Ψαροκόκαλο...

Μένω σε μια αποστροφή από την ομιλία του Άδωνι Γεωργιάδη χθες το απόγευμα στην Βουλή... Ούτε λίγο ούτε πολύ ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είπε ότι ενώ για όλους τους πολίτες ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, για τους πολιτικούς ισχύει το τεκμήριο της ενοχής, όλοι πιστεύουν εξ αρχής ότι ο πολιτικός "τα έφαγε" , ακόμα και αν αθωωθεί τελικά, η ρετσινιά θα μείνει... Φυσικά και δεν είναι άμοιρο ευθυνών το πολιτικό προσωπικό της χώρας για την απαξίωση της πολιτικής ζωής αλλά αυτού του είδους ο συμψηφισμός οδηγεί κατ' ουσία στην ποινικοποίηση της και κατ' επέκτασή απαξιώνει την ίδια τη δημοκρατία... Καλό είναι να έχουν στο μυαλό τους όλοι οι πολιτικοί φορείς που θέλουν να λένε ότι ανήκουν στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο (με όλες τις παραλλαγές του) ότι από μια συνολική απαξίωση της πολιτικής ζωής και του πολιτεύματος οι μόνοι που κερδίζουν είναι αυτοί που στοχεύουν στην τελική κατάλυσή του και στην αντικατάσταση της δημοκρατίας από απολυταρχικά καθεστώτα...

Αυτό δεν είναι blog, είναι κολόνα της ΔΕΗ γεμάτη κηδειόχαρτα... Δεν μου φτάνει που βλέπω τα 40 να έρχονται κι έχω πάθει ένα σχετικό κοκομπλόκο, έρχεται τώρα κι ο θάνατος της Dolores O' Riordan για να δέσει το γλυκό... 46 χρονών ήταν όλο κι όλο, με δυο μικρά παιδιά, μια γενιά ήμασταν γαμώτο... Το "No Need To Argue" το είχα δανειστεί από την τότε γκόμενα ενός ξαδέρφου μου και δεν της το επέστρεψα ποτέ, ενσυνείδητο τσούρνεμα χωρίς ντροπές και ηθικά διλήμματα... Δεν γινόταν να το αποχωριστώ, ήταν γεμάτο τραγούδια που άλλα ήταν μέσα στη γλύκα κι άλλα που σε κάνανε να θες να ουρλιάξεις από την απελπισία...  Στο καλό,  Dolores , μικρό, θαυματουργό ξωτικό, παίρνεις μαζί σου ένα κομμάτι των αναμνήσεων της νιότης μου...

Κοπιάρω τον τίτλο που έχει παίξει πολύ από χθες αλλά είναι πολύ επιτυχημένος, η αλήθεια να λέγεται... Έφυγε κι ο Πανούσης, έκανε σεφτέ στις επώνυμες απώλειες του 2018... Μια φίλη στα 50 κάτι, έγραψε στο Facebook, "Καλούν την κλάση μας πλέον" ... Κλαίνε και θα κλάψουν πολλοί ακόμα πάνω από το πτώμα του Τζιμάκου, άλλοι με ειλικρίνεια άλλοι λόγω του ότι είναι πρώτο trend στα social media... εκεί καταντήσαμε... Δεν ήμουν πιστός του οπαδός αλλά λάτρευα την τρομερή οξύτητα του πνεύματός του, την μοναδική του ικανότητα να αντιμετωπίζει κάθε κατάσταση με απίστευτη ωμότητα μεν και ταυτόχρονα με βιτριολικό χιούμορ... Είπε απίστευτα σοβαρά πράγματα με πολύ κωμικό τρόπο... Για μένα ενσάρκωσε το σωκρατικό πρότυπο, της μύγας που τσιμπούσε διαρκώς κι ενοχλούσε το νωθρό άλογο που αντιπροσώπευε την κοινωνία μας και δεν το άφηνε ποτέ σε ησυχία... Ένα αντίο κι από μένα με ένα πολύ όμορφο τραγούδι που είπε για μια ταινία που τα παιδιά μου λάτρεψαν, το Toy Story ...  Καλό ταξίδι

Χθες ήταν ο  Chester Bennigton , πριν λίγο καιρό ο Chris Cornell , το 2016 ήταν ο Bowie ... Πολλοί από τους μουσικούς που συνδέθηκαν με την νιότη μου, που θαύμαζα, που αγαπούσα, που αδιαφορούσα για αυτούς, φαίνονται να στριμώχνονται στην έξοδο για μια τελευταία και οριστική έφοδο στον ουρανό... Αναρωτιέμαι ποιος θα είναι ο επόμενος, αν θα είναι αυτοκτονία, ατύχημα ή θάνατος από φυσικά αίτια, αν θα είναι νέος ή πλήρης ημερών... Κάθε φορά που μαθαίνω μια τέτοια είδηση κοιτάζω να μάθω την ηλικία του νεκρού, αν είμαστε συνομήλικοι ή όχι... Φοβάμαι τον χρόνο που περνάει, το βάρος που στοιβάζει στο σώμα και την ψυχή, κάθε τέτοια είδηση με κάνει να αισθάνομαι λίγο περισσότερο άβολα, σαν η γενιά μου να σβήνει σιγά σιγά...

