Ψαροκόκαλο...

Στη δεύτερη σελίδα του βιβλίου η J.K Rowling   αφιερώνει το βιβλίο σε επτά μέρη, στον Νέιλ, στην Τζέσικα, στον Ντέιβιντ, στον Κένζι, στην Ντι, στην Αν και στον αναγνώστη που παρέμεινε "κολλημένος" με τον Χάρι μέχρι το τέλος... Δέχομαι και ευχαριστώ προσωπικά για την αφιέρωση και το ταξίδι που μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια και για τον τρόπο που έδωσε τέλος σε αυτό το ταξίδι, γιατί πραγματικά κατά τη γνώμη μου αυτό ήταν το καλύτερο βιβλίο της σειράς... Στο τελευταίο βιβλίο η αναμέτρηση του Χάρι με τον Λόρδο Βόλντεμορτ έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της.. Δεν είναι πλέον μια παιδική ιστορία, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους και βασανίζονται, τρόμος και καχυποψία παντού στον μαγικό κόσμο... Οι ήρωές μας έχουν μεγαλώσει, τα συναισθήματά τους είναι σύνθετα/ενήλικα, αναγκάζονται να κάνουν θυσίες που πονάνε... Τα κομμάτια του puzzle που παρακολουθούσαμε για έξι βιβλία τώρα στο έβδομο θα μπουν όλα στην θέση τους... Κάποιες πολύ μεγάλες εκπλήξεις θα προκύψουν,

Είναι μια φράση που λίγο πολύ την έχουν πει όλοι οι εργαζόμενοι ή θα έπρεπε να την λένε... Όλοι μας δουλεύουμε για τα λεφτά, δεν είμαστε χομπίστες, τα λεφτά έρχονται με την εξειδίκευση και κανένας δεν θέλει να είναι το παιδί για όλες τις δουλειές μήπως όμως οι εργαζόμενοι στον χώρο της Πληροφορικής/Τεχνολογίας θα πρέπει να χρησιμοποιούν αυτή την φράση λίγο πιο προσεκτικά από τους υπόλοιπους εργαζομένους; Οι καιροί έχουν αλλάξει, εδώ και πολλά πολλά χρόνια... Η Πληροφορική είναι ένας κλάδος μεταβαλλόμενος και εξελισσόμενος με συγκλονιστικές ταχύτητες... Η εποχή που μάθαινες κάτι συγκεκριμένο και αυτό έκανες σε όλη σου την ζωή έχει περάσει ανεπιστρεπτί, οι εξαιρέσεις κάποιων τεχνολογιών που επιβιώνουν και εξακολουθούν να δίνουν θέσεις εργασίας μετά από πολλά χρόνια, σχεδόν ίδιες και απαράλλακτες (πχ COBOL) είναι απλά αυτές που επιβεβαιώνουν τον κανόνα... Ως επαγγελματίας στον χώρο της Πληροφορικής οφείλεις να γνωρίζεις ότι πρέπει διαρκώς να επιμορφώνεσαι, να εξελίσσεσαι και να αντιμετωπί

Στο έκτο βιβλίο των περιπετειών του μικρού μάγου τα πράγματα είναι απόλυτα ξεκάθαρα για τον Μαγικό Κόσμο... Η επιστροφή του Βόλντεμορτ είναι πλέον δεδομένη, ανασφάλεια, καχυποψία και τρόμος κυριαρχούν και όλοι ετοιμάζονται για την τελική αναμέτρηση που μοιάζει αναπόφευκτη... Ο Χάρι είναι πλέον 16 στα 17 και η ζωή του φαίνεται ότι κινείται ξεκάθαρα πλέον στην τροχιά της κατά μέτωπο σύγκρουσης με τον Βόλντεμορτ... Ο Ντάμπλντορ ζητά τη βοήθειά του σε μια αναζήτηση που θα καθορίσει τις ζωές όλων αποδεικνύοντας του ότι δεν τον θεωρεί πλέον ένα παιδί που πρέπει να προστατεύσει αλλά ένα αξιόπιστο συνεργάτη, ένα συνοδοιπόρο στην προσπάθεια για ένα μεγαλύτερο σκοπό... Παράλληλα βλέπουμε τους μικρούς πρωταγωνιστές του βιβλίου καθώς μεγαλώνουν να έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός από μαγείες, ξόρκια και τέρατα και ότι αντιμετωπίζει κάθε έφηβος σε αυτή την ηλικία  όπως ο έρωτας και η αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας... Το  "Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκηψ" συνεχίζει στο ίδιο στυλ και

Ο Σπύρος είναι 12 χρονών και πλέον οι απορίες του είναι πολύ πιο σύνθετες... Είναι ένα παιδί που τις ώρες που τρώει στο tablet δεν τις ξοδεύει μόνο στα παιχνίδια και το YouTube, ψάχνει και διαβάζει πολλά πράγματα που τον ενδιαφέρουν... Τις προάλλες  περπατούσαμε οι δυο μας γυρνώντας από κάπου και με ρώτησε κάτι σχετικά με πολιτικά συστήματα, κομμουνισμό, καπιταλισμό, τέτοια πράγματα... Εγώ έχω μια συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη και κοσμοθεωρία αλλά θεωρώ ότι δεν έχει τόσο νόημα να "κατηχήσεις" το παιδί σου με αυτό που θεωρείς σωστό όσο το να το βοηθήσεις να ανακαλύψει μόνο του την αλήθεια μέσα από την καθημερινή σου πρακτική, να καταλάβει μόνο του γιατί πιστεύεις εσύ αυτό που πιστεύεις και να του δώσεις την δυνατότητα να σε κρίνει ή και να διαφωνήσει μαζί σου... Σε κάποια φάση η κουβέντα πήγε στο κατά πόσο πέτυχε ή δεν πέτυχε ο υπαρκτός σοσιαλισμός ή το κατά πόσο είναι επιτυχημένο πολιτικό σύστημα ο καπιταλισμός... Του είπα ότι για μένα οι θεωρίες είναι σημαντικές αλλά ακόμα

Ο Μάρτης που μας πέρασε ήταν ένας επώδυνος μήνας... Άγχος, στενοχώριες, καυγάδες, έξοδα (πολλά έξοδα!)... Το χειρότερο νέο για μένα ήταν τα αποτελέσματα ενός triplex καρωτίδων που έκανα τα οποία ούτε λίγο ούτε πολύ λέγανε ότι δεν έχω κάτι που χρήζει άμεσης αντίδρασης αλλά ότι η κλινική μου εικόνα θυμίζει 60άρη κι όχι άντρα 43 στα 44... Θα πρέπει να πάρω στα σοβαρά την προσπάθεια να αλλάξω διατροφικές και άλλες συνήθειες έτσι ώστε να κρατήσω τον εαυτό μου όσο δυνατόν περισσότερο υγιή... Η όλη ιστορία ξεκίνησε τον Δεκέμβρη όταν και αποφάσισα να κάνω ένα check up αφού λόγω COVID και αμέλειας έφτασα στο σημείο να έχουν περάσει 3 χρόνια και να μην έχω κάνει ούτε εξέταση αίματος... Ο γιατρός μου μου έγραψε πλήρεις αιματολογικές και ουρολογικές εξετάσεις καθώς και κάποιες απεικονιστικές εξετάσεις (υπερήχους) ... Πριν καν βγουν τα αποτελέσματα μου είπε ότι πρέπει να χάσω κιλά καθώς τα 102 κιλά που έγραψε η ζυγαριά με τοποθετούσαν στην κατηγορία της παχυσαρκίας και να προσέξω το αλάτι στη διατρ

Παίρνω ένα πολύ καλό μισθό...  Είμαι από εκείνους τους τυχερούς που ναι μεν δουλεύουν πολύ αλλά αμείβονται πολύ καλά για τη δουλειά τους... Η Μάρα παίρνει επίσης ένα καλό μισθό, δεδομένων των συνθηκών, πολύ πάνω από τον μέσο όρο... Εν ολίγοις μπαίνουν αρκετά λεφτά στο σπίτι μας, πολλά παραπάνω από την μέση ελληνική οικογένεια, για το ελληνικό κράτος είμαστε προνομιούχοι, συγκριτικά με πολλές άλλες ελληνικές οικογένειες με την ίδια σύνθεση με τη δική μας, σίγουρα είμαστε... Εμείς οι προνομιούχοι λοιπόν, μένουμε στο νοίκι, στην Αγία Παρασκευή, όπου μέναμε πάντα κι έχουμε δύο παιδιά, 12 και 9 ετών...  Εμείς οι προνομιούχοι που ούτε τα ταξίδια κάνουμε, ούτε τα θέατρα και τις διασκεδάσεις, ούτε τα παιδιά μας κάνουν δραστηριότητες που απαιτούν μεγάλη οικονομική συνεισφορά, ΖΟΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ....  Οι τελευταίοι μήνες απαιτούν προγραμματισμό και αυστηρή διαχείριση, έξοδα που μετατίθενται στους επόμενους και έξοδα που δεν μπορούν να καλυφθούν από το μηνιαίο εισόδημα και αναγκαζόμαστε να βάλ

Πέμπτη στάση στο σύμπαν του Χάρι Πότερ, πάει και το Τάγμα του Φοίνικα... Η καραντίνα λόγω COVID19 των υπολοίπων μελών της οικογένειας μου έδωσε περισσότερο ελεύθερο χρόνο τον οποίο ξόδεψα κατά ένα μεγάλο βαθμό στην ανάγνωση του Τάγματος του Φοίνικα, το οποίο δεν ήταν καθόλου μικρό, 700+ σελίδες... Μετά τα γεγονότα που σημάδεψαν το Τρίαθλο Μαγείας, ο μαγικός κόσμος αρνείται να παραδεχτεί την αλήθεια της επιστροφής του Λόρδου Βόλντεμορτ... Ο Χάρι αντιμετωπίζεται από το Υπουργείο Μαγείας σαν ανισόρροπος ταραχοποιός και ο Ντάμπλντορ που τον στηρίζει ως μηχανορράφος και επίδοξος σφετεριστής της υπουργικής καρέκλας... Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο κλίμα η επιστροφή στο Χόγκουαρτς δεν είναι αυτή που περιμένει ο Χάρι, το Υπουργείο επεμβαίνει ανοιχτά στα του σχολείου, πολλοί συμμαθητές του τον αντιμετωπίζουν με καχυποψία ενώ η γνώση του κινδύνου της επιστροφής του Λόρδου Βόλντεμορτ είναι βασανιστική... Ο Χάρι και οι φίλοι του θα αναγκαστούν για άλλη μια χρονιά να αντιμετωπίσουν κινδύνους και προκλήσ

 Αυτό το timeline ξεκινάει στις 7/2 και λήγει σήμερα... Πριν την 7/2 είχε προηγηθεί ο τριπλός εμβολιασμός ο δικός μου και την Μάρας ενώ τα παιδιά είχαν κάνει την πρώτη δόση του εμβολίου... Τη Δευτέρα 7/2 , το απόγευμα μάθαμε από το Viber group της τάξης του Σπύρου ότι εντοπίστηκε κρούσμα συμμαθητή του... Αυτό αποτελεί ρουτίνα την φετινή χρονιά οπότε δεν προβληματιστήκαμε ιδιαίτερα, έτσι κι αλλιώς την επομένη έπρεπε να προσκομίσουν στο σχολείο αρνητικό self test, θα μαθαίναμε άμεσα τι συνέβαινε... Την Τρίτη 8/2 τα παιδιά κάνουν self test και βγαίνουν αμφότερα αρνητικά, οπότε πάνε κανονικά στο σχολείο, η Μάρα κι εγώ στο γραφείο, κάθε Τρίτη και Παρασκευή δουλεύω on-site, τις υπόλοιπες μέρες στο σπίτι... Την Τετάρτη 9/2 τα παιδιά δεν πάνε στο σχολείο, έχουμε προγραμματίσει την δεύτερη δόση του εμβολιασμού, όλα πάνε καλά... Την Πέμπτη 10/2 τα παιδιά πάλι δεν πάνε στο σχολείο... Για κανένα λόγο, απλά κάνανε κοπάνα... Το βράδυ βάζοντας τους για ύπνο παρατηρώ ότι ο Σπύρος έχει καταρροή αλλά

Η παρακάτω ιστορία δεν έχει άμεση σχέση με την οπαδική βία, έχει όμως σίγουρα να κάνει με την εγκληματικότητά και την βία μεταξύ ανηλίκων και νέων... Την θυμήθηκα λόγω της δολοφονίας του Άλκη Καμπανού στην Θεσσαλονίκη και επειδή σκέφτηκα ότι υπό δεδομένες συνθήκες θα μπορούσε να έχει πολύ διαφορετική κατάληξη από αυτή που είχε, ίσως μια κατάληξη σαν αυτή που είχε για τον Άλκη... Μεγάλωσα στον Ταύρο και μεγαλώνοντας αφού δεν υπήρχαν καφετέριες και μπαρ στην γειτονιά μας όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε με τους φίλους μου πηγαίναμε στην Καλλιθέα που είναι εξαιρετικά κοντά, πηγαίνεις με τα πόδια... Εγώ κι ο Γιώργος, ο μακαρίτης πλέον κολλητός μου τότε, δεν είχαμε μηχανάκι οπότε έτσι κι αλλιώς οι μετακινήσεις μας γίνονταν ποδαράτο... Συνηθισμένη διαδρομή, είτε πηγαίνοντας για βόλτα είτε γυρνώντας, ήταν να περάσουμε από τον Σταθμό του Ηλεκτρικού στον Ταύρο, να περπατήσουμε παράλληλα με το ποτάμι και να βγούμε στη Σιβιτανίδου και από εκεί στην Πλατεία Κύπρου... Η διαδρομή ήταν κακοφωτισμένη σε μεγ

  Όλο το video, εδώ ...