Αναρτήσεις

"Ο γιος" του Jo Nesbo

Εικόνα
Δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα για τον αναγνώστη αυτού του blog να διαβάζει την άποψή μου πάνω στα βιβλία του Nesbo ... Το "Ο γιος" είναι το ενδέκατο βιβλίο του που διαβάζω και όλες οι κριτικές μου κινούνταν στο ίδιο μοτίβο: Ξεκινάμε από αντιδράσεις του τύπου standing ovation και καταλήγουμε σε αντιδράσεις που περιλαμβάνουν κραυγές ενθουσιασμού και επιληπτικές κρίσεις... Πιστεύω ότι δεν περιμένετε κάτι διαφορετικό να συμβεί και για αυτό το βιβλίο του Νορβηγού αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο...  Θα πω πάλι τα ίδια και τα ίδια, το τι φοβερή ατμόσφαιρα έχει το βιβλίο, τι καταιγιστική η πλοκή, πόσο συμπαγείς οι χαρακτήρες, πόσο ζωντανές οι περιγραφές, πόσο πολύπλευρο είναι, ότι δεν υπάρχει άλλος σαν τον  Nesbo , ότι ΑΥΤΟΣ είναι το σκανδιναβικό noir... Όλα θα είναι αλήθεια όμως, τουλάχιστον για μένα αλλά μάλλον και πολλούς άλλους  Nesbo  maniacs εκεί έξω... Γιατί ο Νορβηγός έχει αυτό το κάτι που κάνει κλικ μέσα στο κεφάλι μου, που με κάνει να μην μπορώ να αφήσω το βιβλίο

"Σε ζωντανή μετάδοση" της Camilla Lackberg

Εικόνα
Το τέταρτο, κατά σειρά, αστυνομικό μυθιστόρημα, της  Camilla Lackberg , έχει πρωτότυπο τίτλο στα σουηδικά "Olycksfågeln" που σύμφωνα με το Google Translate σημαίνει στα ελληνικά "Ατυχής" ... Ο αγγλικός τίτλος του βιβλίου είναι "The Gallows Bird" ή "The Stranger" που πάλι σύμφωνα με το Google Translate σημαίνει "Το πουλί της αγχόνης" και "Ο ξένος" , αντίστοιχα... Ο τίτλος με τον οποίο κυκλοφορεί το βιβλίο στα ελληνικά είναι "Σε ζωντανή μετάδοση" ... Πέραν της Βαβέλ που υπάρχει στην απόδοση του τίτλου αυτού του έρμου βιβλίου, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο πιο ταιριαστός, αν και όχι ο αυθεντικός, σύμφωνα με το περιεχόμενο του βιβλίου, είναι ο ελληνικός... Μιλώντας για το περιεχόμενό του βιβλίου, η υπόθεση εκτυλίσσεται στην επαρχιακή πόλη του Τάνουμσχεντε στο οποίο γυρίζεται ένα tv reality show όταν η δολοφονία μιας συμμετέχουσας έρχεται να ταράξει τα νερά και να γυρίσει όλους τους προβολείς της δημοσιότητα

Και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι...

Εικόνα
4 ημέρες απόδραση από την καθημερινότητα, χαλάρωση, θάλασσα, πισίνα και ξεκούραση... Όχι τόσο σωματική όσο ψυχολογική, ένα μικρό γέμισμα της μπαταρίας μέχρι τις μεγάλες διακοπές, τις αυγουστιάτικες... Πού αλλού εκτός από την Αίγινα;

Οι δυο δεκάρες μου (my two cents)...

Είναι αλήθεια ότι από το 2010 είχα πολλές ευκαιρίες και πολλούς λόγους να γράψω αυτό το post αλλά το ανέβαλλα διαρκώς και χρειάστηκε η προχθεσινή ψυχολογική και σωματική κατάρρευση μιας συναδέλφου και φίλης για να κάτσω στο laptop και να γράψω αυτές τις γραμμές... Να γράψω πάνω κάτω αυτά που είπα και στην ίδια όταν κουβεντιάζαμε προσπαθώντας να την ηρεμήσω...  Ότι δηλαδή δεν είναι ντροπή που την κατέβαλλε το άγχος και οι δυσκολίες της ζωής, ότι συμβαίνει σε πάρα πολλούς καθημερινά και χρειάζεται να ζητήσουν υποστήριξη, ψυχολογική κι ενδεχομένως φαρμακευτική...  Ότι  είναι normal να λυγίζεις, ότι μόνο οι πολύ δυνατοί ή οι αναίσθητοι παραμένουν αλώβητοι από τις συμπληγάδες της καθημερινότητας...  Ότι πρέπει να ζητήσει βοήθεια αφού δεν μπορεί να λύσει μόνη της τα προβλήματά της, ότι είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει για τον εαυτό της, πρώτα από όλα, κι έπειτα για αυτούς που αγαπά...  Ότι όλα θα περάσουν, ότι μόνο ο θάνατος είναι μη αναστρέψιμος, ότι για όλα τα προβλή

Στιγμές ευτυχίας ...

Σάββατο βράδυ γύρω στις 9:20 κάνουμε περίπατο στην παραλία εγώ, τα αγόρια μου κι ένα φίλος τους συνομήλικος του Σ. ... Το φως είναι θαμπό, ο ήλιος κοντεύει να πέσει, είμαστε με τα μαγιό και περπατάμε πάνω στην υγρή άμμο, πετάμε πέτρες στη θάλασσα, τους κυνηγάω και ξεκαρδίζονται... Στιγμές απόλυτης ευτυχίας και γαλήνης, ο κόσμος πέρα από εμάς μπορεί να πάει να κουρεύεται...

