Αναρτήσεις

Κράτος Καιάδας...

Ζούμε σε ένα κράτος  Καιάδα, που αδιαφορεί πλήρως για όλους εκείνους του πολίτες που ανήκουν σε ειδικές κοινωνικές ομάδες είτε μιλάμε για γέρους, είτε μιλάμε για άτομα με ειδικές ανάγκες, είτε μιλάμε για γονείς με μικρά παιδιά, είτε μιλάμε για άπορους...  Δεν αδιαφορεί απλά για τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων αλλά με προκλητικό τρόπο και σαδισμό που φτάνει στη διαστροφή, κάνει και ότι μπορεί για να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη ζωή τους... Στα πλαίσια καμίας απολύτως εξυγίανσης δεν χωράει η κατάπτυστη απόφαση να καταργηθεί το μειωμένο εισιτήριο για τους τυφλούς πολίτες στον ΟΣΕ , όπως επίσης δεν χωράνε όλα τα παρόμοια μέτρα, τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον...  Αυτό που φαίνεται εξόφθαλμα και προκλητικά είναι η άποψη που έχουν οι κυβερνώντες για το "κράτος πρόνοιας" και την αντιμετώπιση των ευπαθών ομάδων που τις αντιμετωπίζουν στην καλύτερη περίπτωση σαν "βάρος" και στην χειρότερη σαν χαλάκι για τα πόδια...

Again and again and again...

Αυτό το σήριαλ έχει πολλά επεισόδια και το Σάββατο προστέθηκε άλλον ένα...  Το ρημάδι μουλάρωσε, η λυχνία του καταλύτη στο καντράν άρχισε να αναβοσβήνει κι εγώ κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό από τα νεύρα και την απελπισία... Νωρίτερα, το πρωί, είχα ξοδέψει 2 ώρες από τη ζωή μου να μιλάω με το help desk του OTE διότι εντελώς ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο δεν είχα Internet... Γενικά έχω περάσει καλύτερες μέρες από το περασμένο Σάββατο... Ευτυχώς τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται από χθες όταν το Internet επανήλθε ως δια μαγείας από μόνο του ( καλά μου το έλεγε ο Π. το βράδυ του Σαββάτου ότι δεν είναι η κάρτα δικτύου το πρόβλημα αλλά ότι μαλακίζονταν στο DSLAM μου ) και σήμερα που πήγα το αυτοκίνητο στο συνεργείο μου είπανε ότι η ζημιά είναι ασήμαντη, ηλεκτρολογικής φύσεως και λογικού κόστους... Τέλος καλό, όλα καλά...

Warcraft: War of the Ancients...

Εικόνα
Το κόλλημα που έχω φάει από το καλοκαίρι και μετά με το fantasy δεν περιγράφεται... Όπως είχαμε ξαναπεί , έπεσε στα χέρια μου το καλοκαίρι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας  "Warcraft: War of the Ancients" , "Η ψυχή του δαίμονα" το οποίο ΡΟΥΦΗΞΑ στην κυριολεξία... Μόλις το τελείωσα πήγα και αγόρασα και τα άλλα δυο βιβλία της τριλογίας και τώρα βρίσκομαι στο τέλος του τρίτου και τελευταίου βιβλίου... Διαβάζω σε κάθε ευκαιρία, οπουδήποτε, στο λεωφορείο 7:00 το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, έχω καταπορωθεί... Το story είναι πάνω κάτω αναμενόμενο για fantasy, δράκοι, μάγοι, ξωτικά, δαίμονες συγκρούονται σε ένα φανταστικό σύμπαν, αναπαριστώντας την αιώνια μάχη του Καλού με το Κακό, πλέκοντας παράλληλες μικρές ιστορίες, σχετικές με τους ήρωες των βιβλίων, γύρω από την κεντρική... Για όσους δεν έχουν επαφή με το λογοτεχνικό είδος του fantasy, φανταστείτε κάτι σαν το "Lord of the Rings"  (την ταινία) αλλά σε βιβλίο... Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και συμπαγής κα

Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου...

