Αναρτήσεις

Θέλω διακοπές, τώρα!!!

Προσπαθώ να βρω εδώ και ώρα κάτι ενδιαφέρον για να γράψω και δεν μου έρχεται τίποτα... Σπάω το κεφάλι μου αλλά τίποτα... Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι... Βαριέμαι πολύ... Έχω ακόμα 14 ημερολογιακές μέρες για την τελευταία μέρα πριν από την άδεια και μετά μην τον είδατε... 10 μερούλες κλεισμένες και κανονισμένες στην (αγαπημένη) Νάξο και βλέπουμε... Αν έχει περισσέψει κανένα φράγκο και έχουμε και διάθεση μπορεί να τραβηχτούμε και πουθενά αλλού μέχρι να ξαναπάμε στη δουλειά... Πρωί, πρωί σήμερα που άνοιξα τον υπολογιστή είδα ότι κλείσανε για διακοπές οι Ιχνηλασίες το μαγαζί και ξεσηκώθηκα... Θέλω διακοπές, τώρα!!!

Η ιστορία ξαναρχίζει...(?)

Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 σηματοδότησε και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου...Τότε κάποιοι μίλησαν για το "τέλος της ιστορίας"... Σήμερα, 20 χρόνια μετά, παραπάνω από το 50% των κατοίκων της πρώην Ανατολικής Γερμανίας αναπολούν με νοσταλγία τις ημέρες του Τείχους, σύμφωνα με δημοσίευμα του Spiegel. .. Έχει βάση αυτή η άποψη και επιχειρήματα για να σταθεί ή είναι απλά εξωραϊσμός ενός οικείου παρελθόντος κόντρα σε ένα δύσκολο παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον? Η ιστορία τελείωσε τελικά ή όχι...?

Τύφλα...

Καλοκαιρινά διαβάσματα...

Εικόνα
Μου αρέσει το διάβασμα... Μου αρέσουν οι ιστορίες... Έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία, κυρίως μυθιστορήματα.. Δεν υπάρχει καλύτερο feeling απ' όταν βρίσκεις ένα καλό βιβλίο και το ξεκοκαλίζεις.. Όταν συμβαίνει κι έχω χρόνο, κατεβάζω τους διακόπτες, απομονώνομαι από τον υπόλοιπο πλανήτη και απολαμβάνω το βιβλίο μου... Όσο περνάνε τα χρόνια δεν διαβάζω τόσο όσο παλιότερα... Θες ότι δεν έχω πλέον πολύ χρόνο ελεύθερο, θες ότι δυσκολεύομαι μερικές φορές να "μαζέψω" το μυαλό μου (ου γαρ έρχεται μόνον...), διαβάζω πολύ λιγότερο πια... Ένας λόγος που δεν μπορώ να "μαζέψω" το μυαλό μου είναι ότι διαβάζω πάρα πολύ για τη δουλειά... Δεν διαβάζω μυθιστορήματα στη δουλειά βέβαια αλλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα διαβάζω πάρα πολύ, τεχνικά βιβλία, manuals κτλ... Φέτος από την αρχή του χρόνου έχω ρίξει πάρα πολύ διάβασμα στη δουλειά και πολύ λιγότερο στο σπίτι και πάντα όταν είμαι πρεσσαρισμένος δεν μπορώ να διαβάσω πιο "δύσκολα" βιβλία, οπότε καταφεύγω

Ανάβει φωτιές...

Εικόνα
Άρθρα για το θέμα από την Ελευθεροτυπία και τα Νέα ...

Το Love Boat τα 'φτυσε...

Εικόνα
Η μίνι κρουαζιέρα ξεκίνησε πρωί πρωί του Σαββάτου από την μαρίνα στο Καλαμάκι και ολοκληρώθηκε την Κυριακή το βράδυ στον Πειραιά... Αν κάποιος με ρωτήσει αν θέλω να την επαναλάβω κάποτε η απάντηση είναι σίγουρα όχι και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις αναποδιές που συνέβησαν... Το ταξίδι ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, το σκάφος εκ πρώτης όψεως φαινόταν εντυπωσιακό, η παρέα ήταν μεγάλη και κεφάτη και όλα συνηγορούσαν για ένα πολύ καλό Σαββατοκύριακο... Δεν ήταν όμως ακριβώς έτσι... Φεύγοντας από το Καλαμάκι το Σάββατο, ο Σαρωνικός είχε 5 Μποφόρ... Τα 5 Μποφόρ δεν μπορούν να κλάσουν τίποτα σε ένα μεγάλο Φέρυ μποτ, στο ιστιοφόρο μας όμως, παρ' όλο που δεν ετίθετο θέμα ασφάλειας, έκλαναν μια χαρά και για κανά 2ωράκι μας κούνησε αρκετά καλά... Υπόψιν ότι ο γράφων, χωρίς να ζαλίζεται ποτέ στα καράβια, τα μισεί και αγχώνεται στην παραμικρή αστάθεια, οπότε αυτό το 2ωράκι δεν ήταν και πολύ ευχάριστο για μένα, οπότε έκανα υπομονή... Μετά κάνα 2ωράκι κι ενώ είχαμε πιάσει τ

Michael Jackson R.I.P.

