tag:blogger.com,1999:blog-4855481872673431221.post5777165667313258084..comments2023-11-12T18:35:21.568+02:00Comments on Ψαροκόκαλο...: Home is where your heart is...Snowballhttp://www.blogger.com/profile/15979174528343240270noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-4855481872673431221.post-34741710909036407522014-10-30T14:05:24.196+02:002014-10-30T14:05:24.196+02:00Εγώ δένομαι με σπίτια, πόλεις, μαγαζιά, ότι περιέχ...Εγώ δένομαι με σπίτια, πόλεις, μαγαζιά, ότι περιέχει μια ανάμνηση έχει κομμάτι στην καρδιά μου... Δεν έχω σκεφτεί παρόλα αυτά που θα με παραχώσουν όταν πεθάνω, μάλλον δεν με ενδιαφέρει...Snowballhttps://www.blogger.com/profile/15979174528343240270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4855481872673431221.post-2156236298208682002014-10-30T13:06:46.431+02:002014-10-30T13:06:46.431+02:00Μου θυμίζεις το ροβέρτο μπολάνιο που έλεγε πως σπί...Μου θυμίζεις το ροβέρτο μπολάνιο που έλεγε πως σπίτι του είναι τα παιδιά του και τα βιβλία του. Υπάρχει και μια ωραία σουρρεαλιστική ιστοριούλα του μίχαελ έντε για έναν τύπο που ανακαλύπτει το σπίτι που του μέλεται να ζήσει σε έναν πίνακα που κρέμεται μέσα στο σπίτι κάποιου άλλου. <br /><br />δε δένομαι με σπίτια, πόλεις και τέτοια, όπου χαλάσω και λειώσω το ίδιο μου κάνει, ανδρών επιφανών κλπ.ξυλοκόποςhttp://www.xylokopos.blogspot.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4855481872673431221.post-76596290946174460662014-10-27T21:19:04.554+02:002014-10-27T21:19:04.554+02:00Ίσως να δένομαι πολύ με τα ντουβάρια,περισσότερο α...Ίσως να δένομαι πολύ με τα ντουβάρια,περισσότερο από όσο πρέπει...Snowballhttps://www.blogger.com/profile/15979174528343240270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4855481872673431221.post-46726415886206314992014-10-27T20:17:01.894+02:002014-10-27T20:17:01.894+02:00Έχω αλλάξει πολλά σπίτια, δεν θυμάμαι πια πόσα. Σπ...Έχω αλλάξει πολλά σπίτια, δεν θυμάμαι πια πόσα. Σπίτια με ενοίκιο. Τα τελευταία 20 χρόνια μένουμε στο δικό μας. Οι δυο μας πλέον, ενώπιος ενωπίω. Είμαι ευγνώμων, άλλοι ζουν μόνοι.<br /><br />Πάρτο απόφαση, διάβαζα κάπου, εκτός του ότι "Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας/ είναι οι γιοι κι οι κόρες της ζωής" -το γνωστό του Χαλίλ Γκιμπράν- μ ό ν ο 18 χρόνια τα παιδιά είναι στη θαλπωρή του σπιτιού. Μετά, σκορπίζουν στους πέντε ανέμους της ζωής. Όπως κάναμε κι εμείς.<br /><br />Και πάντα θυμάμαι με συγκίνηση τους στίχους του Γιώργη Μανουσάκη, που τ ό τ ε α κ ό μ α δεν με αφορούσαν.<br /><br />«Ένα- ένα φεύγουν τα παιδιά από κοντά μας<br />Να 'ναι γιατί μεγάλωσαν<br />και δεν τα βάζει πια το σπίτι...<br />Σκύβοντας<br />όλο και πιο πολύ απ' το βάρος<br />των φύλλων που αφαιρούμε<br />απ' τον ημεροδείχτη». Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com