...Οι γύφτοι σκότωσαν τον JFK... ...Οι γύφτοι άνοιξαν την Κερκόπορτα... ...Οι γύφτοι έκαψαν τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας... ...Οι γύφτοι ξέρουν που είναι θαμμένος ο Jimmy Hoffa... ...Οι γύφτοι ωθούν στην πορνεία συνταξιούχους του ΟΓΑ... ...Οι γύφτοι τρώνε συκωτάκια δεκάχρονων κοριτσιών για brunch... Αυτά είναι ίσως οι μοναδικές κατηγορίες που ΔΕΝ γράφτηκαν στα μέσα, μαζικά και κοινωνικά, για τους γύφτους για να σπεκουλάρουν πάνω στον τραγικό θάνατο του Μάριου στο Μενίδι... Αν σαν κοινωνία ψάχνουμε απλά αποδιοπομπαίο τράγο, ένα σαμάρι για να ξεσπάσουμε την οργή, την λύπη μας και τις προκαταλήψεις μας, έχουμε πετύχει διάνα... Αν θέλουμε πραγματικά απαντήσεις για το πως και το γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα στο Μενίδι και σε κάθε Μενίδι της χώρας πρέπει να το πάρουμε αλλιώς και κυρίως να βγάλουμε τις παρωπίδες...

Αναδημοσιεύω το post του Solaris , ως εξαίρετο δείγμα πληροφόρησης από πρώτο χέρι, από τα "χαρακώματα" των σχολείων, έτσι όπως τα έχουν κάνει αυτές τις μέρες κάποιοι με το ζήτημα των προσφυγόπουλων, που πλαισιώνεται από μια εξαιρετική στάση/άποψη απέναντι στο ζήτημα, χωρίς υπερβολές και κορώνες... Η υπογράμμιση είναι δική μου... λίγη κανονικότητα επιτέλους!   Διαβάζω δύο εντελώς αντίθετα πράγματα. Αλλού κλειδώνουν τα σχολεία για να μη μπουν προσφυγόπουλα για μάθημα, κι αλλού τα υποδέχονται εν χορδαίς και οργάνοις. Υπερβολικοί σε όλα μας, όπως πάντα. Στο δικό μας σχολείο φοιτούν ήδη 4 προσφυγόπουλα, ήρθαν μια μέρα με έλληνες συνοδούς και μας ρώτησαν αν μπορούμε να πάρουμε κάποια παιδιά, ζουν σ’ έναν χώρο καταλειμμένο. Τέσσερα χωρούσαν στο σχολείο μας με τις μικρές αίθουσες όπου σε κάποιες απ’ αυτές οι καθηγητές δεν έχουν που ν’ ακουμπήσουν το βιβλίο τους. Ξέρουν ελάχιστες λέξεις στα ελληνικά, ένα δυο μιλάνε κάπως αγγλικά. Ενσωματώθηκαν αμέσως στη ζωή του σχολ

Είμαι ο τελευταίος που θα χαϊδέψει τα αυτιά του "άγιου" λαού που έχει πάντα δίκιο και τα πάντα καλώς καμωμένα αλλά αυτό που γίνεται τις τελευταίες μέρες με την επιτιμητική σύγκριση που γίνεται σχετικά με την αγωνιστηκότητα των Ελλήνων συγκριτικά με αυτή των Γάλλων που είναι στους δρόμους αυτές τις μέρες, είναι και άδικη και ανιστόρητη... Η μνημονιακή περιπέτεια τις Ελλάδας ξεκίνησε  το 2010 και είχε πολλά επεισόδια... Μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού αντέδρασε δυναμικά και με πολλούς τρόπους σε όλο αυτό που συνέβαινε ασχέτως του πως επικοινωνήθηκε και πως αξιολογήθηκε από τα media και τον μέσο πολίτη η κάθε δράση ξεχωριστά και στο συνολό τους... Πολύς κόσμος αντέδρασε και αυτό που βρήκε απέναντι του ήταν ξύλο, χημικά, καταστολή, ανεργία, κυνηγητό σε κάθε επίπεδο και κάθε μορφής... Δεν θα κατηγορήσω κανέναν αν κουράστηκε ή αν απελπίστηκε από αυτήν την μάχη που φαινόταν να μην καταλήγει πουθενά, είναι ανθρώπινο... Αυτό που έκανε λάθος το ελληνικό κίνημα ενάντια στα μνη

Η σκέψη όλων σήμερα είναι με τα θύματα των βομβιστικών επιθέσεων στις Βρυξέλλες , με τους ανθρώπους που έχουν έντρομοι κλειστεί στα σπίτια τους... Η δική μου είναι και με αυτούς τους μουσουλμάνους που ζουν στην Ευρώπη, δεν είναι Τζιχαντιστές και συγκεντρώνουν βλέμματα γεμάτα καχυποψία και εχθρότητα καθώς μπαίνουν στο super market ή στο λεωφορείο...

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στην Ανατολική Ευρώπη και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από αυτές τις χώρες ξεχύθηκαν στη Δυτική Ευρώπη για να βρουν μια καλύτερη τύχη... Δεν ήταν κυνηγημένοι από τις βόμβες, έψαχναν ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους... Έκαναν ότι δουλειά βρήκαν, αυτές που δεν ήθελαν ή σνόμπαραν οι Δυτικοί, οι γυναίκες τους έγιναν καθαρίστριες και καμπαρετζούδες, κυνηγήθηκαν από νεοναζί και υπερεθνικιστές πολιτικούς... Σήμερα κάποιες από τις χώρες αυτές που τροφοδότησαν τις μεταναστευτικές ροές των ανατολικοευρωπαίων στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι χώρες του Βίσενγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία), καθοδηγούμενες από μια απάνθρωπη, ευθυνόφοβη και εθνικιστική πολιτική κλείνουν τα σύνορά τους στους πρόσφυγες, αρνούνται να δώσουν χείρα βοηθείας, κατηγορούν την Ελλάδα που δεν θέλει να επωμιστεί μονάχη την φροντίδα των δυστυχισμένων... Μοιάζουν να μην διδάχτηκαν τίποτα από τη δική τους εμπειρία

Αναδημοσίευση από το kaltsovrako  ...

Παρακολουθώ την θλίψη των social media για τον θάνατο του David Bowie ελαφρά αποστασιοποιημένος αφού ο μακαρίτης είχε φυσικά τον σεβασμό μου αλλά δεν μου φάνηκε ποτέ τόσο σπουδαία η μουσική του από τα λίγα (είναι αλήθεια) αλλά αρκετά pop δικά του που είχα ακούσει... Ομολογώ πάντως ότι όλη αυτή η θλίψη με έχει βάλει σε ένα trip να ακούσω λίγο παραπάνω και με περισσότερη προσοχή την μουσική του εκλιπόντος μπας και ανακαλύψω αυτό που τόσοι άλλοι λένε ότι έχουν βρει...

Οι αντιφάσεις της a la carte ευαισθησίας των social media είναι τεράστιες... Από το πρωί το Facebook μας προτείνει να αλλάξουμε την εικόνα του προφίλ μας με την tricolore για συμπαράσταση στα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Γαλλία ... Δεν έδειξε ποτέ στο παρελθόν την ίδια ευαισθησία για τα θύματα της Συρίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, για τα εκατομμύρια πρόσφυγες που σκοτώνονται καθημερινά στην προσπάθειά τους να ζήσουν μια ζωή μακρυά από τον πόλεμο, τον φόβο και την πείνα... Ίσως γιατί κανένας από αυτούς δεν είναι λευκός και χριστιανός... Φυσικά και πονάμε και συμπαραστεκόμαστε στους αθώους που πλήρωσαν με τη ζωή τους τον φανατισμό αλλά μην ξεχνάμε τι τον γέννησε... Φυσικά δεν εννοώ το Ισλάμ που μια χαρά πολιτισμένο και κοσμικό ήταν μέχρι που οι Δυτικοί αποφάσισαν να παίξουν κουκλοθέατρο με ανθρώπινες μαριονέτες και απλά τους ξέφυγε το παιχνίδι από τα χέρια... Για τις ευθύνες αυτές πάντα σιωπή κι εθνική ομοψυχία...

Θα μπορούσαν να ήταν παιδιά μου...  Οι δικοί μου γιοι έχουν ηλικία 5,5 και 2,5, περίπου τόσο ήταν κι αυτοί... Η φωτογραφία του μικρού Αϊλάν ξαπλωμένου στην παραλία , μπρούμυτα σαν να κοιμάται, με αρρώστησε...  Χαίρομαι για την αντίδρασή μου γιατί πάει να πει ότι η καθημερινότητα δεν μου έχει πάρει όλη την ανθρωπιά και την ευαισθησία μου... Σκέφτομαι διάφορα....  Ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για την ανθρωπότητα να συνεχίσει να υπάρχει όσο επιτρέπουμε να πνίγονται παιδιά στην προσπάθειά τους να σωθούν από τον πόλεμο...  Ότι μισώ τον Θεό όλο και περισσότερο, για το αίμα που χύνεται στο όνομά του, για τις διαχωριστικές γραμμές που υψώνονται στο όνομά του, για το ότι αν υπάρχει, επιτρέπει να γίνονται όλα αυτά... Τι σημασία έχει ο πολιτισμός, η οικονομική ανάπτυξη, η τεχνολογία όταν ακόμα εν έτει 2015 υπάρχουν ακόμα παιδιά που τα ξεβράζει η θάλασσα νεκρά, στην προσπάθειά τους να σωθούν από τον πόλεμο; Ντροπή στον άνθρωπο, στην ανθρωπότητα, σε κάθε ένα από εμάς...

...Η προσωπική μου πρόβλεψη είναι ότι η συμφωνία θα περάσει από τη Βουλή αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί, θα γίνει οικουμενική κυβέρνηση αλά Παπαδήμος και σε ένα χρόνο το πολύ ξανά εκλογές... Αυτά έγραφα στις 23/06/2015 και μέχρι τώρα επιβεβαιώθηκα στην πρώτη πρόβλεψη, η δεύτερη πρόβλεψη έχει επαληθευτεί επί της ουσίας και περιμένουμε για τις άλλες δύο οι οποίες στα δικά μου μάτια είναι κι αυτές πολύ πιθανές να επαληθευτούν, εδώ είμαι κι εδώ είστε...

Είτε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ ελπίζω να έχετε καταλάβει όλοι τι μας περιμένει από την επόμενη εβδομάδα...  Αν εξαιρέσεις τους κομμουνιστές φίλους μου που το ΟΧΙ τους θέλουν να το κάνουν εφαλτήριο για μια άλλη κοινωνία οι υπόλοιποι τι ακριβώς περιμένετε να γίνει με χώρα χρεοκοπημένη και χωρίς λεφτά;  Αντίστοιχα οι του ΝΑΙ καταλαβαίνετε ελπίζω ότι η επιλογή συνοδεύεται από μνημόνια ίδια και χειρότερα από αυτά που ήδη γνωρίσαμε...  Τα κανάλια έχουν σίγουρα ξεσαλώσει και τρομοκρατούν αλλά και οι κορώνες περί "αξιοπρέπειας" και "ελληνικής λεβεντιάς" μου φαίνονται τουλάχιστον αφελείς στη δεδομένη στιγμή...  Ψηφίστε ότι θέλετε, ότι νιώθετε ότι σας εκφράζει καλύτερα, να έχετε χωνέψει και καταλάβει όμως όλοι σας τι σημαίνει η κάθε επιλογή, τι συνέπειες θα έχει...

Το κριτήριο με το οποίο εγώ θα ψηφίσω στο δημοψήφισμα της επόμενης Κυριακής είναι η όσο δυνατόν πιο μακροπρόθεσμη  και οριστική λύση του ζητήματος του χρέους...  Δεν με ενδιαφέρει μια λύση που θα αναπαράγει με καρμπόν τις ίδιες μνημονιακές πολιτικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία 5 χρόνια γιατί απέτυχαν παταγωδώς...  Καμία λύση δεν μπορεί να είναι βιώσιμη χωρίς διευθέτηση του χρέους και αυτό πρέπει να είναι γνώμονας χάραξης πολιτικής είτε εντός του ευρώ είτε εκτός...  Ευθύνη όλων των πολιτικών φορέων είναι να αναλυθεί όσο πιο αναλυτικά γίνεται το τι σημαίνει για την καθημερινότητα του καθενός μας είτε ένα όχι είτε ένα ναι στο κυριακάτικο δημοψήφισμα, έχει έρθει η ώρα για αλήθειες...  Προσωπικά είμαι έτοιμος να πάρω όσα ρίσκα χρειάζεται, να υπομείνω καταστάσεις και δυσκολίες φτάνει να πεισθώ ότι μπορεί να υπάρχει μια ελπίδα ξεκάθαρης λύσης του προβλήματος του χρέους, μιας ανασυγκρότησης του κράτους και της οικονομίας...  Κάποιες φορές χρειάζεται να ακουμπήσεις τον

