Αναρτήσεις

"Ο άνθρωπος κιμωλία" της C.J. Tudor

Εικόνα
Είχε πολύ καιρό να μου συμβεί να βιάζομαι να γυρίσω από τη δουλειά για να διαβάσω το βιβλίο μου... Μου είχε λείψει αυτή η ερωτική σχέση εξάρτησης που αναπτύσεται όταν πιάνεις στα χέρια σου το "σωστό" βιβλίο... Θα μπορούσα αντί για κριτική για το "Ο άνθρωπος κιμωλία" της   C.J. Tudor   να ποστάρω την παρακάτω φωτογραφία και ίσως να ήταν αρκετό για να σας πείσω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο:                 Έχει δίκιο ο "μεγάλος", αν σου αρέσουν τα δικά του βιβλία τότε θα σου αρέσει και το  "Ο άνθρωπος κιμωλία"... Η  C.J. Tudor   δεν ανακαλύπτει την Αμερική, στηρίζεται στους ώμους του γίγαντα Stephen King αλλά καταφέρνει να φτιάξει ένα βιβλίο που παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας ως προς τη φόρμα να φαντάζει και να είναι, φρέσκο και ολοζώντανο... Η ιστορία ξεκινάει πίσω στο 1986, σε μια μικρή αγγλική, επαρχιακή πόλη όπου μια μικρή παρέα παιδιών ετοιμάζεται για την εφηβεία χωρίς να υποψιάζεται τι πρόκειται να συμβεί, γεγονότ

"Δόκτωρ Γκλας" του Hjalmar Söderberg

Εικόνα
Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας αξιοσέβαστος, νεαρός επιστήμων γύρω στα 30... Σοβαρός και μετρημένος, ηθικό στοιχείο που τιμά τον όρκο του Ιπποκράτη, οπαδός της ομορφιάς και του ωραίου... Αυτή είναι η βιτρίνα του... Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας υπό εκκόλαψη serial killer...(;) Πού το ξέρω; Μας το λέει ο ίδιος μέσα από τις ημερολογιακές καταγραφές του και αυτό που βλέπουμε διαβάζοντας τις καταγραφές εκείνου του καλοκαιριού είναι το πώς ο Δόκτωρ Γκλας χτίζει τις δικαιολογίες που χρειάζεται ο ίδιος για να δικαιολογήσει τον φόνο... Γιατί έγινε ένας τέτοιος άνθρωπος ο Δόκτωρ Γκλας; Είναι ο μόνος άνθρωπος που μεγάλωσε με συναισθηματικά ελλείμματα, με δυσλειτουργική σχέση με τον πατέρα του; Είναι ο μόνος που δυσκολεύεται να εκφράσει τον έρωτα του για μια κοπέλα, να ξεπεράσει την γραμμή εκείνη που θα του επιτρέψει να νιώσει και να εμπνεύσει συναισθήματα;  Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας άνθρωπος συναισθηματικά ανάπηρος... Ίσως γιατί δεν του έδειξε κανείς πως να αγαπά και να αγαπιέται... Αγαπάει τ

Επέτειοι...

Η 18η Γενάρη κάθε χρόνο σημαίνει τρία πράγματα: Είναι η ημερομηνία της ονομαστικής εορτής του Θάνου, του μικρού μου γιου... 18 Ιανουαρίου τον βαφτίσαμε αφού η Μάρα θεωρούσε, όπως κάναμε και στον Σπύρο, ότι δεν υπάρχει καλύτερη ημερομηνία να βαφτίσεις το παιδί από την ημέρα που γιορτάζει το όνομά του... Είναι η ημερομηνία που γεννήθηκε το "Ψαροκόκαλο", πριν από 11 χρόνια και παρά το γεγονός ότι ασθμαίνει τελευταία (όπως εγώ) είναι ζωντανό και στέκεται στα πόδια του και σκοπεύει να ζήσει μερικά χρόνια ακόμα (όπως εγώ)... Χρόνια πολλά στον Θανασάκη μου που χθες έκανε το πάρτυ του στο σπίτι μας και ήταν μεγάλη επιτυχία αφού περάσανε και τα παιδάκια πολύ καλά αλλά κι εμείς με τους γονείς των φίλων του, χρόνια πολλά και στο "Ψαροκόκαλο" μου, τον πιστό μου σύντροφο και συνοδοιπόρο που κανένα social media account ποτέ δεν θα ξεπεράσει μέσα στην καρδιά μου...

Ποδαρικό...

Η χρονιά έχει ξεκινήσει με πολύ άγχος και πολύ στενοχώρια... Πολλά μέτωπα ανοιχτά, αποφάσεις σημαντικές που πρέπει να παρθούν, συναισθήματα που καταπνίγονται... Μέσα σε όλα αυτά όμως την Τετάρτη που μας πέρασε είχα μια σημαντική ευκαιρία να πάρω τα πάνω μου...  Προσεκλήθην από μια εταιρεία με την οποία διατηρώ συνεργασία και προσωπικές σχέσεις εδώ και χρόνια να μιλήσω για τη δουλειά μου σε ένα σεμινάριο που διοργανώθηκε στο ACEin σχετικά με τα Data Analytics και τις τεχνολογίες της Qlik... Το ακροατήριο ήταν στελέχη επιχειρήσεων που συμμετέχουν σε σχετικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα που προφέρεται από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών... Παρά το αρχικό άγχος, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι παρόμοιο , ένιωσα καλά που μίλησα για τη δουλειά μου, για αυτά που κάνω τόσα χρόνια, σε ένα κοινό που έδειχνε να συμμερίζεται τις απόψεις μου και να κατανοεί τις εμπειρίες μου και ένιωσα ακόμα καλύτερα όταν στο τέλος της διάλεξης μου έγιναν ερωτήσεις και κανά δυο ήρθαν να πιάσουμε και

Γιλεάδ...

Δεν χρειάζεται να είσαι απαισιόδοξος για να νιώσεις ότι ο κόσμος όλος πάει από το κακό στο χειρότερο κι ότι η γωνιά του πλανήτη που ζεις κάνει ότι μπορεί για να ακολουθήσει κατά πόδας αυτή την κατάντια... Το χθεσινό εξώφυλλο της Sportime, το οποίο απαξιώ και να αναδημοσιεύσω, και ο τρόπος που επικροτήθηκε και αναπαράχθηκε με θετικό πρόσημο από τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Άδωνη Γεωργιάδη, επιβεβαιώνει ότι η Νέα (Ακρο)Δεξιά του Tea Party είναι εδώ για να μείνει και να μας κάτσει στο σβέρκο... Με άφησε άναυδο εξ αρχής πώς μια αθλητική εφημερίδα αποφάσισε να πάρει μια τέτοια θέση στηριγμένη σε ΨΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ , ( διαβάστε αυτό το thread στο Τwitter, για να καταλάβετε ) αλλά δεν θα έπρεπε... Όσο και αν προσπαθούμε να ζήσουμε τις ζωές μας και πολλές φορές κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί εμείς ζούμε καλύτερα από τους άλλους και η βία που υφίστανται οι άλλοι εμάς δεν μας αγγίζει, το χθεσινό εξώφυλλο σηματοδότησε την επίγνωση ότι η βία αργά ή γρήγορα θα μας αγγίξει όλου

2020...

Το 2019 τελειώνει για να το διαδεχτεί το 2020 κι εγώ μπαίνω στην διαδικασία του απολογισμού της χρονιάς, ω πόσο πρωτότυπος είμαι...  Το ξανασκέφτομαι όμως και αποφασίζω να μην κάνω ούτε απολογισμό, ούτε λίστες φέτος... Θέλω απλά να θέσω κάποιους στόχους για μένα με την νέα χρονιά, στόχους δύσκολους μα εφικτούς για μένα... Με το τέλος του 2020 θέλω κοιτώντας προς τα πίσω την χρονιά να δω: ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ !!! Λιγότερο ανούσιο κόλλημα σε οθόνες, αν είναι να το κάνω να βγάλω και κανά φράγκο... Περισσότερη άσκηση, πρέπει να αποσβεστεί για τα καλά ο διάδρομος και η συνδρομή στο γυμναστήριο... Το καινούργιο σπίτι μου, αυτό που θέλω εγώ κι η οικογένεια μου... Καλή χρονιά σε όλους!

Απορίες....

Ο Θάνος μου  είχε την εξής απορία: Θάνος : Μπαμπά, γιατί δουλεύεις αφού μπορούμε να βγάζουμε λεφτά παίζοντας στοιχήματα στο internet; Εγώ : ..... Δεν ξέρω ποιανού έμοιασες εσύ...

Μαρούσι 22/12/2019...

Βρέθηκα στο Μαρούσι σήμερα το μεσημέρι με τα παιδιά μου και την Μάρα και είμασταν αυτόπτες μάρτυρες των επεισοδίων που σημειώθηκαν... Βρισκόμαστε στο τέλος της Ερμού κοντά στον σταθμό όταν ξαφνικά ακούσαμε φωνές και βρισιές και σε μηδενικό χρόνο άρχισαν να σκάνε οι κρότου λάμψης και να πέφτουν χημικά... Ο κόσμος άρχισε να τρέχει πανικόβλητος, μαζί του κι εμείς, τα παιδιά μου φοβήθηκαν πολύ...  Αλήθεια κατανοώ ότι η αστυνομία έχει ένα ρόλο να επιτελέσει πέρα από τον ταξικό που της προσάπτουν, κι ότι οι αστυνομικοί πρέπει να προστατεύσουν τον εαυτό τους σε τυχόν συγκρούσεις... Αυτό που δεν κατανοώ και θεωρώ απαράδεκτο είναι όταν δεν τίθεται ζήτημα άμυνας, δεν υπήρχαν μολότοφ ή πέτρες, να χρησιμοποιεί χημικά η Αστυνομία για ψύλλου πήδημα μέσα στον κόσμο,  γυναίκες και παιδιά,  που απλά έκαναν τα ψώνια τους στον πεζόδρομο...  Πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι μας αν θέλουμε Αστυνομία ή στρατό κατοχής αλλά να το σκεφτούμε πολύ καλά διότι όπως έχουν αποδείξει τα γεγονότα των τελευταίων η

QlikView - ApplyMap() ...

Αν υπάρχει μια function την λειτουργία της οποίας οφείλει να γνωρίζει κάθε QlikView developer αυτή είναι η ApplyMap()... Είναι το αντίστοιχο της VLOOKUP() που χρησιμοποιούμε στο Excel, έχει πολύ καλό performance και λειτουργεί καλύτερα από ένα Left Join όταν προσπαθείς να εμπλουτίσεις το data model σου καθώς σου εξασφαλίζει ότι το mapping που επιχειρείς δεν θα έχει διπλοεγγραφές... Η σύνταξή της είναι εύκολη και τα οφέλη της πολλά, το documentation της Qlik είναι απόλυτα ικανοποιητικό ενώ υπάρχουν πάρα πολλές πηγές στο internet, από blog posts μέχρι videos, που εξηγούν και αναλύουν την χρήση της, κάποια ενδεικτικά links είναι και αυτά: link1 link2   link3   link4

Bottom line...

Οι λέξεις δεν βγαίνουν εύκολα από το μυαλό... Είναι τόσες πολλές εκεί μέσα, τόσο ανακατεμένες κι έτσι όπως διαγωνίζονται η μία με την άλλη να βγουν, τελικά δεν βγαίνει καμία... 10 χρόνια τα είπαμε και τα ξανάπαμε και άκρη δεν βρήκαμε... Βγάζει μια ματαιότητα όλο αυτό γιατί οι λέξεις δεν αλλάζουν τη ζωή αλλά μόνο οι πράξεις... Άντε και τα είπες και τα έγραψες, και; Έκανες κάτι; Δεν παίζει ρόλο μόνο η θέληση αλλά και το momentum, μπόρεσες να αλλάξεις τη ζωή σου, σου το επέτρεψαν οι συνθήκες; Αν όχι, σταμάτα να "κλαις" και  ζήσε ότι θέλεις και μπορείς να ζήσεις...