Προσωπικός χρόνος...

Και κάπως έτσι, τρέχοντας να διεκπεραιώσεις τα πάντα, όλες τις υποχρεώσεις που έχεις και να καλύψεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ανάγκες των δικών σου ανθρώπων, είναι πολύ εύκολο να χάσεις τον εαυτό σου... Να είσαι απόλυτα πρακτικός και λειτουργικός αλλά και απόλυτα άδειος και κουρασμένος και τελικά να μην είσαι ευτυχισμένος ούτε εσύ, ούτε οι άλλοι γύρω σου... Been there, done that...

Ok, παραχωρείς κάποια κομμάτια του εαυτού σου διότι θέλεις, διότι πρέπει, διότι το απαιτούν οι ρόλοι που επωμίστηκες οικειοθελώς ή που σου ανάθεσε η ζωή αλλά ως ένα σημείο... Οφείλεις να κρατήσεις κάποιες νησίδες του εαυτού σου ανέπαφες, έστω κάποια indoor activities, συνήθειες μοναχικές ίσως αλλά προσωπικές στην τελική που είναι εσύ και σε γεμίζουν...

Έτσι κι εγώ διαβάζω το βιβλίο μου στις 7:00 το πρωί στο λεωφορείο διότι την υπόλοιπη μέρα δεν έχω χρόνο ή κουράγιο να το κάνω... Ξεκλέβω λίγο χρόνο όποτε μπορώ και μπαίνω να ασχοληθώ λίγο με το Ψαροκόκαλο... 

Δυστυχώς αυτές είναι οι μοναδικές μου αποδράσεις με τον εαυτό μου αυτή την περίοδο και προσπαθώ να τις διατηρήσω με νύχια και με δόντια... Ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος μου για τον οποίο έγραφα σε προηγούμενο post, αφιερώνεται στην οικογένειά μου αλλά υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου ότι πρέπει πάντα να βρίσκω χρόνο και για μένα, όχι μόνο για μένα αλλά και γι' αυτούς, για να είμαστε όλοι καλά...

Σχόλια

  1. Όλα χρειάζονται.Καλά κάνεις και προσπαθείς γιατί στο τέλος βλέπεις τα αποτελέσματα πάντα.Καλή συνέχεια εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, οφείλουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο πάντα...

      Καλή συνέχεια και σε σένα!

      Διαγραφή
  2. πώς με εκφράζει όλο αυτό, πώς με εκφράζει...
    αν δεν βρίσκουμε χρόνο για "εμάς" το σύστημα θα φρακάρει και θα εκραγεί...
    "για να είμαστε όλοι καλά" όπως υπέροχα λες...
    εγώ, όπως θα έχεις καταλάβεις ήδη φαντάζομαι, αν δεν είχα το blog θα είχα μπιελάρει...
    πες μας και ποιο βιβλίο διαβάζεις στο λεωφορείο ντε! (respect για τη σκηνή αυτή, δείχνει πολλά...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι το έχω καταλάβει ότι αυτοψυχαναλύεσαι στο blog... :)

      Το βιβλίο που διαβάσω αυτή την περίοδο είναι το "Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά" του Λεονάρδο Παδούρα...
      Φαίνεται και στο widget που υπάρχει στο sidebar...

      Διαγραφή

  3. Κι εγώ μια από τα ίδια, το βιβλίο που διαβάζω (που παρεμπιπτόντως είναι το "Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά" (!)- βιβλιάρα, όχι αστεία) και το blog. Α, εγώ 7 με 8 το πρωί γράφω κιόλας. Αυτά, για να μην καταλήξουμε στα σκληρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα χα χα, τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται!

      Ωραίος ο Παδούρα, όντως, και ιστορικά ακριβής όπως υποστηρίζει ο τροτσκιστής αδερφός μου που μου το έκανε δώρο...

      Διαγραφή
  4. Πάντως το widget του side bar ούτε που το είχα πάρει χαμπάρι, πολύ κάτω είναι, αδελφέ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, χαμηλά είναι, ίσως το βάλω λίγο πιο ψηλά...

      Διαγραφή
    2. ψηλά βάλτο και εγώ μετά που μου το είπες το είδα...
      εντάξει, με πορώσατε με το βιβλίο, που "κάλλιστα" θα μπορούσα να είχα γράψει και εγώ!!! εννοώντας ότι με τα σκυλιά, "γράφω βιβλίο" από τις εμπειρίες...

      Διαγραφή
    3. Η επιθυμία σας πραγματοποιήθηκε... :P

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου