"Μαχαίρι" του Jo Nesbo

Το ξέρεις ότι δεν θα κρατήσει για πάντα, πόσες ιστορίες για τον ίδιο άνθρωπο να διαβάσεις... Θα τον αγαπάς πάντα, αυτό είναι αλήθεια, αλλά η σπίθα θα χαθεί κάποια στιγμή, θα μείνει μια ανάμνηση... Τα τελευταία δύο βιβλία ήταν πολύ καλά, πάντα είναι καλά, αλλά ένιωθα αυτή την σπίθα να έχει χαθεί όμως το "Μαχαίρι" μου θύμισε το παρελθόν, την λαχτάρα της επόμενης σελίδας, την λύπη της τελευταίας...

Ίσως, να περνούσαν παρόμοιες σκέψεις και από το μυαλό του Nesbo... O Harry έχει πενηνταρίσει αλλά μυαλό δεν έχει βάλει, παραμένει αδιόρθωτος, αυτοκαταστροφικός, ευαίσθητος και αδίστακτος ταυτόχρονα, ταλαντούχος στην επίλυση εγκλημάτων... Τι άλλο μπορεί να μας δείξει; Κάτι τέτοιο πρέπει να σκέφτηκε ο Nesbo και αποφάσισε να αποδομήσει πλήρως το περιβάλλον που περιτριγυρίζει τον ήρωά του...  Οι γνώριμες φιγούρες του περιβάλλοντός του έχουν προχωρήσει στις ζωές τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ενώ ο Harry βρίσκεται μονίμως μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μετέωρος στο κενό... Η δολοφονία της Ρακέλ (συγνώμη για το spoiler αλλά δεν γινόταν αλλιώς), της οποίας είχε προηγηθεί ο χωρισμός τους, καταστρέφουν το σύμπαν του, του στερούν κάθε διάθεση για ζωή... Μόνος του στόχος είναι η εύρεση και η τιμωρία του δολοφόνου, ο μοναδικός λόγος που δεν αυτοκτονεί κατευθείαν με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα, το αλκοόλ... Θα αναζητήσει τον φονιά παντού, σε παλιούς και νέους εχθρούς, στον εαυτό του τον ίδιο, θα μεταχειριστεί κάθε ηθικό και ανήθικο τρόπο για να επιτύχει τον σκοπό του, θα χάσει κάθε ελπίδα και θα την ξαναβρεί την τελευταία στιγμή, στην κυριολεξία, όταν θα βάλει τα κομμάτι του puzzle στην σειρά και θα λύσει το μυστήριο, μια λύση που θα του φέρει τόσο πόνο όσο και λύτρωση...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ whodunnit, διαβάζεται μονορούφι! Η πλοκή κινείται σε διάφορα νήματα και παράλληλες πλοκές που σιγά σιγά συντίθενται μεταξύ τους πριν το αριστουργηματικό φινάλε... Ο αναγνώστης θα ενοχοποιήσει και θα αθωώσει πολλούς υπόπτους όσο διαβάζει ενώ η τελική αποκάλυψη θα προκαλέσει έκπληξη, εμένα μου προκάλεσε... Στο πυρήνα του βιβλίου είναι η έννοια της αγάπης... Πόσα απίθανα, όμορφα ή φρικτά πράγματα, μπορεί να κάνει ο άνθρωπος γι' αυτήν ή εξαιτίας της έλλειψής της, την αγάπη, το πιο όμορφο και το πιο τρομακτικό συναίσθημα του κόσμου... 

Η τελευταία σελίδα βρίσκει τον Harry σε ένα σταυροδρόμι για την ζωή του, τι θα κάνει τώρα που όλος ο κόσμος του δεν υπάρχει πια;

Είμαι σίγουρος ότι θα πάρει την σωστή απόφαση... για όλους μας...

Όχι άλλη ανοχή...

Πολλοί από εμάς το έχουμε κάνει... Κουνήσαμε το κεφάλι χαμογελώντας αμήχανα, κάναμε ότι δεν ακούσαμε για να μην χαλάσουμε τις καρδιές μας με "δικούς" μας ανθρώπους, αλλάξαμε θέμα συζήτησης... 

Το μόνο που καταφέραμε αφήνοντας το κάθε κατακάθι να διασπείρει τις μισάνθρωπες ιδέες του είναι να πάρουν θάρρος τα κατακάθια, να πιστέψουν ότι επειδή φωνάζουν δυνατά έχουν δίκιο, ότι η σκατίλα που έχουν μέσα στο μυαλό τους είναι η κανονικότητα... 

Χρέος του κάθε ενός από εμάς που πιστεύει σε ένα κόσμο χωρίς  διαχωρισμούς που ορίζονται από εθνικότητες, θρησκείες και χρώμα δέρματος είναι να στέκεται απέναντι σε κάθε ρατσιστικό/θρησκόληπτο/φασιστικό/εθνικιστικό κατακάθι, να το εμποδίζει να διασπείρει τον βόθρο των ιδεών του, να το ξεφτιλίζει μπροστά σε όποιον ακούει ή παρακολουθεί την αντιπαράθεση... 

Όχι άλλη ανοχή στον πνευματικό/πολιτικό βόθρο,  ακόμα κι αν μιλάμε για συγγενείς ή "φίλους"...

"Ο Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν" της J.K. Rowling

Τελείωσα και την τρίτη περιπέτεια του μικρού μάγου... Όπως έχω πει σε άλλα posts, η περίοδος είναι δύσκολη και απαιτητική το μυαλό χρειάζεται μια απόδραση...

Η τρίτη χρονιά του Χάρι στο Χόγκουαρτς ξεκινάει επεισοδιακά... Η συμβίωση με τους θείους του γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη ενώ ένας διαβόητος εγκληματίας αποδρά από το Αζκαμπάν ενώ όλα δείχνουν ότι στόχος της απόδρασής του είναι ο Χάρι... Η σχολική χρονιά ξεκινάει με πολλές προσδοκίες και ευχάριστες εκπλήξεις αλλά ούτε και αυτή την χρονιά θα λείψουν οι κίνδυνοι και οι περιπέτειες... Ίσα ίσα ειδικά από αυτή την χρονιά αρχίζει να φαίνεται σε τι επικίνδυνο δρόμο κινείται η ζωή του Χάρι...

Ο Χάρι είναι 13 ετών πια, έφηβος κανονικός, τα συναισθήματά του είναι πολύ εντονότερα πλέον... Ψάχνει να βρει μια ταυτότητα, να συλλέξει πληροφορίες, αναμνήσεις και συναισθήματα από το παρελθόν του και των γονιών του και τελικά θα βρει αυτό που ζητά στον πιο απίθανο άνθρωπο... Σε αυτό το βιβλίο κάνουν πρώτη φορά την εμφάνισή τους οι Παράφρονες, οι φύλακες του Αζκαμπάν, τερατόμορφα αποκρουστικά πλάσματα που τρέφονται με χαρούμενα συναισθήματα... Οι χαρακτήρες χάνουν μερικές φορές τον δυισμό που συναντάμε στην παιδική λογοτεχνία (καλοί/κακοί), είναι πιο "ενήλικοι", με πάθη και ελαττώματα... Γενικά το όλο στυλ γραφής ακολουθεί ηλικιακά τον Χάρι, μεγαλώνει και "σοβαρεύει", χάνει την παιδικότητα του και γίνεται πιο σκοτεινό, τάση που θα συνεχιστεί ακόμα περισσότερο και στα επόμενα βιβλία, αν κρίνω από τις ταινίες... 

Είναι ένα πολύ καλό βιβλίο για το είδος της φανταστικής λογοτεχνίας, στα στάνταρ που μας συνήθισε η Rowling,  το οποίο όμως θα τολμήσω να πω ότι το προτιμώ στην κινηματογραφική του έκδοση... Στην έντυπη έκδοση βρήκα σημεία που έκαναν κοιλιά, όπως η όλη ιστορία με τον Ωραιόραμφο, ιστορία που στο πανί την χειρίστηκαν πολύ καλύτερα... Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, βέβαια...

Υ.Γ. Ακολουθεί βιβλίο αγαπημένου Σκανδιναβού συγγραφέα... 😉 

Ποιος φταίει;

Δεν φταίει ούτε ο ανάδρομος, ούτε ο γκαντέμης ο Κούλης, ούτε κάποια άλλη κακόβουλη συναστρία... Φταις εσύ που νομίζεις ότι μπορείς να παίξεις ένα παιχνίδι εξαρχής χαμένο, που εθελοτυφλείς ότι θα το φέρεις στα μέτρα σου και θα το κερδίσεις... Δεν μπορείς να το κερδίσεις ποτέ αυτό το παιχνίδι, κι όσα λεφτά και να ξοδέψεις σε ψυχοθεραπευτές και φάρμακα, η κοτρόνα που σε πλακώνει στο στήθος και σου συνθλίβει το μυαλό δεν θα σηκωθεί ποτέ... Το ίδιο το παιχνίδι είναι το πρόβλημα, αυτό που προκαλεί τα ψυχολογικά σου, το απάλευτο stress, την οργή που ξεχειλίζει, την ντροπή... Όλα αυτά γιατί σε πείσανε ότι μόνο το παιχνίδι υπάρχει και τίποτα άλλο...

- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει;
Κανένα στόμα δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα.
...
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα, όπου μας εύρει, μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

(*)Αποσπάσματα από το ποίημα του Κώστα Βάρναλη "Οι Μοιραίοι"

Epic...

Βάζεις του μεγάλου τα παιχνίδια; Θα βάλεις και τα δικά μου... Άντε να του το αρνηθείς (έστω ότι το ήθελες), τολμάς;

Κάνοντας μια πρόβλεψη αν κρίνω από τα παιχνίδια που παίζει, τις ταινίες που του αρέσουν και την μουσική που έχει αρχίσει να δείχνει προτίμηση,  αυτός θα γίνει μεταλάς,  Manowar και δεν συμμαζεύεται... Ποιος ακούει την Μάρα αν πει ότι θα αφήσει μαλλιά,  σαν τον Slash θα γίνει...

Κρουαζιέρα θα σε πάω...

"Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά" της J.K.Rowling

Ο Σπύρος και ο Θάνος λατρεύουν τον Χάρι Πότερ... Έχουν δει όλες τις ταινίες πάνω από μια φορά, έχουν τερματίσει το παιχνίδι στο PS4 και ο Σπύρος διαβάσει ένα ένα και τα βιβλία, αυτές τις ημέρες διαβάζει το "Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς"... Οι μέρες όπως είπαμε στο προηγούμενο post είναι γεμάτες από κάθε άποψη, οπότε τι καλύτερο από το να παρεμβάλλεις μια αγαπημένη, ανάλαφρη ιστορία στα δικά σου αναγνώσματα έτσι ώστε το μυαλό να ξεφύγει ευχάριστα...

Το δεύτερο μέρος της σειράς βιβλίων της J.K. Rowling με ήρωα τον μικρό μάγο, βρίσκει τον Χάρι Πότερ να επιστρέφει στο Χόγκουαρτς για την δεύτερη χρονιά των σπουδών του ενώ πολλοί και πολλές καταστάσεις προσπαθούν να εμποδίσουν την επιστροφή αυτή... Ο Χάρι γνωρίζει περισσότερα για τον εαυτό του, για το παρελθόν του και τις σχέσεις του με τους άλλους και έχει να αντιμετωπίσει ένα αρχαίο κακό που είναι κρυμμένο στα έγκατα της σχολής και έχει αφυπνιστεί μετά από πολλά χρόνια... Ο Χάρι θα χρειαστεί να έρθει άλλη μια φορά αντιμέτωπος με τον χειρότερο εχθρό του, να υπερασπιστεί τους φίλους του και τον εαυτό του και να διαλέξει ποια είναι η θέση του σε αυτόν τον μαγικό κόσμο...

Το "Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά" είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, μια εξαιρετική συνέχεια στο ταξίδι στον κόσμο της μαγείας που έπλασε η φαντασία της  J.K. Rowling... Η παλέτα των χαρακτήρων διανθίζεται είτε σε υφιστάμενους, είτε σε νέους όπως ο Άρθουρ Ουέσλι και ο Λούσιους Μαλφόι, ενώ υπάρχουν χαριτωμένες πινελιές χιούμορ, τέτοια είναι σχεδόν το σύνολο της παρουσίας του καθηγητή Γκιλντρόι Λόκχαρτ... Κατά την άποψή μου το πιο ωραίο στοιχείο που έχει αυτό το βιβλίο, ειδικά για τους νεότερους αναγνώστες, είναι η έμπρακτη ανοχή στο διαφορετικό που παρουσιάζουν οι μικροί ήρωες του βιβλίου, η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη για τον διπλανό μας... Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για καταλάβει ένα μικρό παιδί ότι δεν έχει σημασία αν είσαι Μαγκλ ή Μάγος, άνθρωπος ή ξωτικό, πλούσιος ή φτωχός από μια όμορφη ιστορία...  Ένα άλλο πολύ σημαντικό μήνυμα που περνάει το  "Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά" είναι ότι δεν έχει σημασία ποια είναι η καταγωγή σου, καλή ή κακή, οι επιλογές σου είναι που καθορίζουν τελικά αυτό που είσαι... Πραγματικά τι άλλο να ζητήσει ένας άνθρωπος από τα αναγνώσματα του παιδιού του;