Την θυμήθηκα χθες όταν στο phorum ανέβασε κάποιος topic για το διήγημα του Γκόρκι, "Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο" ... Το είχα διαβάσει στο δημοτικό, στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού, το είχα δανειστεί από την δανειστική βιβλιοθήκη της τάξης μου που η κυρία Σαπφώ οργάνωσε και δημιούργησε και έγινε τελικά δανειστική βιβλιοθήκη όλου του σχολείου... Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου, ήταν από ένα χωριό κοντά στα Βατερά της Λέσβου... Η εμφάνιση της ήταν στερεοτυπικά μυτιληνέικη, πολύ σγουρά μαλλιά και μεγάλη μύτη... Χτυπούσε το "νι" και "λι" και ειδικά όταν τσαντιζόταν του έδινε και καταλάβαινε καθώς διάνθιζε την ομιλία της με καθαρά χωριάτικες εκφράσεις ( "Πόσο κάνει ο βούτυρος , μπρε;" )... Ήταν η δασκάλα μου για τέσσερα χρόνια, από την τρίτη μέχρι και την έκτη δημοτικού και πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο, που κατάφερα να σκέφτομαι λίγο παραπέρα από αυτό που μου λένε οι άλ

Τα πιο δύσκολα λεπτά της μέρας μου...

...είναι αυτά τα τελευταία λεπτά λίγο πριν ο Σ. (ο μπέμπης έχει όνομα, είχε ήδη από την κοιλιά της μαμάς του) τελειώσει το βραδινό του γάλα και μπει στο κρεβάτι του για ύπνο... Είναι τα λεπτά εκείνα που ξέρω ότι με χωρίζουν από την ξεκούραση μου γι' αυτό και μου φαίνονται αιώνες και γίνομαι ανυπόμονος... Όταν ο Σ. είναι γκρινιάρης ή "παίζει" με το γάλα του χάνω την ψυχραιμία μου και μπορεί να του μιλήσω σηκώνοντας τον τόνο της φωνής μου... Τότε εκείνος με κοιτάει όλο απορία παραξενεμένος κι εγώ νιώθω μαλάκας και μετανιώνω... 

Κύριε πρέσβη...

Εικόνα
μας κακομαθαίνετε.. .

OXI στα νέα οικονομικά μέτρα!!!

Προσπάθησα να γράψω ένα πιο συγκροτημένο post σχετικά με την απόφαση που πήρε η κυβέρνηση σε συνεννόηση με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών (φυσικά...) για την καταγραφή όλων των αγοραπωλησιών μέσω μιας ηλεκτρονικής κάρτας με barcode αλλά δεν κατάφερα να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά οπότε θα τα πούμε τσάτρα πάτρα... Ξεπερνάω το γεγονός ότι δεν υπάρχει η υλικοτεχνική υποδομή για την υλοποίηση ενός τέτοιου έργου το οποίο για τα ελληνικά δεδομένα θα έπαιρνε μήνες ή και χρόνια για να υλοποιηθεί... Ακόμα και αν υπήρχε επίσης προκύπτουν πάρα πολλά σημαντικά ζητήματα... Δεν γνωρίζω καμιά χώρα που να έχει εφαρμόσει κάποιο ανάλογο σύστημα, η κυβέρνηση θέλει να κάνει την χώρα πειραματόζωο για να εφαρμόσει ένα μέτρο του οποίου την επιτυχία δεν μπορεί να εγγυηθεί με κίνδυνο αυτή να έχει την τύχη των περισσότερων πειραματόζωων... Η κάρτα αυτή αποτελεί ένα νέου τύπου ηλεκτρονικό φακέλωμα όπου ο κάθε πολίτης παρακολουθείται ως προς τις αγοραστικές του συνήθειες, τα μαγαζιά που ψωνίζει, τ

Ντροπή και αίσχος στους πουλημένους!!!

Σαφέστατο και στον πλέον αφελή είναι πλέον ότι τίποτα δεν μπορεί να περιμένει από τους πουλημένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ που σκύβουν το κεφάλι σε όλες τις επιταγές της κυβέρνησης και του ΔΝΤ και χωρίς να κοκκινίζουν δικαιολογούν τις επιθέσεις που δέχονται τα εργατικά δικαιώματα... Χρέος του κάθε εργαζόμενου είναι να τους απομονώσει πολιτικά και ηθικά και να αναζητήσει αλλού, εκτός ΓΣΕΕ, όργανα και εκφραστές της αντίδρασης του... Για του λόγου το αληθές, "καμαρώστε" τον "αξιότιμο" κύριο Παναγόπουλο, πρόεδρο της ΓΣΕΕ: Παναγόπουλος: Μείωση μισθού αν η επιχείρηση έχει πρόβλημα επιβίωσης Ανοιχτό άφησε το ενδεχόμενο μείωσης μισθών σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, ώστε να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, άφησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος. Όπως είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ «αυτό θα πρέπει να καθορίζεται με γνώμονα τα προβλήματα που έχει η κάθε επιχείρηση». «Μπορούμε να δούμε πώς θα σώσουμε την επιχείρηση και τις θέσεις εργασίας εάν προκ

Ηλεκτρονικός αναλφαβητισμός...

Το ρεπορτάζ είναι σαφές: Χωρίς βάση δεδομένων! Εδώ και εννέα μήνες το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί και δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο έργο η καταγραφή των υποδομών, του εκπαιδευτικού και διοικητικού δυναμικού, των φοιτητών, αποφοίτων, αυτών που παίρνουν πτυχίο κάθε χρόνο», δήλωσε η υπουργός Παιδείας. Από Ελευθεροτυπία Ο ηλεκτρονικός αναλφαβητισμός αυτής της χώρας προάγεται από την νοοτροπία των ίδιων των κυβερνήσεων που ο λαός εκλέγει και μπορεί να παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες όπως η αναξιοκρατία, ο κομματισμός και η απουσία υποδομών αλλά στο τέλος της ημέρας σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα στο πηλίκο είναι μηδενικό... Ένα Υπουργείο Παιδείας που δεν έχει βάση δεδομένων για να διαχειριστεί την πληροφορία που το αφορά μπορεί να χαρακτηριστεί απλά ως ανέκδοτο, όπως ανέκδοτο είναι ότι υπάρχουν θέσεις υπαλλήλων στο Δημόσιο που δεν έχουν Η/Υ, όπως ανέκδοτο είναι (για να πιάσουμε και τον ιδιωτικό τομέα) p

Σε λοβοτομή υποβλήθηκαν εκατοντάδες Δανοί με νοητική στέρηση...

Ανατριχιαστική είδηση από μια κοινωνία που υποτίθεται ότι είναι καλύτερη από τις άλλες... Σε λοβοτομή υποβλήθηκαν εκατοντάδες Δανοί με νοητική στέρηση Άτομα με νοητική στέρηση, μεταξύ των οποίων και παιδιά, υποβλήθηκαν από το 1947 ως το 1983 σε επέμβαση λοβοτομής. Πολλοί εξ αυτών πέθαναν κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, όπως αποκάλυψε Δανός ιστορικός της ιατρικής, που ετοιμάζει βιβλίο πάνω σ' αυτό το θέμα. Ο ιστορικός της ιατρικής Γέσπερ Βάτσι Κραγκ αφού ερεύνησε τις αναλύσεις ιατρικών φακέλων ασθενών, ετοιμάζεται να εκδώσει βιβλίο με τίτλο " Det hvide snit " ("Η Λευκή Τομή") που πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο. "Στόχος των εγχειρήσεων δεν ήταν η θεραπεία, αλλά η βελτίωση της κατάστασης των ανθρώπων αυτών. Σε γενικές γραμμές τα αποτελέσματα των επεμβάσεων λοβοτομής δεν ήταν καλά και ένα ποσοστό 7,6% πέθανε. Πολλές εγχειρήσεις έγιναν σε παιδιά, ακόμη και σε ηλικία 6 ετών, παρότι ο εγκέφαλός τους δεν είχε αναπτυχθεί πλήρως",