Qlikview - How to extract the file name out of a full path name...

Συνεχίζοντας από αυτό το post, θα προκύψει μια μεταβλητή (vSelectedFile)  η οποία θα περιέχει το file name του αρχείου με το οποίο θέλουμε να δουλέψουμε... Το περιεχόμενο της μεταβλητής όμως θα είναι το full path name το οποίο ενδεχομένως δεν μας είναι χρήσιμο και χρειαζόμαστε απλά το όνομα του αρχείου και μόνο...

Ας υποθέσουμε ότι το full path name είναι της μορφής:

\\serverName\Folder1\Folder2\Folder3\FileName

Το παρακάτω statement θα έχει σαν αποτέλεσμα το κομμάτι τoυ full path name που αντιστοιχεί στο FileName:

Right(vSelectedFile,Len(vSelectedFile)-Index(vSelectedFile,'\',SubStringCount(vSelectedFile,'\')))

Αναζήτηση μιας τιμής οπουδήποτε στη Database - SQL Server

Έστω ότι δουλεύεις πάνω σε μια analytics εφαρμογή κάνοντας reverse engineering στη βάση και ψάχνεις να βρεις σε ποιούς πίνακες βρίσκονται συγκεκριμένες τιμές... Το παρακάτω T-SQL script θα σκανάρει όλη τη βάση και θα βρει σε ποιους πίνακες υπάρχουν οι τιμές αυτές....

To παραπάνω script το βρήκα στο Stack Overflow...

"Κούτζο" του Stephen King

Περνάω φάση σοβαρού αναγνωστικού black out... Ξεκίνησα το "Μάκβεθ" του Nesbo και το παράτησα (άκουσον, άκουσον) διότι δεν μπορούσα να συγκεντρωσω το μυαλό μου... Σκέφτηκα ότι μόνη λύση για την αντιμετώπιση του black out αφού ακόμα και ο αγαπημένος Nesbo δεν κατάφερε να με συνεπάρει, είναι η επιστροφή στο αναγνωστικό μου comfort zone, σε ένα συγγραφέα που ποτέ δεν με απογοητεύει, ένα ικανότατο παραμυθά και προέκυψε ο Κούτζο...

Στο (πολύπαθο) Castle Rock του Maine, την φανταστική κωμόπολη που διαδραματίζονται αρκετά από τα βιβλία του Stephen King, οι κάτοικοι είναι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο αλλά όλοι έχουν σκελετούς κρυμμένους στις ντουλάπες τους (μεταφορικά το λέω)... Ιστορίες ανθρώπινων αδυναμιών, παθών και ανομολόγητων πόθων, φόβων που τους κρατούν άγρυπνους τη νύχτα... Σε αυτή την πόλη ζει κι ο Κούτζο , ένα θηριώδες αλλά ήρεμο και φιλικό σκυλί του Αγίου Βερνάρδου, κατοικίδιο στο σπίτι των Κάμπερ... Το σκυλί αυτό είναι ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας καθώς ένα απόγευμα κυνηγώντας ένα λαγό στο δάσος θα δαγκωθεί από μια νυχτερίδα μολυσμένη με τον ιό της λύσσας και το γεγονός αυτό θα πυροδοτήσει μια σειρά τραγικών γεγονότων...  

Το βιβλίο δεν κινείται στον χώρο του μεταφυσικού horror που έχει διαπρέψει ο Stephen King, ο τρόμος είναι χειροπιαστός, τετράποδος και με παχύ τρίχωμα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν κλείνει λίγο το μάτι και στο υπερπέραν βάζοντας τον αναγνώστη σε ένα trip να σκεφτεί μηπως και κάτι άλλο συμβαίνει, μήπως αυτό που κρύβεται στην ντουλάπα του μικρού Ταντ δεν ζει μόνο στην φαντασία του πιτσιρικά... To horror βέβαια είναι απλά ένα πρόσχημα για τον Stephen King, όπως σε πολλά άλλα του βιβλία... Κεντρικό θέμα της ιστορίας, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή και το κόστος που έχουν, ο φόβος για τον χρόνο που περνάει για τα γηρατειά που πλησιάζουν κάθε μέρα που περνάει... Βρίσκω αληθινά μαγικό τον τρόπο που καταφέρνει ο Stephen King να πει τα σημαντικότερα πράγματα καμουφλάροντάς τα με ιστορίες φαινομενικά "φτηνές" και εύπεπτες, είναι το μεγαλύτερο ταλέντο του πολυαγαπημένου συγγραφέα από το Maine... Το "Κούτζο" διατηρεί μια εξαιρετικά σφιχτοδεμένη γραμμή πλοκής που κρατάει τον αναγνώστη σε απόλυτη εγρήγορση ανίκανο να αφήσει το βιβλίο, η δε "πολιορκία" του Ford Pinto της Ντόνα κάτω από τον καυτό ήλιο είναι από τα δυνατότερα δείγματα γραφής του Stephen King που προσωπικά έχω διαβάσει... 

Απόλαυσα το "Κούτζο", το διάβασα απνευστί μέχρι την τελευταία σελίδα... Όσο για το αναγνωστικό μου black out... 

Τι είναι αυτό;

Θάνος ετών 6...

Περάσανε τα χρόνια κεφτεδάκι, μεγάλωσες κι εσύ... Ήταν πάλι μια ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη μέρα η 26η Απριλίου του 2013 όπως σήμερα, που λες και περίμενε ο καιρός τα γεννέθλια σου για να ζεστάνει... Σε αντίθεση με τη γέννηση του αδελφού σου που είχαμε ένα άγχος, όπως και να το δεις, η δική σου γέννα ήταν μια εκδρομή, μια γιορτή χαράς που είχε ξεκινήσει πριν σε συναντήσουμε αλλά πήρε εντελώς τα πάνω της όταν σε αντίκρισε η μαμά σου και σκέφτηκε: "Τι καταπληκτικό, μελαχρινό μωρό!"...

Σε αγαπώ πολύ, αγόρι μου, χρόνια σου πολλά!

Επάγγελμα γυναίκα...

Να σέβεστε και να αγαπάτε τις γυναίκες σας που σας φροντίζουν και σας προσέχουν... Μόνο όταν μπεις στα παπούτσια τους και ζήσεις ότι ζουν καθημερινά καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι να είσαι νοικοκυρά με παιδιά...

QlikView - Ένα script με κάποιες χρήσιμες τεχνικές για folder/file manipulation...

Το παρακάτω script γράφτηκε για να εξυπηρετήσει μια ανάγκη που προέκυψε στη δουλειά... Όταν το ολοκλήρωσα μου άρεσε πολύ και σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να το μοιραστώ... Το script φτιάχτηκε για την δική μου ανάγκη αλλά οι τεχνικές που περιέχονται μπορούν άνετα να χρησιμοποιηθούν και για άλλους λόγους, όποιος θέλει μπορεί να ρωτήσει... :)

"Ατέλειωτες ιστορίες" του J. R. R. Tolkien

Το λέει ξεκάθαρα στην σύνοψη του βιβλίου (αντιγράφω από την Πολιτεία):

Όσοι από σας που έχετε απολαύσει τις ιστορίες του Τόλκιν και δεν είστε από τους αναγνώστες που κυνηγούν μόνο την πλοκή, προσπερνώντας γρήγορα τις σκηνές με τους γνωστούς σας ήρωες, θα βρείτε ενδιαφέρον εδώ γνωρίζοντας τις λεπτομέρειες για τους λόγους που καθόρισαν τις συμπεριφορές όλων αυτών των ηρώων, γνωρίζοντας ιστορικά και γεωγραφικά τη Μέση-γη και το Νούμενορ, γνωρίζοντας τους βασιλιάδες του Νούμενορ, γνωρίζοντας περισσότερα για τις μάχες και τους σχηματισμούς διαφόρων πολεμιστών, για τα Ξωτικά, τους Παρανόμους, τους Άγριους Ανθρώπους, τους Πούκελ, τους Ιστάρι, τα παλαντίρι και όλα όσα συνθέτουν τη μαγεία του κόσμου του Τόλκιν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στον Tolkien ανέκαθεν αγαπούσα την πλοκή, την ιστορία αυτή καθεαυτή, το παραμύθι, πάντα αυτό είχε, πάντα αυτό θα έχει προτεραιότητα... Μου αρέσει να ερευνώ το "παρασκήνιο" κάθε ιστορίας αλλά αφού ολοκληρωθεί η ανάγνωση, στον δικό μου χρόνο και κυρίως από το internet... Οι  "Ατέλειωτες ιστορίες" δεν ήταν για μένα... Σημειώσεις επί σημειώσεων, ερμηνείες αποσπασμάτων επιστολών, ατελείωτες παραπομπές και αστερίσκοι, υπονόμευαν την πλοκή των ιστοριών, δεν άφηναν το συναίσθημα της κάθε αφήγησης να με συνεπάρει... Πίστευα ότι η αγάπη μου για τις ιστορίες του Tolkien ήταν αρκετό εφόδιο για την ανάγνωση του "Ατέλειωτες ιστορίες" αλλά ήμουν λάθος... Το βιβλίο δεν απευθύνεται σε λάτρεις του Tolkien αλλά σε μελετητές του Tolkien ιδιότητα που μπορείς να έχεις χωρίς να είσαι λάτρης του... Είναι για αυτούς που αντλούν ικανοποίηση από την λεπτομέρεια, από την ετοιμολογία των λέξεων, από την πληθώρα των ονομάτων και των τοπωνυμίων... Εμένα με ενδιαφέρει η ιστορία, το παραμύθι και μόνο αυτό... 

Έκανα υπερβολικά πολύ καιρό να το διαβάσω, κάποιες μέρες ήταν αληθινή αγγαρεία και ομολογώ ότι υπήρξαν σελίδες που παρέλειψα... Επίσης ήρθε αρκετές φορές στο μυαλό μου η σκέψη ότι το βιβλίο αυτό ήταν μια ευκαιρία για αρπαχτή από τον γιο του Tolkien που επιμελήθηκε το βιβλίο αλλά προσπάθησα  να την απομακρύνω κάθε φορά που θυμόμουν ότι ο ίδιος επιμελήθηκε το "Σιλμαρίλλιον" που λάτρεψα... Για να είμαι απόλυτα ήσυχος με τη συνείδησή μου κατέληξα ότι όντως το "Ατέλειωτες ιστορίες" δεν ήταν για μένα... 

Ο τελευταίος των Μοικανών...

Με τον θάνατο του Θανάση Γιαννακόπουλου κλείνει ένας κύκλος παραγόντων που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ, που συνέδεσαν το όνομα τους με μεγάλες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού, που συνδύασαν τον επαγγελματισμό με μια ρομαντική αγάπη προς την ομάδα τους που κάποιες φορές μπορεί να ξέφευγε αλλά και πάλι αν ήσουν τίμιος με τον εαυτό σου δεν του κράταγες κακία ακόμα και αν ήσουν "αλλόθρησκος".... 

Τώρα πια ξεμείναμε με παράγοντες, όλων των χρωμάτων, πολύ μικρούς σαν ανθρώπους, που δεν μπορούν να κάτσουν καν οι μεν απέναντι από τους δε στο ίδιο τραπέζι, που καταστρέφουν το μπάσκετ που τους έθρεψε διαλύοντας το ελληνικό πρωτάθλημα, που ζουν μέσα από τα stories του Instagram και τις ανακοινώσεις... 

Αλίμονο...

Καλό ταξίδι, Θανάση Γιαννακόπουλε...

Υ.Γ. Ένα ωραίο αντίο στον "τυφώνα"...

RIP, Keith Flint...

Διάβασα πριν από λίγο με μεγάλη μου λύπη για τον θάνατο του Keith Flint των Prodigy, σε ηλικία 49 χρονών... Οι Prodigy ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα, τους παρακολουθούσα ήδη από το 91 με 92, μεγαλώσαμε μαζί... 

Ήμουν παρών στην περίφημη συναυλία στο Θέατρο Βράχων που διακόπηκε λόγω επεισοδίων... Εκείνη η ημέρα ήταν η πρώτη φορά που είδα τον Keith Flint χωρίς τα χαρακτηριστικά (για τα πρώτα χρόνια του group) μακρυά ξανθά μαλλιά του... Εμφανίστηκε με κόκκινα fluo, spiked μαλλιά και δεν τον κατάλαβε κανένας, παρόλο που στεκόμουν στην πρώτη σειρά, μέχρι να ξεκινήσει η συναυλία... Αυτός είχε βγει νωρίτερα στην σκηνή για να μπει μέσα σε μια τεράστια φουσκωτή, διαφανή μπάλα μέσα στην οποία εισέβαλε στην σκηνή όταν ξεκίνησε το πρώτο κομμάτι της συναυλίας το οποίο ήταν το "Break and Enter"...

Ο θάνατός του Keith Flint είναι ακόμα μια μικρή κηδεία της νεότητάς μου αν και η μικρή του ηλικία τον κάνει ακόμα πιο τρομακτικό, έχουν αρχίσει και καλούν την κλάση μας πια...

Άγνωστα, πολύχρωμα πουλιά...

Μετά το τρίτο Jack η πραγματικότητα αποκτά τις πραγματικές της διαστάσεις και η σκατίλα αναδύεται σαν από ανοιχτό βόθρο...

Θυσιάζουμε την δημιουργικότητά μας, τα καλύτερα μας χρόνια στους βωμούς της καθημερινότητας, της επιβίωσης και των κούφιων εγωισμών που μας φύτεψαν πονηρά στο μυαλό...

Παίζουμε ένα παιχνίδι που είναι από την αρχή χαμένο, ένα Matrix που παίζεται ξανά και ξανά, μέχρι τον θάνατό μας, με κρίσης ταυτότητας, καταθλίψεις και εκρήξεις γιατί όλα στο τέλος είναι μάταια και πάλι κυνηγάμε τις ουρές μας...  

Δεν θα κερδίσεις ποτέ , δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν θα κερδίσεις το παιχνίδι τους γιατί το ξέρουν καλύτερα από σένα, θα καταλήξεις χοντρός, ψυχασθενής και μόνος γιατί αυτή είναι  τιμωρία αν αρνηθείς την λήθη, ο πόνος... 

Είμαστε άγνωστα, πολύχρωμα πουλιά;