Αν κοιτάξεις για πολλή ώρα την άβυσσο, στο τέλος και η άβυσσος θα κοιτάξει εσένα.
Ψαροκόκαλο...
...12 χρόνια μου έχει κάτσει στον λαιμό...
Τρίτη, 6 Απριλίου 2021
Η ψυχολογία της πανδημίας...
Δευτέρα, 22 Μαρτίου 2021
Το τραγούδι του Χιλμπίλη...
Τετάρτη, 10 Μαρτίου 2021
Τρίτη, 9 Μαρτίου 2021
Σούκα...
Τις προάλλες, πρέπει να ήταν το Σάββατο, είδα ένα απίστευτο όνειρο, τόσο ζωντανό και ξεκάθαρο που ήταν σαν να βλέπω ταινία... Είναι καλοκαίρι και βρισκόμαστε διακοπές στο νησί Σούκα (!) το οποίο δεν ξέρω που βρίσκεται αλλά μοιάζει εντελώς ελληνικό... Μένουμε πάνω σε μια φανταστική παραλία με πλατιά αμμουδιά και βράχια στο δεξί άκρο που σχηματίζουν ένα μικρό κόλπο... Κολυμπάμε και ευχαριστιόμαστε την θάλασσα κι εγώ και η Μάρα και τα παιδιά, απόλυτη ευτυχία και ανεμελιά... Έχουμε ένα φουσκωτό το οποίο έχει ως κινητήριο δύναμη ένα ποδήλατο δρόμου προσαρμοσμένο πάνω στο φουσκωτό του οποίου η πίσω ρόδα έχει αντικατασταθεί με μηχανισμό όπως αυτός που έχουν τα ποταμόπλοια στην Αμερική...
Όταν ξύπνησα γκούγκλαρα το όνομα Σούκα από περιέργεια, λέω πώς μου ήρθε, υπάρχει άραγε κάτι τέτοιο, κάπου; Βρήκα λοιπόν ότι στις Φιλιππίνες υπάρχει ένα νησί που λέγεται Suka Suka Dacula ...
Ρε, λες;
Κυριακή, 28 Φεβρουαρίου 2021
11...
Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου 2021
Πάτα το, Κιμ...
Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου 2021
Super powers....
- Θάνο,τι σούπερ δύναμη θα ήθελες να έχεις;
- Θα ήθελα να μπορώ να πηγαίνω όπου θέλω αμέσως και να μπορώ να κάνω να μην τελειώνουν ποτέ τα αναψυκτικά... (!)
Τρίτη, 9 Φεβρουαρίου 2021
"Η σιωπηλή ασθενής" του Alex Michaelides
Η Άλισον Μπέρενσον είναι μια ζωγράφος που δολοφόνησε τον άντρα της κι έκτοτε, όντας έγκλειστη σε ψυχιατρικό ίδρυμα, έχει κλειστεί στον εαυτό της, αρνείται να μιλήσει σε οποιονδήποτε... Ο Θίο Φέμπερ, φιλόδοξος ψυχοθεραπευτής, προσλαμβάνεται στο ίδρυμα που βρίσκεται η Άλισον και βάζει στόχο να έρθει σε επικοινωνία μαζί της, να την κάνει να ανοιχτεί και να μιλήσει για τα γεγονότα και τα συναισθήματα που την έκαναν να φτάσει στη δολοφονία του συζύγου της... Φαίνεται ότι πίσω από την ιστορία της Άλισον κρύβονται λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και σίγουρα τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά...
Αυτή ακριβώς είναι, κατά την άποψή μου, και η κεντρική ιδέα του βιβλίου, το τι κρύβεται πίσω από τις μάσκες που φοράμε οι άνθρωποι καθημερινά... Σε κάποιους τα προσωπεία είναι προφανή και ευδιάκριτα και σε κάποιους άλλους αδιόρατα... Ο Michaelides έχοντας σπουδάσει κι ο ίδιος ψυχοθεραπευτής για τρία χρόνια έλκεται από την ιδέα της αποκάλυψης, από τι πραγματικά είναι ο καθένας μας και τι κρύβει... Για κάποιο λόγο που αφορά κυρίως ένστικτο παρά στοιχεία συγκεκριμένα, νιώθω ότι ο συγγραφέας έβαλε κομμάτια του εαυτού του στον Θίο και κυρίως στο κομμάτι της σχέσης του με τον πατέρα του που φαίνεται να τον απασχολεί πολύ... Φαντάζομαι ότι ένας Ελληνοκύπριος πατέρας, προερχόμενος από μια φουλ πατριαρχική και "μάτσο" κοινωνία, δεν θα αντιμετώπιζε πολύ θετικά την κλίση του γιου του προς την έρευνα της ψυχής κι ενδεχομένως δεν θα ενέκρινε αυτή την κλίση... Η μη αποδοχή από τον πατέρα του είναι κάτι που βασανίζει τον Θίο, που έτρεξε να φύγει μακρυά του όταν μπόρεσε αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε... Ο Θίο σκαλίζει το παρελθόν της Άλισον, ψάχνει απαντήσεις, ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι κι άλλα πρόσωπα έχουν παίξει ρόλο στο δράμα της Άλισον και του συζύγου της... Επεξεργάζεται σχέδια, μιλάει με ανθρώπους, βάζει τον αναγνώστη σε μια διαδικασία έρευνας, ποιος το έκανε, γιατί το έκανε, είναι η Άλισον η δολοφόνος, δεν είναι; Η πλοκή κορυφώνεται σιγά σιγά, από ένα σημείο και μετά οι εξελίξεις μοιάζουν καταιγιστικές και φτάνουμε στο φινάλε το οποίο θα τολμήσω να πω ότι είναι ένα από τα καλύτερα plot twists που έχω διαβάσει ποτέ στη ζωή μου... Στην κυριολεξία άνοιξε το στόμα μου από την έκπληξη, οι τελευταίες 150 σελίδες διαβάστηκαν απνευστί...
Το "Η σιωπηλή ασθενής" του Alex Michaelides είναι ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ το οποίο απόλαυσα όσο τίποτε άλλο αυτές τις μέρες, ένα βιβλίο που όπως είπα και πιο πάνω με έκανε να βρω ξανά την πίστη μου στην ανάγνωση...
Παρασκευή, 22 Ιανουαρίου 2021
Χάσμα γενεών...
Δευτέρα, 18 Ιανουαρίου 2021
12...
Το "Ψαροκόκαλο" μπήκε στην εφηβεία του, αν ήταν ένα πραγματικό αγόρι θα άρχιζε σιγά σιγά να βγάζει χνούδι στο πάνω χείλος και να υποπτεύεται ότι το πουλί του δεν είναι μόνο για κατούρημα... Επιμένει και υπάρχει για την αλητεία, επειδή έτσι θέλουμε ρε αδερφέ και ας μην μας διαβάζει κανένας...
Σήμερα είναι κι η γιορτή του Θάνου, κουκουλώθηκε καλά καλά και πήγε το πρωί στο σχολείο να κεράσει αφού έκανε την σχετική του γκρίνια, πόσο μισεί το σχολείο, γιατί δεν χιόνισε, τι άδικη που είναι η ζωή... Χρόνια πολλά στο μικρό μου το αγόρι, τον μπελαλή τον Τσίκολη μου!