Τι καταλαβαίνουν;

Είμαι ο μέσος Έλληνας μισθωτός... Είμαι παντρεμένος κι έχω ένα παιδάκι... Πληρώνω ενοίκιο και δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα... Έχω πανεπιστημιακή μόρφωση και εργάζομαι στο αντικείμενο σπουδών μου... Ζω μια καλή ζωή, δουλεύει και η γυναίκα μου και κάνουμε το κουμάντο μας... Δεν έχω πολλές πολυτέλειες αλλά δεν παραπονιέμαι... Το καλοκαίρι μπορούμε να πάμε διακοπές και πριν γεννηθεί το μωρό μπορούσαμε να κάνουμε κι ένα ταξίδι στο εξωτερικό μια φορά τον χρόνο, αυτή ήταν η πιο μεγάλη μας πολυτέλεια... Όλα αυτά μέχρι τώρα διότι φαίνεται ότι τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο...

Το ΔΝΤ και ο μηχανισμός στήριξης θέλουν να βάλουν χέρι στα επιδόματά μου, να περικόψουν τον μισθό μου, να μου πάρουν τον 13ο και τον 14ο μισθό, να με βάλουν να δουλεύω μέχρι να πεθάνω... Όλα για να σωθεί η πατρίδα... Αλήθεια ποια πατρίδα; Τι σημαίνει πατρίδα για μένα και τι σημαίνει πατρίδα για τον τραπεζίτη; Ποια πατρίδα θα σωθεί και ποια θα πεθάνει;

Με έχουν βάλει στην πρέσα του λαδιού και με ξεζουμίζουν... Δεν ξέρουν ότι δεν πρέπει να το κάνουν αυτό, δεν έχουν διαβάσει ιστορία; Δεν ξέρουν ότι δεν πρέπει να με ζορίζουν πολύ; Είναι πολλοί σαν και μέσα, απλοί, μισθωτοί, μικρο αστοί, σπίτι-δουλειά/δουλειά-σπίτι που δεν έχουν πολλές απαιτήσεις... Αυτό ήταν και το λάθος μας...΄Οτι δεν είχαμε πολλές απαιτήσεις... Βολευτήκαμε με την ψεύτικη ευημερία των τελευταίων 25 χρόνων και δεν είχαμε απαιτήσεις, απλά ζούσαμε την ζωούλα μας... Τώρα όμως ούτε τη ζωούλα μας δεν θα μπορούμε να ζήσουμε, θα πρέπει να μάθουμε αλλιώς... Γιατί να μάθω αλλιώς; Γιατί να μην μάθουν κάποιοι άλλοι αλλιώς; Αυτοί που πραγματικά ευθύνονται... Κάτι τραπεζίτες, κάτι πολιτικοί, κάτι διοικητές οργανισμών...

Δεν μπορούν να μου παίρνουν διαρκώς, πρέπει να μου αφήσουν κι ένα ξεροκόμματο να γλύφω... Τα ξεροκόμματα έθρεψαν τον φόβο μου τόσα χρόνια.... "Μην απεργήσεις, μην δυσαρεστήσεις τους από πάνω γιατί θα χάσεις τα ξεροκόμματα σου"...Κι είναι ωραίο να έχεις κάτι, έστω και ξεροκόμματο... Τώρα θα μου πάρουν κι αυτό; Και τι θα μου μείνει; Μόνο ο φόβος; Δεν ξέρουν ότι ο φόβος μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε οργή ειδικά όταν είσαι απελπισμένος; Ότι μπορεί ένα πρωί να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να μην αντέξω άλλο αυτό που βλέπω και να βγω στο δρόμο κι ότι γίνει; Τι καταλαβαίνουν, να τα κάνω όλα πουτάνα και ρημαδιό;

Checkpoint George...

Του Γιάννη Ιωάννου.

Psychotherapy Session #4...

Κάποιοι φίλοι που ξέρουν τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το nickname Snowball μπορεί να εκπλαγούν διαβάζοντας αυτό το post... Είμαι καλός ηθοποιός και κρύβομαι καλά αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω τα χάλια μου... Για την ακρίβεια βρίσκομαι σε αδιέξοδο, δεν πάω ούτε μπρος, ούτε πίσω, το μυαλό μου έχει μπλοκάρει... Συνέβησαν και συμβαίνουν τόσα πολλά που ζορίζομαι πολύ να τα βάλω σε τάξη στο μυαλό μου, οπότε δεν το κάνω και στοιβάζονται όλα το ένα πάνω στο άλλο... Υπάρχουν καταστάσεις που τις έκρυβα κάτω από το χαλί αλλά φτάσανε στο νυν και αεί πλέον, πράγματα που περίμενα ότι θα ήταν αλλιώς, συμπεριφορές δικές μου και άλλων που με εκπλήσσουν δυσάρεστα τις περισσότερες φορές... Μετά είναι κι ο Φόβος... Ο φόβος για τα πάντα, για το παιδί, αν είναι καλά, αν του δίνω αυτό που χρειάζεται, οι σχέσεις με τους άλλους, με την Μ., οι λεπτές ισορροπίες... Ο φόβος για το αύριο, για τη δουλειά που έχεις και αύριο μπορεί να μην έχεις, για τα λεφτά που φτάνουν δεν φτάνουν (?), για τα δικαιώματα που χάνουμε κάθε μέρα και δεν τολμάμε να μιλήσουμε γιατί (φοβόμασταν και πριν αλλά) τώρα έχουμε και παιδί οπότε σκάσε μαλάκα... Έχω ξεκινήσει πάλι το κάπνισμα μετά από 1,5 χρόνο άκαπνος γιατί το κεφάλι μου θα σκάσει, χρειάζομαι μια κατάχρηση για να κάνω αποφόρτιση... Βγαίνω το βράδυ στο μπαλκόνι, έξω από την κουζίνα, αφού κοιμηθεί το μωρό, και καπνίζω δυο τρία τσιγάρα μονοκοπανιά σαν χαρμάνης, η κάφτρα του τσιγάρου φωτίζει σαν φακός... Είμαι σε mood φυγής, να έβρισκα μια δουλειά κάπου στο εξωτερικό, να έπαιρνα γυναίκα και παιδί και να έφευγα για μερικά χρόνια... Το ξέρω βέβαια ότι τα ζόρια που τραβάει ο καθένας δεν είναι αποσκευή να τα παρατήσεις στο αεροδρόμιο και να την κοπανήσεις, τα κουβαλάς μαζί σου όπου πας είτε στο Μπραχάμι βρίσκεσαι είτε στη Γη του Πυρρός... Δεν θα ήταν άσχημη πάντως μια "απόδραση"...

Μη διανοηθείς Σωκράτη...

...να κάνεις τέτοια μαλακία... Δεν χωράνε άλλα παιχνιδάκια και πειράματα με "μαθητευόμενους μάγους" και πρωτάρηδες που μαθαίνουν στην καμπούρα του Ολυμπιακού και το μεγαλύτερο προσόν τους είναι ότι δεν θα σου ζητήσουν λεφτά για μεταγραφές και όταν θα έρθει η ώρα να απολυθούν θα σου πουν κι ευχαριστώ...

Σοβαρός προπονητής με όραμα και πρόγραμμα τώρα!!! Όχι το καλοκαίρι τελευταία στιγμή... Όχι αχυράνθρωπος... Για να ξαναδούμε λίγο μπάλα γιατί ο φετινός Ολυμπιακός δεν παλευόταν με τίποτα.... και η υπομονή έχει εξαντληθεί...

Τα ναρκοπέδια των ελληνικών πεζοδρομίων...

Δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα καταγγελτικά posts αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν συμβαίνουν κάποια σημαντικά γεγονότα στην ζωή σου, όπως η γέννηση του παιδιού σου, αλλάζει η οπτική που έχεις πάνω σε κάποια πράγματα και κάποιες καταστάσεις... Μία από αυτές είναι η κατάσταση των πεζοδρομίων της πόλης και η οδηγική συμπεριφορά πολλών από εμάς... Ομολογώ ότι δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία στις φωνές που μιλούσαν για αυτά τα θέματα... Ok, τα πεζοδρόμια της πόλης δεν είναι τα καλύτερα αλλά και τι έγινε, γιατί μας παίρνουν τα αυτιά όλοι αυτοί...;

Όλα αυτά μέχρι χθες οπότε και βγήκαμε πρώτη φορά με την Μ. και τον μπέμπη, βόλτα με το καρότσι... Η κατάσταση είναι επιεικώς απαράδεκτη... Ζούμε σε ένα, και καλά, καλό προάστιο της Αθήνας, κάτω από τον Υμηττό, σε ένα δήμο όπου διαφημίστηκε στην τηλεόραση για το μεγαλεπήβολο σχέδιο της πεζοδρόμησης του κεντρικού του δρόμου, με βιοκλιματικά πεζοδρόμια και δεν συμμαζεύεται... Η πραγματικότητα βέβαια είναι πολύ διαφορετική... Τα πεζοδρόμια στους δρόμους της πόλης μας είναι ανύπαρκτα... Πάρα πολύ στενά και σαν χωράφια από τις τρύπες και τις κακοτεχνίες... Σε κάθε έξοδο πολυκατοικίας έχει φτιαχτεί μια ράμπα η οποία έχει διαφορετικό ύψος η καθεμία και συνήθως είναι σε κακή κατάσταση... Όσο για το μεγαλεπήβολο έργο της πεζοδρόμησης, ήταν μια υπέροχη τρύπα στο νερό... Τα πεζοδρόμια του συγκεκριμένου δρόμου όχι μόνο εξακολουθούν να είναι σε κακή κατάσταση, έχουν χειροτερέψει καθώς τα έργα έμειναν στην μέση και όταν δεν έχεις να αντιμετωπίσεις την κακή κατάσταση του πεζοδρομίου, έχεις να αντιμετωπίσεις τον Έλληνα οδηγό που εννοεί να παρκάρει όπου βρει και να κλείνει τη διέλευση από το άθλιο, όπως είπαμε, πεζοδρόμιο...

Το αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι η βόλτα με το καρότσι να γίνεται μετ' εμποδίων και με την Μ. να προχωρά μπροστά σαν ανιχνευτής εδάφους, σαν ναρκαλιευτής, κι εγώ να ακολουθώ από πίσω σπρώχνοντας το καρότσι στο "ασφαλές" μονοπάτι...

Στην χθεσινή μας βόλτα κι ενώ κινούμαι σε ένα πεζοδρόμιο πλάτους το πολύ ενός μέτρου, ένα αυτοκίνητο που έχει παρκάρει φαρδύ πλατύ πάνω σε αυτό, μπλοκάρει το πέρασμα με αποτέλεσμα να είμαι υποχρεωμένος να κατέβω στο δρόμο... Η Μ. πάει μπροστά για να κόψει την κίνηση των αυτοκινήτων για να μπορέσουμε να περάσουμε με ασφάλεια κι εκείνη την στιγμή ένας παππούλης βγαίνει από ένα κατάστημα, βλέπει την σκηνή και μου λέει: "Προσοχή, προσοχή, προσέξτε πολύ!"..."Έχετε απόλυτο δίκιο", του λέω, "αλλά καλό θα ήταν να μας προσέχουν κι οι άλλοι και να μην παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια"... "Κοίταξε να σωθείς μόνο σου, δεν πρόκειται να σε βοηθήσει κανείς", μου απαντάει... και γαμώτο είχε δίκιο...

Αλλάξαμε (πάλι)...

Γιατί κατά βάθος είμαστε μινιμαλιστές...

Γιατί το προηγούμενο template παραήταν φωτεινό και αισιόδοξο και δεν ταίριαζε στην ψυχοσύνθεσή μας...

Γιατί μας την "είπε" ο zarathustra (και είχε δίκιο)...

Γιατί έχει λάσκα σήμερα στη δουλειά κι έχουμε λίγο χρόνο ελεύθερο...

Γιατί έτσι θέλουμε...

Σχόλια...

Οφείλω να παρατηρήσω ότι παρά τις φιλότιμες "προσπάθειές" μου για συγγραφή αναρτήσεων με πολιτικό περιεχόμενο (φαίνεται άλλωστε και από το μέγεθος της ετικέτας της Πολιτικής) αλλά και άλλες για την Οικονομία ή την Επικαιρότητα, την μερίδα του λέοντος στα σχόλια σε αυτό το blog απολαμβάνουν αναρτήσεις με προσωπικό περιεχόμενο γεγονός που μπορεί να σημαίνει δυο πράγματα... Είτε οι αναγνώστες αυτού του blog πιστεύουν ότι έχω καταπληκτικές απόψεις που τα λένε όλα χωρίς να χρειάζεται να συμπληρώσεις ούτε κόμμα, είτε θέλουν με έμμεσο τρόπο να μου υποδείξουν ότι είναι καλύτερο να περιοριστώ σε αναρτήσεις προσωπικού περιεχομένου, όπου (μάλλον) τα πάω καλύτερα...(?)

Αυγά τουρσί...

Μετά το Πάσχα, πάντα ξεμένουν βαμμένα αυγά τα οποία δεν τρώγονται και καταλήγουν στα σκουπίδια... Φέτος είπαμε να τα αξιοποιήσουμε... Είχα δει στην τηλεόραση σε κάποιες εκπομπές μαγειρικής ότι στην Αγγλία φτιάχνουν και τρώνε αυγά τουρσί και το ίδιο μου είπανε και στην Κύπρο κάποιοι συνάδελφοι όταν υπηρετούσα τη θητεία μου... Ο πατέρας μου έψαξε και βρήκε συνταγή για αυγά τουρσί... Αργότερα χαζεύοντας στο internet εντόπισα μια σχεδόν ίδια κι εδώ... Ξεκίνησα να τα ετοιμάζω χθες το απόγευμα, δεν έχω δοκιμάσει ακόμα... Πάρτε συνταγή...

Αυγά τουρσί

• 10 με 15 βραστά αυγά
• ένα φλυτζανάκι του καφέ ξύδι μπαλσάμικο
• ξύδι από κόκκινο κρασί
• μυρωδικά της αρεσκείας σας
• ένα γυάλινο βάζο που να κλείνει σφιχτά

Εκτέλεση

Βράζουμε και καθαρίζουμε τα αυγά και τα τοποθετούμε μέσα στο βάζο. Τα περιχύνουμε με ένα φλυτζανάκι του καφέ μπαλσάμικο ξύδι. Βάζουμε σε ένα μπρίκι να ζεσταθεί ξύδι από κόκκινο κρασί μαζί με μυρωδικά της αρεσκείας μας. Εγώ χρησιμοποίησα σκόρδο, θυμάρι, δάφνη, πιπέρι και λίγο τσίλι. Αφήνουμε το ξύδι να κρυώσει και το προσθέτουμε στο βάζο με τα αυγά αφού πρώτα το έχουμε σουρώσει. Συμπληρώνουμε με ελαιόλαδο έτσι ώστε να καλυφθούν τα αυγά, κλείνουμε σφιχτά το βάζο και το αφήνουμε για 48 ώρες στο ψυγείο (Σ.Σ.: Εγώ είχα ένα μικρό πρόβλημα καθώς το βάζο που είχα είναι αρκετά μεγάλο και δεν χωράει στο ψυγείο, οπότε το έβαλα σε ένα σκοτεινό και δροσερό ντουλάπι. Δεν πιστεύω ότι τίθεται θέμα συντήρησης αφού τα αυγά συντηρούνται στο ξύδι και στο λάδι απλά στο ψυγείο η συντήρηση θα είναι πιο μακρόχρονη). Μετά από 48 ώρες, σουρώνουμε τα λάδια και τα ξίδια από το βάζο. Βάζουμε σε ένα μπρίκι ελαιόλαδο μαζί με μυρωδικά της αρεσκείας μας να ζεσταθεί. Το αφήνουμε να κρυώσει και περιχύνουμε τα αυγά. Συμπληρώνουμε με ελαιόλαδο για να καλυφθούν τα αυγά, σφραγίζουμε το βάζο και το βάζουμε στο ψυγείο για άλλες 48 ώρες οπότε είναι έτοιμα να τα δοκιμάσουμε.

Καλή όρεξη!

Spread the knowledge...

Αν προσπαθήσει κάποιος να αποτιμήσει την προσφορά του Internet στην κοινωνία θα βρει σίγουρα πολλά θετικά στοιχεία... Το σημαντικότερο είναι για μένα η δωρεάν και αθρόα προσφορά γνώσης... Γνώσης που μπορεί να αφορά λογοτεχνία, ιστορία, ποίηση, τέχνες, τεχνολογία, τα πάντα μπορεί να βρεις, τα πάντα μπορείς να μάθεις φτάνει να το προσπαθήσεις... Θα πει κάποιος ότι υπάρχει και πολύ σκουπιδαριό, πολλές φορές η γνώση παρουσιάζεται διεστραμμένη, ελλειπής, βλαβερή, μεροληπτική... Δεν είπε κανείς ότι πρέπει κάποιος να καταπίνει ότι του σερβίρεται αμάσητο... Πρέπει να φιλτράρεις και να διασταυρώνεις την πληροφορία, όπως ο καλός ρεπόρτερ... :P

Με την αλλαγή του template μου είχε προκύψει ένα προβληματάκι καθώς κρύβοντας το navbar του blog, εμφανιζόταν ένα άσπρο περιθώριο στην κορυφή της σελίδας... Οι γνώσεις μου στο CSS δεν είναι πολύ advanced και το μόνο που κατάφερα να κάνω μόνος μου είναι να μεταφέρω το άσπρο περιθώριο στο κάτω μέρος της σελίδας έτσι ώστε να μην χτυπάει κατευθείαν στο μάτι τουλάχιστον... Απευθύνθηκα για βοήθεια στον hackaday που έχει το πολύ καλό blog locus blogus, το οποίο έτσι κι αλλιώς παρακολουθώ και τις προτάσεις του έχω ακολουθήσει στο παρελθόν, και πόσταρα την απορία μου [*] και στο forum της τεχνολογικής κοινότητας του Freestuff.gr ... Η απάντηση ήταν άμεση... Έτσι απλά, δωρεάν και εύκολα, το πρόβλημα λύθηκε... Λύθηκε γιατί υπάρχει το μέσο (Internet) και η κοινότητα των ανθρώπων εκείνων, είτε είναι bloggers είτε συζητητές στα φόρα, που έχουν τη διάθεση να μοιραστούν τις γνώσεις τους και να βοηθήσουν και τους άλλους...και αυτό ,αν μη τι άλλο, είναι σημαντικό...

[*] Το link για την συζήτηση στο Freestuff.gr βρίσκεται εδώ...

[**] Ο τίτλος του post είναι "εμπνευσμένος" από το logo του locus blogus...

Αλλάξαμε...

Αλλάξαμε ρούχα, βάλαμε τα ανοιξιάτικα... Να φύγει η μαυρίλα και από το blog και από την διάθεσή μας που δεν λέει να πάρει τα πάνω της... Την ιδέα μου έβαλαν αυτό το post  από το locusblogus και αυτό από το bloggertricks... Γιατί όχι, ευκαιρία για ανανέωση...

Ξεκούραση για 4 μέρες (αν μας το επιτρέψει κι ο μικρός), ελπίζω να περάσουμε καλά... Καλή Ανάσταση σε όλους, σε περίπτωση που εξαφανιστώ το 4ήμερο, καλά να πάτε, καλά να φάτε, καλά να γυρίσετε...