Για την "ζωή" στο internet...

Έμαθα χθες από το twitter ότι ο πολύ γνωστός και αγαπημένος blogger Allu Fan Marx δεν βρίσκεται πια στη ζωή... Το blog του και το twitter account του είχαν σιγήσει από αρχές Γενάρη και χθες το νέο του θανάτου του αναπαράχθηκε από πολλούς χρήστες του twitter...

Σκεφτόμουν ότι περνώντας τα χρόνια το internet θα κατακλύζεται από profiles και περιεχόμενο τα οποία ανήκουν σε ανθρώπους που έχουν πεθάνει... Υπάρχουν μελέτες που υπολογίζουν ότι κάποτε τα profiles των νεκρών στο Facebook  θα είναι περισσότερα από αυτά των ζωντανών (κλικ)...

Η εύκολη διαπίστωση είναι ότι αυτά είναι σημεία των καιρών με λίγη περισσότερη σκέψη όμως συνειδητοποιείς ότι δεν αλλάζει κάτι σχετικά με το παρελθόν παρά μόνο το μέσο και ίσως το κοινό και η προβολή που απολαμβάνει το περιεχόμενο που παράγει ο καθένας μέσα από την δραστηριότητά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο internet συνολικά...

Δεν γνωρίζω ποιο είναι το νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει την διάρκεια ζωής των profiles στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην περίπτωση που παραμένουν ανενεργά για πολύ καιρό (ο θάνατος είναι μια πολύ σημαντική αιτία για κάτι τέτοιο) αλλά φαντάζομαι ότι αν δεν υπάρχει τρόπος να παύσουν, οι εταιρείες θα βρουν τον τρόπο να το κάνουν... Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι εταιρείες που πληρώνονται από τη διαφήμιση που προωθούν στους users τους και πληρώνουν κι αυτές με την σειρά τους πολλά λεφτά τόσο για storage όσο και για υπολογιστική ισχύ για να συντηρήσουν τα profiles των χρηστών και το περιεχόμενό τους... Το να συντηρούν profiles νεκρών απλά δεν τους επιστρέφει τα λεφτά τους...

Καλό ταξίδι Allu Fan Marx...

Σχόλια

  1. φίλε τρομερό αυτό που είπες, δεν το είχα σκεφτεί...
    σε λίγο, περισσότερα των νεκρών...
    έχει πάντως μία περίεργη μεταφυσικότητα να υπάρχει ζωντανό το μπλογκ ενός νεκρού...
    εκπληκτικό το μπλογκ του Allu, ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, η θετική μας σκέψη ίσως φτάνει εκεί που είναι, RIP

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο μεταφυσικό είναι να συνεχίζει να υπάρχει το blog ενός νεκρού άλλο τόσο είναι να υπάρχουν και να διαβάζονται βιβλία νεκρών ανθρώπων... Αν το καλοσκεφτείς το content που "καταναλώνουμε" κατά κύριο λόγο ανήκει σε νεκρούς...

      Διαγραφή
  2. Όλοι περαστικοί είμαστε φίλε. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ότι προλάβουμε να ζήσουμε λοιπόν και ότι καλό μπορέσουμε να διορθώσουμε από τα στραβά που βλέπουμε και ζούμε. Αν όχι για εμάς, τουλάχιστον για τα παιδιά μας και ίσως και για τους επόμενους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η διαπίστωση σου είναι μια από τις ελάχιστες βεβαιότητες αυτής της ζωής...

      Διαγραφή
  3. καλό του ταξίδι. Ἦταν πολὺ ἀξιοπρεπὴς καὶ φιλικότατος. Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι ἡ ψυχή του στὸ ἐπέκεινα, θὰ ἀγαλλίασε κάπως, εἰσπράττοντας ὅλα αὐτὰ τὰ μηνύματα συμπάθειας ἀπὸ μπλόγκερς. Βεβαίως, τοῦτο εἶναι πολὺ χαζό, ἔφυγε πολὺ νωρίς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δυστύχημα είναι ότι πήραμε χαμπάρι τον θάνατό του μήνες μόνο μετά...Όπως σωστά έγραψε η Κροτ,όλα αυτά περί κοινότητας είναι μπαρμπούτσαλα,αν με τον άλλο δεν έχεις κάτσει στο ίδιο τραπέζι δεν μπορείς να χτίσεις πραγματική σχέση μέσω internet

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου