Να σε περιμένω;

Γύρω στις 9:30 σήμερα το πρωί αφού έχω πάει τον Σ. στον παιδικό σταθμό, βρίσκομαι στο πάρκινγκ του Σκλαβενίτη στην Χαλανδρίου, έχω παρκάρει και κατευθύνομαι πεζός στην είσοδο... 

Λίγο πριν κάθεται μια έφηβη κοπέλα, τσιγγάνα, μαζί με ένα μικρό αγοράκι σε ένα καροτσάκι...

Σηκώνεται και με πλησιάζει, την βλέπω και σκέφτομαι ότι το πορτοφόλι μου είναι άδειο, πρέπει να πάω στο ATM για να ψωνίσω και ότι δεν είναι σπάνιο ένας τσιγγάνος να στέκεται στην είσοδο ενός super market και να ζητάει λεφτά... 

Ναι το ξέρω, είναι κλισέ και υποτιμητικό για τους τσιγγάνους συνολικά αλλά το σκέφτηκα... 

Για να αισθανθώ εντελώς μαλάκας, μου λέει: "Καλημέρα, δεν θέλω να μου δώσεις λεφτά... Μπορείς να μου πάρεις κανένα λάδι, κανένα ρύζι για να μαγειρέψω να φάνε τα αδέρφια μου; Να σε περιμένω;"... 

Το θερμόμετρο του αυτοκινήτου, λίγο πριν βγω, έδειχνε 8,5 βαθμούς θερμοκρασία περιβάλλοντος και ψιχάλιζε, σχεδόν χιονόνερο... 

Αυτή όμως με περίμενε...

Σχόλια

  1. δε θέλω να είμαι ανειλικρινής... με τους τσιγγάνους δεν τα πάω καλά, θεωρώ ότι εκπαιδεύονται από μωρά σε αυτό το τρυπάκι... όμως έτσι όπως το έχεις θέσει, όπως συνέβη δηλαδή, το να ζητάει λάδι ένας άνθρωπος με τέτοιο κρύο σου κάνει την καρδιά κομμάτια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου