Ψαροκόκαλο...
...12 χρόνια μου έχει κάτσει στον λαιμό...
Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου 2021
Πάτα το, Κιμ...
Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου 2021
Super powers....
- Θάνο,τι σούπερ δύναμη θα ήθελες να έχεις;
- Θα ήθελα να μπορώ να πηγαίνω όπου θέλω αμέσως και να μπορώ να κάνω να μην τελειώνουν ποτέ τα αναψυκτικά... (!)
Τρίτη, 9 Φεβρουαρίου 2021
"Η σιωπηλή ασθενής" του Alex Michaelides
Η Άλισον Μπέρενσον είναι μια ζωγράφος που δολοφόνησε τον άντρα της κι έκτοτε, όντας έγκλειστη σε ψυχιατρικό ίδρυμα, έχει κλειστεί στον εαυτό της, αρνείται να μιλήσει σε οποιονδήποτε... Ο Θίο Φέμπερ, φιλόδοξος ψυχοθεραπευτής, προσλαμβάνεται στο ίδρυμα που βρίσκεται η Άλισον και βάζει στόχο να έρθει σε επικοινωνία μαζί της, να την κάνει να ανοιχτεί και να μιλήσει για τα γεγονότα και τα συναισθήματα που την έκαναν να φτάσει στη δολοφονία του συζύγου της... Φαίνεται ότι πίσω από την ιστορία της Άλισον κρύβονται λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και σίγουρα τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά...
Αυτή ακριβώς είναι, κατά την άποψή μου, και η κεντρική ιδέα του βιβλίου, το τι κρύβεται πίσω από τις μάσκες που φοράμε οι άνθρωποι καθημερινά... Σε κάποιους τα προσωπεία είναι προφανή και ευδιάκριτα και σε κάποιους άλλους αδιόρατα... Ο Michaelides έχοντας σπουδάσει κι ο ίδιος ψυχοθεραπευτής για τρία χρόνια έλκεται από την ιδέα της αποκάλυψης, από τι πραγματικά είναι ο καθένας μας και τι κρύβει... Για κάποιο λόγο που αφορά κυρίως ένστικτο παρά στοιχεία συγκεκριμένα, νιώθω ότι ο συγγραφέας έβαλε κομμάτια του εαυτού του στον Θίο και κυρίως στο κομμάτι της σχέσης του με τον πατέρα του που φαίνεται να τον απασχολεί πολύ... Φαντάζομαι ότι ένας Ελληνοκύπριος πατέρας, προερχόμενος από μια φουλ πατριαρχική και "μάτσο" κοινωνία, δεν θα αντιμετώπιζε πολύ θετικά την κλίση του γιου του προς την έρευνα της ψυχής κι ενδεχομένως δεν θα ενέκρινε αυτή την κλίση... Η μη αποδοχή από τον πατέρα του είναι κάτι που βασανίζει τον Θίο, που έτρεξε να φύγει μακρυά του όταν μπόρεσε αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε... Ο Θίο σκαλίζει το παρελθόν της Άλισον, ψάχνει απαντήσεις, ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι κι άλλα πρόσωπα έχουν παίξει ρόλο στο δράμα της Άλισον και του συζύγου της... Επεξεργάζεται σχέδια, μιλάει με ανθρώπους, βάζει τον αναγνώστη σε μια διαδικασία έρευνας, ποιος το έκανε, γιατί το έκανε, είναι η Άλισον η δολοφόνος, δεν είναι; Η πλοκή κορυφώνεται σιγά σιγά, από ένα σημείο και μετά οι εξελίξεις μοιάζουν καταιγιστικές και φτάνουμε στο φινάλε το οποίο θα τολμήσω να πω ότι είναι ένα από τα καλύτερα plot twists που έχω διαβάσει ποτέ στη ζωή μου... Στην κυριολεξία άνοιξε το στόμα μου από την έκπληξη, οι τελευταίες 150 σελίδες διαβάστηκαν απνευστί...
Το "Η σιωπηλή ασθενής" του Alex Michaelides είναι ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ το οποίο απόλαυσα όσο τίποτε άλλο αυτές τις μέρες, ένα βιβλίο που όπως είπα και πιο πάνω με έκανε να βρω ξανά την πίστη μου στην ανάγνωση...
Παρασκευή, 22 Ιανουαρίου 2021
Χάσμα γενεών...
Δευτέρα, 18 Ιανουαρίου 2021
12...
Το "Ψαροκόκαλο" μπήκε στην εφηβεία του, αν ήταν ένα πραγματικό αγόρι θα άρχιζε σιγά σιγά να βγάζει χνούδι στο πάνω χείλος και να υποπτεύεται ότι το πουλί του δεν είναι μόνο για κατούρημα... Επιμένει και υπάρχει για την αλητεία, επειδή έτσι θέλουμε ρε αδερφέ και ας μην μας διαβάζει κανένας...
Σήμερα είναι κι η γιορτή του Θάνου, κουκουλώθηκε καλά καλά και πήγε το πρωί στο σχολείο να κεράσει αφού έκανε την σχετική του γκρίνια, πόσο μισεί το σχολείο, γιατί δεν χιόνισε, τι άδικη που είναι η ζωή... Χρόνια πολλά στο μικρό μου το αγόρι, τον μπελαλή τον Τσίκολη μου!
Σάββατο, 16 Ιανουαρίου 2021
Νονός...
Χθες το βράδυ είδα στον ύπνο μου ότι πήγαινα ξανά στον στρατό, η διαφορά ήταν ότι αυτή την φορά δεν παρουσιαζόμουν με τον αδερφό μου όπως έγινε στην πραγματικότητα αλλά με τα παιδιά μου...Μην τον ψάχνεις... Πήγαινα λέει στους συγγενείς μου και με χαρτζιληκώνανε για το φανταρικό μου κι είδα ότι πήγα και στον νονό μου...
Ο νονός μου πέθανε από ανεύρυσμα το καλοκαίρι του 2010 και ήταν ένα μεγάλο σοκ για όλους μας και κυρίως για την νονά μου, την αδερφή της μάνας μου... Όταν πέθανε ήταν γύρω στα 60 με 65 αλλά ήταν πολύ καλοβαλμένος, τα μαλλιά του και το παχύ μουστάκι του ήταν ακόμα κατάμαυρα... Χθες το βράδυ στο όνειρό μου, τον είδα με ασπρισμένα μαλλιά και μουστάκι και σαφώς πιο γερασμένο από ότι τον είδα την τελευταία φορά, δεν προλάβαμε ποτέ να τον δούμε γέρο...
Σκέφτηκα να πάρω την νονά μου να της το πω αλλά μετά το μετάνιωσα... Θα στενοχωριόταν που δεν τον είδε ποτέ της να γερνάει...
Τετάρτη, 13 Ιανουαρίου 2021
Balance...
Κάπου διάβασα ότι τα μοναχοπαίδια κάνουν τους φίλους οικογένεια για να βιώσουν αυτό που τους έλειψε...Εγώ που δεν ήμουν μοναχοπαίδι πήρα τόσο μεγάλη δόση οικογένειας μεγαλώνοντας που δεν έμαθα ουσιαστικά να κάνω φίλους και τώρα στα γεράματα όταν κάνω απαιτώ από αυτούς να είναι οικογένεια, να με προσέχουν και να με νταντεύουν... Όταν δεν το κάνουν ή νιώθω εγώ ότι δεν το κάνουν εξοργίζομαι όπως ακριβώς και με τα μέλη της βιολογικής μου οικογένειας με τη μόνη διαφορά ότι με αυτούς έχω την επιλογή της διακοπής των σχέσεων ενώ με τη βιολογική οικογένεια δεν μπορώ κι ούτε θέλω να κόψω εντελώς τον ομφάλιο λώρο... Σκέφτομαι ότι δεν είναι δίκαιο αυτό για τους φίλους, να είμαι τόσο αυστηρός κι απόλυτος αλλά πού ακριβώς υπάρχει ισορροπία στο κεφάλι μου για να βρεθεί κι εδώ;
Τρίτη, 29 Δεκεμβρίου 2020
"Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί" των J.K. Rowling, Jack Thorne και John Tiffany
20 σχεδόν χρόνια μετά την Μάχη του Χόγκουαρντς, ο Χάρι Πότερ και οι φίλοι έχουν μεγαλώσει, έχουν δικές τους οικογένειες και αποτελούν σημαντικά μέλη της κοινωνίας των μάγων... Αυτοί οι οποίοι επιβίωσαν από κατασκότεινες μαγικές δυνάμεις στο παρελθόν τα βρίσκουν μπαστούνια με την πιο επικίνδυνη και δύσκολη αποστολή του κόσμου...το μεγάλωμα εφήβων! Τα πράγματα θα περιπλακούν περισσότερο (φυσικά) όταν ένα κακό από το παρελθόν ξαναζωντανεύει και απειλεί να καταστρέψει όλα όσα οι ήρωες μας πολέμησαν σκληρά να χτίσουν...
