Φαύλος κύκλος...

Πίνεις ένα ποτό παραπάνω γιατί θες να μουδιάσεις λίγο μέσα σου, να χαλαρώσεις από το πνίξιμο... Δεν θες να καταλήξεις να παίρνεις Xanax κάθε φορά που νιώθεις ένταση... Το αλκοόλ όμως επιβραδύνει και αδρανοποιεί την επήρεια των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων οπότε το πνίξιμο παραμένει... Οπότε εσύ πίνεις άλλο ένα ποτό γιατί δεν καταφέρνεις να πείσεις τον εαυτό σου να ηρεμήσει από μόνος του και να αφήσεις τα αντικαταθλιπτικά να κάνουν τη δουλειά τους... Αναρωτιέσαι αν τελικά θα έπρεπε να πάρεις εκείνο το Xanax και να συμβουλευτείς τη γιατρό σου... Όχι τίποτε άλλο, το αλκοόλ παχαίνει κιόλας...

"Περισσότερο αίμα" του Jo Nesbo

Ένας μοναχικός ταξιδιώτης φτάνει σε μια απομακρυσμένη πόλη του Finnmark μια καλοκαιρινή νύχτα βόρεια του αρκτικού κύκλου... Ισχυρίζεται ότι έχει ταξιδέψει μέχρι εκεί για κυνήγι αλλά στην πραγματικότητα τρέχει για να σώσει τη ζωή του... Έχει κλέψει λεφτά και ναρκωτικά από το αφεντικό του και τώρα τρέχει να γλιτώσει... Εκτός από τους διώκτες του τρέχει να ξεφύγει κι από τις αναμνήσεις του, τις προσωπικές του αποτυχίες, τους δαίμονες του... Εκεί στην άκρη του κόσμου  θα γνωρίσει ανθρώπους που θα του αλλάξουν τη ζωή και θα τον βοηθήσουν να βρει το πραγματικό της νόημα, όχι χωρίς κόπο και υπερβάσεις...

Ο Nesbo, σε αυτό το βιβλίο που αποτελεί μια ανεπίσημη συνέχεια του "Αίμα στο χιόνι" καθώς επανεμφανίζονται χαρακτήρες από αυτό το βιβλίο, ακολουθεί και εδώ την μικρή φόρμα (183 σελίδες) και γράφει μια ιστορία περισσότερο για την ανθρώπινη ψυχή παρά ένα κλασσικό αστυνομικό/noir... Όπως και στο "Αίμα στο χιόνι", το βιβλίο είναι μια αφήγηση κι όχι το λύσιμο ενός γρίφου... Ο Ουλφ είναι ένα καλό κατά βάση ανθρωπάκι που έχει μπλέξει απλά γιατί είναι φυγόπονος και δεν τολμάει να διεκδικήσει αυτό που θέλει... Η Λέα υποφέρει διότι μπορεί να υπομένει τα πάντα για αυτά που αξίζουν για εκείνη, είναι θύμα των καταστάσεων και των αντιλήψεων... Και οι δύο θα κάνουν την υπέρβαση για να αποκτήσουν την αγάπη και τη γαλήνη...

Ενδιαφέρον βιβλίο το  "Περισσότερο αίμα" που διαβάζεται ευχάριστα χωρίς όμως να φτάνει τα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει ο Νορβηγός συγγραφέας... Ξεχωρίζουν οι υπέροχες περιγραφές τοπίων και ανθρώπων και η μοναδική ικανότητα του  Nesbo να χτίζει ανάγλυφους χαρακτήρες αλλά το βιβλίο στερείται αυτό το κάτι που θα μπορούσε να το κάνει να ξεχωρίσει... Δεν ξέρω αν έφταιγε το μείγμα συναισθήματος και δράσης ή η υπόθεση αυτή καθεαυτή, η ουσία είναι ότι το "Περισσότερο αίμα" δεν κατάφερε να μου μείνει αλησμόνητο, όπως έχουν κάνει άλλα βιβλία του Nesbo ... Χωρίς να το θεωρώ κακό βιβλίο, δεν είναι από τα πρώτα βιβλία που συνιστούσα σε κάποιον που θέλει να εντρυφήσει στην βιβλιογραφία του Nesbo...

Υ.Γ. Έρχεται νέος Harry Hole!!!

"Γράμμα στον Κωστή" της Ξένιας Καλογεροπούλου

Τον Οκτώβριο του 2013 πεθαίνει ο Κωστής Σκαλιόρας, ο επί 37 χρόνια σύντροφος της Ξένιας Καλογεροπούλου... Σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί τον χαμό του και να τον κρατήσει κοντά της όσο γίνεται περισσότερο ξεκινάει να του γράφει ένα γράμμα στο οποίο θυμάται την κοινή τους ζωή, αποκαλύπτει σκέψεις που δεν μοιράστηκε μαζί του, αναπολεί το παρελθόν της πριν σμίξουν... Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περιγράφεται η πορεία της ζωής της  Ξένιας Καλογεροπούλου σε συνάρτηση με τον άντρα της ζωής της αλλά και ένα παρελθόν και μια ελληνική πραγματικότητα άγνωστη εν πολλοίς στους περισσότερους από εμάς και σε αρκετά σημεία ίσως και ακατανόητη...

Το "Γράμμα στον Κωστή" δεν προσπαθεί να δρέψει λογοτεχνικές δάφνες ούτε είναι μια αυτοβιογραφία... Είναι αυτό που λέει ο τίτλος του, ένα γράμμα σε ένα αγαπημένο, μια κατάθεση ψυχής σε κάποιον που αγαπάμε και ξέρουμε ότι μπορούμε να του ανοίξουμε την καρδιά μας...  Αυτό είναι και τελικά που θα κρίνει ο αναγνώστης διαβάζοντάς το, το αν δηλαδή το περιεχόμενο της καρδιάς που ανοίγεται μπροστά του μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μπορεί να τον συγκινήσει...

Ήθελα να διαβάσω το "Γράμμα στον Κωστή" από όταν πρωτοάκουσα για την έκδοσή του και το αγόρασα με την πρώτη ευκαιρία... Πάντα συμπαθούσα την Ξένια Καλογεροπούλου, όταν ήμουν μικρότερος μου θύμιζε την μητέρα μου, ίσως όμως μόνο σε μένα... Μου φάνηκε τόσο ρομαντική και τόσο συγκλονιστική ταυτόχρονα η ιδέα του γράμματος σε έναν άνθρωπο που έφυγε για να τον κρατήσεις κοντά σου, ζωντανό, όσο γίνεται περισσότερο... Συν τοις άλλοις είχα ανάγκη να διαβάσω ένα βιβλίο με πλούσιο συναίσθημα... Διαβάζοντας το "Γράμμα στον Κωστή" έμαθα λεπτομέρειες για τη ζωή της Ξένιας Καλογεροπούλου που δεν της φανταζόμουν, που δεν της πρόδιδε η κινηματογραφική της παρουσία και το γλυκό της πρόσωπο... Πήρα μια γεύση μιας Ελλάδας και μιας Αθήνας αστικής που κινείται σε κύκλους διανόησης και ισχύος, κύκλων που ελέγχουν την πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα της χώρας από τότε (και πιο παλιά) μέχρι σήμερα...

Τελειώνοντας το βιβλίο χθες το βράδυ τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα... Ένιωσα ότι γράφοντας τις τελευταίες γραμμές η Ξένια Καλογεροπούλου αποχαιρέτησε οριστικά τον σύντροφό της, τουλάχιστον σε αυτό τον κόσμο κι επίσης ότι αγαπάω λίγο παραπάνω πια την κυρία Ξένια Καλογεροπούλου που για κάποιο λόγο μου θύμιζε την μαμά μου...

Πρώτη μέρα στο σχολείο...

Κι έτσι αθόρυβα κι απλά τα χρόνια περνάνε κι εκεί που τον κράταγες στα χέρια και τον έκανες κούπεπε, τώρα τον συνοδεύεις στην πρώτη του μέρα στο σχολείο... Με την υπερμεγέθη τσάντα Avengers στην πλάτη (σαν χελωνονιντζάκι όπως λέει ένας φίλος), να τον βλέπεις ότι είναι αγχωμένος για το άγνωστο κι όταν προσπαθείς να τον καθησυχάσεις να σου λέει "Εντάξει μπαμπά, όλα καλά, σταμάτα να με ενθαρρύνεις!!!" κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση του χεριού...

Καλή χρονιά, υπομονή και κουράγιο σε γονείς και παιδιά!

Κατέβασε δωρεάν βιβλία Πληροφορικής από το IT eBooks!

Το μεγαλύτερο όφελος που αποκόμισε η ανθρωπότητα από την ανακάλυψη του internet είναι η απεριόριστη πρόσβαση στη γνώση... Η γνώση δεν είναι προνόμιο λίγων κι εκλεκτών, κάθε άνθρωπος με μια σύνδεση στον internet μπορεί να έχει πρόσβαση σε εκατομμύρια πηγές γνώσης που καλύπτουν κάθε γνωστικό αντικείμενο...

Αν το αντικείμενο της έρευνας για γνώση είναι ο τομέας της Πληροφορικής τότε υπάρχει ένα site που αξίζει να το επισκεφτεί κανείς... Το  IT eBooks είναι ένα site το οποίο διαθέτει μια τεράστια συλλογή από βιβλία Πληροφορικής, κάθε τομέα και ειδικότητας, τα οποία είναι διαθέσιμα για download, σε όλους, δωρεάν!!! Δεν χρειάζεται εγγραφή, δεν σου ζητάει να δώσεις προσωπικά στοιχεία, δεν σου ζητάει να πληρώσεις... Απλά μπαίνεις στο site, κάνεις την αναζήτηση που σε ενδιαφέρει, παίρνεις την σχετική λίστα αποτελεσμάτων με το κάθε ένα να συνοδεύεται από ένα download link και... αυτό είναι, κατέβασες το βιβλίο!!!

Στο IT eBooks θα βρείτε βιβλία πασίγνωστων εκδοτικών οίκων του χώρου της Πληροφορικής, όπως της O' Reilly, της Wrox, της Apress και πολλών άλλων... Όποιο, μα όποιο βιβλίο μπορεί να ψάχνετε θα το βρείτε στο IT eBooks και ακόμα και αν δεν το βρείτε σίγουρα θα βρείτε αξιόλογες εναλλακτικές πάνω στο γνωστικό αντικείμενο που σας ενδιαφέρει... Web development, mobile development, databases, BI, networks, λειτουργικά συστήματα, ότι θέλετε υπάρχει στο IT eBooks και σας περιμένει...

Αξίζει να το επισκεφτείτε...

Μεγάλη η χάρη του...

Ξεκίνησα σήμερα να διαβάζω το πολλά υποσχόμενο "Getting Started with Data Science: Making Sense of Data with Analytics" του Murtaza Haider αλλά ομολογώ ότι το παρακάτω quote σχετικά με τον ορισμό του τι είναι μηχανικός (engineer) με άφησε άναυδο για μερικά δευτερόλεπτα... Η μορφοποίηση του κειμένου είναι δική μου...

...Professor Rajan is an engineer. So are Xi Jinping, the President of the People’s Republic of China, and Alexis Tsipras, the Greek Prime Minister who is forcing the world to rethink the fundamentals of global economics. They might not be designing new circuitry, distillation equipment, or bridges, but they are helping build better societies and economies...

Επέτειος...

Χθες είχαμε την επέτειο του γάμου μας με την Μ., 9 χρόνια έγγαμου βίου, 9 πολύ όμορφα χρόνια, παρά τις δυσκολίες που περάσαμε κατά καιρούς...

Κανονικά ένα αγαπημένο ζευγάρι όπως εμείς θα έπρεπε να περάσει το βράδυ με ένα ρομαντικό δείπνο, μόνο του, χωρίς κάτι ή κάποιον να του αποσπά την προσοχή, έλα όμως που χθες ήταν η πρεμιέρα του "Finding Dory" στην Ελλάδα και τα αγόρια το περιμένανε πως και πως όλο το καλοκαίρι...

Έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε να γιορτάζουμε την επέτειό μας σε ένα κατάμεστο από πιτσιρίκια θερινό σινεμά στη γειτονιά μας παρέα με τα αγόρια μας... Γιατί οι καιροί αλλάζουν, εμείς αλλάζουμε, οι προτεραιότητές μας αλλάζουν... :)

Παρεμπιπτόντως, η ταινία εξαιρετική τόσο για τους μικρούς όσο και για τους μεγάλους, προτείνεται ανεπιφύλακτα...

Εσύ είσαι το μεράκι μου...

Όταν ήμουν νεότερος το θεωρούσα μεγάλη μπαναλαρία, κατάλοιπο των Οθωμανών και αξεσουάρ των δήθεν μου macho αντρών... Τον τελευταίο ένα χρόνο δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω από το σπίτι και να μην το ρίξω στην τσέπη μου... Το πρώτο μου κομπολόι ήταν ένα που είχε χαρίσει ο παλιός διαχειριστής της πολυκατοικίας μας, ο κύριος Λεωνίδας, στον Σ., όταν ήταν μικρότερος ο οποίος φυσικά δεν έπαιζε μαζί του... Όταν έκοψα ξανά το τσιγάρο πέρυσι το πήρα τυχαία κάποια στιγμή στα χέρια μου και συνειδητοποίησα ότι μου έλυνε το βασικό πρόβλημα που είχα στο τι να κάνω με τα χέρια μου τώρα που δεν κάπνιζα... Εκείνο το πρώτο κομπολόι το έχασα ένα απόγευμα που είχα πάει και τους δυο γιους μου στον παιδίατρο και το ξέχασα στον χώρο αναμονής... Το δεύτερο κομπολόι μου, αυτό που έχω τώρα και φαίνεται στην φωτογραφία, μου το χάρισε ο φίλος μου ο Θάνος... Πάνω στην κουβέντα του είπα ότι έχασα το δικό μου και μου χάρισε αυτό που κρατούσε και το είχε 7 χρόνια, για να το θυμάμαι, μου είπε... Μου είπε ότι οι χάντρες του είναι από κόκκαλο καμήλας... Το έχω πάντα πάνω μου ακόμα και στο γραφείο... Δεν το μπεγλερίζω για να μην ενοχλώ όταν είμαι με άλλους, συνήθως το κρατάω και παίζω με τις χάντρες του, τις μετράω με τα δάχτυλα και πάλι από την αρχή... Το έχω μαζί μου ακόμα και όταν περπατάω, απλά το κρατάω στα χέρια μου... Για μένα παίζει παρόμοιο ρόλο με αυτόν που παίζει ένα κομποσκοίνι, ένας τρόπος χαλάρωσης, περισυλλογής  και διοχέτευσης της νευρικότητας που έχω στα χέρια, όντας προγραμματιστής άλλωστε έχω συνηθίσει να έχω απασχολημένα τα δάχτυλα μου πολλές ώρες την ημέρα...

Πάμε να περπατήσουμε...

Δεν είμαι τύπος των γυμναστηρίων, τα βαριέμαι αφόρητα... Δεν είμαι των ομαδικών αθλημάτων... Θα μου άρεσε να ασχολούμαι με πολεμικές τέχνες αλλά δεν μου το επιτρέπει ο περιορισμένος χρόνος μου και το γεγονός ότι στις περισσότερες από αυτές εντρυφούν άνθρωποι με τους οποίους δεν ταιριάζω με κανένα τρόπο... Επίσης εμπόδιο είναι και ο ανταγωνιστικός μου χαρακτήρας ο οποίος δεν μου επιτρέπει απλά να αθλούμαι αλλά απαιτεί την πρωτιά που όταν δεν έρχεται μου προκαλεί εκνευρισμό... Θα μου άρεσε το κολύμπι αλλά μόνο στην θάλασσα... Το ποδήλατο το φοβάμαι, το δικό μου ξεκουράζεται εδώ και χρόνια στην αποθήκη και σκέφτομαι σοβαρά να το πουλήσω να μην μου πιάνει  και χώρο... Τρέχω κάποιες φορές, πάντα στον δρόμο ή σε ανοιχτό γήπεδο, ποτέ σε διάδρομο, με κάνει να νιώθω σαν χαμστεράκι στο κλουβί, αλλά τα γόνατά μου καταπονούνται πολύ... Προτιμώ σε κάθε περίπτωση τα outdoor activities αλλά για ότι κάνω σημαντικό ρόλο για μένα παίζει να μπορώ να το κάνω όποτε θέλω και να μην ακολουθώ συγκεκριμένο πρόγραμμα προπονήσεων γιατί δεν μπορώ συνήθως να το παρακολουθήσω...

Γι' αυτό λοιπόν περπατάω, παίρνω τους δρόμους και όπου με βγάλει... Ιδανικά η βόλτα ξεκινάει από το σπίτι και φοράω κατάλληλα ρούχα και παπούτσια αλλά για να περπατήσεις επί της ουσίας χρειάζεσαι μόνο ένα άνετο ζευγάρι παπούτσια έτσι πολλές φορές γυρνάω με τα πόδια από τη δουλειά ή κάνω δουλειές με τα πόδια ή ακόμα και κάποιες βόλτες κι εξόδους προσπαθώ να τις συνδυάζω με περπάτημα... Όταν περπατάω δεν ακούω μουσική όπως κάνουν πολλοί περπατώντας ή τρέχοντας... Κάποτε το έκανα κι εγώ αλλά συνειδητοποίησα ότι είναι καλύτερο για μένα να περπατώ και να ακούω μόνο τον θόρυβο του δρόμου και τις σκέψεις μου, με βοηθάει να χαλαρώσω... Όταν μια βόλτα για περπάτημα ξεκινάει από το σπίτι συνήθως έχω επιλέξει μια διαδρομή η οποία θα είναι κυκλική και με αρχή και τέλος της το σπίτι μου, η ακτίνα αυτού του κύκλου διαφέρει ανάλογα με τα κέφια μου... Προσπαθώ να περπατώ τουλάχιστον 4,5 με 5 χιλιόμετρα κάθε φορά ήτοι 50 λεπτά με 1 ώρα, με τον δικό μου βηματισμό, η μεγαλύτερη βόλτα που έχω κάνει ήταν σχεδόν 10 χιλιόμετρα και μου πήρε 1 ώρα και 40 λεπτά περίπου... Πολύ σημαντικό ρόλο σχετικά με τις αποστάσεις και τους χρόνους κάθε βόλτας παίζει η φύση της διαδρομής, αν έχει πολλές ανηφόρες κι απότομες αλλαγές της κλίσης του οδοστρώματος...

Για να παρακολουθώ την πρόοδο μου και τις επιδόσεις μου αλλά και λόγω επαγγελματικής διαστροφής, χρησιμοποιώ το Runkeeper ... Από τις πολλές εφαρμογές  που υπάρχουν στο Play Store για την παρακολούθηση και την μέτρηση των διαφόρων outdoor activities είναι αυτή που μου ταίριαξε περισσότερο... Αν την χρησιμοποιεί και κάποιος από εσάς που διαβάζετε αυτό το post και θέλετε να κάνουμε "κόντρες" ή απλά να δώσετε και να πάρετε εμψύχωση για τις βόλτες/προπονήσεις που κάνουμε όλοι, κάντε με add σαν φίλο στο application (το προφίλ μου) ...

Καλές βόλτες!!!