Η συμφωνία που φαίνεται ότι θα υπογραφεί είναι μια ξεκάθαρη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης με τις απαιτήσεις των εταίρων χωρίς μάλιστα να προβλέπει χειροπιαστή εξέλιξη στο θέμα της διευθέτησης του χρέους...  Δικαιώνει τις πολιτικές των Σαμαροβενιζέλων και βάζει ταφόπλακα στο παραμύθι (όπως εξελίχθηκε) του "Πρώτη φορά Αριστερά"...   Τα μέτρα είναι ξεκάθαρα υφεσιακά, στοχεύουν κατά κύριο λόγο και πάλι τους συνήθεις υπόπτους μισθωτούς και συνταξιούχους ενώ μέτρα όπως η προκαταβολή του φόρου της επόμενης χρονιάς για τις επιχειρήσεις θα διώξει και τις τελευταίες που απέμειναν... Η προσωπική μου πρόβλεψη είναι ότι η συμφωνία θα περάσει από τη Βουλή αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί, θα γίνει οικουμενική κυβέρνηση αλά Παπαδήμος και σε ένα χρόνο το πολύ ξανά εκλογές...

...να τα καταφέρνε λέει ο Τσίπρας να επιτύχει μια συμφωνία η οποία θα εξασφάλιζε την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ χωρίς να χρειαστεί να πάρει υφεσιακά μέτρα (περικοπές και μειώσεις μισθών και συντάξεων κυρίως ) και παράλληλα να επιτύχει διακανονισμό του χρέους... Θα εκλεγόταν πρωθυπουργός για τα επόμενα 47 χρόνια με ποσοστά σαν αυτά που έπαιρνε ο Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ ενώ τα υπόλοιπα κόμματα πλην ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως η ΝΔ θα εξαφανίζονταν από τον πολιτικό χάρτη... Θα γινόταν εξέχον μέλος του club στο πάνθεον των εθναρχών και των εθνικών ευεργετών στον αιώνα τον άπαντα...

Απέρριψε την πρόταση των θεσμών η ελληνική κυβέρνηση , οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται...  Προβληματίζομαι πολύ έντονα για το αν οι εταίροι μας θέλουν όντως να βρεθεί μια λύση ή απλά να τιμωρήσουν την Ελλάδα και να την κάνουν παράδειγμα προς αποφυγή για πιθανούς μελλοντικούς μιμητές της...  Δεν θα σχολιάσω τι πήγε σωστά και τι όχι στην τετράμηνη διαπραγμάτευση, αυτά έχουν ήδη ειπωθεί...  Αυτό που έχει για μένα τώρα σημασία είναι η ελληνική κυβέρνηση να πάρει άμεσα μια απόφαση, είτε να συναινέσει και να δεχτεί τις προτάσεις των εταίρων, με ότι αυτό συνεπάγεται, είτε να εκπονήσει άμεσα ένα σχέδιο εξόδου από το ευρώ, με ταυτόχρονη στάση πληρωμών προς τους δανειστές, ώστε να μειωθούν στο μέγιστο δυνατό οι συνέπειες μιας χρεωκοπίας...  Η απόφαση πρέπει να παρθεί και να υλοποιηθεί το συντομότερο δυνατό πριν διαλυθεί πλήρως ότι έχει απομείνει από την καταρρέουσα ελληνική οικονομία... Προσωπικά, δεν διακρίνω άλλες εναλλακτικές στην παρούσα στιγμή και κλίνω προς τη δεύτερ

Σε συνέχεια του προηγούμενου post και σε συνδυασμό με την επικαιρότητα, ένα ισοδύναμο μέτρο το οποίο θα μπορούσε να προταθεί στην τρόικα... ωωω, με το συμπάθειο, στους θεσμούς, είναι η επιβολή αυστηρότατου προστίμου σε οποιονδήποτε πετάει σκουπίδια στο δρόμο, εκτός των κάδων σκουπιδιών που τοποθετούν οι δήμοι...  Σκεφτείτε αν το κράτος έπαιρνε 1 € για κάθε πεταμένο αποτσίγαρο, χαρτάκι, κουτί αναψυκτικού, και ότι άλλο, η Ελλάδα θα εξοφλούσε τα χρέη της καθώς και τα χρέη των υπολοίπων χωρών της Βαλκανικής... Άσε που θα επωφελούνταν και το περιβάλλον... Ελπίζω πραγματικά να διαβάζει κάποιος από το Υπουργείο Οικονομικών αυτό το blog διότι πιστεύω ότι έχω βρει την λύση για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας...