Περί ανέμων και υδάτων...
Ακούω τους διπλανούς και σχολιάζουν το ματς του Ολυμπιακού και του Εργοτέλη και η καζούρα πάει σύννεφο... 5 τεμάχια είναι αυτά, δεν καταπίνονται.. Βρίσκομαι σε γενικότερη φάση καταστολής κι εγρήγορσης παράλληλα, δεν μπορώ να το εξηγήσω πως μου συμβαίνει αυτό... Τις τελευταίες εβδομάδες όλα συμβαίνουν γρήγορα και όλα είναι μπάχαλο... Καλά είμαστε βέβαια, να χτυπήσω κανά ξύλο, αλλά γύρω μας υπάρχει ένα αρμονικό χάος... Όλα κινούνται βέβαια γύρω από το "ρεβίθι" (έτσι λέμε το μωρό, μια που δεν ξέρουμε φύλο ακόμα και γιατί στον πρώτο υπέρηχο αυτό που φαινόταν ήταν μια μικρή μπαλίτσα σαν ρεβίθι...) και την Μ. φυσικά, αν κουράστηκε, αν πείνασε, αν πόνεσε η μέση της, αν έχει πονοκέφαλο και τράβα κορδέλα...Δεν βαρυγκωμώ, θέλω και την νοιάζομαι αλλά πρέπει να της σπάω τα νεύρα μερικές φορές... Με έχει αγχώσει η γαμημένη η γρίπη, όλο λέω στον εαυτό μου να μην ασχολείται με τον πανικό που σπέρνουν τα media αλλά όλη την ώρα με πιάνω να αγχώνομαι... Την προηγούμενη εβδομάδα έβηχε