Άκου, Βόλφγκανγκ...

Δεν σε συμπαθώ... 

Πιστεύω ότι είσαι παλιάνθρωπος, όσο απλοϊκό και αν ακούγεται αυτό αλλά έτσι μου βγαίνει... 

Έχεις καταφέρει να τρυπώσεις σε κάθε πτυχή και κάθε γωνιά τις ζωής μας, στοιχειώνεις τα όνειρά μας, εσύ και όλοι οι άλλοι σαν κι εσένα, ντόπιοι και ξένοι... 

Έχεις προσπαθήσει πολύ να είσαι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας αλλά υπάρχουν στιγμές όπως χθες στην παραλία καθισμένος κάτω από την σκιά σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα, με τα πόδια μέσα στην άμμο, με τα παιδιά να γελάνε και τον αέρα να μας σηκώνει, να το ξέρεις, σε είχα βγάλει εντελώς από το μυαλό μου... 

Το ξέρω, Βόλφγκανγκ, ότι ακούγομαι μελό αλλά αυτή είναι η αλήθεια...

Σχόλια