Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Ιστορία

Αυτοπροσδιορισμοί (που είναι της μόδας) - αναδημοσίευση από το Solaris...

Αναδημοσίευση από το Solaris ενός εξαιρετικού post... Χωρίς περαιτέρω σχόλια... Αυτοπροσδιορισμοί (που είναι της μόδας) Γεννήθηκα στη Σαλονίκη (όπως λέει και ο Σαββόπουλος). Ζω στην Αθήνα τα τελευταία 33 χρόνια κι έζησα και στην Πάτρα άλλα οκτώ χρόνια. Όταν με ρωτούν από που είμαι απαντώ πως είμαι μια σαλονικιά σε εσωτερική μετανάστευση. Οι παππούδες κι οι γιαγιάδες μου γεννήθηκαν στην Ανατολική Θράκη και στη Μικρασία. Οι δύο από τους τέσσερις ήρθαν στην Ελλάδα πρόσφυγες το ’22, η μια γιαγιά έφτασε στη Θεσσαλονίκη, πρόσφυγας κι αυτή το ’12 κι ο άλλος παππούς ήρθε κι αυτός το ’12 να πολεμήσει εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους, ξαναγύρισε στον τόπο του και μετά ήρθε πάλι πρόσφυγας το ’22. Οι δύο τελευταίοι έμειναν στη Θεσσαλονίκη και οι δύο πρώτοι πήγαν σ’ ένα χωριό του νομού Πέλλας, κοντά στα φρεσκοφτιαγμένα σύνορα με…… αλήθεια, δεν ξέρω πως τον έλεγαν εκείνο τον τόπο τότε και μέχρι να φτιάξει ο Τίτο την ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Αν ρωτούσες τη γιαγιά σου απαντούσε πως είναι Θ

Τα διδάγματα της μνήμης...

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στην Ανατολική Ευρώπη και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από αυτές τις χώρες ξεχύθηκαν στη Δυτική Ευρώπη για να βρουν μια καλύτερη τύχη... Δεν ήταν κυνηγημένοι από τις βόμβες, έψαχναν ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους... Έκαναν ότι δουλειά βρήκαν, αυτές που δεν ήθελαν ή σνόμπαραν οι Δυτικοί, οι γυναίκες τους έγιναν καθαρίστριες και καμπαρετζούδες, κυνηγήθηκαν από νεοναζί και υπερεθνικιστές πολιτικούς... Σήμερα κάποιες από τις χώρες αυτές που τροφοδότησαν τις μεταναστευτικές ροές των ανατολικοευρωπαίων στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι χώρες του Βίσενγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία), καθοδηγούμενες από μια απάνθρωπη, ευθυνόφοβη και εθνικιστική πολιτική κλείνουν τα σύνορά τους στους πρόσφυγες, αρνούνται να δώσουν χείρα βοηθείας, κατηγορούν την Ελλάδα που δεν θέλει να επωμιστεί μονάχη την φροντίδα των δυστυχισμένων... Μοιάζουν να μην διδάχτηκαν τίποτα από τη δική τους εμπειρία

Η δύναμη μιας φωτογραφίας: August Landmesser...

Εικόνα
Διαβάζοντας σήμερα το πρωί το πολύ καλό νέο post του Sraosha , θυμήθηκα την πασίγνωστη φωτογραφία του August Landmesser που τραβήχτηκε στις 13 Ιουνίου του 1936 κατά τη διάρκεια της καθέλκυσης του πλοίου "Horst Wessel"  σε ναυπηγείο του Αμβούργου, παρουσία του ίδιου του Χίτλερ... Η ιστορία της φωτογραφίας είναι λίγο πολύ γνωστή, έχει αναπαραχθεί πολλές φορές, αν θέλετε να τη διαβάσετε μπορείτε τόσο στο λήμμα της Wikipedia στα αγγλικά ή εδώ στα ελληνικά... Αυτό που με έκανε να "κολλήσω" με την φωτογραφία αυτή είναι το πόσο έντονος είναι η ο συμβολισμός της, μνημείο προσωπικής βούλησης και ανυπακοής, αλλά και η ανατριχίλα που προκαλεί η γνώση του μετά στη ζωή αυτού του ανθρώπου και της οικογένειάς του που ισοπεδώθηκε κυριολεκτικά...

Αναμνήσεις πολέμου...

Χθες το απόγευμα έπινα καφέ με δυο φίλους κι άκουσα την παρακάτω ιστορία: Φίλος φίλου, Ισραηλίτης, που έχει πολεμήσει στον Λίβανο το 1982 κατά την πρώτη εισβολή του Ισραήλ εκεί, υπηρετώντας την θητεία του, αντιμετωπίζει πρόβλημα να κοιμηθεί πολλά βράδια και βλέπει σε εφιάλτη την ίδια σκηνή που την έζησε τότε... Ισραηλινοί στρατιώτες έχουν μαζέψει άνδρες, γυναίκες και παιδιά και τους έχουν κλείσει σε ένα τζαμί... Επικρατεί ταραχή, κάποιος από τους αιχμαλώτους παρακαλάει για λίγο νερό και τότε εκείνος προσφέρει το παγούρι του... Η χειρονομία του εξοργίζει κάποιον συνάδελφό του που τον χτυπάει στο κεφάλι με τον υποκόπανο του όπλου και τον ρίχνει αναίσθητο... Όταν ανοίγει τα μάτια του είναι ξαπλωμένος ανάμεσα σε πτώματα, όλοι οι αιχμάλωτοι μέσα στο τζαμί έχουν εκτελεστεί... Η όλη ιστορία μου έφερε κατευθείαν στο μυαλό την πολύ καλή ταινία "Walz whith Bashir" για την οποία είχα γράψει το 2010 όταν την πρωτοείδα ( link )... 

Τα εν οίκω μη εν δήμω...

Στην Ελλάδα λέμε, "τα εν οίκω μη εν δήμω" , δηλαδή ότι γίνεται μεσα στο σπίτι, μένει μέσα στο σπίτι... Στην Ολλανδία η συντριπτική πλειοψηφία των σπιτιών έχει τεράστια παράθυρα, χωρίς παντζούρια, οι κουρτίνες είναι δε σπάνια κλειστές... Ο κουνιάδος μου μού είπε ότι αυτό οφείλεται τόσο στην προσπάθεια να εκμεταλλευτούν κάθε αχτίδα ήλιου όσο και στο γεγονός ότι στην Ολλανδία, μια κάποτε θαλασσοκράτειρα χώρα, οι γυναίκες των ναυτικών που έλειπαν σε μακροχρόνια ταξίδια, έπρεπε να αποδεικνύουν καθημερινά την τιμιότητά τους αποδεικνύοντας ότι δεν είχαν τίποτα να κρύψουν... Με εντυπωσίασε πολύ αυτή η ιστορία, το πόσο διαφορετικές αντιλήψεις και συνήθειες δημιουργούνται σε κάθε χώρα ανάλογα με τις αντικειμενικές ανάγκες και συνθήκες...

Το πέρασμα στην αιωνιότητα...

Εικόνα
Σκέψεις ελέω Αμφίπολης και παιδικού ονείρου... Αυτό που οδηγεί έναν άνθρωπο να θελήσει να ασχοληθεί με την αρχαιολογία πέρα από την αγάπη για την ιστορία και την μελέτη της, την επιθυμία για ανακαλύψεις κι επίλυση γρίφων είναι η ματαιοδοξία και η κρυφή ελπίδα ότι θα αποτελέσει κι ο ίδιος κομμάτι της ιστορίας, ότι θα κάνει την ανακάλυψη εκείνη που θα επιτρέψει το να περάσει το όνομά του στην αιωνιότητα...  Στο παρακάτω βίντεο ο Μανώλης Ανδρόνικος μιλάει για την ανακάλυψη του τάφου του Φιλίππου Β΄στη Βεργίνα... Εύχομαι στην κυρία Περιστέρη να καταφέρει και αυτή να γράψει το όνομά της στην ιστορία όπως έκανε ο Μανώλης Ανδρόνικος με μια ανακάλυψη, αν όχι τόσο σημαντική όσο αυτή της Βεργίνας, επίσης σπουδαία και μεγάλη...

Πνίξε μάνα το παιδί να γλυτώσεις τη ζωή...

Η καταγωγή μου από την πλευρά της μητέρας μου είναι από την Κύπρο... Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, μου είχε κάνει εντύπωση μια ιστορία που μου έλεγε η Κύπρια γιαγιά μου, όταν στα παλιά χρόνια κάποιοι χωρικοί για να σωθούν από μια επιδρομή Τούρκων (έλεγε η γιαγιά) κρύφτηκαν σε μια σπηλιά και το κλάμα ενός μωρού κόντεψε να τους προδώσει... Ένας βιολιστής Κύπριος που είχαν πάρει μαζί τους οι επιδρομείς, σκάρωσε ένα αυτοσχέδιο τραγουδάκι, όταν άκουσε τα κλάματα του μωρού, στο οποίο επαναλάμβανε διαρκώς το δίστιχο "Πνίξε μάνα το παιδί να γλυτώσεις τη ζωή..." για να προειδοποιήσει τους φυγάδες... Στην προσπάθεια να του κλείσουν το στόμα το παιδί όντως πνίγηκε αλλά οι χωρικοί σώθηκαν... Η ιστορία αυτή ήταν κρυμμένη πολλά χρόνια μέσα στο μυαλό μου όταν χωρίς σημαντικό λόγο και αιτία την ξαναθυμήθηκα... Έψαξα λίγο στο internet και ανακάλυψα ότι η ιστορία αυτή αναφέρεται σε μια λαϊκή παράδοση ενός χωριού στα ορεινά της Λευκωσίας, τον Άγιο Θεόδωρο Σολέας, από την ιστοσελίδα του χωριο

Ο πρώτος web server ή κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...

Εικόνα
Ψάχνοντας πληροφορίες για την ταινία "Jobs" βρέθηκα από link σε link σε αυτό το λήμμα της Wikipedia όπου είδα την παρακάτω φωτογραφία: Αντιγράφω από την Wikipedia: This NeXT workstation (a NeXTcube ) was used by Tim Berners-Lee as the first Web server on the World Wide Web . It is shown here as displayed in 2005 at Microcosm, the public science museum at CERN (where Berners-Lee was working in 1991 when he invented the Web). The document resting on the keyboard is a copy of "Information Management: A Proposal," which was Berners-Lee's original proposal for the World Wide Web. The partly peeled off label on the cube itself has the following text: "This machine is a server. DO NOT POWER IT DOWN!!" Just below the keyboard (not shown) is a label which reads: "At the end of the 80s, Tim Berners-Lee invented the World Wide Web using this Next computer as the first Web server." The book is probably "Enquire Within upon E

Για ένα καφέ...

Η ανάρρωση προχωράει καλά (απ' ότι φαίνεται) και αύριο κόβω τα ράμματα... Θα βγω έξω από το σπίτι μετά από μια εβδομάδα... Μπορώ να κινούμαι πλέον μέσα στο σπίτι και να αυτοεξυπηρετούμαι αλλά δεν μπορώ να μένω όρθιος ή καθιστός σε καρέκλα για πολύ ώρα, πονάω...  Περνάω την μέρα κατά κύριο λόγο ξάπλα, στο κρεβάτι ή τον καναπέ... Δεν λέω, ωραίο πράγμα η ξάπλα αλλά πρέπει να περνάει κι ευχάριστα η ώρα... Κάνω ότι μπορώ να σπρώξω τον χρόνο... Έχω "συγυρίσει" το blog μου, έχω δει ταινίες (χθες είδα το The Dark Knight Rises  το οποίο είναι ΦΟΒΕΡΟ!), μελετάω C# (προσπαθώ να εκπληρώσω το resolution μου), διαβάζω τα βιβλία μου κι εξερευνώ την Wikipedia για τον Bradley Manning ...  Δόξα τον Θεό που υπάρχει το Internet και οι υπολογιστές διότι θα είχα τινάξει τα μυαλά μου στον αέρα από την βαρεμάρα... Αυτό που θέλω πραγματικά όμως είναι να βγω μια βόλτα έξω, να πάω να πιω ένα καφέ, να δω άλλους ανθρώπους βρε αδερφέ... Θα μου πει κάποιος ότι είμαι υπερβολικός, ότι υπάρ

Γαμώ τον εθνάρχη μου...

Που να χέσω στον τάφο του που θα έλεγε κι ένας φίλος μου... Ο ρόλος του Καραμανλή στο Κυπριακό, τα πάρε δώσε με την CIA και με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και άλλες ομορφιές... Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο HOT DOC Σεπτεμβρίου, εγώ το πήρα χαμπάρι τώρα αλλά δεν έχω ακούσει και κανένα πούστη να θορυβηθεί, να διαψεύσει, να πει κάτι ρε αδερφέ... Το άρθρο είναι μεγάλο αλλά αξίζει να διαβαστεί, διαβάστε το στο Κουτί της Πανδώρας ...

Καλύτεροι από εμένα...

Διαβάζω το post του //Παραλληλογράφου// για τον Robert Capa και με συγκλονίζει η δύναμη των φωτογραφιών, η ωμή τους αλήθεια, όπως αυτή που δείχνει τον στρατιώτη των Δημοκρατικών που πολεμάει με κράνος και τουφέκι αλλά δεν φοράει παπούτσια, όχι κανονικά τουλάχιστον...  Βλέπω τα πρόσωπα αυτών των ανδρών που ξεκίνησαν από τα χωριά τους από την άκρες το κόσμου και πήγαν σε μια ξένη χώρα να πολεμήσουν για ένα ιδανικό...  Το ξέρω ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω, να παρατήσω γυναίκα και παιδί, οικογένεια και φίλους και να διακινδυνεύσω τη ζωή μου για κάτι τόσο μακρινό από την καθημερινότητά μου, τόσο επικίνδυνο, θαυμάζω όμως τους άντρες και τις γυναίκες αυτούς που βάλανε στην άκρη την λογική, που πολέμησαν για ένα σκοπό ανώτερο, που ήταν καλύτεροι από εμένα...

Η ενότητα δράσης της Αριστεράς είναι απαραίτητη...

Η αντίδραση στα νέα μέτρα που απαιτεί η νέα δανειακή σύμβαση εκφράστηκε χθες το απόγευμα σε πρώτη φάση, έστω και εν μέσω νεροποντής, σε τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις... Το ΚΚΕ στην Ομόνοια, ο ΣΥΡΙΖΑ στα Προπύλαια, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην Κλαυθμώνος... Τρεις συγκεντρώσεις αντί για μία... Το ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν, θα πουν ότι το κάθε κόμμα και ο κάθε πολιτικός χώρος έχει διαφορετική πολιτική και διαφορετικά συνθήματα, κι εγώ μαζί σας... Όμως φτάσαμε στο νυν και αεί... Αν πραγματικά θέλει η Αριστερά να πάρει ο λαός την μοίρα του στα χέρια του πρέπει να ενωθεί σε ένα minimum πολιτικό πλαίσιο και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από το "Όχι στο μνημόνιο" ... Να ενωθεί, όχι πολιτικά σε επίπεδο κομμάτων αλλά σε επίπεδο κοινής δράσης... Πρέπει να υπάρξει σαφής στοχοθέτηση των εχθρών του λαού και συντονισμένη δράση για να πέσουν από την εξουσία τα κόμματα και οι μηχανισμοί που στηρίζουν το μνημόνιο και να καταργηθεί στην πράξη αυτή η ληστρική

Ο φετιχισμός του ασύλου...

Κανένα άσυλο δεν προστάτεψε τους φοιτητές του Πολυτεχνείου και της Νομικής το 1973, δεν υπήρχε άσυλο... Αυτό δεν τους εμπόδισε να καταλάβουν τις σχολές τους σε εποχές δυσκολότερες και πιο επικίνδυνες από τις σημερινές... Αναγάγουμε το άσυλο σε τοτέμ ενώ η ουσία της αγωνιστικής κινητοποίησης δεν περιλαμβάνει καβάντζες ούτε κι αυταπάτες... Φαντάζεται κανένας ότι η εξουσία, αν βρεθεί στην ανάγκη, θα εμποδιστεί από το όποιο άσυλο για να επιβάλλει την θέλησή της; Η ιστορία αποδεικνύει το αντίθετο... Είμαι αντίθετος στην κατάργησή του αλλά δεν καταλαβαίνω και τον φετιχισμό του πανεπιστημιακού ασύλου... Άσε που κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει και η κουβέντα για το πόσα έκανε και πόσα δεν έκανε το κίνημα για να φτάσουμε στο σημείο να μπουκάρουν οι διμοιρίες των ΜΑΤ στο ΑΠΘ για γεγονότα, αντικειμενικά ασήμαντα, συγκριτικά με άλλες χρονιές...

Τα σύνορα...

Διαβάζοντας σήμερα τα feeds του reader μου έπεσα πάνω στην είδηση του θανάτου του Μιχρί Μπελί , του "Καπετάν Κεμάλ" ... Αναδημοσιεύω ένα απόσπασμά από το βιβλίο του,  "Καπετάν Κεμάλ: Αναμνήσεις από τον ελληνικό εμφύλιο"  το οποίο διάβασα στο ρεπορτάζ του TVXS και μου άρεσε πολύ... Τα σύνορα Με τον Λασσάνη ξανασυναντήθηκα ελάχιστες φορές. Δεν είχαμε τα ίδια καθήκοντα. Εκείνος, ως διοικητής, βρισκόταν πιο πολύ στην Ανατολική Μακεδονία, ενώ εγώ στη Θράκη. Τον πρώτο καιρό ξαναβρεθήκαμε μαζί σε μια πορεία, αυτή τη φορά με μια μεγάλη ομάδα ανταρτών. Τη μέρα είχε ήλιο και έκανε ζέστη. Τη νύχτα φύσαγε παγωμένο αγιάζι. Φορούσα τα πολιτικά ρούχα και δεν με ζέσταιναν. Ο Λασσάνης φορούσε χοντρή στρατιωτική στολή και χλαίνη. Ήρθε η ώρα να κοιμηθούμε. «Ελαφρά είσαι ντυμένος» είπε, «να κοιμηθούμε πλάτη με πλάτη, η χλαίνη φτάνει και για τους δύο». Έτσι κάναμε. Το «πλάτη με πλάτη» είχε κάποιο αποτέλεσμα, αλλά τι να σου κάνει μία χλαίνη, δεν έφτανε να σκεπαστούν καλά δύο ά

Ο νόμος του Lynch...

Κοίτα τι μου φέρνει στο μυαλό η επικαιρότητα... Λυντσάρισμα ή κατ' ευφημισμό Νόμος του Λυντς ή Λύντσειος νόμος ονομάζεται η συνοπτική διαδικασία που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, κατά την οποία ο όχλος προβαίνει αμέσως και χωρίς καμία νομική διατύπωση στην εκδίκαση εγκληματία, καθώς και στην άμεση και "επί τόπου" (χώρου του εγκλήματος) εκτέλεση του ενόχου. Πρόκειται για μια μορφή αυτοδικίας και είναι παράνομη. Το όνομα της παράνομης αυτής τιμωρίας πιθανολογείται ότι προέρχεται από κάποιον γαιοκτήμονα (W. Lynch: 1742-1820) με το όνομα Λυντς, κάτοικο της πολιτείας Βιρτζίνια των ΗΠΑ, ο οποίος και είχε οργανώσει παράνομες ομάδες με σκοπό την άμεση τιμωρία με εκτέλεση των εγκληματιών και ιδιαίτερα των συμπαθούντων (loyalists) τους Άγγλους, κατά την Αμερικανική επανάσταση. Αρχική εφαρμογή του Νόμου του Λυντς έγινε στις ΗΠΑ σε περίοδο έλλειψης τακτικών δικαστηρίων. Έτσι κατά το 1889 συνέβησαν περίπου 4000 λυντσαρίσματα στις νότιες πολιτείες και μία μόνο στην περιοχή τη

Η μάχη της οδού Cable (The Battle of Cable Street)

Εικόνα
Αντίθετα με όσα μπορεί να πιστεύουν οι περισσότεροι, οι Άγγλοι δεν είναι ένας λαός ο οποίος μόλις πρόσφατα ανακάλυψε την διαμαρτυρία και την σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής ... Η ιστορία του αγγλικού εργατικού κινήματος έχει να επιδείξει μια σειρά από γεγονότα κατά τα οποία στάθηκε απέναντι και συγκρούστηκε τόσο με τις δυνάμεις της αστυνομίας όσο και με φασίστες και νεοναζί... Ένα τέτοιο γεγονός είναι και η μάχη της οδού Cable που συνέβη στις 4 Οκτωβρίου του 1936... Στις αρχές της δεκαετίας του '30 ο φασισμός και ο ναζισμός, λόγω και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, γνωρίζουν τεράστια ανάπτυξη και καταφέρνουν όχι μόνο να καταλάβουν την εξουσία, όπως στην Ιταλία και τη Γερμανία, αλλά και να "εμπνεύσουν" μιμητές σε πολλές χώρες της Ευρώπης... Η Αγγλία δεν μπορούσε να διαφέρει κι έτσι οι φασιστικές ιδέες γνώρισαν άνθηση κι εκεί και είχαν κύριο εκφραστή  το κόμμα του Oswald Mosley  , τη Βρετανική Ένωση Φασιστών (British Union of Fascists) ... Η συνθηματολογία και η πρ

Για την Πηνελόπη Δέλτα

Εικόνα
Θέλω καιρό τώρα να γράψω κάτι για την Πηνελόπη Δέλτα αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς... Σκέφτηκα να παρουσιάσω κάποια από τα βιβλία της αλλά τα χρόνια έχουν περάσει από τότε που τα διάβασα και δεν θυμάμαι λεπτομέρειες... Αποφάσισα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω είναι να γράψω για τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν τα βιβλία της τα οποία όσα χρόνια και αν περάσουν δεν σβήνουν... Η  Πηνελόπη Δέλτα  είναι η συγγραφέας που συντρόφευε με τα βιβλία της τα παιδικά μου χρόνια... Δεν υπήρχε κάτι άλλο να με συναρπάζει περισσότερο από τις ιστορίες που διηγείται μέσα από τις σελίδες τους... Κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές διάβασα τα "Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου" και "Τα μυστικά του Βάλτου" , πάνω από 10 φορές το καθένα ολόκληρα!!! Πόσο παθιαζόμουν με τις ιστορίες ηρωισμού και αυτοθυσίας των πρωταγωνιστών, πόσο με έθλιβε το λυπηρό φινάλε τους, η θυσία για μια ιδέα... Πρωτοήρθα σε επαφή μαζί της... τηλεοπτικά!!! Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της

Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας (The Gunpowder Treason)...

Remember, remember, the 5th of November The Gunpowder Treason and plot; I know of no reason why Gunpowder Treason Should ever be forgot. Δημοφιλείς μέχρι και σήμερα μεταξύ των μικρών παιδιών, οι στίχοι αυτοί εξακολουθούν να υπενθυμίζουν στους Άγγλους γιατί το βράδυ της 5ης Νοεμβρίου σε κάθε πόλη και χωριό της Βρετανίας πυροτεχνήματα λάμπουν στον αέρα. Η 5η Νοεμβρίου γιορτάζεται στη Βρετανία ως η Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night), σε ανάμνηση της αποτυχημένης προσπάθειας του Φωκς να ανατινάξει το Βρετανικό Κοινοβούλιο στις 5 Νοεμβρίου 1605 και να οργανώσει τη "Συνωμοσία της Πυρίτιδας" σαν αντίδραση στην τυραννική βασιλεία του Ιακώβου Α' και στα σκληρά μέτρα του προτεστάντη βασιλιά απέναντι στους Καθολικούς. Στις αρχές του 17ου αιώνα, στα προάστια της πόλης του Λονδίνου, τρεις Καθολικοί Βρετανοί συναντώνται μυστικά για να αποφασίσουν τη δράση τους. Ο βασιλιάς Ιάκωβος Α' της Αγγλίας είχε μόλις αναλάβει την εξουσία της χώρας. Παρότι είχε υποσχεθεί χ

Sacco και Vanzetti: 83 χρόνια από την εκτέλεσή τους...

Κατά τη διάρκεια της δίκης των Sacco και Vanzetti, ο πρόεδρος του δικαστηρίου φέρεται να είπε το εξής: «Αυτός ο άνδρας, (ο Vanzetti) αν και μπορεί να μην διέπραξε το έγκλημα που του αποδίδεται, είναι παρόλα αυτά ένοχος, επειδή είναι εχθρός των θεσμών μας» Σήμερα, 83 χρόνια μετά, οι δύο Ιταλοί μετανάστες δεν έχουν ακόμα δικαιωθεί και υπάρχουν ακόμα δικαστές και άνθρωποι με εξουσία σαν τον πρόεδρο εκείνου του δικαστηρίου... Αφιέρωμα στην υπόθεση Sacco και Vanzetti, από το TVXS, εδώ .

100 χρόνια προπαγάνδας: Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος...

Εικόνα
Το τελευταίο post του Smashing Magazine είναι ένα αφιέρωμα στην προπαγάνδα και τα πρόσωπα πίσω από αυτήν, τις τάσεις που υπήρξαν καθώς και η επιρροή που άσκησαν στα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα. Συνοδεύεται από πλούσιο υλικό από συλλεκτικά vintage posters και όχι μόνο... Το απευθείας link για το άρθρο βρίσκεται εδώ ... Πάρτε μια μικρή γεύση και πηγαίνετε να δείτε και τα υπόλοιπα, αξίζει...