Ψαροκόκαλο...

Ακούω ραδιόφωνο και απελπίζομαι... Μετά από όσα έχουν συμβεί, μετά το γαμήσι που έχουμε φάει όλοι πια, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, υπάρχουν ακόμα σκλάβοι που στέλνουν μηνύματα και παίρνουν τηλέφωνα στις εκπομπές και πανηγυρίζουν για τις συντάξεις που κόβονται, ηδονίζονται με τα μέτρα, καυλώνουν με το μαστίγωμα της Ελλάδας από τον Σόιμπλε...  Άκουσα ένα μαλάκα τώρα στο Ράδιο 9 να πανηγυρίζει για τις μειώσεις στις συντάξεις του δημοσίου και να εύχεται να πάνε οι συντάξεις στα 300 ευρώ και να αναγκαστούν οι πρώην δημόσιοι υπάλληλοι και νυν συνταξιούχοι να ξεπουλήσουν ότι έχουν και δεν έχουν για να ζήσουν... Κι εγώ σου εύχομαι σκατόψυχε , σκατόπουστα , ανεργία και εξαθλίωση, να κοιμάσαι στα παγκάκια.... Και το ωραίο είναι ότι δεν θα μου πάρει πολύ καιρό ακόμα να σε δω να σέρνεσαι...

Να βλέπεις ανθρώπους μισθωτούς, χωρίς καβάντζες και off-shore, καταθέσεις στο εξωτερικό και ομόλογα, να ξιφουλκούν υπέρ του μνημονίου, να υπερασπίζονται με πάθος το δίκαιο των επιχειρήσεων, την "ανταγωνιστικότητα" , την "επιχειρηματικότητα" , να μην βλέπουν πέρα από την μύτη τους... Να αρνούνται να δεχτούν αυτό που έρχεται, να νομίζουν ότι θα τους προσπεράσει, δεν θα τους αγγίξει ή να βλέπουν αυτό που έρχεται αλλά να νομίζουν ότι οφείλεται στους ανίκανους διαχειριστές της εξουσίας...  Ο φόβος παράγει την άρνηση, το καταλαβαίνω, όλοι φοβόμαστε, αυτός ο φόβος όμως οδηγεί στον γκρεμό... Αν δεν δούμε την αλήθεια, δεν την χωνέψουμε, δεν την επεξεργαστούμε καλά μέσα μας για να δούμε πού και πώς θα πάμε εκεί που εμείς θέλουμε κι όχι κάποιοι άλλοι, σωτηρία δεν υπάρχει...

Διαμαρτυρία έξω από το Αττικόν με κεριά οργανώνεται απόψε μέσω Facebook ... Απέναντι από το ιστορικό σινεμά εδώ και καιρό κοιμόντουσαν άστεγοι... Καμιά διαμαρτυρία όμως και κανένα group στο Facebook δεν οργανώθηκε γι' αυτούς...

Το Μνημόνιο ψηφίστηκε αλλά τίποτα δεν τελείωσε, τώρα αρχίζουν όλα... Χθες το απόγευμα και το βράδυ έκαναν ότι μπορούσαν για να διώξουν τον κόσμο από την πλατεία Συντάγματος, να μην φαίνεται στις κάμερες ότι υπήρχαν συγκεντρωμένοι... Μην πιστεύετε ότι και αν πουν τα media σχετικά με το ποιος ξεκίνησε τα επεισόδια... Τα πρώτα δακρυγόνα έπεσαν 10 μέτρα από τα πόδια μου (η τύχη του πρωτάρη) κι ενώ καμία πρόκληση δεν υπήρχε από πλευράς συγκεντρωμένων,   τα ΜΑΤ μας επιτέθηκαν απρόκλητα με φανερό στόχο να διαλύσουν την συγκέντρωση και να προκαλέσουν πανικό ... Χθες μπορεί να κατάφεραν να τρομάξουν και να διώξουν κόσμο σαν και μένα, πρωτάρηδες και άκαπνους, αλλά θα ξαναγυρίσουμε στο δρόμο και στις πλατείες και θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι... Θα τα ξαναπούμε...

Λίγο πριν ξεκινήσω για το Σύνταγμα διαβάζω στον Παραλληλογράφο μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους Έλληνες απ' όλο τον κόσμο που βάζουν φωτιά στην ψυχή μου... Σκέφτομαι διάφορα αλλά τα πολλά λόγια είναι φτώχεια... Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι κουράστηκα να φοβάμαι...

Ο κόσμος που δεν μένει κοντά σε σταθμό του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου, όπως εγώ ας πούμε, πώς θα κατέβει στο κέντρο για να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις όταν μετρό, λεωφορεία και τραμ απεργούν όλο το 48ωρο, σήμερα και αύριο;   Ευτυχώς που την Κυριακή δεν έχει κηρυχτεί απεργία...

Η αντίδραση στα νέα μέτρα που απαιτεί η νέα δανειακή σύμβαση εκφράστηκε χθες το απόγευμα σε πρώτη φάση, έστω και εν μέσω νεροποντής, σε τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις... Το ΚΚΕ στην Ομόνοια, ο ΣΥΡΙΖΑ στα Προπύλαια, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην Κλαυθμώνος... Τρεις συγκεντρώσεις αντί για μία... Το ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν, θα πουν ότι το κάθε κόμμα και ο κάθε πολιτικός χώρος έχει διαφορετική πολιτική και διαφορετικά συνθήματα, κι εγώ μαζί σας... Όμως φτάσαμε στο νυν και αεί... Αν πραγματικά θέλει η Αριστερά να πάρει ο λαός την μοίρα του στα χέρια του πρέπει να ενωθεί σε ένα minimum πολιτικό πλαίσιο και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από το "Όχι στο μνημόνιο" ... Να ενωθεί, όχι πολιτικά σε επίπεδο κομμάτων αλλά σε επίπεδο κοινής δράσης... Πρέπει να υπάρξει σαφής στοχοθέτηση των εχθρών του λαού και συντονισμένη δράση για να πέσουν από την εξουσία τα κόμματα και οι μηχανισμοί που στηρίζουν το μνημόνιο και να καταργηθεί στην πράξη αυτή η ληστρική

Χθες το απόγευμα, με την νεροποντή, πήγαμε στο ΙΚΕΑ του αεροδρομίου... Όπως ίσως δεν γνωρίζετε όσοι δεν έχετε πάει ποτέ, σε αυτό το IKEA το parking είναι υπαίθριο και με την χθεσινή βροχή μια θέση κοντά στην είσοδο του καταστήματος ήταν το ζητούμενο για όλους τους επισκέπτες... Κάποια γυφτοελληναριά βέβαια είχαν λύσει αυτό το πρόβλημα... Ο μοναδικός χώρος με υπόστεγο στο parking του IKEA είναι ο χώρος φόρτωσης των εμπορευμάτων στα αυτοκίνητα ο οποίος όμως δεν προορίζεται για στάθμευση αλλά για στάση λίγων λεπτών, φόρτωση του αυτοκινήτου και άμεση αναχώρηση... Αρκετοί πιθηκάνθρωποι, που θέλουν να λέγονται συμπολίτες μας, θεώρησαν σωστό για να μην ταλαιπωρηθούν σαν εμάς τους μαλάκες που παρκάραμε πιο έξω και βραχήκαμε μέχρι να μπούμε στο μαγαζί, να παρκάρουν στον στεγασμένο χώρο φόρτωσης των εμπορευμάτων... Αποτέλεσμα της "εξυπνάδας" τους ήταν να έχουν απομείνει 2 θέσεις όλες κι όλες για όλους εμάς τους υπόλοιπους που απλά θέλαμε να φορτώσουμε τα αυτοκίνητά μας και να π

Διαβάζω στο blogging 4 nothing για τον Andrew Hyde και την lifestyle άρνηση της ιδιοκτησίας ή μάλλον τον περιορισμό της στα απολύτως απαραίτητα... Θυμάμαι την σκηνή στο "Fight Club" που ο Edward Norton μελετούσε ευλαβικά τον κατάλογο του IKEA, όριζε την ύπαρξή του στο τι και πόσα πράγματα είχε στην κατοχή του... Προσπαθώ να μην είμαι σκλάβος όσων έχω... Δεν είμαι το αυτοκίνητό μου, η τηλεόρασή μου, τα έπιπλά μου, τα ρούχα μου... Προσπαθώ να μην έχω εξαρτήσεις τέτοιου είδους, έχω πολύ σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθώ... Ξεσκαρτάρω πράγματα που δεν χρησιμοποιώ πια, είτε γιατί έχουν φθαρεί είτε γιατί δεν τα χρειάζομαι και όπως ο eriol78 ξεκίνησα από τα ρούχα και τα παπούτσια... Γεμίζουμε ντουλάπες με εκατοντάδες πράγματα όταν στην πραγματικότητα φοράμε ελάχιστα... Αυτό που σε εμάς είναι άχρηστο, σε κάποιον άλλο φαίνεται χρήσιμο... Στις μέρες που ζούμε πρέπει να κοιτάμε λίγο και τι ανάγκες έχει ο δίπλα... Άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να βρεθείς κι ο ίδιος α

Κάτι δεν πάει καλά με τον κόσμο, με την κοινωνία έτσι όπως την φτιάξαμε... Φαίνεται με γυμνό μάτι... Βία, εκμετάλλευση, φτώχεια, δυστυχία, πείνα, καταστροφή του περιβάλλοντος είναι μερικές από τις συνισταμένες του κόσμου που ζούμε... Μπορεί εμείς να μην βάλαμε τις υπογραφές μας, μπορεί να μην βγάλαμε κέρδος αλλά η άγνοια και η αδιαφορία μας βοήθησε να δημιουργηθεί αυτό το έκτρωμα... Μόνη λύση για να διορθωθεί αυτή η κοινωνία είναι να γκρεμιστεί συθέμελα και να χτιστεί από την αρχή... Αυτές τις μέρες διαβάζω το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" του Νίκου Μπογιόπουλου... Σε αυτό το βιβλίο διάβασα και μια ιστορία, άρθρο για την οποία βρήκα και στο site των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ...  Αξίζει να το διαβάσει κανείς για να δει πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες στο βωμό του κέρδους και της απληστίας καταδίκασαν σε θάνατο εκατομμύρια φορείς του ιού του AIDS στις χώρες του Τρίτου Κόσμου...