Η όγδοη εμφάνιση του Χάρι Πότερ στις σελίδες ενός βιβλίου είναι το σενάριο του θεατρικού έργου που ανέβηκε το 2016 στο Λονδίνο, προϊόν της συνεργασίας της J.K. Rowling, του Jack Thorne και του John Tiffany ... Το θεατρικό πρέπει να ήταν καταπληκτικό αν κρίνω από τα βίντεο που είδα στο YouTube και αν και δεν δηλώνω θεατρόφιλος την συγκεκριμένη παράσταση θα ήθελα πολύ να τη δω ζωντανά... Το στυλ γραφής είναι αυτό ενός σεναρίου, υπάρχουν σημειώσεις που περιγράφουν τα σκηνικά, που περιγράφουν τις εκφράσεις ή τον τόνο της φωνής και την εναλλαγή στο διάλογο... Στην αρχή με ξένισε κάπως αλλά η αλήθεια είναι ότι πολύ γρήγορα το συνήθισα... Η ιστορία είναι φυσικά στο ίδιο ύφος και στυλ των υπόλοιπων ιστοριών του Χάρι Πότερ και αν αγάπησε κάποιος τα πρώτα εφτά βιβλία θα ευχαριστηθεί και αυτό... Υπάρχει μια σκοτεινή και απειλητική ατμόσφαιρα όσο η πλοκή κορυφώνεται ενώ το twist κοντά στο τέλος είναι εύστοχο και πετυχημένο... Δεν ξέρω πόσο θα μπορούσε να εκτιμηθεί το βιβλίο αυτό από κάποιον που δεν έχει εντρυφήσει στο μαγικό σύμπαν του Χάρι Πότερ και δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειές του, νομίζω ότι δεν θα το πετύχει... Το "Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί" είναι ένα βιβλίο που επενδύει πάνω στην αγάπη και τη δημοφιλία του Χάρι Πότερ χωρίς όμως να εκχυδαΐζει την κληρονομιά του, για τους λάτρεις του είδους είναι πιστεύω ένα πολύ καλό βιβλίο το οποίο πέραν της "μαγικής" ιστορίας στον πυρήνα του έχει έννοιες που αξίζουν το προβληματισμό, όπως η αποδοχή του εαυτού μας και των άλλων, η συμφιλίωση με το παρελθόν και τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας, η αγάπη, το πιο ισχυρό ξόρκι από όλα που μπορεί να οδηγήσει είτε στη ζωή είτε στον όλεθρο...
Μου άρεσε πολύ το "Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί" , χρειαζόμουν αυτή την ικανοποίηση και τη ζεστασιά που μου χάρισε αυτό το βιβλίο, ήταν μια επιστροφή σε ένα αγαπημένο μέρος μετά από καιρό...
Δευτέρα, 21 Δεκεμβρίου 2020
Ημέρα ζυγίσματος #8...
Not too bad, not too good...
Μέχρι το επόμενο ζύγισμα... 💪😉
Τρίτη, 8 Δεκεμβρίου 2020
Έκλεψα...
... αυτή την εβδομάδα και δεν ζυγίστηκα τη Δευτέρα κι ούτε θα ξανά ζυγιστώ Δευτέρα...
Το Σαββατοκύριακο θα πιω και θα φάω κάτι παραπάνω γιατί θα βρεθώ με φίλους, θα είμαι χαλαρός, δεν θέλω να έχω τύψεις για το τι θα δείξει η ζυγαριά...
Σκέφτομαι να ζυγίζομαι Παρασκευή πρωί, λίγο πριν την έναρξη του weekend να ξέρω που έχω φτάσει και να κάνω τις παρασπονδίες μου ελαφρά την καρδία, να τρώω να μην με τρώνε...
Δεν ξέρω αν θα έχει αποτέλεσμα ως προς την απώλεια κιλών αλλά επειδή πιστεύω ότι οι δίαιτες είναι πάνω από όλα ψυχολογία πιστεύω ότι θα δω καλύτερα αποτελέσματα...