Η μέρα μου εν τάχει...

Αγία Παρασκευή - Άνω Λιόσια και πίσω, Αγία Παρασκευή - Ταύρος και μετά  Ξυλόκαστρο, μπάνιο στην θάλασσα για καμιά ώρα, φαγητό και πίσω στην Αγία Παρασκευή, Αγία Παρασκευή - Ταύρος και πίσω  (επιτέλους)... Δύο ΙΧ, δύο ταξί, ένας κομμένος ιμάντας δυναμό, δύο ζωγραφιές κι ένα βραχιολάκι, πέντε παιδάκια, έξι ενήλικες, μια συζήτηση που ξεκίνησε από τα λουκάνικα με πορτοκάλι και κατέληξε στις προφητείες του παππούλη για τον Γιάννη που θα σώσει την Ελλάδα...

Warcraft: Η σύγκρουση δυο κόσμων...

Ήρθε η ώρα...

"Ο νάνος" του Pär Lagerkvist

Εικόνα
"Ο νάνος" του Pär Lagerkvist ζει κάπου στην αναγεννησιακή Ιταλία στην αυλή κάποιου πρίγκηπα το οποίο υπηρετεί όπως και την οικογένειά του... Κρατάει ένα ημερολόγιο μέσα από το οποίο παρακολουθούμε τις σκέψεις του για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του... Ο νάνος είναι ένα πλάσμα σε εκούσια έχθρα με την ανθρωπότητα, θεωρεί εαυτόν γέννημα μιας αρχαίας φυλής ακατανόητης στα μάτια των ανθρώπων που τον αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση... Απορρίπτει πλήρως τις ανθρώπινες συνήθειες, ελεεινολογεί τον έρωτα, το γέλιο, τα πάντα, ο κυνισμός και το μίσος είναι τα κυρίαρχα συναισθήματά του... Διαβάζοντας τις αφηγήσεις του καταλαβαίνουμε ότι η στάση του αυτή έχει σφυρηλατηθεί από την απόρριψη που βίωσε και βιώνει καθημερινά ήδη από τις πρώτες μέρες της ζωής του, από την άρνηση του κόσμου όλου να τον αφήσει να πάρει την θέση του στην ανθρωπότητα... Του στερήθηκαν οι ρόλοι του παιδιού που γνωρίζει την τρυφερότητα της μητρικής αγκαλιάς, του άντρα που αγκαλιάζει τη γυναίκα που αγαπά, του π

Για τα μαθητικά χρόνια...

Σχόλιο μου στο Facebook σε συζήτηση που γινόταν σχετικά με τις αναμνήσεις των μαθητικών μας χρόνων και το πόσο θετικοί ή όχι είμαστε στην προοπτική ενός reunion με τους συμμαθητές μας... Νομίζω ότι παίζει ρόλο ακριβώς αυτό που είπες, ότι πήγαινες σε θηλέων,ιδιωτικό... Εγώ πήγα σε δημόσιο, μεικτό σχολείο από το δημοτικό μέχρι και το λύκειο... Ήμασταν όλοι παιδιά από την ίδια περιοχή, με τις ίδιες αναφορές, τις ίδιες εικόνες, την ίδια πάνω κάτω οικονομική κατάσταση... Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε πριν και κατά τη διάρκεια των μαθητικών μας χρόνων και από την παιδική χαρά, το φροντιστήριο, τις ομάδες που αθλούμασταν, τις κοινωνικές συναναστροφές των γονιών μας κτλ... Όλα αυτά δημιουργούν, θέλεις δεν θέλεις, ένα δεσμό και μια συντροφικότητα έστω και στα πλαίσια ενός τοπικού σωβινισμού, οι Ταυριώτες υποστηρίζαμε πάντα ο ένας τον άλλο σε καυγάδες με άτομα από άλλες περιοχές... Όταν τελείωσα το σχολείο ήθελα να ξεφύγω όσο περισσότερο γινόταν από τον Ταύρο και να γίνω κάτι άλλο αλλά περ

R - Πρόσβαση σε μια βάση δεδομένων με το package RODBC ...

Μπορεί δουλεύοντας με την R να χρησιμοποιούμε σε πολύ μεγάλο βαθμό ως data sources διάφορα flat files και γενικότερα αδόμητη πληροφορία αλλά θα έρθει η στιγμή εκείνη που θα χρειαστεί να κάνουμε την R να "μιλήσει" με μια ή περισσότερες βάσεις δεδομένων... Υπάρχουν διάφορα packages που παρέχουν τη διεπαφή μεταξύ της R και μιας συγκεκριμένης βάσης δεδομένων όπως το RMySQL  ή το ROracle , υπάρχει όμως ένα package το οποίο δεν database specific αλλά υποστηρίζει τη διεπαφή με όλες τις βάσεις δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων του SQL Server και της DB2, αρκεί να υπάρχει ένα σχετικό ODBC connection... Το package αυτό ονομάζεται RODBC και μπορείτε να το βρείτε και να το εγκαταστήσετε από το CRAN ... Είναι πολύ απλό και straightforward στην χρήση του, τα βασικά functions του μπορείτε να τα δείτε κι εδώ ... Όπως θα δείτε, δίνει δυνατότητες πλήρους manipulation της βάσης (insert, update, delete) κι όχι μόνο ανάγνωση των δεδομένων... Το χρησιμοποίησα στα πλαίσια ενός project που απαιτ