Αν περνούσε από το χέρι μου...
Σε ένα σύμπαν παράλληλο που ορίζω εγώ τις τύχες του, δεν ζω στην Αθήνα, ζω κάπου παραθαλάσσια σε ένα σπίτι μονοκατοικία με κήπο... Ο κήπος μου έχει δέντρα, ζαρζαβατικά και λουλούδια και τον φροντίζω εγώ... Στον κήπο αυτό τρέχει ένα σκυλάκι και παίζει με τα παιδιά μου τα οποία τρέχουν και γελούν φορώντας μακό σορτσάκια και σκονισμένα πεδιλάκια ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα... Το σπίτι είναι μια ανάσα από την θάλασσα και κολυμπάω όποτε θέλω, πρωί και βράδυ, το καλοκαίρι φοράω διαρκώς το μαγιό... Μεσημέρι και βράδυ τρώμε στη βεράντα, οι άντρες του σπιτιού χωρίς μπλούζες λόγω της ζέστης, σαλάτες και λαχανικά από τον κήπο μας και ψάρια φρέσκα... Το σπίτι είναι πάντα ανοιχτό και γεμάτο με φίλους και τα παιδιά τους, ακούγονται φωνές και γέλια... Τα βράδυα τελειώνουν πάντα με κουβέντες και γέλια πάνω από ουζοπότηρα και άδεια πιατάκια από μεζέδες... Η δουλειά μου μπορεί να γίνει από το σπίτι, χωρίς ωράριο συγκεκριμένο, χωρίς dress code, φτιάχνω όμορφα πράγματα που διασκεδάζουν και