Είμαι ο μέσος Έλληνας μισθωτός... Είμαι παντρεμένος κι έχω ένα παιδάκι... Πληρώνω ενοίκιο και δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα... Έχω πανεπιστημιακή μόρφωση και εργάζομαι στο αντικείμενο σπουδών μου... Ζω μια καλή ζωή, δουλεύει και η γυναίκα μου και κάνουμε το κουμάντο μας... Δεν έχω πολλές πολυτέλειες αλλά δεν παραπονιέμαι... Το καλοκαίρι μπορούμε να πάμε διακοπές και πριν γεννηθεί το μωρό μπορούσαμε να κάνουμε κι ένα ταξίδι στο εξωτερικό μια φορά τον χρόνο, αυτή ήταν η πιο μεγάλη μας πολυτέλεια... Όλα αυτά μέχρι τώρα διότι φαίνεται ότι τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο...
Το ΔΝΤ και ο μηχανισμός στήριξης θέλουν να βάλουν χέρι στα επιδόματά μου, να περικόψουν τον μισθό μου, να μου πάρουν τον 13ο και τον 14ο μισθό, να με βάλουν να δουλεύω μέχρι να πεθάνω... Όλα για να σωθεί η πατρίδα... Αλήθεια ποια πατρίδα; Τι σημαίνει πατρίδα για μένα και τι σημαίνει πατρίδα για τον τραπεζίτη; Ποια πατρίδα θα σωθεί και ποια θα πεθάνει;
Με έχουν βάλει στην πρέσα του λαδιού και με ξεζουμίζουν... Δεν ξέρουν ότι δεν πρέπει να το κάνουν αυτό, δεν έχουν διαβάσει ιστορία; Δεν ξέρουν ότι δεν πρέπει να με ζορίζουν πολύ; Είναι πολλοί σαν και μέσα, απλοί, μισθωτοί, μικρο αστοί, σπίτι-δουλειά/δουλειά-σπίτι που δεν έχουν πολλές απαιτήσεις... Αυτό ήταν και το λάθος μας...΄Οτι δεν είχαμε πολλές απαιτήσεις... Βολευτήκαμε με την ψεύτικη ευημερία των τελευταίων 25 χρόνων και δεν είχαμε απαιτήσεις, απλά ζούσαμε την ζωούλα μας... Τώρα όμως ούτε τη ζωούλα μας δεν θα μπορούμε να ζήσουμε, θα πρέπει να μάθουμε αλλιώς... Γιατί να μάθω αλλιώς; Γιατί να μην μάθουν κάποιοι άλλοι αλλιώς; Αυτοί που πραγματικά ευθύνονται... Κάτι τραπεζίτες, κάτι πολιτικοί, κάτι διοικητές οργανισμών...
Δεν μπορούν να μου παίρνουν διαρκώς, πρέπει να μου αφήσουν κι ένα ξεροκόμματο να γλύφω... Τα ξεροκόμματα έθρεψαν τον φόβο μου τόσα χρόνια.... "Μην απεργήσεις, μην δυσαρεστήσεις τους από πάνω γιατί θα χάσεις τα ξεροκόμματα σου"...Κι είναι ωραίο να έχεις κάτι, έστω και ξεροκόμματο... Τώρα θα μου πάρουν κι αυτό; Και τι θα μου μείνει; Μόνο ο φόβος; Δεν ξέρουν ότι ο φόβος μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε οργή ειδικά όταν είσαι απελπισμένος; Ότι μπορεί ένα πρωί να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να μην αντέξω άλλο αυτό που βλέπω και να βγω στο δρόμο κι ότι γίνει; Τι καταλαβαίνουν, να τα κάνω όλα πουτάνα και ρημαδιό;