Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Ευπαθείς Ομάδες

Ο θρίαμβος της ζωής...

Εικόνα
Πέρα από μνημόνια, καταθέσεις, επιλεκτικές ή μή χρεωκοπίες και άγχη για το αύριο, αυτή είναι η είδηση που έκλεψε την προσοχή μου περισσότερο τις τελευταίες μέρες... Ένας ύμνος στη ζωή και στην ομορφιά της... Το σύνδρομο του πανκ: Ένα ντοκιμαντέρ για μια διαφορετική μπάντα Στο ντοκιμαντέρ Το σύνδρομο του πάνκ, ο φακός ακολουθεί μια πανκ μπάντα της Φινλανδίας από τον καιρό που ήταν άγνωστοι μέχρι που έγιναν ευρύτερα γνωστοί στο κοινό. Το αξιοσημείωτο είναι πως οι Pertti Kurikan Nimipäivät πάσχουν από νοητική στέρηση. Αυτό δεν τους εμποδίζει να κάνουν αυτό που αγαπούν, δηλαδή να παίζουν μουσική. Ο Πέρτι, ο Κάρι, ο Τόνι και ο Σάμι μιλούν εκ βαθέων, γράφουν οι ίδιοι τους στίχους και τη μουσική τους και διαμαρτύρονται μέσα από αυτά για την αντιμετώπιση που δέχονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι αληθινοί εκπρόσωποι της πανκ μουσικής, με ό,τι βέβαια αυτό συνεπάγεται. Η μπάντα ταρακούνησε τους θεατές του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης όπου παίχτηκε και τους έκανε να

Συνέντευξη του πρώτου Ευρωπαίου δασκάλου με σύνδρομο Down...

Ο θρίαμβος της ζωής, της θέλησης, της επιμονής και της αυταπάρνησης... Ένα χαστούκι στα μούτρα όσων επιμένουν να διαχωρίζουν τους ανθρώπους βάζοντάς τους ταμπέλες και σε όσους καταδικάζουν σε Καιάδες, ακόμα και μέσα στην μήτρα, όσους δεν ανήκουν στον μέσο όρο... Συνέντευξη του πρώτου Ευρωπαίου δασκάλου με σύνδρομο Down Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Χρειάζεται να περάσει ακόμη τέσσερις εξετάσεις, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει δάσκαλος. Αυτό δεν είναι τόσο ασυνήθιστο: στην Ισπανία το 85% των παιδιών με σύνδρομο Down πηγαίνουν στο κανονικό σχολείο. Η WELT ON LINE μίλησε με τον Πινέδα για τη μάθηση, την “καθυστέρηση” και για τα υπερπροστρατευμένα παιδιά. Ο Πάμπλο Πινέδα τελείωσε τις σπουδές του παιδαγωγού και αυτό το Μάρτη έκανε την πρακτική εξάσκηση στην Κόρδοβα. Ο Πινέδα αυτήν την εποχή προετοιμάζεται για τις εξετάσεις για την άδεια άσκησης επαγγέλματος και του μένουν μόνο τ

Πολιτικά ορθές μαλακίες...

Έχω ένα θέμα με την πολιτική ορθότητα, μου την σβουρίζει διότι πιστεύω ότι κατά βάση είναι ένας εύσχημος τρόπος να καμουφλαριστεί η υποκρισία... Υπάρχουν δύο πολιτικά ορθές εκφράσεις που με εκνευρίζουν αφάνταστα... Η πρώτη είναι ο "έγχρωμος" όταν αναφέρεται κάποιος σε άνθρωπο μη-λευκό / Καυκάσιο και ειδικά σε μαύρους... Τι πάει να πει έγχρωμος, για άνθρωπο μιλάμε όχι για τηλεόραση... Υπάρχουν λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, γιατί τους λευκούς τους λέμε λευκούς και τους υπόλοιπους έγχρωμους; Για να μην φανούμε ρατσιστές; Από πότε είναι ρατσιστικό να λες την αλήθεια; Είναι ντροπή να λες ότι κάποιος είναι μαύρος; Το τραγούδι του James Brown και μετέπειτα moto της Black Power έλεγε "Say it loud, i 'm black and i 'm proud" δεν έλεγε  "Say it loud, i 'm c o l o u r e d and i 'm proud" ... Το να αποκαλείς κάποιον μη-λευκό έγχρωμο δεν επιδεικνύει ευαισθησία και σεβασμό στη διαφορετικότητα αλλά τύψεις που ενδεχόμενα νιώθει ο λευκός για ό

Οργή...

Θα ήθελα να σπάσω τα μούτρα αυτών των υπανθρώπων που με την αδιαφορία τους βασανίζουν απροστάτευτα παιδιά... Αν δεν γουστάρετε ή δεν μπορείτε να κάνετε μια δουλειά ρε κωλόζωα, να μην την κάνετε, εδώ μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, όχι για υπογραφές και πρωτόκολλα... Αει στο διάολο, σιχάματα... Ζωές δεμένες με ιμάντες Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ   Ενα αγόρι δεμένο για πολλά χρόνια στο κρεβάτι του. Δυο κορίτσια τρέφονται ακόμη μέσα στο κλουβί τους. Ανήλικα με αναπηρία, ταλαιπωρημένα και παρατημένα, χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται.  Εικόνες ντροπής με παιδιά δεμένα με ιμάντες πάνω στα κρεβάτια τους , στην «αποθήκη παιδικών ψυχών» του ΚΕΠΕΠ (Κέντρου Περίθαλψης Παίδων) Λεχαινών Ηλείας, ήρθαν χθες στη δημοσιότητα, μετά την επιστολή και τις φωτογραφίες που έστειλε φοιτήτρια εθελόντρια στην τοπική ενημερωτική ιστοσελίδα www.iliatora.gr Το γεγονός επιβεβαίωσε στην «Ε» και η διοικήτρια του ιδρύματος Αννα Μαζαράκη, υποστηρίζοντας ότι το δέσιμο των παιδιών με ιμάντες στα κρεβάτια γίνεται για

Κράτος Καιάδας...

Ζούμε σε ένα κράτος  Καιάδα, που αδιαφορεί πλήρως για όλους εκείνους του πολίτες που ανήκουν σε ειδικές κοινωνικές ομάδες είτε μιλάμε για γέρους, είτε μιλάμε για άτομα με ειδικές ανάγκες, είτε μιλάμε για γονείς με μικρά παιδιά, είτε μιλάμε για άπορους...  Δεν αδιαφορεί απλά για τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων αλλά με προκλητικό τρόπο και σαδισμό που φτάνει στη διαστροφή, κάνει και ότι μπορεί για να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη ζωή τους... Στα πλαίσια καμίας απολύτως εξυγίανσης δεν χωράει η κατάπτυστη απόφαση να καταργηθεί το μειωμένο εισιτήριο για τους τυφλούς πολίτες στον ΟΣΕ , όπως επίσης δεν χωράνε όλα τα παρόμοια μέτρα, τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον...  Αυτό που φαίνεται εξόφθαλμα και προκλητικά είναι η άποψη που έχουν οι κυβερνώντες για το "κράτος πρόνοιας" και την αντιμετώπιση των ευπαθών ομάδων που τις αντιμετωπίζουν στην καλύτερη περίπτωση σαν "βάρος" και στην χειρότερη σαν χαλάκι για τα πόδια...