2.500 χρόνια ελληνικού πολιτισμού...

Μικρός που είναι ο κόσμος...

Χθες ήμουν όλη μέρα σε meeting με ένα Ινδό που ζει στο Ντουμπάι, μια Ιρλανδοαμερικάνα που είναι παντρεμένη με Ιταλό και ζει μόνιμα στο Μιλάνο, ένα Κύπριο και ένα Έλληνα αγγλοσπουδαγμένο που όταν τον ακούς να μιλάει νομίζεις ότι ακούς τον Κάρολο της Αγγλίας...

Η μητέρα μου είναι Κύπρια και ο πατέρας μου από την Αθήνα... Η γυναίκα μου, από την μεριά της μητέρας της, έχει καταγωγή από την Αιθιοπία, η γιαγιά της είναι μιγάδα, ο παππούς της είναι Έλληνας του Σουδάν...

Ένας ξάδερφος μου έχει παντρευτεί Νορβηγίδα, ένας άλλος Αγγλίδα και οι δύο έχουν σπουδάσει στην Αμερική...

Ο μικρός αδερφός της συγχωρεμένης της γιαγιάς μου ζει (;;;) εδώ και 60 χρόνια στην Αφρική (στην Τανζανία νομίζω) κι έχει υιοθετήσει κι ένα παιδί (τι παιδί 40 χρονών άντρας θα είναι τώρα... )...

Ένας καλός μου φίλος ζει μόνιμα στην Κοπεγχάγη με τη Δανέζα φίλη του που τη γνώρισε στο Λονδίνο όταν εργαζόταν εκεί...

Αυτός που μου καθαρίζει τα τζάμια στο φανάρι είναι Πακιστανός, αυτός που έχει τον φούρνο κάτω από το πατρικό μου είναι Αλβανός...αυτός...αυτός...αυτός...

Μικρός που είναι ο κόσμος...

Χρόνια πολλά!!!

Αύριο είναι τα γεννέθλια της μάνας μου, γεννήθηκε 25 Μαρτίου του 1952 σε ένα χωριό της Κύπρου. Οι δικοί της επειδή γεννήθηκε του Ευαγγελισμού θέλησαν να την ονοματίσουν προς τιμήν της Παναγίας που γιόρταζε και αντί να την πουν Ευαγγελία ή Δέσποινα όπως θα ήταν λογικό, καθώς όπως είπαμε γεννήθηκε του Ευαγγελισμού, την είπαν...Παναγιώτα!!! (Είναι τρελοί αυτοί οι Κύπριοι...).

Η μάνα μου συνέχισε αυτή την ... "ιδιόρρυθμη" αντιμετώπιση του ονόματός της και αποφάσισε ότι θα γιορτάζει γεννέθλια και γιορτή την ίδια μέρα, στις 25 Μαρτίου, και δεν θα γιορτάζει την γιορτή της τον Δεκαπενταύγουστο, της Παναγίας δηλαδή, όπως υπαγορεύεται από το όνομά της...

Όπως και να έχει, αύριο συμπληρώνει 57 χρόνια ζωής και θα το γιορτάσουμε είτε είναι γεννέθλια είτε γιορτή είτε το Ιωβηλαίο...

Χρόνια πολλά και καλά ρε μάνα!!!

Η ιστορία μιας κουκούλας...

Η ιστορία αυτή που έχει προκύψει με το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με την ποινικοποίηση της κουκούλας, είναι για γέλια και για κλάματα αλλά σηκώνει πάρα πολύ κουβέντα... Η κυβέρνηση απεγνωσμένη και ανίκανη (ή απρόθυμη) να αντιδράσει ουσιαστικά στην χιονοστιβάδα των γεγονότων που συμβαίνουν στην χώρα όλο αυτό τον χειμώνα και ειδικά μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, επιχειρεί με κατασταλτατικά μέτρα και σπασμωδικές προσπάθειες να αποδείξει πρώτα απ' όλους στον εαυτό της, ότι "παράγει έργο", ότι "κάτι κάνει"... Η ποινικοποίηση της κουκούλας μπορεί να είναι γελοία διότι θυμίζει την γνωστή παροιμία που λέει ότι κλώτσαγε ο γάιδαρος και ο χωρικός χτυπούσε το σαμάρι αλλά το ζήτημα έχει πολλαπλές προεκτάσεις καθώς πλέον εφαρμόζεται εξόφθαλμα η επιβολή μέτρων της λογικής "πονάει δόντι, κόβει κεφάλι"... Καθιστά πλέον στη διακριτική ευχέρεια, στη δημοκρατική ανιδιοτέλεια του κάθε αστυνομικού και του κάθε εισαγγελέα, τη δυνατότητα να υποδείξει ως κακούργο τον κάθε άνθρωπο ο οποίος διαδηλώνει τα δίκια του ή τα άδικα του στους δρόμους... Ποινικοποιεί την λογική προσπάθεια του διαδηλωτή (του διαδηλωτή, όχι του "κουκουλοφόρου") να προστατευτεί από τα χημικά και τα δακρυγόνα που εκτοξεύει απλόχερα η Ελληνική Αστυνομία σε κάθε διαδήλωση παρά το γεγονός ότι είναι αποδεδειγμένα βλαβερά για τον οργανισμό και πολλά από αυτά απαγορευμένα από τον ΟΗΕ... Παράλληλα δεν θεωρεί απαραίτητο να ισχύουν παρόμοιες διατάξεις για την αστυνομία που όχι μόνο χρησιμοποιεί πολλάκις "κουκούλες" (από ύφασμα, ελαστικές, συντεχνιακές, δικαστικές, διακοσμητικών φυτών εξωτερικού χώρου κτλ,κτλ...) και "κουκουλοφόρους" πάσης φύσεως αλλά πολλές φορές έχουμε δει σε διαδηλώσεις πολλούς αστυνομικούς να αρνούνται να δώσουν τα στοιχεία τους ή να μην φορούν τα διακριτικά τους, όπως οφείλουν... Ίσως να μην είναι Έλληνες οι συγκεκριμένοι κύριοι διότι όπως δήλωσε και ο κύριος Δένδιας:

Προβλέπουμε σε μια σειρά από διατάξεις σαν επιβαρυντική περίπτωση τη χρήση της κουκούλας. Ο Έλληνας πολίτης δεν κρύβει τα χαρακτηριστικά του και δεν φοβάται να δείξει το πρόσωπό του, ιδίως όταν διαμαρτύρεται.

Η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να εντοπίσει τα βαθύτερα αίτια της κοινωνικής έκρηξης της οποίας είμαστε όλοι μάρτυρες, δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να παρέχει αίσθημα ασφάλειας στον πολίτη, δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να φτιάξει μια αστυνομία προσανατολισμένη (έστω και για το φαίνεσθαι) στη διατήρηση της κοινωνικής ασφάλειας και όχι της κοινωνικής καταστολής... Η υιοθέτηση τέτοιου είδους μέτρων ρίχνουν νερό στον μύλο της κοινωνικής έντασης και δεν επιτυγχάνουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα πλην του να οδηγούν τον κόσμο στην απόγνωση και στην αγανάκτηση, να αποζητά την εξομάλυνση της κατάστασης με κάθε κόστος...και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ' όλα...

Banksy: Η τέχνη στο δρόμο...

Ο Banksy είναι ένας γνωστός Βρετανός graffiti artist του οποίου η πραγματική ταυτότητα και το πρόσωπο παραμένουν άγνωστα. Τα έργα του αντλούν την θεματολογία τους από την κοινωνία, τα media, την πολιτική και διατηρούν πάντα μια σατιρική διάθεση...Λέγεται ότι γεννήθηκε το 1974 στο Μπρίστολ όπου και ξεκίνησε την "καριέρα" του κάνοντας graffiti στους δρόμους της πόλης...Χρησιμοποιεί ιδιαίτερα την τεχνική του stencil την οποία υιοθέτησε όταν συνειδητοποίησε πόσο λιγότερο χρόνο χρειάζεται για να τελειώσει κάποιο έργο του... Το 2001 ταξιδεύει στην Αυστραλία όπου δημιουργεί τα πρώτα του έργα τα οποία αρχίζουν να κάνουν αίσθηση σε ένα κοινό ευρύτερο από αυτό των b-boys και των graffiti fans και τα υπόλοιπα είναι ιστορία που αν θέλετε να διαβάσετε μπορείτε να μπείτε στην καταχώρηση για τον Banksy στη Wikipedia... Αν σας αρέσουν οι δημιουργίες του μπορείτε να επισκεφτείτε το site του στη διεύθυνση http://www.banksy.co.uk/shop/index.html και να δείτε αρκετές από τις δημιουργίες του τις οποίες μπορείτε να κατεβάσετε και να εκτυπώσετε δωρεάν!!! Πάρτε μια μικρή γεύση... (Έργο του Banksy είναι και η φωτογραφία στο πάνω δεξί μέρος του blog).

Δεν υπάρχει παντού ατιμωρησία...

Βγήκε η απόφαση για τον "Περίανδρο"...

Από τα Νέα

Ποινή κάθειρξης δώδεκα ετών επέβαλε ομόφωνα το Μικτό Ορκωτό Εφετείο στον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, γνωστό και ως «Περίανδρο», για την επίθεση σε βάρος φοιτητών τον Ιούνιο του 1998 απέναντι από τα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Το δικαστήριο κήρυξε ομόφωνα ένοχο τον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, ο οποίος φέρεται να είναι ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης "Χρυσή Αυγή", για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση κατά συναυτουργία σε βάρος του φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή.

Κάνοντας δεκτή ανάλογη πρόταση του εισαγγελέα έδρας μετέτρεψε την κατηγορία του Ανδρουτσόπουλου, της απόπειρας ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε βάρος δυο ακόμη φοιτητών, σε επικίνδυνη σωματική βλάβη. Για την κατηγορία αυτή, έπαψε οριστικά την ποινική δίωξη λόγω παραγραφής.

Τόσο ο εισαγγελέας όσο και το δικαστήριο τελικά, δεν έκαναν δεκτό το αίτημα της υπεράσπισης για αναγνώριση στον κατηγορούμενο του ελαφρυντικού της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς.

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, από την ποινή του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου αφαιρείται ο χρόνος κράτησης που ξεκίνησε το 2005. Έτσι, στα τέλη του έτους ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος θα έχει συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής του.

Μετά την έκδοση της απόφασης δημιουργήθηκε μικροένταση μεταξύ φίλων και ομοϊδεατών του κατηγορουμένου και ομάδα μελών αντιεξουσιαστικών οργανώσεων με ανταλλαγές συνθημάτων. Η ισχυρή αστυνομική δύναμη ωστόσο, φρόντισε για την απομάκρυνση πρώτα της μιας ομάδας και αργότερα της άλλης.

Για όσους δεν το πρόσεξαν με την πρώτη ανάγνωση, ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος, στα τέλη του έτους θα έχει συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής του (της ποιας;;;) και αν δεν με απατούν οι νομικές μου γνώσεις θα έχει δικαίωμα αναστολής...

Εν ολίγοις, λαμβάνοντας υπ' όψη ένα σαφώς ελαφρύτερο κατηγορητήριο εναντίον του κατηγορουμένου έπειτα από εισήγηση του εισαγγελέα, η ελληνική δικαιοσύνη κρίνει ότι ένας άνθρωπος που κρίνεται ένοχος για απόπειρα δολοφονίας από πρόθεση, λόγω πολιτικής μισαλλοδοξίας, που κατηγορείται για πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών αλλά απαλλάσσεται λόγω παραγραφής των αδικημάτων (τι έκπληξη...) και που φυγοδικεί επτά (7) χρόνια, εάν υπηρετήσει ποινή τεσσάρων (4) ετών,συμπεριλαμβανομένης της προφυλάκισης, στοιχειοθετεί δικαίωμα για να κάνει αίτηση αναστολής της ποινής του και να επιστρέψει στην κοινωνία..

Μωρέ, συννέφιασε στον Παρνασσό..

Πώς να κρύψετε το nav bar...

Δοκιμάζοντας να αλλάξω το template του blog μου (η Παναγία μου βγήκε...) και ψάχνοντας διάφορα στο internet,βρήκα κατά τύχη στο blog ενός Μεξικανού blogger, το Bloggeratto, ένα "κόλπο" για να κρύψουμε το nav bar, για την ακρίβεια να το κάνουμε να αναδύεται όταν ο κέρσορας πλησιάζει το πάνω μέρος της οθόνης του browser... Είναι μόνο δύο γραμμές κώδικα και δουλεύουν μια χαρά, κυρίως σε templates με δύο κολώνες...Δοκιμάστε το, είναι ενδιαφέρον και εύκολο να τοποθετήσεις τον κώδικα καθώς ο τύπος έχει λεπτομερείς οδηγίες...Ο κώδικας βρίσκεται εδώ...

Εκτελούνται Τεχνικαί Εργασίαι...

Αγαπητέ αναγνώστη, καλημέρα!

Θα προσπαθήσω να "πειράξω" λίγο το template σήμερα οπότε σε περίπτωση που θελήσεις να επισκεφτείς το αγαπημένο σου blog (sic!!!) και το αντικρύσεις ρημαδιό, μην ανησυχήσεις... Δεν θα μου την έχουν πέσει οι Νεφελίμ, δεν θα με έχουνε χακέψει Τούρκοι χάκερς, δεν θα είναι ακόμα μια προσπάθεια του κατεστημένου και των μυστικών υπηρεσιών να φιμώσουν το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, απλά πήρα ένα επισκευαστικό δάνειο και κάνω κάτι μερεμετάκια... Αν θα έχουν και αποτέλεσμα, θα δείξει η νεκροψία...Νιώσε άνετα αγαπητέ αναγνώστη να εκφράσεις την άποψή σου σχετικά με το αποτέλεσμα (αν αυτό προκύψει), η γνώμη σου μετράει...

Αρρώστια...

Νιώθω ότι αρρωσταίνω... Ελαφρά θολούρα στο κεφάλι, ξερό βηχαλάκι και αδικαιολόγητη κόπωση... Είμαι εν τω μεταξύ στη δουλειά και ψάχνω κάτι στο internet και δεν το βρίσκω και μου έχουν σπάσει τα νεύρα... Ήπια ένα ντεπονάκι πριν κανά δύωρο, θα πιω άλλο ένα μόλις πάω σπίτι... Ελπίζω να μην κυλήσω, έχω να βγω το βράδυ, έχει τα γεννέθλιά του ο κουμπάρος μου και θα μας βγάλει έξω... Δεν μπορώ να καταλάβω πού στο διάολο την άρπαξα αλλά τι να περιμένω με τον αρρωστόκαιρο που έχει πάλι αυτές τις μέρες... Μα 22 βαθμούς αρχές Μαρτίου, γαμώ το φελέκι μου... Έχουμε και αυτή την σκόνη λαθρομετανάστη από την Αφρική σήμερα και έχει κιτρινίσει ο ουρανός...

Άει σιχτίρι...

A.C.A.B.

Ένα από τα συνθήματα που γράφτηκε πάρα πολύ σε τοίχους και πανώ, ειδικά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και μετά, είναι το ACAB... Το σύνθημα αυτό είναι ένα ακρωνύμιο το οποίο σημαίνει "All Coppers Are Bastards"... Κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι του Oi Punk συγκροτήματος 4-Skins, από το ντεμπούτο άλμπουμ τους του 1982 "The Good, The Bad & The 4-Skins" αλλά πήρε πολιτικό νόημα όταν χρησιμοποιήθηκε κατά την μεγάλη απεργία των Άγγλων ανθρακωρύχων το 1984/1985, όπως μας ενημερώνει η Wikipedia, και σημαίνει "All Coppers Are Bastards"... Αργότερα, αποτυπώθηκε σε τατουάζ φυλακισμένων και φανατικών οπαδών διαφόρων ποδοσφαιρικών ομάδων και απέκτησε λιγότερο πολιτικοποιημένο νόημα... Το ακρωνύμιο αυτό είναι συνδεδεμένο πολιτικά με την αριστερά και πιο συγκεκριμένα με την αριστερά εκείνη που είναι πιο μαχητική, πιο συγκρουσιακή... Παρ' όλα αυτά το ACAB χρησιμοποιείται και από ομάδες του νεοναζιστικού και του ακραία εθνικιστικού χώρου είτε με την αρχική του έννοια ("All Coppers Are Bastards") εφόσον θεωρούν εαυτούς αντισυστημικούς, είτε με διαφορετική έννοια ("All Communists Are Bastards")... Επίσης, το ακρωνύμιο ACAB μπορεί να πάρει και θρησκευτικό νόημα καθώς πολλές φορές αποδίδεται και ως "Always Carry A Bible"...

Madrid:"Fui sobre agua edificada, mis muros de fuego son. Esta es mi insignia y blasón"

Στο δρόμο για την Μαδρίτη, κάναμε στάση σε ένα χωριό που δεν θυμάμαι τώρα πως το λένε. Εκεί υπήρχε ένα πανδοχείο παραδοσιακού στυλ το οποίο είχε ζωή μερικούς αιώνες και σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες του, το είχε στέκι ο Θερβάντες, εξ' ου και ο Δον Κιχότης που μας καλωσόρισε στην αυλή.

Plaza Mayor, κάτι σαν την Πλατεία Κοντζιά ένα πράμα (καμία σχέση...). Η πλατεία δημαρχείου της Μαδρίτης, εντυπωσιακή, περίκλειστη, πολύ μεγάλη... Τα κτίρια που την περιτριγυρίζουν είναι παμπάλαια αλλά παρ' όλα αυτά κατοικούνται ακόμα, υπάρχει δε μια γιαγιά που μένει σε ένα διαμέρισμα με θέα στην πλατεία γύρω στα 60 χρόνια και πληρώνει νοίκι 1 Ευρώ!!! (έτσι μου είπανε τουλάχιστον...)

Palazzo Real ή αλλιώς τα πρώην βασιλικά ανάκτορα. Πολύ εντυπωσιακά, πολύ ταρατατζούμ, η πρώτη φωτογραφία με το λάβαρο είναι η μία και μοναδική που τράβηξα από εσωτερικούς χώρους, μετά μας έβαλαν χέρι οι φύλακες και δεν επιτρεπόταν όχι φωτογραφίες να βγάλεις αλλά ούτε και να φταρνιστείς. Γενικά πολύ τζόρες οι Ισπανοί με τους ελέγχους στα μουσεία και τα μνημεία, υπέρ το δέον, με αποκορύφωμα στο Prado που μόνο δακτυλοσκόπηση δεν μας κάνανε για να μας αφήσουν να μπούμε, ούτε στην Αμερικανική πρεσβεία να μπαίναμε...

Μερικές εικόνες της πόλης, μια μοντέρνα μαδριλένικη λεωφόρος με κίνηση και αυτοκίνητα, μια φευγαλέα ματιά στο Vicente Calderon ,έδρα της Ατλέτικο Μαδρίτης ,(όσο βλέπετε εσείς στην φωτογραφία άλλο τόσο είδα κι εγώ, δεν πρόλαβα να το επισκεφτώ κανονικά) και η είσοδος του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Βασίλισσας Σοφίας το οποίο καθόλου δεν μου άρεσε, βαρέθηκα αφάνταστα και ήμουν και κομμάτια από την κούραση...

Τελευταίο βράδυ στη Μαδρίτη, μας πήρε ο Βαγγέλης ο ξεναγός που είναι Γιαννιώτης αλλά ζει μόνιμα στη Μαδρίτη από τα 10 του (γαμώ τα άτομα!!!) και αφού μας έβγαλε για φαΐ, tapas κι έτσι, μας πήγε σε ένα μπαρ το οποίο απ΄έξω έμοιαζε με το χειρότερο κωλάδικο της Αθήνας και ήταν και υπόγειο. Εμείς μασήσαμε αλλά λέμε κάτι ξέρει ο Βαγγέλης, δεν μας πάει για σφάξιμο... Τελικά το μπαράκι ήταν πολύ ωραίο, το είχανε κάτι τύποι που ήταν χαβανέζοι, πολυνήσιοι, κάτι τέτοιο και φτιάχνανε κάτι γαμηστερά κοκτέιλς τα οποία τα σερβίρανε σε κάτι ποτήρια σαν και αυτά της φωτογραφίας. Αυτό που καπνίζει δε, ήταν ένα με ρούμι, διάφορους χυμούς και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μέσα το οποίο ήταν για δύο άτομα γιατί ήταν γύρω στο ένα λίτρο, έτσι κι έπινες δυο καπάκι άρχιζες να τραγουδάς την Σαμαρίνα σε άψογα Καστιγιάνικα...

Γενικά δεν έχω πολλές φωτογραφίες, ήταν και το τέλος του ταξιδιού και είχε κάνει κάλο το δάχτυλο μου από το κουμπί της ψηφιακής. Νομίζω πάντως πως τη Μαδρίτη την έχω αδικήσει, είναι πιο ωραία πόλη απ' ότι κατάλαβα εγώ, όταν ήμουν εκεί... Για να δικαιολογηθώ λίγο βέβαια είχα ψιλοαρρωστήσει εκείνες τις μέρες και ήμουν στα μαύρα πανιά... Τέλος πάντων, την επόμενη φορά, θα τη δω καλύτερα...