Ψαροκόκαλο...

Σπρώχνω το καρότσι του Σ. στον ανήφορο της Αγίου Ιωάννου... Σε αντίθετη κατεύθυνση με εμένα κινείται χαριτόβρυτος δεσποινίς μεταξύ 25 και 30 που μιλάει στο hands-free και δείχνει πολύ σοβαρή... Κρυφακούω την συνομιλία: Κοίτα, έχει γίνει κάτι... ... Εεεε...βασικά μου τελείωσε το... make up (!!!) Σκέφτομαι: "Αχ, δύσμοιρη τι σε βρήκε..."

Από Antista/Chef ...

Αλληλεγγύη στον συλληφθέντα στον κήπο της Γεσθημανής Ιησού Ναζωραίο!!! Παράσταση διαμαρτυρίας για την απελευθέρωση του Ιησού που συνελήφθη μετά από ανώνυμη καταγγελία!!! Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτους!!! Λευτεριά στον Ιησού!!! Καλό Πάσχα... :)

Ακούω την εκπομπή του Μπάμπη χθες το μεσημέρι στον Sport-FM, βγαίνει ένας βάζελος, βαρύς κι ασήκωτος και αναρωτιέται: "Τι να σου πω για το ντέρμπι ρε Μπάμπη; Σκέφτομαι τι με συμφέρει καλύτερα; Να κερδίσω και να μείνει [*] ή να χάσω και να φύγει;" Τι είπε ο άνθρωπ ας ... [*] Ο Νιόπλιας...

Η σημερινή μου επίσκεψη στο account μου στο Google Webmasters Tools με αφήνει ελαφρώς αμήχανο καθώς παρατηρώ τα αποτέλεσματα της λίστας με τα κυριότερα search queries που οδήγησαν κάποιον επισκέπτη στο blog μου... 

μας κακομαθαίνετε.. .

Το μόνο που λυπήθηκα ότι χθες, κάτι οι κηδείες, κάτι το ένα, κάτι το άλλο, δεν πρόλαβα να φτιάξω την ομάδα μου στο UEFA Champions League Fantasy Football , στην λίγκα που παίζω εδώ και χρόνια με συναδέλφους από τη δουλειά και όχι τίποτε άλλο αλλά ήθελα να πάρω Μέσσι και Ντάνι Άλβες... Γαμώ τους πόντους θα είχα μαζέψει... Υ.Γ. "Αχ, κύριε πρέσβη, μας κακομαθαίνετε..."    :-P

Χθες το απόγευμα καθόμαστε στο μπαλκόνι εγώ, η Μ., ο πατέρας μου και ο μπέμπης στο relax... Κατά τις 8, σηκώνεται η Μ. να ανάψει κάποια κεράκια σιτρονέλας που έχουμε για να διώχνουν τα κουνούπια... Φοράει ένα φόρεμα με κάτι κορδόνια που κρέμονται μπροστά και όπως τοποθετεί ένα αναμμένο κεράκι σε ένα τραπεζάκι, δίπλα σε ένα άλλο αναμμένο κεράκι, το κορδόνι που κρέμεται από το φόρεμα μπροστά στο στήθος της αρπάζει φωτιά... Εγώ δεν το έχω καταλάβει, όχι πριν την δω να χοροπηδάει και να φωνάζει: Άρπαξα, καλέ, άρπαξα!!! Ο μπέμπης θεώρησε το όλο σκηνικό εξαιρετικά αστείο και ξεκαρδίστηκε στα γέλια κάτι που έκανε και η Μ. όταν έσβησε την... φωτιά όταν σκεφτόταν το: "Άρπαξα, καλέ, άρπαξα!!!"

Από την μέρα που τον πρωτοείδε μου έλεγε η Μ. : "Ρε συ αυτός με κάποιον μοιάζει, σπάω το κεφάλι μου να βρω με ποιόν" ... Χθες το βράδυ, κάνοντας zapping , πέφτουμε πάνω στην εκπομπή του Χατζηνικολάου ...Μεταξύ των καλεσμένων ο Γιώργος Πεταλωτής, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος... " Το βρήκα!" , φωνάζει η Μ. και πετάγεται πάνω... " Τι βρήκες;" , της λέω... " Με ποιόν μοιάζει ο Πεταλωτής!" ... "Με ποιόν;" ... "Με τον Shrek !!!" ... Γαμώτο, έχει δίκιο!!!

Διαβάστε εδώ για τα χαΐρια της ομάδας στο χθεσινό ματς με τον ΠΑΟΚ... Φωτογραφία από Pessetero.Net .

Μου στείλανε το link αυτού του βίντεο με mail (μου το έστειλε μάλιστα ένας αποστολέας που δεν γνωρίζω και στην αρχή νόμισα ότι ήταν κάποιο spam mail)... Πολιτική, τρομοκρατία, περιβάλλον, καταναλωτισμός, είναι μερικά από τα θέματα που θίγει... Είναι λίγο αφελές και ακολουθεί ως λογική την "σχολή" του Michael Moore αλλά λέει αρκετές αλήθειες με ανάλαφρο τρόπο οπότε νομίζω ότι τον στόχο του τον πετυχαίνει... Δείτε το...

Με αφορμή μια συζήτηση που γίνεται στο phorum και το post της dame , μια ιστοριούλα μικρής, προσωπικής ξεφτίλας... Πριν από δύο χρόνια, δέχομαι ένα τηλεφώνημα από μεγάλη εταιρεία του χώρου της πληροφορικής που μου ζητάνε να πάω για συνέντευξη... Εγώ ήδη δούλευα αλλά σκέφτηκα ότι δεν έχω να χάσω τίποτα και κανονίσαμε ραντεβού... Τα γραφεία της εταιρείας είναι πολύ κοντά στην Κηφισίας, σε ένα παράλληλο δρόμο, στο ύψος του Ιππικού Ομίλου. Δεν ήξερα πως να πάω, χάθηκα στο δρόμο, καθυστέρησα, αναγκάστηκα να πάρω τηλέφωνο να τους ενημερώσω ότι θα αργήσω, όταν βρήκα την εταιρεία δε, έψαχνα πάρκινγκ 20 λεπτά... Με τα πολλά, καταφθάνω στα γραφεία εκνευρισμένος και ελαφρώς αγχωμένος και με μια υποψία ανάγκης για κατούρημα, επειδή όμως ντράπηκα να καθυστερήσω κι άλλο το ήδη καθυστερημένο μου interview κι επειδή μου φάνηκε άκομψο να πάω στην τουαλέτα μόλις πατήσω το πόδι μου, δεν είπα τίποτα... "Σιγά" , σκέφτηκα... "Μισή ωρίτσα το interview, θα γυρίσω σπίτι να κατουρήσω, μένω κα

Πήγα χθες στο πατρικό μου να βοηθήσω την μάνα μου στο χριστουγεννιάτικο στόλισμα... Η Μ. της είχε πάρει φιγουρίτσες για την φάτνη γιατί μέχρι πέρυσι είχε ελλείψεις και την είχε διακοσμήσει με... "μπαλώματα" !!! Ο Χριστούλης ήταν μια κατασκευή από ζυμάρι,κάτι μεταξύ του Ζυμαρούλη της Pillsbury και του Pirelli... Πέρυσι που είχαμε πάει στην Ιταλία της είχαμε πάρει ένα ωραίο Χριστούλη ξαπλωμένο στο παχνί, οπότε φέτος, μετά και από την αγορά του πλήρες σετ από φιγούρες φάτνης, οι Χριστούληδες ήταν δύο... Η μητέρα μου στήνει τις φιγούρες μέσα στην φάτνη όταν συνειδητοποιώ ότι βρίσκονται και οι δύο Χριστούληδες εντός της!!!! Snowball : "Τι είναι αυτό ρε μάνα;" Μάνα-Snowball : "Έλα μωρέ, τον έβαλα κι αυτόν εκεί..." Snowball : "Τι λες ρε μάνα, δίδυμα έκανε φέτος η Παναγία;" Πατέρας-Snowbal l: (Η φωνή ακούγεται από το δίπλα δωμάτιο όπου ο πατέρας μου βλέπει τηλεόραση) "Καλά σου λέει το παιδί!!!" Μάνα-Snowball : (Με ύφος και καλά θυμωμ

Η νίκη του Αντώνη Σαμαρά στις εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου στην Νέα Δημοκρατία ανέδειξε ένα φαινόμενο πολύ εντυπωσιακό... Πρώτη φορά είδα τόσο πολύ κόσμο να πανηγυρίζει όχι τόσο την νίκη κάποιου αλλά την ήττα ενός άλλου!!! Χθες όλη μέρα στο internet, σε fora, σε chain mails, σε συζητήσεις στο γραφείο, άνθρωποι πάσας ιδεολογικής απόχρωσης, πανηγύριζαν την ήττα της Ντόρας και εύχονταν να ακολουθήσει η πλήρης πολιτική συντριβή και αφανισμός του Μητσοτακέϊκου... Είναι εντυπωσιακό (και αστείο) ότι αυτή η οικογένεια, παρά το γεγονός ότι κυριαρχεί στην πολιτική ζωή της χώρας εδώ και δεκαετίες, έχει "καταφέρει" να είναι αντιπαθής από την πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας και το όνομά της έχει συνδεθεί με μία από τις φιγούρες των "κακών" των παιδικών μας χρόνων, ένας "μπαμπούλας" για μικρά και μεγάλα παιδιά...

Την Παρασκευή "ανακάλυψα" το πολύ καλό blog ΥΟ!Reeka's Place το οποίο "ξεφυλλίζοντας", έπεσα πάνω σε αυτή την ιστορία η οποία μου θύμισε μια παρόμοια που έζησα κι εγώ πολλά πολλά χρόνια πριν, δεν υπήρχε ακόμα το ευρώ, φανταστείτε... Ήταν καλοκαίρι, ντάλα ζέστη, ήμουνα ακόμα φοιτητής και ο αδερφός μου το ίδιο...Ήμασταν στην Αθήνα, βαριόμασταν, ζεσταινόμασταν, καταριόμασταν την μαύρη μας την τύχη που δεν βρισκόμασταν κάπου αλλού και όχι στην τσιμεντούπολη και αποφασίζουμε να πάμε για μπάνιο... Ο τόπος? Πλαζ ΕΟΤ Βούλας... Είναι Σάββατο ή Κυριακή, δεν καλοθυμάμαι, και γίνεται πανικός τόσο στην αμμουδιά όσο και μέσα στην θάλασσα... Νέοι, γέροι, άντρες, γυναίκες και παιδιά όλοι έχουν κατέβει για μπάνιο στη Βούλα, πλατσουρίζουν στα νερά ή λιάζονται στην παραλία... Βρίσκουμε ομπρέλα και ξαπλώστρα μετά χιλίων βασάνων και επιτέλους κάνουμε την πολυπόθητη βουτιά... Ενώ εμείς (και μερικές ακόμα χιλιάδες Αθηναίοι) μουλιάζουμε στα ρηχά, σε βάθος μέχρι εκεί που το νερό

... Δεκαπενταύγουστος έρχεται, να σχωρεθεί η ψυχούλα του...