Ψαροκόκαλο...

Ο Μπεν Λόγκαν καταφθάνει στο Φόλσβιλ μια βροχερή μέρα, ψάχνει ένα ήσυχο μέρος για να ξεκουραστεί πνευματικά και σωματικά, είναι ντετέκτιβ του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης στο τμήμα των βίαιων εγκλημάτων κατά των ανηλίκων... Αρχικά όλα φαίνονται ειδυλλιακά στην μικρή κωμόπολη του Κεντάκυ και ο Μπεν νιώθει ότι ίσως βρήκε ένα ασφαλές λιμάνι αλλά δυστυχώς η κατάσταση επιδεινώνεται πολύ γρήγορα... Η εξαφάνιση μιας 15χρονης κοπέλας, της Όμπρει, καταλήγει στην ανεύρεση του νεκρού της σώματος μέσα σε μια κάθετη σπηλιά, στους λόφους έξω από την πόλη... Οι πρώτες ενδείξεις υποδεικνύουν ατύχημα, την κακιά στιγμή αλλά ο Μπεν νιώθει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, ότι ο θάνατος της Όμπρει ήταν μια στυγνή δολοφονία... Όταν μοιράζεται αυτή την άποψη με διάφορα επιφανή μέλη της κοινότητας του Φόλσβιλ, τον σερίφη, τη δήμαρχο, τον ιερέα δεν βρίσκει κανένα να υποστηρίξει την θεωρία του φόνου όμως ο Μπεν θα επιμείνει και θα το πάει στα άκρα ... H "Νεκρή Πόλη"   είναι το βιβλίο με το οποί...

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι η χώρα που λατρεύει να μισεί και μισεί να λατρεύει ο υπόλοιπος πλανήτης... Είναι η χώρα που καλώς ή κακώς έχει αφήσει το στίγμα της στην παγκόσμια ιστορία περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από τις αρχές του 20ου αιώνα κι έπειτα... Είναι η χώρα που έχει κυριαρχήσει σε κάθε επίπεδο, οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό, τεχνολογικό, πολιτιστικό, κτλ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη... Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι όλα αυτά αλλά πόσα γνωρίζουμε πραγματικά για την ιστορία της, για το δρόμο που διέσχισε για να φτάσει στο σημείο βρίσκεται σήμερα; Απαντάω πρώτος εγώ, πολύ λίγα ως τίποτα... Πώς μαθαίνεις την ιστορία μιας χώρας ηλικίας 500+ ετών, θα σου πάρει πάρα πολύ χρόνο, θα ρωτήσει κάποιος και δικαιολογημένα... Με μια σύνοψη της ιστορίας και των ορόσημων που την καθόρισαν απαντάει ο James West Davidson  που παρουσιάζει ακριβώς αυτό στις κοντά 450 σελίδες του βιβλίου του  "Μικρή ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών"... Η ιστορία των Ηνωμέν...

Κανένας δεν αντέχει όταν θύματα της ανθρώπινης φρίκης είναι τα παιδιά... Όταν συμβαίνει πατιούνται διάφορα παρόμοια κουμπιά στις ψυχές των περισσότερων ανθρώπων και προκαλούνται συναισθήματα οδύνης, οργής, απελπισίας και κυρίως ενδιαφέροντος... Όταν ένα βιβλίο ξεκινά έχοντας το παιδί στο επίκεντρο, αρχικά ως θύμα και κατόπιν ως ήρωα, έχει πολλές ελπίδες να καθηλώσει την προσοχή του αναγνώστη, αν βοηθήσει λίγο κι ο συγγραφέας... Προς Θεού, δεν υπονοώ ότι ο συγγραφέας έχει καταφύγει σε τακτικές clickbait αλλά πάνω κάτω αυτό που περιέγραψα στις πρώτες λίγες γραμμές αυτού του post συνοψίζει σε μεγάλο βαθμό την ραχοκοκαλιά της υπόθεσης του βιβλίου  "Παγωμένος Άγγελος", ενός όχι και τόσο επιτυχημένου τίτλου κατά την ταπεινή μου άποψη... Το  "Παγωμένος Άγγελος" είναι το πρώτο βιβλίο του Samuel Bjork και του πρωταγωνιστικού του διδύμου, του Χόλγκερ και της Μία... Το δίδυμο είναι ετερόκλητο, αντισυμβατικό,  με αρκετά μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ τους, ο καθένας με τους δαί...

Περίεργη η λίστα ανάγνωσης του 2024, τόσο περίεργη όσο και η χρονιά που πέρασε, να πάει στα τσακίδια και να μην ξαναγυρίσει... Λίγο από όλα, πολυσυλλεκτική χωρίς να χαρίζει μεγάλες εντάσεις, κανένα από τα βιβλία δεν με κέρδισε πραγματικά, δεν θα το μνημονεύω στις λίστες όλης μου της ζωής... Σίγουρα φταίω κι εγώ διότι όσο περνάνε τα χρόνια δυσκολεύομαι φοβερά να συγκεντρωθώ στην ανάγνωση ενός βιβλίου και να το ζήσω όπως του αξίζει καθώς ο "θόρυβος", ο κυριολεκτικός και αυτός μέσα στο κεφάλι μου είναι διαρκώς αυξανόμενος...  Φέτος σκέφτηκα για πρώτη φορά να δώσω σημασία στην δημοφιλία των posts με βιβλία του έτους...   Αφενός με εντυπωσίασε ότι τα posts μου για βιβλία μπορούν να συγκεντρώσουν άνετα πάνω από 100 views, κάποιοι έστω και κατά τύχη διαβάζουν αυτά που γράφω και αφετέρου ότι το πλέον δημοφιλές post ήταν αυτό του "Εκεί που γεννήθηκαν οι θρύλοι" του Παντελή Σταυρουλάκη , το κοινό που με διαβάζει είναι μπασκετόφιλο, WTF... Δυσκολεύομαι να διαλέξω το καλύτερο μ...

Αν και μεγάλος fan του Pressfield κάποτε, είχα πολλά χρόνια να διαβάσω κάτι δικό του και σίγουρα αγνοούσα πλήρως το  "36 Δίκαιοι" , το βρήκα όμως στην βιβλιοθήκη της μητέρας μου και το πήρα κατευθείαν, είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα το έκαναν να μου αρέσει... Σε ένα κοντινό μέλλον που ο πλανήτης μαστίζεται από τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής, κάποιοι μυστηριώδεις φόνοι αποτελούν το αντικείμενο έρευνας δύο ντετέκτιβ από την Νέα Υόρκη, του πιο έμπειρου, λιγομίλητου, μπαρουτοκαπνισμένου Μάνιγκ και της ασιατικής καταγωγής, πολύ νεότερης, πολύ στοχοπροσηλωμένης Ντιούι... Οι φόνοι παρουσιάζουν κάποια, περίεργα, κοινά χαρακτηριστικά, τα θύματα είναι όλα εβραϊκής καταγωγής και φαίνεται να συνδέονται με κάτι παραπάνω από την καταγωγή τους, το πράγμα περιπλέκεται, το μεταφυσικό στοιχείο μπαίνει στο παιχνίδι και η πλοκή αποκτά ιλιγγιώδη ρυθμό... Η βασική έννοια πάνω στην οποία στηρίζεται το  "36 Δίκαιοι"  είναι αυτή των 36 Δίκαιων Ανθρώπων ( Tzadikim Nistarim...

Το βιβλίο που σχολιάζω σήμερα μου το πρότεινε ο Σπύρος... Κάπου στο internet το ανακάλυψε, μου ζήτησε να του το παραγγείλω κι έτσι κι έγινε... Οφείλω να παραδεχτώ ότι αγνοούσα πλήρως την ύπαρξη του μέχρι να μου το επισημάνει το παιδί... Το  "Όταν φυσάει ο άνεμος" είναι ένα graphic novel του  Raymond Briggs το οποίο εκδόθηκε το 1982 και περιγράφει την ζωή δύο ηλικιωμένων, του Τζιμ και της Χίλντα Μπλογκς, που ζουν στην αγγλική εξοχή, όταν η Αγγλία δέχεται πυρηνική επίθεση από τους Σοβιετικούς... Η περίοδος που γράφτηκε το βιβλίο ήταν η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου και όπως είναι εύκολα κατανοητό, ο φόβος της πυρηνικής απειλής ήταν έντονος... Το δυστύχημα είναι ότι 42 χρόνια αργότερα και με τον Ψυχρό Πόλεμο να έχει προ πολλού λήξει, ο φόβος της πυρηνικής απειλής παραμένει επίκαιρος...   Το ηλικιωμένο ζευγάρι είναι αφελές και αστείο... Επιζήσαντες και οι δύο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ήταν νέοι, προσπαθούν να καταλάβουν τι είναι όλα αυτό που τους συμβαίνει αλλά δεν ...

Κάθε φορά που διαβάζω ένα από τα βιβλία του John Killian καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα... Ότι είναι ένας άνθρωπος πάνω κάτω στην ηλικία μου, που γράφει για να αποτίσει φόρο τιμής στους μεγάλους του τρόμου και της φαντασίας και γιατί είναι αυτό που αγαπάει, η "ένοχη" απόλαυση του... Προσωπικά θα ήθελα να κατεβάσει κάποια στιγμή το προσωπείο του Killian και να αποκαλύψει την αληθινή του ταυτότητα, πιστεύω ότι η αντίθεση μεταξύ της πραγματικότητας και του λογοτεχνικού του alter ego θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα... Τα "Πειράματα" είναι ένα βιβλίο της σειράς "Στα άκρα - Black label" ήτοι βιβλία πιο σκοτεινά, πιο τρομακτικά, πιο απόκοσμα από τα υπόλοιπα βιβλία του Killian και σίγουρα από τον υπόλοιπο λογοτεχνικό μέσο όρο... Δικαιολογεί απόλυτα της κατηγοριοποίηση του καθώς αποτελεί το πιο "σκληρό" από τα βιβλία του Killian  που έχω διαβάσει εγώ μέχρι τώρα... Η ιστορία ξεκινά με τον Ντον ο οποίος αποφασίζει να παρατήσει τη δουλειά του και την ζωή χωρίς...

Κάποτε, πολύ παλιά, διάβασα το "Γενναίος, νέος κόσμος" και μου άρεσε πάρα πολύ! Κάπου γύρω σε εκείνη την περίοδο είχα διαβάσει ότι οι Doors πήραν το όνομα τους από το βιβλίο "The doors of perception" (Οι πύλες της αντίληψης) και είχα εντυπωσιαστεί πολύ, με είχε ιντριγκάρει να καταλάβω για ποιο λόγο αποτέλεσε τόσο μεγάλη έμπνευση για το θρυλικό συγκρότημα... Το hype υπήρχε μέσα στο κεφάλι μου αλλά για απροσδιόριστο λόγο δεν διάβασα το βιβλίο για πολλά πολλά χρόνια μέχρι τώρα... Γιατί; Δεν ξέρω... Το μικρό αυτό βιβλιαράκι αποτελείται από δύο δοκίμια του Aldous Huxley σχετικά με την προσωπική του εμπειρία με την μεσκαλίνη ( "Οι πύλες της αντίληψης" ) και κάποιες γενικότερες σκέψεις σχετικά με τις οραματικές εμπειρίες και την επίδρασή τους στην ζωή, την θρησκεία, την τέχνη, κτλ ( "Κόλαση και Παράδεισος" ) ...  Στο πρώτο γίνεται μια καταγραφή του Huxley σχετικά με την εμπειρία του, τα συναισθήματα που βίωσε και τις εμπειρίες που είχε... Ομολογώ ό...

Έμαθα για την ύπαρξη αυτού του του βιβλίου ακούγοντας το σχετικό επεισόδιο του Pick 'n' Poppa podcast  στο οποίο ήταν καλεσμένος ο συγγραφέας του, ο Γιάννης Σταυρουλάκης ... Σκέφτηκα ότι ήταν ότι πρέπει για καλοκαιρινό ανάγνωσμα, για ανθρώπους που αγαπούν το μπάσκετ κι έχουν ενδεχομένως μια κάποια ηλικία... 😏 Το  "Εκεί που γεννήθηκαν οι θρύλοι" είναι ένα νοσταλγικό βιβλίο μιας άλλης εποχής, τότε που το μπάσκετ γεννιόταν και μεγάλωνε σε ανοιχτά γήπεδα, κάτω από τη βροχή και το κρύο και ήταν πρώτα από όλα ένα σημείο αναφοράς για τη γειτονιά, ένα μέρος που μαζεύονταν τα παιδιά για να κοινωνικοποιηθούν και να σκληραγωγηθούν, να "γίνουν άντρες" με τους κανόνες που όριζε το γήπεδο κι όχι το αν είχαν λεφτά ή όχι, το μόνο που έπρεπε να έχουν ήταν ταλέντο και τσαγανό...  Μέσα από τις ιστορίες θρύλων του αθλήματος, Ευρωπαίων και Ελλήνων κατά κύριο λόγο, διαβάζουμε για τα γήπεδα εκείνα στα οποία έκαναν τα πρώτα τους βήματα, πολύ πριν καν μπει στο μυαλό τους η σκέψη τ...

Αυτό το post ήθελα να γράφεται από κάποιο μέρος των διακοπών μου, το Πήλιο ή τις Γούβες στην Εύβοια... Δυστυχώς γράφεται από το σπίτι μου στην Αθήνα, ο κορωνοϊός διέκοψε τις διακοπές μας, επιστρέψαμε για να κάνουμε καραντίνα κι ελπίζουμε να βγούμε γρήγορα αρνητικοί και να ξαναφύγουμε... Σίγουρα δεν είναι αυτό που θέλαμε αλλά it is what it is... O James Baldwin είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς συγγραφείς της Αφροαμερικανικής λογοτεχνίας... Τα γραπτά του αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για λογοτέχνες όπως η Maya Angelou και η Toni Morrison  και αναγνωρίστηκαν από κοινό και κριτικούς... Το  "Ανέβα στο βουνό να το φωνάξεις" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και είναι ένα ημι αυτοβιογραφικό βιβλίο το οποίο ξεκίνησε να γράφει από την ηλικία των 17...  Το βιβλίο είναι μια συγκλονιστική ηθογραφία της μαύρης Αμερικής των 30's, όλων εκείνων των ανθρώπων που η φτώχεια και η οικονομική κρίση τους οδήγησαν να εγκαταλείψουν τις κοιτίδες τους στις πολιτείες του Νότου και να μεταναστεύσου...

Όταν διάβασα το prequel του "Οι διαθήκες" , πριν 11 χρόνια, λεγόταν "Η Ιστορία της Πορφυρής Δούλης" ενώ τώρα το λένε "Η Ιστορία της Θεραπαινίδας" , η Γαλαάδ λεγόταν Γιλεάδ και δεν είχε γυριστεί ακόμα καμία τηλεοπτική σειρά σχετική με το βιβλίο... Το δυστοπικό σύμπαν που είχε φανταστεί η Atwood ήταν γνωστό μόνο στους αναγνώστες του βιβλίου (το οποίο γράφτηκε το μακρινό 1985) μέχρι το 2017 οπότε και γίνεται η τηλεοπτική μεταφορά και το βιβλίο αποκτά ένα κοινό πολύ ευρύτερο όπως είναι εύκολα κατανοητό... Τότε, ω τι έκπληξη, εμφανίζεται το 2019, το sequel της "Ιστορίας της Πορφυρής Δούλης/Θεραπαινίδας" με τίτλο "Οι διαθήκες"...  Κάποιος καχύποπτος θα θεωρήσει ότι μέμφομαι την Καναδή συγγραφέα ότι προσπάθησε να κεφαλαιοποιήσει τη δημοτικότητα της τηλεοπτικής σειράς και δεν θα έχει άδικο, όντως την μέμφομαι... Από την άλλη δεν σημαίνει ότι δεν την θαυμάζω για το συνολικό της έργο, για τις θέσεις που έχει πάρει διαχρονικά πάνω σε πολύ σημαν...

Υπάρχουν φορές που διαβάζεις ένα βιβλίο και δεν σου αρέσει γιατί δεν σου ταιριάζει, γιατί δεν είναι καλό γιατί δεν σε ενδιαφέρει... Υπάρχουν και φορές που διαβάζεις ένα βιβλίο και δεν το απολαμβάνεις, όχι γιατί είναι κακό αλλά γιατί το timing της ανάγνωσης του δεν ήταν το καλύτερο... Κάτι τέτοιο μου συνέβη με το  "Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι" , ένα βιβλίο εξαιρετικό αλλά που με πέτυχε σε μια φάση άγχους και κούρασης οπότε δεν μπόρεσα να το εκτιμήσω στο σύνολό του... Το  "Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι" είναι ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο του Carlo Levi σχετικά με την περίοδο που εκτοπίστηκε στα ορεινά της Καλαβρίας λόγω της αντιφασιστικής του δράσης, το 1935... Ο τίτλος προέρχεται από ένα "αστείο" που έλεγαν οι ντόπιοι χωρικοί για να περιγράψουν το πόσο ξεχασμένος ήταν ο τόπος τους από θεούς και ανθρώπους... Ο Levi , ιατρός και ζωγράφος, με αστική καταγωγή από το Τορίνο, καταγράφει τις εμπειρίες του από αυτήν την περίοδο του ενός έτους περίπου που πέρασε ω...

Είχα καιρό να αγοράσω βιβλία... Βολευόμουν με δανεικά βιβλία ή με βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή εδώ και πολύ καιρό αλλά μια μέρα χωρίς πολύ σκέψη μπήκα σε ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασα τρία μονοκοπανιά... Το "Τέλος όλων των δρόμων" του John Killian ήταν ένα από αυτά και αυτό που διάβασα πρώτο από την τριάδα και πρώτο από τα βιβλία του που ανήκει στην σειρά "Black label" ... Το πρώτο βιβλίο του Killian που είχα διαβάσει, ο "Αγριότοπος" , με είχε ενθουσιάσει οπότε οι προσδοκίες ήταν πολύ μεγάλες και για αυτό... Η γη έχει καταστραφεί από ένα ολέθριο πυρηνικό πόλεμο που έχει εξοντώσει την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων... Όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν έχουν να αντιμετωπίσουν την μόλυνση από την ραδιενέργεια, την πείνα, τις ομάδες των κανιβάλων και των περιπλανώμενων, τις τερατογενέσεις που προκάλεσε η ραδιενέργεια και τους μολυσμένους, ανθρώπους που μολύνθηκαν από έναν ιό που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο κι έχουν μετατραπεί σε άνοα τέρατα, σαν ζόμπι, τα οπο...

Σκέφτομαι εδώ και αρκετή ώρα μια εισαγωγή που να έχει νόημα, που να ιντριγκάρει τον αναγνώστη του blog (τον ποιον; 😂) να διαβάσει και παρακάτω το post... Δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό, στο τέλος μπορεί να μην ενδιαφέρει και κανένα, μπαίνω λοιπόν κατευθείαν στο ψητό... Ο Μπίλυ Χάλεκ είναι ένας λευκός, ευκατάστατος, υπέρβαρος δικηγόρος που ζει σε μια μικρή πόλη φτιαγμένη για λευκούς και ευκατάστατους, το Φέρβιου του Κονέκτικατ... Η ζωή του, τυπική των ανερχόμενων, λευκών στελεχών της 80's Αμερικής, διαταράσσεται όταν σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα σκοτώνει μια γριά τσιγγάνα που διασχίζει το δρόμο... Δεν έχει νομικά προβλήματα διότι οι διασυνδέσεις του στην μικρή πόλη αλλά και ο ρατσισμός απέναντι στους τσιγγάνους, θα τον κάνουν να τη "βγάλει καθαρή", όμως τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται περίεργα όταν ο Μπίλυ συναντιέται με ένα γέρο τσιγγάνο που τον αγγίζει στο μάγουλο και του ψιθυρίζει μια και μοναδική λέξη στο αυτί: "Αδύνατος" ... Από εκεί και πέρα ο Μπίλυ...

Πώς είναι να είσαι μαύρος στην Αμερική; Να είσαι μετανάστης από μουσουλμανική χώρα στην Ευρώπη; Πώς είναι να είσαι γυναίκα, LGBTQ+ σε πατριαρχικές κοινωνίες; Πώς είναι η ταυτότητα σου είτε είναι φυλετική, εθνική, θρησκευτική, σεξουαλική, κτλ, να σε καταδικάζει σε μια ζωή προδιαγεγραμμένη, επισφαλή, μέσα στον φόβο και την απόρριψη;  Αυτός είναι ο πυρήνας της ιστορίας του "Φοβερού βιβλίου" του Jason Mott , διαπραγματεύεται το συλλογικό τραύμα των μαύρων Αμερικανών οι οποίοι ζουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια σε μια χώρα που τους κάνει να νιώθουν ανεπιθύμητοι και απειλούμενοι με πολλούς τρόπους... Ο ήρωας του βιβλίου, ο ανώνυμος συγγραφέας, είναι ένας νέος μαύρος άντρας που έχει γράψει ένα βιβλίο, "Το φοβερό βιβλίο" , το οποίο είναι best seller και βρίσκεται σε περιοδεία προώθησης του... Ο ήρωάς μας είναι ένας άνθρωπος που καταδιώκεται από τους δαίμονες του, τον θάνατο της μητέρας του από καρκίνο και τον φόνο του πατέρα του από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια μιας εξακρίβω...

Ακόμα μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και ήρθε η ώρα για τον αναγνωστικό απολογισμό της... Ενώ το blog δεν μπορείς να πεις ότι είναι αμιγώς βιβλιοφιλικό, το label "Βιβλίο" είναι αυτό με τα περισσότερα posts ετησίως και αυτό που κρατάει το blog στη ζωή , εν τέλει... Τα βιβλία του 2023 λοιπόν δεν ήταν ούτε και φέτος πολλά αλλά ήταν περισσότερα από αυτά του 2022 (🎉🎉🎉)...  Επίσης τα βιβλία του 2023 είχαν μια ποικιλία, δύο από αυτά ήταν comic albums και άλλα δεν ανήκαν στις συνήθεις κατηγορίες που εγώ διαβάζω... Σε αυτό σίγουρα έπαιξε ρόλο η αναγνωστική "φρενίτιδα" της Μάρας από το καλοκαίρι και μετά και τα πολλά βιβλία που μπήκαν στο σπίτι μας... Κάποια από αυτά ήταν καλά, κάποια επιβεβαίωσαν τις διαφορές στα αναγνωστικά μας γούστα και κάποια ήταν εξαιρετικά! Στο σύνολο της η χρονιά ήταν καλύτερη αναγνωστικά από ότι φαινόταν ότι θα είναι, τα βιβλία, με αντίστροφη χρονολογική σειρά, είναι τα παρακάτω: "Αγριότοπος" του John Killian "Ξέρω γιατί κελαηδάει...

Ό Ντέμιαν Τζόουνς είναι ένας εσωστρεφής, χωρίς φίλους και κοινωνικές συναναστροφές, συγγραφέας βιβλίων τρόμου με ζόμπι... Αποφασίζει να συμμετάσχει σε μια εκδρομή στον Αγριότοπο του Μέιν, μια παρθένα περιοχή άγριας φύσης, μαζί με άλλους πέντε αγνώστους για χάρη της Άμπερ, μιας γυναίκας που γνώρισε on line και τον έκανε να θελήσει να βγει από το καβούκι της μοναχικής ζωής που ζει... Η εκδρομή περιλαμβάνει πεζοπορία και διαβίωση μέσα στην φύση και προορίζεται να κρατήσει δέκα ημέρες, είναι μια δοκιμασία και για τον πιο σκληραγωγημένο φυσιολάτρη... Οι πρώτες δύο μέρες κυλούν ομαλά αλλά μετά εμφανίζονται οι άνθρωποι πουλιά... Άγνωστοι άνθρωποι που φορούν μάσκες πουλιών, είναι οπλισμένοι με τόξα, βαλλίστρες, μασέτες και φαίνεται να έχουν ένα και μοναδικό σκοπό... Να κυνηγήσουν και να εξοντώσουν όλους τους εκδρομείς, συμπεριλαμβανομένου του Ντέμιαν, ως τον τελευταίο...  Ο John Killian  είναι το συγγραφικό alter ego ενός γνωστού Έλληνα συγγραφέα, όπως μας πληροφορεί το sitε του εκδοτ...

