Χρόνια σου πολλά μαμά!

Σήμερα η μητέρα μου γίνεται 68 ετών... Δεν είναι η πρώτη φορά που θα περάσουμε τα γενέθλιά της χώρια, φέτος όμως είμαστε υποχρεωμένοι... Το πρωί ξύπνησα, πήρα τα αγόρια, έστειλα ένα μήνυμα για μετακίνηση τύπου 4 και πήγαμε στο πατρικό μου... Οι γονείς μου κατέβηκαν στην είσοδο του σπιτιού κι εμείς σταθήκαμε 3 μέτρα μακρυά τους για να πούμε τα χρόνια πολλά στη γιαγιά... Σταθήκαμε εκεί για πέντε λεπτά και φύγαμε... Στην επιστροφή είχαμε μαζί μας και ένα ταψί σπανακόπιτα που μας ετοίμασε η μάνα μου...

Το χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης ηθικής χρεοκοπίας...

Όλη η σειρά των γεγονότων που οδήγησαν στην χθεσινή  αναστολή λειτουργίας των χώρων λατρείας αποδεικνύει κάτι το οποίο στα μάτια πιστών και μη ήταν πασιφανές εδώ και χρόνια, η ολοκληρωτική και απόλυτη ηθική χρεοκωπία της Ορθόδοξης Ελλαδικής εκκλησίας... Οι "πατέρες" της εκκλησίας απέδειξαν το πόσο τρομακτικά και επικίνδυνα είναι αποκομμένοι από την κοινωνία, το ότι επιμένουν να ζουν σε ένα Μεσαίωνα και με ένα πλέγμα αντιλήψεων το οποίο παραπέμπει στα χειρότερα σκοτάδια της ανθρώπινης ιστορίας... Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2020 ιεράρχης να βγαίνει από άμβωνος και να προτείνει αγιασμό για την καταπολέμηση του κορονοιού... Τι διαφορά έχει αλήθεια από τον επιτήδειο που πουλούσε βυζαντινές κηραλοιφές για την καταπολέμηση της νόσου; 

Ενώ όλες οι οργανωμένες θρησκείες του πλανήτη ανέλαβαν την ηθική και κοινωνική τους ευθύνη και προέτρεψαν τους πιστούς τους να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της επιστημονικής κοινότητας, ενώ το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έπραξε το ίδιο όπως και η Αρχιεπισκοπή Βορείου Αμερικής, η Ελλαδική εκκλησία πρωτοτύπησε παγκοσμίως, δεν ανέστειλε καμία δραστηριότητά της και επέμεινε ότι το να χρησιμοποιούν πολλοί άνθρωποι το ίδιο κουταλάκι και να συνωστίζονται στις εκκλησίες θα τους αφήσει ανεπηρρέαστους από την νόσο... Υπάρχουν βέβαια και οι άπιστοι και κακοπροαίρετοι σαν κι εμένα που θα σκεφτούν ότι η στάση της Ελλαδικής εκκλησίας δεν εξηγείται μόνο με θρησκευτικά κριτήρια... Υπάρχουν κι αυτοί που θα σκεφτούν ότι δεν θέλει ίσως να χάσει την high season της Ορθοδοξίας,  την Σαρακοστή και το Πάσχα, που τα έσοδα της πολλαπλασιάζονται... Πόσο άδικο θα έχουν...;

Φυσικά δεν είναι άμοιρή ευθυνών και η κυβέρνηση για αυτή την ιλαροτραγωδία που ζήσαμε και ακόμα ζούμε... Δεν είναι δυνατόν ένα συντεταγμένο κράτος το οποίο πληρώνει από τα ταμεία του τους μισθούς των ιερωμένων να "παρακαλάει" την Ιεαρά Σύνοδο για να προστατευτεί η δημόσια υγεία... Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε debate για τα αυτονόητα, δεν με απασχολεί αν υπάρχει πολιτικό κόστος ή όχι, η δημόσια υγεία είναι υπεράνω κάθε άλλης παραμέτρου κι όποιος πολιτικός δεν μπορεί να το κατανοήσει αυτό καλύτερα να πάει (ή να τον στείλει ο λαός με την ψήφο του) στο σπίτι του...

The End...(?)

Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ...