Ο Μάικλ Τζάκσον πέθανε από καρδιακή προσβολή κι εγώ για κάποιο ανεξήγητο λόγο, στενοχωρήθηκα περισσότερο απ' όσο περίμενα...

Εν πλω...

Φοβάμαι τα πλεούμενα... Μου προκαλεί νευρικότητα η θάλασσα όταν εννοεί να κινείται όταν εγώ είμαι μέσα σε πλεούμενο... Μου αρέσει όμως η θάλασσα... Αυτό το ΣΚ, κανονίστηκε να πάμε διήμερη "κρουαζιέρα" στον Σαρωνικό, με σκάφος... Στην αρχή χέστηκα και είπα όχι... Μετά το καλοσκέφτηκα και είπα ναι... Πότε θα το ξανακάνω? Έχουμε ένα φίλο που είναι πλοίαρχος, εργάζεται στο κότερο μιας εφοπλίστριας και το έλεγε εδώ και χρόνια... Το πρόβλημα ήταν πάντα ότι αυτός δουλεύει το καλοκαίρι και τον χειμώνα δεν υπάρχει περίπτωση να μπω εγώ σε πλοίο... Φέτος έκατσε η καλή και μας την έριξε την ιδέα... Νοικιάζουμε σκάφος, αυτός skipper, από κοντά ένας φίλος του που είναι και αυτός του επαγγέλματος, μεγάλη παρέα, μοιραζόμαστε τα έξοδα, αναλαμβάνει όλα τα γραφειοκρατικά... Επειδή ξέρει ότι είμαι χέστης, με διαβεβαίωνε ότι έχει ελέγξει τον καιρό, ότι όλα είναι ok, ότι θα πάμε μέχρι Αίγινα και Αγκίστρι και ότι δεν θα δούμε πουθενά ανοιχτό ορίζοντα, θα είμαστε ασφαλείς και κοντά σε

Ανακοίνωση Η3 - Σέχτα Επαναστατών...

Εικόνα
Δεν θέλω να σχολιάσω την προκήρυξη στο σύνολο της για να μην γεμίσω το ποστ καριολίκια και ξερατά... Όποιος θέλει να τη διαβάσει ολόκληρη και να βγάλει τα συμπεράσματά του υπάρχει εδώ ... Παραθέτω μόνο κάποια από τα πιο αηδιαστικά κομμάτια της προκήρυξης με μόνο σχόλιο από την πλευρά μου, μακάρι να μην μας "σώσουν" ποτέ τέτοια καθίκια... ...Όταν στο παρελθόν θεωρούνταν(και ως ένα βαθμό ίσχυε) ότι το βάρος των επιχειρησιακών βραχιόνων του αντάρτικου πόλης θα πρέπει ν΄ ανακηρύσσει ως κεντρικό εχθρό την Λ.Μ.Α.Τ.(Λούμπεν ΜεγαλοΑστική Τάξη) σήμερα πρέπει να διαθέτουμε τη διαύγεια να αναθεωρήσουμε. Μπορούμε κάλλιστα να διατηρήσουμε την ίδια ονομασία αλλάζοντας όμως τη νοηματοδότηση της. Από ΄δω και πέρα όταν μιλάμε για Λ.Μ.Α.Τ. εννοούμε την Λούμπεν ΜικροΑστική Τάξη.. . ...Δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά φαντασιόπληκτη κυράτσα να προσβάλλει την τιμή και την ιστορία του Ε.Λ.Α. Αν η Σοφία Κυριακίδου συνεχίσει το παραλήρημα και τις ψευτιές της θα της ξεριζώσουμε την γλώσσα, όπω

Το καλοκαίρι κι εγώ...

Όταν ήμουνα πιτσιρικάς περίμενα πως και πως το καλοκαίρι... Ήταν σπουδαία υπόθεση!!! Έκλειναν τα σχολεία και καθόμουν 3 μήνες, έτρωγα παγωτά (η μάνα μου δεν μας άφηνε να τρώμε παγωτό τον χειμώνα μην κρυώσουν τα λαιμά μας...), έκανα ποδήλατο όλη μέρα και φυσικά πηγαίναμε διακοπές το λιγότερο 20 μέρες στην θάλασσα... Ο ενθουσιασμός αυτός και η προσμονή του καλοκαιριού συνέχισαν να υπάρχουν και μετά το σχολείο αφού μπήκα κατευθείαν στο πανεπιστήμιο... Πάλι καθόμουν σχεδόν 3 μήνες, έτρωγα παγωτά (όχι τόσα πολλά πλέον...), πήγαινα διακοπές στην θάλασσα (οι μέρες είχα αισθητά ελαττωθεί...), το ποδήλατο το είχα κόψει... Γενικά το γούσταρα ακόμη το καλοκαίρι αν και πλέον είχα ανακαλύψει ότι ως άνθρωπος με πολύ λευκή επιδερμίδα έπρεπε να προσέχω, να μην καώ από τον ήλιο, μελάνωμα, τρύπα του όζοντος, μπλα, μπλα,μπλα,..., πληροφορίες που όπως και να το κάνεις έναν αγχωτικό τύπο (εμένα δηλαδή) τον κάνουν πιο αγχωτικό... Μετά πήγα στον στρατό και έπιασα δουλειά...και μίσησα το καλοκαίρι