"Το συμβόλαιο του Παγκανίνι" του Lars Kepler

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, η περίληψη λέει τα παρακάτω:

Μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται νεκρή πάνω σ’ ένα ακυβέρνητο γιοτ στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. Τα πνευμόνια της είναι γεμάτα θαλασσινό νερό, κι όμως δεν βρίσκεται ούτε σταγόνα στα ρούχα της. Η αδελφή του θύματος, μια διάσημη ακτιβίστρια για την ειρήνη, καταδιώκεται από έναν αδυσώπητο φονιά. Την ίδια μέρα, ένα πτώμα ανακαλύπτεται κρεμασμένο από σχοινί μπουγάδας σ’ ένα διαμέρισμα της Στοκχόλμης. Πρόκειται για τον Καρλ Παλμκρόνα, τον γενικό διευθυντή της Επιθεώρησης Στρατηγικών Προϊόντων, τον άνθρωπο που επικυρώνει τα συμβόλαια εξοπλισμών της Σουηδίας. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για φόνο, γιατί το δωμάτιο είναι άδειο και δεν είχε τρόπο να σκαρφαλώσει ως τον διπλό κόμπο που τον έπνιξε. Ωστόσο ο επιθεωρητής Γιούνα Λίννα είναι σίγουρος ότι πρόκειται για αυτοκτονία… Διεξάγοντας ταυτόχρονα τις δύο έρευνες, ο Λίννα αγνοεί ότι εισχωρεί σ’ έναν ύποπτο κόσμο αποτελούμενο από μυστικές προμήθειες, σιωπηρές συμφωνίες και διαβολικά συμβόλαια. Έναν κόσμο όπου τα μακιαβελλικά σχέδια συναγωνίζονται με τους χειρότερους εφιάλτες. Έναν κόσμο όπου τα συμβόλαια δεν μπορούν να σπάσουν ούτε με τον θάνατο.

Το μυθιστόρημα του Lars Kepler, είναι το δεύτερο βιβλίο του με πρωταγωνιστή των Φινλανδό επιθεωρητή της αστυνομίας της Στοκχόλμης, Γιούνα Λίννα... Το πρώτο μυθιστόρημα, το "Ο Υπνωτιστής"  έχει γίνει ταινία το 2012 από τον Lasse Hallstrom, την οποία δεν έχω δει...  Το βιβλίο όπως φαίνεται από την περίληψη, είναι ένα θρίλερ με πολιτικές προεκτάσεις και αναφορές... Δεν είναι ένα κλασσικό whodunit καθώς η ταυτότητα του δολοφόνου γίνεται γνωστή σχετικά νωρίς αλλά περισσότερο ένα βιβλίο που παρακολουθούμε την αγωνιώδη μάχη του ήρωα με τον χρόνο για να καταφέρει να σώσει αθώες ζωές... 

Το βιβλίο είναι αρκετά ενδιαφέρον και παρά το μέγεθός του δεν θα κάνει τον αναγνώστη να βαρεθεί...  Ο Lars Kepler επιδεικνύει τις αξιόλογες λογοτεχνικές του ικανότητες στήνοντας σκηνές καταιγιστικής δράσης και περιγραφές φωτογραφικής λεπτομέρειας... Οι ήρωες του βιβλίου αναπτύσσονται αρκετά ικανοποιητικά όμως μου προκάλεσε έκπληξη ότι ο χαρακτήρας του Γιούνα Λίννα είναι, κατά την άποψή μου, αποσπασματικός και με αρκετά κλισέ στοιχεία... Ο μοναχικός λύκος, ο επίμονος, πεισματάρης, ανορθόδοξος επιθεωρητής με τα συναισθηματικά κενά και τους σκελετούς μέσα στην ντουλάπα του που τον ταλαιπωρούν, (θέλει να) θυμίζει  αρκετά τον Νορβηγό, αλκοολικό συνάδελφό του  της αστυνομίας του Όσλο...

Σε γενικές γραμμές το βιβλίο είναι αξιόλογο και αρκετά ενδιαφέρον αλλά προσωπικά δεν κατάφερε να με συναρπάσει... Παρά την τεχνική του αρτιότητα, διαβάζοντάς το ένιωθα ότι του έλειπε αυτό το κάτι, αυτή η ψυχή που δίνει ζωντάνια και νεύρο σε ένα πολύ καλό αστυνομικό μυθιστόρημα, που το κάνει να ξεχωρίζει...