Όχι τόσο πολύ τον ιό, ούτε τόσο μην πεθάνω εγώ ή τα παιδιά μου...

Εννοείται ότι ανησυχώ για τους γονείς μου που είναι μεγάλοι άνθρωποι και άρα πιο ευάλωτοι αλλά και πάλι δεν είναι αυτή η κύρια πηγή του φόβου μου...

Φοβάμαι που συμβαίνει αυτό το παγκόσμιο γεγονός όπως το ξέσπασμα του COVID2019 και ζω σε μια χώρα παντελώς ασόβαρη και ψυχολογικά διαταραγμένη...

Μια χώρα με έτσι κι αλλιώς προβληματικό σύστημα υγείας...

Μια χώρα που οι παπάδες ερωτούνται και καθορίζουν θέματα δημόσιας υγείας...

Που άνθρωποι σε καραντίνα πάνε μέχρι το καφενείο της γειτονιάς τους για να περάσουν την ώρα τους...

Που θεωρείται πιο σημαντικό από συμπολίτες μας το να πάνε στο καρναβάλι ή στο γήπεδο από το να συμμορφωθούν με τις υγειονομικές υποδείξεις...

Που υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά ότι το να ψεκαστούν με αγιασμό θα τους προστατέψει ή ότι το να γλύψουν πολλοί άγνωστοι μεταξύ τους το ίδιο κουταλάκι θα τους αφήσει αμόλυντους από οποιαδήποτε ασθένεια...

Φοβάμαι την συγκλονιστική απουσία κοινής λογικής, φοβάμαι τον πνευματικό μεσαίωνα που είμαι υποχρεωμένος να ανέχομαι εγώ και τα παιδιά μου, φοβάμαι ότι μπορεί τόσα χρόνια σαν χώρα να  ξεγελούσαμε την ιστορία από το να μας αποτελειώσει αλλά τώρα μπορεί να ήρθε κι η ώρα του λογαριασμού...

"Κάτω από το χώμα" του Peter James

Ένα bachelor party... Μια χοντροκομμένη φάρσα... Ένας άνθρωπος θαμμένος ζωντανός... Ένα δυστύχημα... 

Συνοπτικά έτσι ξεκινάει η υπόθεση του "Κάτω από το χώμα" όταν τέσσερις φίλοι του Μάικλ που πρόκειται να παντρευτεί σε λίγες μέρες αποφασίζουν να του "ξεπληρώσουν" τις πλάκες που τους είχε κάνει στο παρελθόν και την βραδιά του bachelor party του να τον θάψουν ζωντανό μέσα σε ένα φέρετρο για κανά δίωρο για να τον κάνουν να τρομάξει... Όλα θα πήγαιναν καλά με το (αρρωστημένο) σχέδιο τους αν φεύγοντας από το σημείο της ταφής δεν σκοτώνονταν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα... Στο σημείο αυτό ξεκινάει ένας αγώνας δρόμου να βρεθεί ζωντανός ο Μάικλ, ένας αγώνας δρόμου που συντονίζει ο επιθεωρητής της αστυνομίας του Μπράιτον, Roy Grace... Κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης θα αποδειχτεί ότι πολλοί από τον κύκλο του Μάικλ δεν λένε την αλήθεια ενώ ο χρόνος περνάει επικίνδυνα για τον ίδιο...

Το "Κάτω από το χώμα"  είναι μια σχετικά συμπαθής προσπάθεια του καταξιωμένου Peter James για ένα μοντέρνο, αστυνομικό μυθιστόρημα, ημιτελής όμως κατά την προσωπική μου άποψη... Πρώτα απ΄ολα ένιωθα πολλές φορές διαβάζοντάς το ότι διάβαζα σενάριο ταινίας και ως τέτοιο δομούσε την κάθε σκηνή που διαδραματιζόταν...Ιδιαίτερα έντονη ήταν η αίσθηση αυτή όταν περιγράφονταν κάποιες ανατροπές που περιέχονταν σην πλοκή οι οποίες σερβίρονταν στον αναγνώστη εντελώς ωμά και άγαρμπα λες και είχε (ο αναγνώστης) την πολυτέλεια της οπτικής παρατήρησης των σκηνών που περιγράφονταν... Οι χαρακτήρες ήταν επιφανειακοί και αποσπασματικοί ακόμα και του πρωταγονιστή Roy Grace, υπήρχαν πολλές λεπτομέρειες στον καθένα που παρέμειναν "στον αέρα"... Ψάχνοντας στο Google είδα ότι ο  Peter James έχει γράψει κι άλλα βιβλία με πρωταγονιστή τον επιθεωρητή Grace όπου ίσως αναλύει κάποιες από αυτές τις λεπτομέρειες αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία, κάθε βιβλίο οφείλει να μπορεί να στέκεται και μόνο του... Επίσης κάποιοι χαρακτήρες ήταν αφόρητα κλισέ και "περιληπτικοί" όπως αυτοί της Άσλευ και του Μαρκ, γενικά ο συγγραφέας δεν απέφυγε τους μανιερισμούς... Υπήρξαν μεγάλα κενά στην αφήγηση όπως ας πούμε το τι πραγματικά συνέβη στον άτυχο Ντέιβι ή πού τελικά βρίσκεται η εξαφανισμένη από χρόνια Σάντυ, σύζυγος του Roy... Ολόκληρα κομμάτια της πλοκής "ξεπετάχτηκαν" μέσα σε λίγες γραμμές απλά για να προχωρήσει η υπόθεση...

Δεν θεωρώ το "Κάτω από το χώμα" ένα καλό βιβλίο, όχι τουλάχιστον ότι περιμένω εγώ να διαβάσω σε ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα... Ένιωσα διαβάζοντας το σαν να βλέπω μια ταινία δράσης στην τηλεόραση την οποία πετυχαίνεις στο zapping αργά το βράδυ και κολλάς και την βλέπεις μέχρι το τέλος... Αν έχεις και πατατάκια, τέλεια...

10 χρονών...

Σπύρος, 10 χρονών... 

Τέτοια ώρα είχε γεννηθεί και η δική μας ζωή άλλαξε για πάντα...

Τι να πω που δεν το έχω πει ήδη όλα αυτά τα χρόνια, δεν περιγράφεται το συναίσθημα, ο ανεμοστρόβιλος των συναισθημάτων που ένιωσα τότε και κάθε μέρα από τότε...

Σ'αγαπώ πολύ αγόρι μου, χρόνια σου πολλά! 💓

Common lingo...

Γίνεται συνεπές και αξιόπιστο reporting χωρίς συνεπή και αξιόπιστα data; 

Η απάντηση είναι όχι...

Γίνεται να μην υπάρχει κοινή ορολογία μεταξύ των τμημάτων μιας εταιρείας και να απαιτούμε να έχουμε συνεπές και αξιόπιστο reporting;

Η απάντηση  είναι πάλι όχι...

Οι έννοιες και οι ορολογίες που ορίζουν το business logic πρέπει να είναι σαφώς ορισμένες, να έχουν επικοινωνηθεί και να έχουν επικυρωθεί από όλους... Αν υπάρχει πολυγλωσσία και σύγχυση μεταξύ των τμημάτων μια εταιρείας πώς μπορούμε να περιμένουμε reconciliated και ακριβή αποτελέσματα; Material Group, Molecule, Product όλα σημαίνουν το ίδιο πράγμα, χρησιμοποιούνται από διαφορετικά τμήματα και ο κάθε ορισμός μπορεί να είναι παντελώς άγνωστος σε όσους δεν τον χρησιμοποιούν...

Ο BI Engineer/Analyst δεν είναι μάγος... Δουλεύει με δεδομένα και το αποτέλεσμα της δουλειάς του είναι τόσο ακριβές όσο τα δεδομένα και τα specs που έχει στα χέρια του... Ο οποιοσδήποτε οργανισμός αν θέλει να έχει σωστό reporting και business insights οφείλει πρώτα να στρώσει τις εσωτερικές διαδικασίες του και να προτυποποιήσει το περισσότερο δυνατό το business logic του... 

Διαφορετικά κάνει απλά μια τρύπα στο νερό... 

Ήρθε η ώρα...

😢😢😢

45άρι...

Μπορεί να φταίει που μεγαλώνω αλλά κάθε μέρα που περνάει τα social media μου φαίνονται όλο και περισσότερο ανυπόφορα... Ξέρω ότι μέσα στον βόθρο αν ψάξεις καλά μπορεί να βρεις διαμάντια αλλά δεν έχω τη διάθεση να ψάξω πια... 

Αν εξαιρέσεις το LinkedIn, το οποίο χρησιμοποιώ για πολύ συγκεκριμένους λόγους και το Twitter, το οποίο προτιμώ σαν format και περιεχόμενο αλλά η τοξικότητα του φτάνει σε απαγορευτικά επίπεδα κάποιες φορές, όλα τα υπόλοιπα στα δικά μου μάτια φαίνονται σαν χαοτικά περιβάλλοντα διασποράς ψευδών ειδήσεων, καυλαντίσματος, διαφημίσεων και τρομακτικής έκφρασης των πιο ποταπών ανθρώπινων συναισθημάτων... 

Όλο αυτό που συνετελέσθη με το web 2.0 και την σαρωτική επικράτηση των social media σε κάθε έκφραση της κοινωνικής ζωής είναι τρανό παράδειγμα του πως ένα πανίσχυρο όπλο/δώρο, όπως το internet, στα χέρια πονηρών ανθρώπων που απευθύνονται σε αμαθείς ανθρώπους μπορεί να οδηγησει στην μέγιστη χειραγώγηση της βούλησης, στην ευτέλιση κάθε είδους λογικής και αξιοπρέπειας... 

Είναι σαν να έχεις δώσει ένα οπλισμένο 45άρι σε ένα πεντάχρονο για να παίξει μαζί του... 

Αν δεν πυροβολήσει κάποιον άλλο σίγουρα θα αυτοπυροβοληθεί...

"Ο άνθρωπος κιμωλία" της C.J. Tudor

Είχε πολύ καιρό να μου συμβεί να βιάζομαι να γυρίσω από τη δουλειά για να διαβάσω το βιβλίο μου... Μου είχε λείψει αυτή η ερωτική σχέση εξάρτησης που αναπτύσεται όταν πιάνεις στα χέρια σου το "σωστό" βιβλίο...

Θα μπορούσα αντί για κριτική για το "Ο άνθρωπος κιμωλία" της  C.J. Tudor  να ποστάρω την παρακάτω φωτογραφία και ίσως να ήταν αρκετό για να σας πείσω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο:

               

Έχει δίκιο ο "μεγάλος", αν σου αρέσουν τα δικά του βιβλία τότε θα σου αρέσει και το "Ο άνθρωπος κιμωλία"... Η C.J. Tudor  δεν ανακαλύπτει την Αμερική, στηρίζεται στους ώμους του γίγαντα Stephen King αλλά καταφέρνει να φτιάξει ένα βιβλίο που παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας ως προς τη φόρμα να φαντάζει και να είναι, φρέσκο και ολοζώντανο...

Η ιστορία ξεκινάει πίσω στο 1986, σε μια μικρή αγγλική, επαρχιακή πόλη όπου μια μικρή παρέα παιδιών ετοιμάζεται για την εφηβεία χωρίς να υποψιάζεται τι πρόκειται να συμβεί, γεγονότα που σημαδεύουν τις μεταξύ τους σχέσεις και την ζωή τους ολόκληρη... Fast forward στο 2016, η παρέα έχει ενηλικιωθεί, οι ζωές τους έχουν πάρει τον δρόμος τους, πάντα όμως σημαδεμένες από τα γεγονότα που συνέβησαν πριν 30 χρόνια... Αυτό το εμπρός - πίσω συνεχίζεται σε όλο το βιβλίο και ξετυλίγει την ιστορία σιγά σιγά αποκαλύπτοντας όλα τα καλά κρυμμένα μυστικά που κρύβονται πολλές φορές πίσω από την βιτρίνα των ειδυλλιακών επαρχιακών πόλεων... Ψυχολογική και σωματική βία, ενδοοικογενειακή βία, συντηρητισμός και υποκρισία είναι μερικά από αυτά... Οι ήρωες μας ανεβαίνουν όλοι μεγαλώνοντας τον δικό τους Γολγοθά και έχουν ο καθένας τις δικές του πληγές να φροντίσει, ενώ όλοι όπως φαίνεται κρατούν καλά κρυμμένα μυστικά μόνο για τον εαυτό τους... Οι χαρακτήρες είναι πολύ ωραία ανεπτυγμένοι, έχουν αποτυπωθεί ξεκάθαρα μέσα από την αφήγηση και κυρίως ο Εντ, ο πρωταγωνιστής και αφηγητής του βιβλίου, ένας ιδιόρρυθμος, μοναχικός τύπος που φλερτάρει με τον αλκοολισμό και την τρέλα... Η κλιμάκωση της πλοκής μέχρι το συγκλονιστικό φινάλε είναι καταπληκτική και είναι το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου... Η  C.J. Tudor  χειρίζεται με απόλυτη μαεστρία τον αναγνώστη, κρατώντας τον σε εγρήγορση και αγωνία, χωρίς όμως λογικούς ακροβατισμούς και πασαλείμματα, στο τέλος του βιβλίου όλα τα κομμάτια του puzzle έχουν μπει στην θέση τους... Τίποτα δεν μένει ασυγχώρητο σε αυτή τη ζωή, karma is a bitch, που λένε οι Αγγλοσάξονες... 

Διαβάστε το "Ο άνθρωπος κιμωλία" ...

Θυμηθείτε με...

"Δόκτωρ Γκλας" του Hjalmar Söderberg

Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας αξιοσέβαστος, νεαρός επιστήμων γύρω στα 30... Σοβαρός και μετρημένος, ηθικό στοιχείο που τιμά τον όρκο του Ιπποκράτη, οπαδός της ομορφιάς και του ωραίου... Αυτή είναι η βιτρίνα του... Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας υπό εκκόλαψη serial killer...(;) Πού το ξέρω; Μας το λέει ο ίδιος μέσα από τις ημερολογιακές καταγραφές του και αυτό που βλέπουμε διαβάζοντας τις καταγραφές εκείνου του καλοκαιριού είναι το πώς ο Δόκτωρ Γκλας χτίζει τις δικαιολογίες που χρειάζεται ο ίδιος για να δικαιολογήσει τον φόνο...

Γιατί έγινε ένας τέτοιος άνθρωπος ο Δόκτωρ Γκλας; Είναι ο μόνος άνθρωπος που μεγάλωσε με συναισθηματικά ελλείμματα, με δυσλειτουργική σχέση με τον πατέρα του; Είναι ο μόνος που δυσκολεύεται να εκφράσει τον έρωτα του για μια κοπέλα, να ξεπεράσει την γραμμή εκείνη που θα του επιτρέψει να νιώσει και να εμπνεύσει συναισθήματα; 

Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας άνθρωπος συναισθηματικά ανάπηρος... Ίσως γιατί δεν του έδειξε κανείς πως να αγαπά και να αγαπιέται... Αγαπάει το ωραίο και μισεί την ασχήμια αλλά αποστασιοποιημένα, σαν παρατηρητής... Είναι πάνω από τα 30 και παρθένος διότι των απωθεί η ιδέα της επαφής των γυμνών σωμάτων... Στοχάζεται πάνω στον έρωτα, στη ζωή, τον θάνατο, ένας διανοούμενος με μηδενικές σχεδόν εμπειρίες ζωής... Δεν διανοείται να θέσει τον εαυτό του στο κέντρο του πλάνου, να διεκδικήσει τη ζωή που δεν έχει ζήσει, συμμετέχει στην ζωή των άλλων σαν διεστραμμένος κουκλοπαίχτης, κινούμενος στο παρασκήνιο, πάντα αθέατος, πάντα μόνος...

Το "Δόκτωρ Γκλας" του Hjalmar Söderberg είναι ένα εξαιρετικό δείγμα noir λογοτεχνίας και παράλληλα μια βαθιά κατάδυση στο ανθρώπινο μυαλό... Συχνά κλειστοφοβικό και πνιγηρό, απεικονίζει τον ψυχικό κόσμο του πρωταγωνιστή, ταυτόχρονα θύματος και θύτη, και σε αφήνει με την απορία... Θα θελήσει ο Δόκτωρ Γκλας να "διορθώσει" κι άλλα από τα κακώς κείμενα όπως αυτός τα αντιλαμβάνεται; 

Δεν θα το μάθουμε ποτέ...