Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Ευχές

7 χρόνια γάμου...

Τα είπαμε το πρωί αλλά ξέρω ότι θα μπεις κάποια στιγμή στο "Ψαροκόκαλο" και θέλω να τα διαβάσεις κι εδώ...  7 χρόνια γάμου σήμερα, τα 7 χρόνια της φαγούρας που λένε... 7 πολύ καλά χρόνια,με τα πάνω τους και τα κάτω τους, 7 πολύ ευτυχισμένα χρόνια...  Σε αγαπώ πολύ, είμαι ευτυχισμένος που είσαι δίπλα μου και θέλω τόσα χρόνια κι άλλα τόσα, κι άλλα τόσα, κι άλλα 1000 μαζί σου, μέχρι να γίνουμε γερόντια...  Χρόνια μας πολλά, σε αγαπώ πολύ! 

Ένας χρόνος Μπόλιν...

Τον Θ. μου τον λέμε και Μπόλιν, του το έβγαλε η μαμά του από όταν ήταν μωρό... Νομίζω ότι το όνομα βγήκε γιατί πάνω κάτω την εποχή που γεννήθηκε είχαμε δει το "Hobbit" , ένας από τους νάνους ήταν ο Μπάλιν, ο Θ. ήταν ανέκαθεν σαν ... μπάλα (ball), οπότε δεν ήταν δύσκολο να του βγει το όνομα... Όταν δε πήγε η Μ. στην Ολλανδία με τον Σ. και μου είπε ότι εκεί ένα από τα παραδοσιακά γλυκά είναι τα bollen , κάτι σαν στρογγυλά donuts, καταλάβαμε πόσο σωστή και καρμική ήταν η επιλογή του παρατσουκλιού του παιδιού... Ο Θ. μου γεννήθηκε σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο... Ένα ήσυχο, στρουμπουλό μωράκι, παρά τις αντίθετες προβλέψεις γιατρών και υπερηχογραφημάτων που τον περιέγραφαν μικρούλη... Ένα μωρό που ήρθε στη ζωή μας εν μέσω μιας πολύ δύσκολης χρονιάς, αδικημένος ίσως από όλους μας και ειδικά εμένα, όπως όλα τα δεύτερα παιδιά που δεν απολαμβάνουν την αποκλειστικότητα του πρώτου παιδιού... Η γέννα του ήταν αβίαστη και χαλαρή για όλους μας, μια εκδρομή από την οποία επισ

4 χρονών...

Σαν σήμερα πριν από 4 χρόνια, γύρω στις 9 το πρωί γεννήθηκες...  Πότε πέρασαν 4 χρόνια; Πότε ήσουν μωρό που τσίριζε εξοργισμένο και τώρα έχεις γίνει ολόκληρος άντρας; Πότε έγινες μάρκα από τις λίγες, θεομπαίχτης και θεατρίνος, ανήλικος εγκληματίας;  Καμαρώνω σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν όλοι λένε πόσο πολύ μοιάζουμε, εσύ θέλω να γίνεις όμως καλύτερος από μένα και να ξεπεράσεις τα όσα έχω καταφέρει στη ζωή μου, με σημαντικότερα εσένα και τον αδερφό σου...  Με κάνεις πολύ περήφανο κάθε μέρα που περνάει και σε αγαπώ πολύ...  Χρόνια σου πολλά, αγόρι μου!

Ανασκόπηση 2013...

Δεν θα αποφύγω τα κλισέ και θα επιχειρήσω μια ανασκόπηση της χρονιάς που τελειώνει σε λίγες ώρες, όχι τόσο για όσους διαβάσουν αυτό το post όσο για μένα για να έχω κάπου καταγεγραμμένες τις σκέψεις μου και να μπορώ στο μέλλον να ανατρέχω σε όσα έχω γράψει... Το 2013, σε προσωπικό επίπεδο, ήταν μια κακή και δύσκολη χρονιά... Ήταν κακή και δύσκολη διότι ξεκίνησε με ένα θέμα υγείας , συνεχίστηκε με τρομερή αναστάτωση σε ότι αφορά τα επαγγελματικά μου, ακολούθησε δουλειά , δουλειά , κι άλλη δουλειά , απλήρωτη, σε κακό κλίμα και ξεχειλωμένα ωράρια μέχρι που φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση αδράνειας και στασιμότητας η οποία δεν ξέρω ακριβώς που θα καταλήξει... Κάπου μέσα σε αυτό το διάστημα δοκιμάσαμε να πάμε διακοπές  αλλά κουραστήκαμε πολύ περισσότερο απ' όσο καλά περάσαμε ενώ και οι χριστουγεννιάτικες διακοπές μας δεν ήταν όπως τις ονειρευτήκαμε αφού τα υπόλοιπα τρία μέλη της οικογένειας αρρώστησαν... Μέσα σε όλες αυτές τις αναποδιές, στα τέλη του Απρίλη, γεννήθηκε και ο δ

Καλά Χριστούγεννα!!!

Εικόνα

Ευχές σε ένα "άγνωστο" - Κατσαμάκεια 2013!

Εικόνα
Όταν προσκλήθηκα να συμμετάσχω στο διιστολογικό αφιέρωμα για τον Γιώργο Κατσαμάκη aka βιβλιοθηκάριο , αρχικά ήμουν αρνητικός... Δεν ήξερα τι θα μπορούσα να γράψω για ένα άνθρωπο που δεν έχω γνωρίσει ποτέ μου από κοντά, που δεν έχω ακούσει ποτέ την φωνή του και δεν γνωρίζω την όψη του... Τι θα μπορούσα να πω για το Γιώργο;  Όσο περνούσαν οι μέρες όμως συνειδητοποίησα ότι μπορεί να μην έχουμε συναντηθεί ποτέ αλλά ξέρω πάρα πολλά γι' αυτόν... Κατ' αρχήν το όνομά του και τη δουλειά του... Ότι έχει δυο παιδάκια (όπως εγώ), ένα αγόρι κι ένα κορίτσι... Ότι αγαπάει τα βιβλία και τη δουλειά του, την πονάει τη δουλειά του... Ότι αγαπάει την μουσική... Ότι αγαπάει τα Πούλιθρα, τον μικρό του παράδεισο επί γης... Ότι αγαπάει τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους, τουλάχιστον όλους όσους αγαπούν κι αυτοί τους ανθρώπους... Ότι πάντα έχει μια ιστορία να πει, μια φωτογραφία να δείξει, να σκαλίσει τις αναμνήσεις του, τις γνώσεις του, να βρει κάτι και να το χαρίσει... Στο Γιώργο, που είν

3 χρονών...

Το ρολόι έδειχνε εννέα και κάτι όταν γεννήθηκες πριν από τρία χρόνια... Πώς περάσανε αυτά τα τρία χρόνια... Από ένα μικρό, κόκκινο, πασαλειμμένο με αίμα μωρό που τσιρίζει με όλη του την ψυχή έγινες ολόκληρος άντρας... Η τσιρίδα παρέμεινε ίδια όμως όταν σε πιάνουν τα διαόλια σου... Αυτά τα τρία χρόνια ήταν τα πιο γεμάτα και τα πιο ουσιαστικά της ζωής μου... Όχι μόνο γιατί γεννήθηκες εσύ, που σε λατρεύω και που ζήσαμε τόσα πράγματα μαζί αλλά γιατί εσύ ήσουν η αιτία να μου συμβούν τόσες αλλαγές, να καταλάβω τόσα πράγματα για τον εαυτό μου και τους γύρω που δεν θα τα κατάφερνα ποτέ αν δεν υπήρχες εσύ... Πόσα πολλά θα μπορούσα να σου γράψω αλλά και πάλι να μην λέω τίποτα που να αξίζει τόσο όταν σε κοιτάζω και μου γελάς ή όταν κοιμόμαστε μαζί τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου ή όταν παίζουμε "ποιος είναι το αφεντικό" ... Το ξέρω ότι τον τελευταίο καιρό έχεις τα νεύρα σου διότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν σε σηκώνουν στην αγκαλιά τους και ότι έχεις μπερδευτεί με το καινού

Ευχές 2013...

Ο χρόνος τελειώνει κι εγώ είμαι στη δουλειά και βλέπω το inbox μου να γεμίζει με email αποχωρήσεων... Από την Τετάρτη τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά και το μέλλον σίγουρα θολό... Δεν μπορώ να κάνω κάτι αυτή την στιγμή, προσπαθώ να σταματήσω να σκέφτομαι την χρονιά που έρχεται διότι μπαίνω σε ένα loop κακών σκέψεων και άγχους... Όλα είναι αβέβαια και δυσοίωνα αλλά πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να την παλέψουμε αν όχι για μας αλλά γι' αυτούς που αγαπάμε... Καλή χρονιά με υγεία εύχομαι σε όλους... Μακάρι το 2013 αν δεν μπορεί να μας χαρίσει περισσότερες χαρές από το 2012, να μας χαρίσει τουλάχιστον περισσότερη ελπίδα... Στον εαυτό μου εύχομαι να συνεχίσει να περπατάει στο μονοπάτι που έχει ήδη ανοίξει και που μακάρι να γίνει δρόμος... Καλά να είμαστε όλοι!

Καλά Χριστούγεννα με μια εικόνα...

Σκεφτόμουν ότι θα ήταν ωραίο μαζί με τις ευχές μου να μπορούσα να έκανα κι ένα δωράκι σε όσους διαβάζουν αυτό το blog, για το καλό, μήπως έβρισκα κάποιο freebie ή κάποιο γουστόζικο video από το You Tube αλλά δεν ήξερα τι.... Το δώρο μου τελικά είναι μια εικόνα και ένα συναίσθημα...  Κατά τις 8:00 απόψε, ετοιμάζω hot dogs στην κουζίνα για να φάμε μαζί με τον αδερφό της Μ. (και νονό του Σ. ) και την κοπέλα του... Ο Σ. παίζει με τον νονό του, την μαμά του και την Κ. στο δωμάτιό του όταν τον ακούω να τραγουδάει τον "Ρούντολφ το ελαφάκι" με την αδέξια μισομωρουδιακή, μισοπαιδική φωνούλα του, να θυμάται όλους τους στίχους απ' έξω και να χοντραίνει την φωνή του όταν ο Άη Βασίλης μιλάει στον Ρούντολφ... Μπήκα στο δωμάτιο του και τον είδα να κάθεται στο καρεκλάκι του και να απολαμβάνει την λατρεία στα μάτια των υπολοίπων στο δωμάτιο, τον αγκάλιασα και του έδωσα δυο φιλιά στα μάγουλα, προσέχοντας να μην τον γρατζουνίσω με τα γένια μου καθώς έχω αρκετές μέρες αξύριστος και ήμο

Φάτο εσύ, μην σε φάει...

Εικόνα
Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση σε όλους, με υγεία!!!

Δύο χρόνια μπαμπάς...

Σήμερα έχεις τα γεννέθλιά σου κι εγώ κλείνω δυο χρόνια μπαμπάς σου... Πέρυσι, σου έγραψα τι έγινε την ημέρα που γεννήθηκες καθώς και την προηγούμενη... Φέτος θέλω απλά να σου πω ότι είμαι πολύ ευτυχισμένος που υπάρχεις στη ζωή μου όσο και αν δεν τα καταφέρνω να σου το δείχνω πάντα με τον σωστό τρόπο... Είναι κάτι βράδια που πριν πέσω για ύπνο έρχομαι να σε σκεπάσω και κάθομαι και σε κοιτάζω για κανένα πεντάλεπτο κι εκεί καταλαβαίνω ποιο είναι το πραγματικό νόημα στη ζωή και για ποιους λόγους αξίζει να θες να γίνει ο κόσμος καλύτερος.... Χρόνια σου πολλά, σε αγαπώ πολύ...

3 χρόνια Ψαροκόκαλο...

Σήμερα, ανήμερα του Αγίου Αθανασίου, το "Ψαροκόκαλο" γίνεται 3 ετών... Εγκαταλείπει την βρεφική του ηλικία και περνάει δόξη και τιμή στην νηπιακή... Άλλοτε με τα κέφια του άλλοτε με τις μαύρες του, είναι ένα νήπιο που προσπαθεί να αποτυπώσει τον χαρακτήρα του "μπαμπά" του, ένα παράθυρο προς τα μέσα, άλλοτε μισάνοιχτο κι άλλοτε μισόκλειστο... Χρόνια του πολλά, anyway... Υ.Γ. Σήμερα γιορτάζει κι ο πεθερός μου, να' ναι καλά ο άνθρωπος, πέρασε κι ένα ζόρι με την υγεία πολύ πρόσφατα, ευτυχώς από αυτά που περνάνε...

Απολογισμός 2011 - Οι στόχοι μου για την χρονιά που έρχεται...

Διαβάζω την περυσινή ανάρτηση με τους στόχους που είχα θέσει για την χρονιά που πέρασε ... Δεν κατάφερα να ξανακόψω το τσιγάρο, ο στόχος ανανεώνεται και για την νέα χρονιά... Ξεκίνησα karate, έχασα πολλά μαθήματα διότι ο Δεκέμβρης ήταν εξαιρετικά δύσκολος μήνας και δεν υπήρχε χρόνος αλλά συνεχίζω κανονικά... Η διατροφή μου έχει διορθωθεί, έχει τις καλές της μέρες και τις κακές αλλά είναι καλή γενικά... Ελάττωσα το άγχος, έγινα πιο ψύχραιμος, πιο επίμονος, πιο υπομονετικός, μπράβο μου (εγκάρδιο χτύπημα επιβράβευσης στην πλάτη)... Λεφτά παραπάνω έβγαλα, αφού δούλεψα αυτό τον χρόνο περισσότερο από κάθε άλλο... Το κακό είναι ότι τα λεφτά αυτά δεν κάνανε τη διαφορά, ούτε αντικατοπτρίζουν την κούραση και την προσπάθεια αυτής της χρονιάς... Το βιβλίο της Python δεν το τέλειωσα ποτέ... Έκανα πολλές απόπειρες μέσα στην χρονιά να εμβαθύνω σε κάποια γλώσσα προγραμματισμού, πέρα από τις στενές απαιτήσεις της δουλειάς μου, αλλά δεν τα κατάφερα... Δεν έχω καταφέρει ακόμα να

Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία...

Μεγάλωσα στην πολυκατοικία που έχτισε ο παππούς μου... Στο ισόγειο το μαγαζί, στον πρώτο όροφο η θεία μου, στον δεύτερο εμείς, στον τρίτο ο θείος μου με τους παππούδες... Υπήρχαν και άλλα διαμερίσματα στην πολυκατοικία, εκτός από αυτά που μέναμε το σόι, τα οποία ενοικιάζονταν από τον παππού, το σύνολο έξι... Κάθε χρόνο λέγαμε τα κάλαντα μαζί με τα ξαδέρφια μου, τα παιδιά της θείας μου από τον πρώτο όροφο και οι πρώτοι "πελάτες" που τα ακούγανε ήταν όσοι μένανε στην πολυκατοικία... Χτυπούσαμε τις πόρτες των διαμερισμάτων, των δικών μας και των νοικάρηδων, όλοι άνοιγαν, όλοι ακούγανε τα κάλαντα και όλοι μας έδιναν χαρτζιλίκι, άλλος λίγο άλλος πολύ, ότι μπορούσε ο καθένας... Σήμερα συνειδητοποίησα ότι εκτός των περιπτώσεων των ανθρώπων που δουλεύανε εκείνη την μέρα, οπότε δεν υπήρχε κανείς να ανοίξει την πόρτα, η πόρτα άνοιγε πάντα στο χτύπημα του κουδουνιού μας και όλοι είχαν πάντα διάθεση να ακούσουν τα κάλαντα από εμάς... Ούτε ένας , ούτε μια φορά δεν μας είπε, &quo

Σαν σήμερα, πριν από ένα χρόνο...

Η πρώτη μας συνάντηση είχε κανονιστεί με ραντεβού... Θα γεννιόσουν Δευτέρα 1η Μαρτίου με καισαρική... Τα υπερβολικά πολλά αμνιακά υγρά στην κοιλιά της μαμάς σου σε έκαναν να επιπλέεις κανονικότατα και να μην παίρνεις θέση "εξόδου", ενώ κανά δυο περιστροφές του ομφάλιου λώρου γύρω από τον λαιμό σου συνιστούσαν όχι ακριβώς ανησυχία αλλά προσοχή...  Εκείνο το τελευταίο Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου, πριν τη γέννηση σου είχαμε περάσει μια χαλαρή και ξεκούραστη μέρα... Το βραδάκι βάλαμε στο dvd να δούμε το "Agora" ... Είδαμε καμιά ώρα, νυστάξαμε και το κλείσαμε για να το δούμε την επομένη... Δεν ξέραμε ότι θα αξιωθούμε να ολοκληρώσουμε την ταινία κάποιους μήνες μετά... Κατά τις 5 το πρωί της Κυριακής, 28 Φεβρουαρίου, ακούω μέσα στον ύπνο μου την μαμά σου να με φωνάζει από το μπάνιο... Πετάχτηκα πάνω και την ρώτησα τι έγινε...  "Μάλλον σπάσανε τα νερά" , μου είπε... Κάτσαμε λίγο στο κρεβάτι ξαπλωμένοι και οι δύο και αφήσαμε την ώρα να περάσει για να

Καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους!!!

Free website - Powered By Wix.com

"Χριστούγεννα στην σπηλιά" του Φώτη Κόντογλου - Καλά Χριστούγεννα!!!

Έψαχνα να βρω κάποιο ωραίο χριστουγεννιάτικο παραμύθι για το ευχετήριο post, ένεκα η ημέρα αλλά έπεφτα διαρκώς πάνω στα ίδια και τα ίδια έτσι αποφάσισα να αναδημοσιεύσω μια χριστουγεννιάτικη ιστορία του Φώτη Κόντογλου , έτσι για αλλαγή για να μας θυμίσει ότι Χριστούγεννα για την Ελλάδα δεν είναι μόνο έλατα, έλκηθρα και στρουμπουλοί (γλυκύτατοι δεν διαφωνώ) κοκκινοφορεμένοι άγιοι... Χρόνια πολλά και καλά σε όλους, με υγεία, ευτυχία και ειδικά για τους βιβλιόφιλους με πολλά καλά βιβλία!!! Χριστούγεννα στη σπηλιά Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δεν έριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ' αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ' έπιασε κ' έρριχνε βελονιαστό χιονόνε

Χρόνια πολλά!!!

Αύριο είναι τα γεννέθλια της μάνας μου, γεννήθηκε 25 Μαρτίου του 1952 σε ένα χωριό της Κύπρου. Οι δικοί της επειδή γεννήθηκε του Ευαγγελισμού θέλησαν να την ονοματίσουν προς τιμήν της Παναγίας που γιόρταζε και αντί να την πουν Ευαγγελία ή Δέσποινα όπως θα ήταν λογικό, καθώς όπως είπαμε γεννήθηκε του Ευαγγελισμού, την είπαν...Παναγιώτα!!! (Είναι τρελοί αυτοί οι Κύπριοι...). Η μάνα μου συνέχισε αυτή την ... "ιδιόρρυθμη" αντιμετώπιση του ονόματός της και αποφάσισε ότι θα γιορτάζει γεννέθλια και γιορτή την ίδια μέρα, στις 25 Μαρτίου, και δεν θα γιορτάζει την γιορτή της τον Δεκαπενταύγουστο, της Παναγίας δηλαδή, όπως υπαγορεύεται από το όνομά της... Όπως και να έχει, αύριο συμπληρώνει 57 χρόνια ζωής και θα το γιορτάσουμε είτε είναι γεννέθλια είτε γιορτή είτε το Ιωβηλαίο... Χρόνια πολλά και καλά ρε μάνα!!!