Η επόμενη μέρα...
Στην πραγματικότητα δεν έχει έρθει ακόμα... Κάνουμε ότι τίποτε δεν συμβαίνει και ότι η ζωή κυλάει όπως και πριν... με μικρές διαφορές... Υπάρχουν πράγματα που έχουν παγώσει εντελώς και άλλα που έχουν επιταχυνθεί και κινούνται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες... Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν διαβεβαιώσεις ότι καμιά θέση εργασίας δεν κινδυνεύει, η ανασφάλεια υπάρχει και καλύπτει τα πάντα σαν αόρατο πέπλο... Όλες οι συζητήσεις από όπου και αν ξεκινούν καταλήγουν πάντα στο ίδιο σημείο, στο μετά και στο αύριο... Ψάχνουμε να βρούμε πληροφορίες για το πως δουλεύουν στο αντίστοιχο τμήμα του νέου μας εργοδότη, τι τεχνολογίες χρησιμοποιούν, να διασταυρώσουμε φήμες και γνωριμίες... Επεξεργαζόμαστε σενάρια που μας βρίσκουν είτε να εργαζόμαστε, χωρίς όμως να έχουμε κατανοήσει το πλαίσιο ακόμα, είτε στο ταμείο ανεργίας... Όσο για μένα, όπως έλεγα και σε προηγούμενη ανάρτηση, προσπαθώ να προετοιμαστώ για κάθε ενδεχόμενο... Έχω στο μυαλό μου το χειρότερο σενάριο και προσπαθώ να βρω τρόπους να είμαι όσ