Τον έχω;

Τον Αύγουστο κλείνω τα 40, είμαι ένας άνθρωπος σχετικά ήρεμος, δεν μπλέκω σε καυγάδες, έχω να παίξω ξύλο από το λύκειο... Παρ' όλα αυτά για κάποιο περίεργο λόγο πιάνω συχνά τον εαυτό μου να κάνει την εξής σκέψη όταν διασταυρώνομαι με άλλους άντρες στο δρόμο:

"Τον έχω;"

Τους μετράω αν θα μπορούσα να τους κερδίσω αν παίζαμε ξύλο, πόσες θα έδινα και πόσες θα έτρωγα... Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό,  κι εμένα εντύπωση μου κάνει... Δεν έχω υπάρξει θύμα bullying ή ξυλοδαρμού και το παρουσιαστικό μου στην εφηβική μου ηλικία ενέπνεε τον σεβασμό αν όχι τον φόβο, εν ολίγοις δεν έχω απωθημένα... Παρ' όλα αυτά έχει πλάκα να σκέφτομαι το αποτέλεσμα πιθανών "μονομαχιών" μου...

Έχω κατηγοριοποιήσει τους αντιπάλους με καθαρά θεωρητικά κριτήρια δικής μου λογικής... Οι νευρώδεις τύποι μου φαίνονται δυσκολότεροι αντίπαλοι από τους ογκώδεις, οι παχύσαρκοι μου φαίνονται pieces of cake, με μικρόσωμους δεν με φαντάζομαι ποτέ να μαλώνω...

Χθες το απόγευμα είδα ένα πιτσιρικά στο δρόμο γύρω στα 20, πιο κοντό από μένα, με ξυρισμένο κεφάλι, σαν και μένα, και λεπτοκαμωμένο και νευρώδη όσο δεν παίρνει, ο τυπάκος ξεχείλιζε ενέργεια, ήταν σαν ελατήριο που το έχεις συμπιέσει και αν το αφήσεις θα εκτιναχθεί... Είμαι σίγουρος ότι αν παίζαμε ξύλο θα τις "μάζευα"...

Σχόλια

  1. χαχα! πώπω, προβληματισμός! Σοβαρολογῶ... Γιὰ ἐκεῖ μὲ τὸ "τὸν ἔχω";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα!

      Είπαμε,η κατηγορία είναι "Να 'χαμε να λέγαμε"!!!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου