Μια ιστορία για την συγγραφή...

Η πρώτη δουλειά που έλεγα ότι ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω ήταν... να φτιάχνω τραπεζάκια! Μετά ήθελα να έχω δικό μου video club... Κατόπιν είπα ότι θέλω να γίνω συγγραφέας... Τότε η μαμά μου μου είπε ότι αυτό δεν είναι δουλειά κι ότι δεν μπορείς να ζήσεις από την συγγραφή και ότι πρέπει να κάνω και κάτι άλλο... Τελικά έγινα προγραμματιστής και ίσως τελικά ήταν το καλύτερο αλλά η πετριά δεν μου έφυγε εντελώς ποτέ, ίσως και γι' αυτό να έγινα blogger... 

Μεγαλώνοντας ήξερα ότι δεν το είχα... Δεν μπορούσα να δομήσω μια ιστορία, να της δώσω σάρκα και οστά, βέβαια δεν διδάχτηκα ποτέ τον τρόπο... Κατά καιρούς έκανα διάφορες απόπειρες είτε με μικρές ιστορίες οι οποίες όμως έβριθαν κλισέ και κατά κανόνα δεν διαβάστηκαν ποτέ από κανένα, είτε με ποιηματάκια που άνετα θα μπορούσαν να γίνουν καψουροτράγουδα... Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα γράφτηκαν την περίοδο που ήμουν στρατιώτης για την Μ. ... Της τα διάβαζα από το τηλέφωνο και σίγουρα της φαίνονταν σαχλά αλλά δεν μου είπε ποτέ τίποτα αρνητικό... 

Η τελευταία μου "συγγραφική" απόπειρα ήταν ένα διήγημα για ένα, κάτι σαν, on line διαγωνισμό η οποία αν και με έκανε να θέλω να γράψω κάτι μετά από πάρα πολύ καιρό, εξελίχθηκε σε ένα μικρό Τιτανικό... Το διήγημα απορρίφθηκε (με ευγένεια οφείλω να πω) γιατί θεωρήθηκε ρατσιστικού περιεχομένου εξαιτίας κάποιων εκφράσεων που περιείχε... Θέλησα να εξηγήσω ότι οι συγκεκριμένες εκφράσεις δεν αντανακλούν προσωπικές μου απόψεις αλλά είναι κλισέ εκφράσεις που ενδεχομένως ένα άτομο λούμπεν καταγωγής σε κατάσταση πανικού να ξεστομίσει αλλά δεν προσπάθησα πάρα πολύ... Ξέρω ότι η πένα μου δεν γοητεύει, ότι η όποια παρανόηση συμβεί είναι ευθύνη δικιά μου κι όχι του αναγνώστη... 

Από την άλλη, όταν μου ζητήθηκε να ξαναυποβάλλω την ιστορία μου, φιλτράροντας τις επίμαχες φράσεις αρνήθηκα... Η ιστορία μου ήμουν εγώ, αν την άλλαζα δεν θα ήταν δικιά μου, έστω και αν τελικά διαβαστεί μόνο από εμένα... 

Σχόλια

  1. Σωστή η επιλογή σου να μην αλλάξεις την ιστορία σου. Εσύ πρέπει να λες αυτό που θέλεις, και ας το διαβάσουν όσοι θέλουν. Καλή επιτυχία στην επόμενή σου προσπάθεια, μην απογοητεύεσαι.
    Το όλο θέμα έχει να κάνει με το κατά πόσο το θέλεις εσύ. Αν θέλεις κάτι πραγματικά, τότε θα καταβάλεις κάθε απαραίτητη προσπάθεια για να το πετύχεις. Αν δε σε ενδιαφέρει και τόσο, τότε θα τα παρατήσεις.
    Follow your heart :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι ότι δεν το θέλω τόσο πολύ, δεν είναι ανάγκη η συγγραφή για μένα, όπως είναι για τους πραγματικούς συγγραφείς... Το να σου έρχεται μια παρόρμηση μια στο τόσο να γράψεις κάτι δεν σε κάνει συγγραφέα κι εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία... Αυτό το post θέλει απλά να πει μια ιστορία για μένα, όπως και τα περισσότερα του "Ψαροκόκαλου", δεν κρύβει ανικανοποίητα και απωθημένα,με αυτά έχω κάνει τον λογαριασμό μου, παραθέτει απλά γεγονότα... :)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου