. Ἔβγαλε μιά δυνατή κραυγή πόνου. Θά πρέπει νά ἔπεσε κατ’εὐθείαν πάνω στό χτυπημένο χέρι της.

    Ὁ Γουίνστων κοντοστάθηκε. Ἡ κοπέλα σηκώθηκε στά γόνατα, τό πρόσωπό της εἶχε γίνει ἄσπρο σάν κιμωλία καί τό στόμα της φάνταζε πιό κόκκινο ἀπό ποτέ. Τά μάτια της τόν κύτταζαν μέ μιά παρακλητική ἔκφραση πού ἔμοιαζε πιό πολύ μέ φόβο παρά μέ πόνο.

    Μιά περίεργη συγκίνηση δόνησε τήν καρδιά τοῦ Γουίνστων. Μπροστά του βρισκόταν ἕνας ἐχθρός πού προσπαθοῦσε νά τόν σκοτώσῃ• μπροστά του ὅμως βρισκόταν ἐπίσης ἕνα ἀνθρώπινο πλάσμα πού πονοῦσε καί ἴσως εἶχε σπάσει καί κανένα κόκκαλο. Ἐνστικτωδῶς, εἶχε κι ὅλας προχωρήσει νά τήν βοηθήσῃ. Τήν στιγμή πού τήν εἶδε νά πέφτῃ πάνω στό δεμένο χέρι της, ἔνοιωσε σάν νά πονοῦσε ὁ ἴδιος.

    - «Χτυπήσατε;»... τήν ῥώτησε.
    - «Δέν εἶναι τίποτα. Τό χέρι μου. Σ’ ἕνα λεπτό θά εἶμαι καλά». Μιλοῦσε σάν νά εἶχε ταχυπαλμία. Ἦταν πραγματικά κατάχλωμη.
    - «Μήπως ἔχει σπάσει τίποτα;»
    - «Ὄχι, εἶμαι ἐν τάξει. Μέ πόνεσε γιά λίγο, αὐτό εἶν’ ὅλο.» Τοῦ ἅπλωσε τό ἐλεύθερο χέρι της, κι αὐτός τήν βοήθησε νά σηκωθῇ. Τό χρῶμα τής ξαναῆρθε στό πρόσωπο καί φαινόταν πολύ καλλίτερα.
    «Δέν εἶναι τίποτα», ξαναεῖπε βιαστικά. «Χτύπησα λίγο στόν καρπό. Εὐχαριστῶ, σύντροφε».
    Καί μ’ αὐτά τά λόγια, προχώρησε γρήγορα – γρήγορα πρός τήν κατεύθυνση πού εἶχε πάρει σάν νά μήν εἶχε συμβῇ τίποτα. Ὅλη αὐτή ἡ σκηνή δέν κράτησε πάνω ἀπό μισό λεπτό. Νά μήν ἀφήνῃς τά αἰσθήματά σου νά φαίνωνται ἦταν μιά συνήθεια πού εἶχε γίνει ἔνστικτο, καί έξ ἄλλου, ὅσο κράτησε τό ἐπεισόδιο στεκόταν ἀκριβῶς μπροστά στήν τηλεοθόνη. Παρ’ ὅλ’αὐτά ὅμως, ἦταν πολύ δύσκολο στόν Γουίνστων νά μήν προδώσῃ μιά στιγμιαία ἔκπληξη, γιατί μέσα στά δευτερόλεπτα πού μεσολάβησαν ὅσο τήν βοηθοῦσε νά σηκωθῇ, ἡ κοπέλα εἶχε γλυστρήσει κάτι στό χέρι του. Δέν ὑπῆρχε ἀμφιβολία ὅτι τό εἶχε κάνει σκόπιμα. Ἦταν κάτι μικρό καί ἐπίπεδο. Καθώς περνοῦσε ἀπ’ τήν πόρτα τῆς τουαλέτας τό ἔβαλε στήν τσέπη του καί τό ψαχούλευε μέ τήν ἄκρη τῶν δακτύλων. Ἦταν ἕνα κομματάκι χαρτί διπλωμένο στά τέσσερα.

    Ὅσο στεκόταν στό οὐρητήριο, κατάφερε νά τό ξεδιπλώσῃ μέ τά δάκτυλά του. Χωρίς ἀμφιβολία θά ὑπῆρχε γραμμένο κάποιο μήνυμα. Γιά μιά στιγμή, μπῆκε στόν πειρασμό νά πάῃ σέ μιά τουαλέτα, καί νά τό διαβάσῃ ἀμέσως. Ἀλλά αὐτό θά ἦταν σκέτη τρέλα, τό ἤξερε. Ἐκεῖ, ἦταν πιό σίγουρο ἀπό ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ὅτι οἱ τηλεοθόνες σέ παρακολουθοῦσαν συνεχῶς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ὅ,τι καί νά ἦταν γραμμένο στό χαρτί, θά πρέπῃ νά εἶχε πολιτική σημασία. Ἀπ’ὅ,τι μποροῦσε νά προβλέψῃ, ὑπῆρχαν δύο πιθανότητες. Ἡ μία, πού τοῦ φαινόταν πιό λογική, ἦταν πώς τό κορίτσι ἦταν πράκτορας τῆς Ἀστυνομίας τῆς Σκέψης, ὅπως ἀκριβῶς τό φοβόταν. Δέν ἤξερε γιατί ἡ Ἀστυνομία Σκέψης εἶχε διαλέξει αὐτόν τόν τρόπο νά στέλνουν τά μηνύματά της, ἀλλά θά εἶχε τούς λόγους της. Αὐτό πού ἦταν γραμμένο στό χαρτί, μπορεῖ νά ἦταν μιά ἀπειλή, μιά κλήση, μιά διαταγή νά αὐτοκτονήσῃ, μιά ὁποιαδήποτε παγίδα. Ἀλλά ὑπῆρχε καί μιά ἄλλη πιό τρελλή πιθανότητα πού τοῦ ἐρχόταν συνεχῶς στό μυαλό, παρ’ὅλο πού προσπαθοῦσε μάταια νά διώξῃ: ἦταν, πώς ὄχι, τό μήνυμα δέν προερχόταν ἀπ’ τήν Ἀστυνομία τῆς Σκέψης, ἀλλά ἀπό κάποια μυστική ὀργάνωση. Ἴσως ἡ Ἀδελφότητα ὑπῆρχε πραγματικά! Ἴσως ἡ κοπέλα ἀνῆκε σ’αὐτή! Χωρίς ἀμφιβολία αὐτή ἡ σκέψη ἦταν παράλογη, ἀλλά πέρασε ἀπό τήν σκέψη του τήν ἴδια στιγμή πού ἔνοιωσε αὐτό τό χαρτάκι μέσα στό χέρι του. Μερικά λεπτά ἀργότερα τοῦ ἦρθε στόν νοῦ ἡ ἄλλη, ἡ πιό λογική ἐξήγηση. Κι ἀκόμη καί τώρα, μ’ ὅλο πού τό μυαλό του τοῦ έλεγε πώς τό μήνυμα ἴσως σήμαινε θάνατο – ἐν τούτοις, δέν τό πίστευε αὐτό, καί ἡ παράλογη ἐλπίδα ἐπέμενε, καί ἡ καρδιά του χτυποῦσε, καί μέ πολλή δυσκολία προσπαθοῦσε νά κρατήσῃ τήν φωνή του σταθερή καθώς ὑπαγόρευε τούς ἀριθμούς στόν φωνογράφο.

    Τύλιξε σέ ῥολό ὅλη τήν δουλειά πού εἶχε τελειώσει καί τήν ἔριξε στόν ἀεροσωλήνα. Εἶχαν περάσει ὀκτώ λεπτά. Στερέωσε τά γυαλιά του στήν μύτη του, ἀναστέναξε καί τράβηξε κοντά του τόν ἑπόμενο σωρό ἀπό τά χαρτιά πού εἶχε νά δουλέψῃ καί πού πάνω σ’αὐτά βρισκόταν τό χαρτάκι. Τό ξεδίπλωσε. Μέ μεγάλα ἀκατάστατα γράμματα, ἔγραφε:

    Σ’ ἀγαπῶ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κοίτα που θα με βάλεις να το ξαναδιαβάσω και δεν το είχα στα σχέδια άμεσα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είπα του τρελού να χέσει κι αυτός ξεκωλιάστηκε... :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. μη ρίχνεις το επίπεδο, καλέ.. (δεν εννοούσες εμένα, ε; ε; ε;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είπα του τρελού να χέσει κι αυτός ξεκωλιάστηκε... :P

    ἔ ῥὲ λόρδος Ταντρίδης ποὺ σοῦ χρειάζεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ό Ό’Μπράιαν σήκωσε τό αριστερό του χέρι, μέ τήν πλάτη του γυρισμένη στόν Γουήνστοουν, μέ τά τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα καί τόν αντίχειρα κρυμμένο.
    - Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουήνστοουν;
    - Τέσσερα.
    - Κι έάν τό Κόμμα πή ότι δέν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;
    - Τέσσερα.
    Η λέξη τέλειωσε μέ μιά κραυγή πόνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου