Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Δουλειά

Στον επόμενο τόνο...

Κατέφθασε στη δουλειά το παρακάτω request: Να υπολογιστεί το μέσο στιγμιαίο υπόλοιπο για τους παρακάτω λογαριασμούς... Αν το παραπάνω δεν αποτελεί ορθογραφικό λάθος αλλά διαστροφή κάποιου ταραγμένου μυαλού, μάλλον θα πρέπει να κατασκευαστεί κάποιο application το οποίο, όπως η παλιά τηλεφωνική υπηρεσία της ώρας, θα ανακοινώνει: Στον επόμενο τόνο το μέσο στιγμιαίο υπόλοιπο θα είναι 1000 Ευρώ... Στον επόμενο τόνο το μέσο στιγμιαίο υπόλοιπο θα είναι 1000,032 Ευρώ... Στον επόμενο τόνο το μέσο στιγμιαίο υπόλοιπο θα είναι 1000,017 Ευρώ... ... :-?

Καλό τριήμερο...

Εγώ είμαι στο γραφείο από τις 9:30 το πρωί, δουλεύω και προβλέπεται συνέχεια και αύριο... Ναι, γκρινιάζω...

Άλλη μια απόλυση...

Άλλη μια απόλυση σήμερα και η αντίδραση αυτή την φορά ήταν χειρότερη από την προηγούμενη φορά... Το αρχικό μούδιασμα των περισσοτέρων στο γραφείο κράτησε ακόμα λιγότερο από την πρώτη φορά, οι δικαιολογίες έδωσαν και πήραν...  Σίγουρα ο απολυμένος παρά τα 12 χρόνια προϋπηρεσίας του, είχε χαμηλή απόδοση, σίγουρα ήταν από αυτούς που εκμεταλλεύονταν την καλοσύνη της διοίκησης η οποία τόσα χρόνια δεν ήθελε να χαλάσει το καλό κλίμα και δεν έκανε απολύσεις... Τέτοιες εξωφρενικές ανοησίες άκουσα σήμερα και νιώθω πιο θυμωμένος και πιο απελπισμένος από ποτέ... Κάποιοι δεν θα καταλάβουν τι γίνεται μέχρι που οι φλόγες να κάψουν και το δικό τους σπίτι αλλά τότε θα είναι αργά...

Εργάσιμη εβδομάδα μιας ημέρας!!!

Πάλι βρήκαν ευκαιρία τα κουμμούνια να κλείσουν τους δρόμους... Εκ περιτροπής εργασία με μία ημέρα δουλειά την εβδομάδα προωθείται στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά Στάση εργασίας και πορεία διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας πραγματοποιούν σήμερα, Πέμπτη, οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, μετά την απόφαση της ιδιοκτήτριας εταιρίας να προωθήσει την εκ περιτροπής εργασία με μία μέρα δουλειά την εβδομάδα. Η συγκυρία που επέλεξε η ιδιοκτήτρια εταιρεία AbuDhabi Mar δεν είναι βέβαια τυχαία. Εντάσσεται στη λογική των πιέσεων προς την ελληνική κυβέρνηση να ικανοποιήσει οικονομικές απαιτήσεις που ανέρχονται περίπου σε 140 εκατ. ευρώ και έχουν σχέση με την κατασκευή στα ναυπηγεία δυο νέων υποβρυχίων. Επισημαίνεται ότι η εταιρεία του Ισκαντάρ Σαφά που ελέγχει τα ναυπηγεία έχει επανειλημμένα διαμηνύσει προς την κυβέρνηση ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν θα μπορέσει να συντηρεί για πολύ καιρό ακόμη τον αριθμό των 1.200 εργαζομένων στα ναυπηγεία. Στο Πεντάγωνο, το σωματείο τ

Τι πρέπει να κάνουμε...

Τα ψέματα τελείωσαν, η φούσκα της αυταπάτης ότι "δεν θα συμβεί σε εμάς" έσκασε και η πραγματικότητα μας έδειξε την μούρη της... Στην αρχή υπήρχαν συνάδελφοι που αρνούνταν να δεχτούν το γεγονός, έψαχναν να βρουν αιτίες για να δικαιολογήσουν (στους εαυτούς τους) ότι η διεύθυνση είχε κάποιο λόγο να προχωρήσει στις απολύσεις... Όσο περνούν οι μέρες φαίνονται να το χωνεύουν...Τώρα πρέπει να πειστούν ότι κάτι πρέπει να κάνουμε, να σταθούμε όλοι μαζί απέναντι σε κάθε προσπάθεια να υπονομευτεί η ζωή μας... Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο...  Γράφω αυτές τις γραμμές αλλά ακόμα και τώρα η πρώτη αντανακλαστική σκέψη μου είναι το πως θα επιβιώσω εγώ και η οικογένειά μου, ας πάει να κουρεύεται η κοινωνία... Τη διώχνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, εκπαιδεύω τον εαυτό μου να το κάνει... Η γενιά μου, η γενιά των ανθρώπων που είναι υποτίθεται ο παραγωγικός ανθός της χώρας, μεγάλωσε σε μια κοινωνία όπου ο ατομισμός και ο φιλοτομαρισμός ήταν προσόντα... Μάθαμε να μην συμμετέχουμε πουθενά, να τα έχο

7...

Σύμφωνα με ενημέρωση από τον σύλλογο εργαζομένων, ξεκίνησαν οι απολύσεις και στην εταιρεία που εργάζομαι... Σε 7 συναδέλφους με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου τους κοινοποιήθηκε η απόλυσή τους... Τα όργανα ξεκίνησαν...

Το τέκνο της οργής...

Ο Οδηγητής ( από "Το φως που καίει") Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης ο πλαστουργός της νιας ζωής. Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής. Δεν κατεβαίνω από τα νέφη, γιατί δε μ΄ έστειλε κανείς Πατέρας, τάχα παρηγόρια, για σένα,σκλάβε, που πονείς Μέσα στο νου και στην καρδιά μου αιώνων φουντώσανε ντροπές και την παλάμη μου αρματώνουν με φλογισμένες αστραπές Δε δίνω λέξεις παρηγόρια, δίνω μαχαίρι σ΄ ολουνούς. καθώς το μπήγω μές το χώμα γίνεται φως, γίνεται νους Όθε περνά,γκρεμίζει κάτου σαν το βοριά, σαν το νοτιά όλα τα φονικά ρηγάτα θεμελιωμένα στην ψεφτιά. Κι ένα στηλώνει κι ανασταίνει το 'να βασίλειο της Δουλειάς (Ειρήνη! Ειρήνη!) το βασίλειο της Πανανθρώπινης Φιλιάς. Κώστας Βάρναλης Τελευταία με όσα συμβαίνουν γύρω μου, στην κοινωνία, στη δουλειά, νιώθω όλο και περισσότερο τέκνο της οργής ...

Περί dress code και επαγγελματισμού ο λόγος...

Εργάζομαι σε εταιρεία που επιβάλλει dress code στους εργαζόμενους... Στους άντρες πουκάμισο, γραβάτα, υφασμάτινο παντελόνι, δερμάτινα παπούτσια και αντίστοιχα στις γυναίκες... Για κάποια τμήματα της εταιρείας ίσως και να έχει μια κάποια λογική, έρχονται σε απευθείας επαφή με πελάτες  και προωθούν το προϊόν και μέσω της "κυριλέ" εμφάνισής τους...  Οι δικοί μου πελάτες είναι τα υπόλοιπα τμήματα της εταιρείας, είμαι προγραμματιστής... Μιλάω στο τηλέφωνο μαζί τους και δεν τους βλέπω σχεδόν ποτέ... Παρ' όλα αυτά είμαι υποχρεωμένος να ακολουθώ το dress code της εταιρείας καθημερινά... Όσο και αν έχω προσπαθήσει, ούτε έχω καταλάβει γιατί εφαρμόζεται στο IT αυτό το dress code, ούτε και το έχω "χωνέψει"... Ανέκαθεν θεωρούσα γελοίο να εκτιμάται η ποιότητα της δουλειάς ενός εργαζόμενου από το αν φοράει γραβάτα ή όχι... Πόσο μάλλον όταν εξωτερικοί συνεργάτες τους οποίους χρυσοπληρώνει η εταιρεία εμφανίζονται ντυμένοι casual...  Εταιρείες κολοσσοί όπως η Microsoft,

Πρωτοσέλιδο θράσος...

Εικόνα
Τι μας λέει το σημερινό πρωτοσέλιδο της "Αυριανής" ; Ότι οι εργαζόμενοι του ALTER είχαν το θράσος και την απαίτηση να... πληρώνονται για την εργασία τους για 9 ολόκληρα χρόνια!!! Ότι υπήρχαν μισθοί των 100.000 Ευρώ που προφανώς η διοίκηση του σταθμού τους έδινε ( όταν τους έδινε ) επειδή της είχε βάλει κάποιος το μαχαίρι στο λαιμό... Ότι το ALTER πλήρωνε και Εφορία, άκουσον, άκουσον!!! Μήπως πλήρωνε και εισφορές στο ΙΚΑ;;; Δεν θα αντέξω τέτοια συγκίνηση, τόσο αλτρουισμό... Τέλος, για κερασάκι, μαθαίνουμε ότι άδικα κυνηγάνε τον γέροντα Εφραίμ, σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να πλήξουν την σχέση μας με το ξανθό γένος... Στην χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, εφημερίδες σαν την "Αυριανή" που στήριξαν το κρατικό/παρακρατικό οικοδόμημα για δεκαετίες, συνεχίζουν να κυκλοφορούν πουλώντας τρέλα, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι ο ήλιος ανατέλλει από τη Δύση και ότι τα κοκόρια μας γεννάνε... Έχουν φτάσει σε σημείο να διαστρεβλώνουν τόσο αναίσχυντα την αλήθεια που φτάν

T.G.I.F. ...

Δύσκολη εβδομάδα, πολύ δουλειά για μένα και την Μ., ατέλειωτα ωράρια, σήμερα μπήκα στο σπίτι στις 7:30, η Μ. θα δουλεύει και την Κυριακή... "Ο γιος μας μεγαλώνει μόνος του" , είπα στην Μ. (αστειευόμενος) στο τηλέφωνο... Η άδειά μου που θα ξεκινούσε τη Δευτέρα παίρνει αναβολή για την Τρίτη και βλέπουμε... Πρώτη φορά μου κόβεται άδεια, δεν μου έχει ξανατύχει... Ευτυχώς απόψε είναι Παρασκευή... 

Επιστροφή στη δουλειά...

Επιστροφή στη δουλειά σήμερα μετά από τρεις εβδομάδες χορταστικής και απολαυστικής άδειας... Πέρασα καταπληκτικά και ξεκουράστηκα πραγματικά, ίσως για πρώτη φορά μετά από περίπου δυο χρόνια... Αν και η άδεια ποτέ δεν είναι αρκετή φέτος δεν έχω μελαγχολήσει που επέστρεψα στη δουλειά ίσως ακριβώς επειδή πέρασα τόσο όμορφα που "φούλαρα τις μηχανές μου" για τα καλά για την χρονιά που έρχεται... Το μόνο κακό της ημέρας ότι σήμερα το πρωί φόρεσα κλειστό παπούτσι για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 1 μήνα (αν εξαιρέσεις 2-3 φορές) και τα πόδια μου ήδη με πονάνε...

Φτου ξελευθερία...

Σήμερα ξεκίνησε η άδεια... Επιστροφή στη δουλειά στις 16 Αυγούστου... Επίσης, αυτό ειναι το πρωτο μου post από Android, μέσω του  official Blogger application, θα ακολουθήσουν κι άλλα... :-)

Τι ΔΕΝ είναι ένας προγραμματιστής...

ΔΕΝ είναι μηχανή...  Υπόκειται στους φυσικούς νόμους, πεινάει, διψάει, ματώνει, πρέπει να πάει στην τουαλέτα και να κάνει μπάνιο... ΔΕΝ είναι υπεράνθρωπος...  Δεν μπορεί να σβήσει και να επανασχεδιάσει την εφαρμογή πάνω στην οποία δούλευε ένα μήνα σε μία μέρα απλά επειδή κάποιος έτσι γουστάρει να αλλάξει τα specs... Έχει μόνο δύο χέρια κι ένα μυαλό που μπορεί να χρησιμοποιήσει με συγκεκριμένους ρυθμούς και με πεπερασμένη αντοχή... ΔΕΝ είναι παιδαγωγός... Δεν μπορεί να κάθεται να εξηγεί το πως και το γιατί στον κάθε ηλεκτρονικά αναλφάβητο χρήστη... Αν ο χρήστης θεωρεί ότι το project plan είναι πολύ μεγάλο αφού αυτός μπορεί να το κάνει πιο γρήγορα στο Excel, τότε ας μείνει με το Excel του και ας μην σκοτίζει τον προγραμματιστή που έχει κι άλλες δουλειές να κάνει... ΔΕΝ είναι ο Δαλάι Λάμα...  Εκνευρίζεται όταν τον δουλεύουν ψιλό γαζί... Κάτι πάει λάθος όταν του λένε, "αυτό το project είναι υπερεπείγον" , παραδίδει τη δουλειά του στην ώρα του αλλά το testing ξεπερνάει κατά

Μοναδική ευκαιρία καριέρας στην show biz!!!

Θα ήθελα να δω πώς γίνεται το interview για αυτή τη δουλειά... :) ΑΤΟΜΑ με πλατυποδία ζητούνται για διαφήμιση ορθοπεδικών υποδημάτων και υποδημάτων σιλικόνης Από Χρυσή Ευκαιρία Υ.Γ. Η αγγελία είναι καταχωρημένη στα καλλιτεχνικά!!!

Κοκομπλόκο...

Να δω πως θα ξεμπλέξω με το μπαλάκι που μου ήρθε... Δεν είναι report αυτό μανούλα μου, κόλαση είναι... :(

Τα κεφάλια μέσα...

Επιστροφή στη δουλειά μετά από 10 μέρες, επίπονη και βαρετή... Η δουλειά με περιμένει κι εγώ δεν θέλω να την βλέπω... Ο Σ. απλά και μόνο για να μου βγάλει τη γλώσσα αποφάσισε να ξυπνήσει σήμερα στις 7:30 ενώ όλες τις υπόλοιπες μέρες της άδειας τα εγερτήρια ξεκινούσαν από τις 5:30... Μακάρι να ήμουν στο σπίτι και ας με είχε ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα...

Χαμόγελα...

Χαμόγελα-Smile Προχωράω στο διάδρομο, από την αντίθετη πλευρά έρχεται μία συνάδελφος... Δεν έχει πρόβλημα ο ένας με τον άλλο, απλά συνυπάρχουμε... Καθώς πλησιάζουμε οι ματιές μας διασταυρώνονται... Μου χαρίζει ένα χαμόγελο όλο δόντια, της χαρίζω ένα άλλο χωρίς δόντια... Και τα δύο μοιάζουν με γκριμάτσες αλλά έχουν παίξει τέλεια τον ρόλο τους, το κοινωνικό καθήκον ήρθε εις πέρας επιτυχώς... Συνεχίζω για την κουζίνα να βάλω καφέ, προχωράει προς το γραφείο της, αμφότεροι ανακουφισμένοι...

Γαμιέται όμως λέμε...

Δεν γράφω για το αντικείμενο της δουλειάς μου διότι φαντάζομαι δεν ενδιαφέρει και πολύ και γιατί υπάρχουν πράγματα τα οποία με τραβάνε περισσότερο να γράψω δυο κουβέντες αλλά σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση... Το Visual Studio γαμιέται...κι εγώ μαζί του...

Γκρίνια...

Είμαι στο γραφείο... Βαριέμαι... Δεν έχει δουλειά και ξύνομαι... Προσπαθώ να διαβάσω ένα tutorial για CSS και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ... Χθες έφαγα αρκετή ώρα να διορθώσω ένα λάθος που έκανε συνάδελφος που λείπει σε άδεια και οι πελάτες δεν είχαν πάρει χαμπάρι τόσο καιρό και τώρα που το πήραν γκρινιάζανε και εγώ έπρεπε να μαντέψω τι είχε κάνει η συνάδελφος καθώς δεν υπήρχε documentation για το συγκεκριμένο case... Δεν θέλω να είμαι εδώ, καλύτερα πολεμικός ανταποκριτής στο Αφγανιστάν... Χθες το βράδυ βγήκα για φαΐ (είχα γενέθλια λέμε), πλακώθηκα σε κάτι κεμπάπ, έφαγα και τη μισή μερίδα της Μ., ακόμα το στομάχι μου είναι σαν την Χιροσίμα μετά την ρίψη της βόμβας... Πρέπει να πάω super market μετά τη δουλειά και να πάω να πληρώσω τα κοινόχρηστα και να βάλω την κασέτα να παίζει: "Ναι, κύριε Π. μου τα δικά μου θα πληρώσω, όχι του ιδιοκτήτη... O ιδιοκτήτης δεν θέλει να τα πληρώνω εγώ, θέλει να τα βρείτε μόνοι σας...Ναι τι να κάνω κι εγώ, έρχομαι σε δύσκολη θέση, από την τσέπη μο

Αυξήσεις και προαγωγές...

Στην αρχή το σενάριο ήταν ότι λόγω οικονομικής κρίσης δεν θα παίξουνε...Μετά η "μεγαλόκαρδη" Διεύθυνση ανακοίνωσε ότι θα δοθούν υπό προϋποθέσεις.. Οι προαγωγές ανακοινώθηκαν σήμερα και το όνομά μου δεν ήταν μεταξύ των ονομάτων των προαχθέντων και φέτος την περίμενα την προαγωγή, είχα δουλέψει γι' αυτήν... Οι αυξήσεις δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη αλλά τα κακά χαμπέρια έχουν αρχίσει ήδη να φτάνουν είτε σαν κουτσομπολιά, είτε σαν επιβεβαιωμένες ειδήσεις από τα υπόλοιπα τμήματα... Νιώθω ξενερωμένος αλλά δεν σκάω ιδιαίτερα... Μερικές φορές είναι καλά κάτι τέτοια σκηνικά, σε βοηθάνε να πάρεις ευκολότερα κάποιες αποφάσεις που φαίνονται δύσκολες υπό άλλες συνθήκες... Υγεία να έχουμε, σε μια ώρα ξεκινάει η άδειά μου και θέλω και θα περάσω καλά... Απλά φέτος έχω λίγη σκέψη παραπάνω να κάνω...