Ξεκινάω δηλώνοντας ότι δεν κάνω χιούμορ όταν λέω ότι εγώ δεν ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί... Προσωπικά δεν κατάφερα να νοηματοδοτήσω τον τίτλο του βιβλίου αλλά μικρή σημασία έχει...  Το εν λόγω βιβλίο είναι μία από τις πολλές βιογραφίες (η πρώτη χρονικά) που συνέγραψε η Maya Angelou  και περιγράφει τη ζωή της μέχρι τα 17 της χρόνια οπότε και ήρθε στη ζωή ο γιος της... Η καταγραφή της ζωής της μικρής  Maya  γίνεται μέσα από διάφορες ματιές, άλλες φορές του αθώου παιδιού, άλλες της νέας κοπέλας που γίνεται γυναίκα, πάντα από την ματιά της μαύρης γυναίκας που μεγαλώνει στον Αμερικάνικο Νότο κι όχι μόνο... Η ζωή της  Maya  είναι κινηματογραφική, γεμάτη περιπέτειες άλλοτε καλές και άλλοτε κακές, κάποιες πολύ κακές όπως ο βιασμός της από τον εραστή της μητέρας της όταν ήταν 8 χρονών... Αγαπήθηκε πολύ αλλά ταυτόχρονα της έλειψε η αγάπη, προσπάθησε να μάθει να ζει με ότι μπορούσε να πάρει από τους γύρω της και κυρίως από τους γονείς της που σίγουρα είνα...

Μια καλοκαιρινή μέρα με αφόρητη ζέστη...  Ένα λιντσάρισμα...  Δύο διαφορετικές γυναίκες και μια τρίτη κάπου στο τέλος... Αυτό είναι πάνω κάτω το σκηνικό για το βιβλίο του Laird Hunt το οποίο είναι βασισμένο σε ένα λιντσάρισμα που έγινε στην πολιτεία της Ιντιάνα και ενέπνευσε το εμβληματικό τραγούδι "Strange Fruit" που ερμήνευσε η Billie Holiday ... Είναι μια ιστορία από τρεις διαφορετικές pov, μια ιστορία για τη βία, την ρατσιστική βία πάνω από όλα, τη βία της φτώχειας, της ανέχειας, των προσωπικών και κοινωνικών αδιεξόδων...  Η Ότι Λι είναι μια εντυπωσιακή, ερωτική λευκή γυναίκα, σε ένα γάμο που καταρρέει και μια περίεργη εξωσυζυγική σχέση με κίνητρο το χρήμα ενώ κουβαλάει μια ιστορία τραυματικής παιδικής ηλικίας... Η Κάλα είναι μια νεαρή μαύρη κοπέλα, αγοροκόριτσο και σκληρό καρύδι, αγρίμι αλλά και ένα φοβισμένο ορφανό παιδί που ψάχνει αγάπη και ασφάλεια, μερικές φορές σε λάθος μέρη... Αυτές είναι οι βασικές ηρωίδες, τις δικές τους σκέψεις παρακολουθούμε, τις δικές τ...

Το post αυτό γράφεται στον θάλαμο που θα φέρουν την Μάρα μου μετά την προγραμματισμένη ορθοπεδική επέμβαση που θα κάνει... Την πήρανε πριν 5 λεπτά για το χειρουργείο κι εγώ άνοιξα το laptop για να γράψω το post και να σκοτώσω την ώρα μου μέχρι να την φέρουν στο δωμάτιο... Μου προκαλούν ένα ελαφρό εκνευρισμό τα οικογενειακά δράματα... First world problems ανθρώπων που έχουν λύσει τα βασικά προβλήματά τους και ψάχνουν αιτίες να είναι δυστυχισμένοι... Είναι κωμικοτραγικό το πόσο πολύ αναλώνεται ο δυτικός/λευκός άνθρωπος στα συναισθήματα του, στο τί τον πείραξε, ποιος τον πείραξε, πόσο τον πλήγωσε, πόσο δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει... Μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω για περιπτώσεις που το τραύμα είναι υπαρκτό αλλά αν ο μπαμπάς σου δεν ήταν αρκετά υποστηρικτικός ας πούμε ή δεν ταιριάζατε σαν χαρακτήρες και είσαι πια ενήλικος, ξεπέρασέ το αδερφέ, είναι δική σου ευθύνη πια κι όχι του μπαμπά σου... Ο Damon Galgut έγραψε ένα τέτοιο βιβλίο και μάλιστα κέρδισε το βραβείο Booker για αυτό... Μια λευκή οι...