Κατά τ' άλλα, η πλοκή του βιβλίου είναι πολύ καλή και σφιχτοδεμένη, το φινάλε δυναμικό και με αγωνία ενώ βλέπουμε ήδη αυτό που θα διαφανεί περισσότερο στα επόμενα βιβλία... Όσο πλησιάζει η τελική σύγκρουση του Χάρι με τον Λόρδο Βόλντεμορτ (τον Βόλντι, όπως τον λένε ο Σπύρος και ο Θάνος 😃), η πλοκή ενηλικιώνεται με την έννοια του ότι ασχολείται με θέματα, ιδέες και εικόνες που ακουμπάνε περισσότερο στον κόσμο των ενηλίκων παρά των παιδιών, αν το καλοσκεφτείς όμως, ο κόσμος ήταν, είναι και θα είναι μόνο ένας, αλλάζουν μόνο οι τρόποι που προσπαθούμε να τον γνωρίσουμε στα παιδιά μας και κατά την ταπεινή μου άποψη, η  J.K. Rowling έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση...

Break through...

Ο Ιούνιος έχει μπει φουριόζος με πολύ πυκνή πληροφόρηση και ροή γεγονότων... Πολύ δουλειά, ένα νέο επαγγελματικό εγχείρημα που είναι στα σπάργανα, οι πρώτες μέρες μετά την καραντίνα που εξακολουθούν να μας συγχύζουν και να μας κάνουν καχύποπτους, εξελίξεις σε κάθε επίπεδο... Είμαι κουρασμένος και δεν κρύβω ότι έχω πολύ stress, ο ύπνος μου έχει γίνει πολύ ανήσυχος, κάθε βράδυ βλέπω όνειρα που καυγαδίζω... 

Όσον αφορά τη δουλειά έχω εμπλακεί σε projects τα οποία έχουν πολύ μεγάλη σημασία αυτή την περίοδο για την εταιρεία, ασχολούνται με αυτά άτομα του C-level management και νιώθω ότι επιτέλους η δουλειά μου έχει γίνει γνωστή κι έχει εκτιμηθεί στο σημείο που της άξιζε... Δεν με ενοχλεί η κούραση ή το stress αλλά νιώθω ότι αυτή είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία για το break through σε ένα άλλο level που θα μου επιτρέψει να προσεγγίσω μια ζωή και κάποιους στόχους όπως τους έχω ονειρευτεί εδώ κι χρόνια με την Μάρα κι αυτό με αγχώνει πολύ... Δεν θέλω να χάσω αυτή την ευκαιρία, θέλω να πάνε όλα καλά από την πλευρά μου και η εταιρεία να μου ανταποδώσει αυτό τον κόπο... Δεν ξέρω πόσες σημαντικές ευκαιρίες θα έχω ακόμα στην επαγγελματική μου ζωή και κάθε χαμένη είναι ένα βήμα μακρυά από τους στόχους μου... 

Από την άλλη αν η δουλειά μου πάει όπως πρέπει να πάει αλλά η εταιρεία δεν ανταποκριθεί ανάλογα τότε θα πρέπει να σκεφτώ κι εγώ το μέλλον μου και πού θα το αναζητήσω... Αυτή είναι όμως μια σκέψη που προς το παρόν αφήνω στην άκρη... 

Mission accomplished...

Είμαι τύπος που χρειάζεται να έχει στόχους, κάτι να κυνηγάει... Τους καταστρώνω στο μυαλό μου, τους μελετώ και τους κρατώ σε αναμονή μέχρι να έρθει η ώρα να (γίνει η απόπειρα να) εκπληρωθούν... Ένα στόχος μπορεί να περιμένει για χρόνια αλλά (τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια) πάντα έρχεται η ώρα του να δοκιμαστεί... 

Ένα τέτοιος στόχος ήταν κι ο σημερινός που εκπληρώθηκε... Μια μεγάλη πεζοπορική διαδρομή με πολύ μεγάλες υψομετρικές διαφορές που συνδυάζει βουνό και πόλη... Κουράστηκα πολύ αλλά τα κατάφερα και αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία...

Μουσικές...

Ο Θάνος βλέπει διάφορα video στο YouTube από ταινίες που τα έχουν ντύσει με μουσική... Μου ζήτησε να του βρω αυτά τα τραγούδια και να του τα κατεβάσω για να τα ακούει στο tablet... Ο Σπύρος στην ηλικία του είχε κόλλημα με τον Michael Jackson, τα ακούσματα του Θάνου είναι πιο rock... Αυτή είναι η λίστα με τα κομμάτια που μου ζήτησε...