Για πάντα μπέμπης...

Πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό ο Θ. μου έλεγε ότι δεν θέλει να μεγαλώσει, ότι θα ήθελε να μείνει για πάντα μπέμπης... Εγώ του έλεγα δεν γίνεται αυτό, το συζητούσαμε λίγο και η κουβέντα τελείωνε εκεί... 

Χθες το βράδυ, τον έκανα μπάνιο και κάπως ήρθε πάλι η κουβέντα στο ίδιο θέμα... Τότε γύρισε ο μικρός και μου είπε ότι ο λόγος που δεν θέλει να μεγαλώσει και θέλει να μείνει για πάντα μπέμπης είναι ότι φοβάται ότι θα μεγαλώσει και θα πεθάνει και κατευθείαν άρχισε να κλαίει... Προσπάθησα να τον παρηγορήσω ότι είναι πολύ μικρός, ότι δεν πρέπει να τα σκέφτεται αυτά, ήταν απαρηγόρητος... 

Με σάστισε αυτό το σκηνικό δεν ήξερα τι να του πω, πώς να εξηγήσεις σε ένα πεντάχρονο τον κύκλο της ζωής, είναι αδύνατον!!! Μέχρι και τον Παράδεισο του ανέφερα για να τον ηρεμήσω, ότι δεν θα πεθάνει ποτέ, ότι θα είμαστε όλοι εκεί ευτυχισμένοι για πάντα, καμία από τις παρηγορίες μου δεν έπιασε τόπο, σταμάτησε το κλάμα απλά μόνος του κάποια στιγμή, τόσο απότομα όσο το ξεκίνησε... 

Ανέφερα το περιστατικό στην Μ. θορυβημένος αλλά αυτή μου είπε ότι είναι φυσιολογικό να έχει τέτοιες ανησυχίες στην ηλικία που είναι κι ότι κι ο Σ. είχε περάσει μια παρόμοια φάση την οποία εγώ ομολογώ ότι δεν θυμάμαι... Με φαρμάκωσε το περιστατικό, δεν το κρύβω, στενοχωρήθηκα που το παιδάκι μου περνάει αυτή την φάση, είναι φοβερό να έχεις υπαρξιακούς προβληματισμούς στα 5 σου...

Σχόλια