Ψαροκόκαλο...

Ο γιος μου λατρεύει τα τραγούδια... Εγώ και η μάνα του του τραγουδάμε συνέχεια από τότε που ήταν βρέφος, το ίδιο και οι παππούδες του... Μέχρι εδώ όλα είναι απόλυτα συνηθισμένα, καμιά πρωτοτυπία, το βλαστάρι μου κάνει ότι και χιλιάδες άλλα παιδάκια της ηλικίας του και όχι μόνο... Η πρωτοτυπία βρίσκεται στο γεγονός ότι το αγαπημένο τραγούδι του γιου μου αυτή την εποχή είναι το "Αστέρι μου, φεγγάρι μου" σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη που το ερμήνευσε πρώτη φορά η Μελίνα Μερκούρη στην ταινία "Φαίδρα"   και  που ο Σ. άκουσε από τη γιαγιά του... Και όχι μόνο αυτό... Από όλες τις εκτελέσεις του κομματιού προτιμά αυτή της Χαρούλας Αλεξίου τόσο πολύ που όταν καθόμαστε να δούμε...  τραβούδια  (όπως τα λέει) στο YouTube και φτάνει η ώρα να ακούσουμε το   "Αστέρι μου, φεγγάρι μου", αν του βάλω να ακούσει άλλη εκτέλεση δυσανασχετεί!!!

Όλα όσα θέλεις να μάθεις για το σύμπαν του Westeros, τους χαρακτήρες, τους Οίκους, χάρτες, γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, όλα βρίσκονται εδώ !!! "The winter is coming!"

ΜΜΕ και ενημέρωση, η δύναμη της τηλεόρασης και η αλήθεια... Τι είναι αλήθεια, πόσο αληθινή είναι η αλήθεια που βλέπουμε στην τηλεόραση, πόσες ερμηνείες έχει η αλήθεια τελικά... Στο τέλος τέλος, μια ωραία γελοιογραφία...

Μεγάλωσα στον Ταύρο, μια γειτονιά που συνορεύει με την Καλλιθέα και τους χωρίζει η γραμμή του ηλεκτρικού... Οι πρώτες βόλτες για καφέ ήταν στην πλατεία Κύπρου επί της οδού Δαβάκη, αφού στον Ταύρο καφετέριες δεν υπήρχαν και αν υπήρχε καμιά, δεν ήταν για εμάς... Πηγαίναμε στην Καλλιθέα ποδαράτοι από την γέφυρα που περνούσε πάνω από τις γραμμές του τρένου...  Σε εκείνο το σημείο από την πλευρά της Καλλιθέας υπάρχει(?) ένα μπουζουξίδικο, στο οποίο γίνονταν γάμοι και σχολικοί χοροί και είχε μια μεγάλη ταμπέλα νέον... Η ταμπέλα αυτή ήταν παιχνίδι για εμάς πολλές φορές όταν επιστρέφαμε από τον καφέ... Την σημαδεύαμε με νεράντζια, εμείς στον Ταύρο, η ταμπέλα στην Καλλιθέα, οι γραμμές του τρένου ανάμεσά μας, ασφαλείς από τους πορτιέρηδες του μπουζουξίδικου που σίγουρα δεν διασκέδαζαν εξίσου με εμάς...  Ένα βράδυ, μετά τον καφέ, επιστρέφοντας στο σπίτι, είπαμε να παίξουμε πάλι το παιχνίδι της σκοποβολής με την ταμπέλα... Οι βολές ήταν επιτυχημένες, τόσο πολύ που ένα γράμμα της ταμπέλας

Δεν ξέρω τι λέει η Χρυσή Αυγή για Έλληνες και ξένους και το πόσο διαφέρουμε, εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης θα μπορούσε να είναι συγγενής (άντε όχι πρώτου βαθμού) του Ραφίκ Τζεμπούρ ... Επιπλέον, έχουν και οι δύο οξύθυμο χαρακτήρα και μοιράζονται και τα ίδια γούστα όσον αφορά το κούρεμα...

Όταν βγαίνω για τρέξιμο έχω μαζί μου μόνο τα κλειδιά μου και το κινητό για να ακούω μουσική... Προτιμώ να ακούω χορευτική μουσική για να μου δίνει ρυθμό στο τρέξιμο κι επειδή δεν είμαι 18 χρονών πια, τα κομμάτια έχουν και αυτά μια ηλικία ανάλογη με τη δική μου...

Κλείνω πάντα τις ανοιχτές ντουλάπες, αν υπάρχει κλειδί τις κλειδώνω... Ακολουθώ μια συγκεκριμένη ρουτίνα όταν κάνω ντους, πλένω το σώμα μου πάντα αρχίζοντας από συγκεκριμένο σημείο και καταλήγοντας σε συγκεκριμένο... Τσεκάρω και ξανατσεκάρω κάθε πόρτα/παράθυρο/μπαλκονόπορτα που κλειδώνω... Παλιότερα το να κλειδώσω το αυτοκίνητο απαιτούσε αρκετό χρόνο, λόγο των ελέγχων, τώρα έχω διορθωθεί αρκετά... Έχω άγχος μην ξεχάσω ανοιχτό τον θερμοσίφωνα... Νιώθω επιτακτική την ανάγκη να αδειάσω οπωσδήποτε το πιάτο μου όταν κάθομαι στο τραπέζι... Ο μόνος τρόπος να μην φάω όλο το φαΐ μου είναι είτε να μην μου αρέσει καθόλου είτε να βρίσκομαι μια μπουκιά μακρυά από τη διάτρηση στομάχου... Όταν ξεκινάω να διαβάζω ένα βιβλίο ΠΡΕΠΕΙ να το τελειώσω... Παλιότερα αυτή η συνήθεια κατέληγε σε ψυχαναγκασμό, έχω διαβάσει μέχρι τέλους βιβλία που μίσησα από την πρώτη σελίδα... Πλέον έχω διορθωθεί, αν ζοριστώ, τοποθετώ το βιβλίο στο ράφι και ξεκινάω ένα άλλο... Και άλλες... [*] Είμαι σίγουρος ότι αν ρω

Άλλη μια αναδημοσίευση, δεν είναι και λίγες τον τελευταίο καιρό... Πολύ ωραίο post από τον   //Παραλληλογράφο// - Γαλαξιάρχη ... Το πρώτο μέρος περιγράφει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που σκέφτηκα κι εγώ πριν μπω στο παραβάν, ενώ το δεύτερο μέρος με τις προτροπές με βρίσκουν σύμφωνο στα περισσότερα και περιγράφουν κάποιες από τις δεύτερες σκέψεις που κι εγώ έχω... Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ωραίες σκέψεις που ζήλεψα κι είπα να τις βάλω κι εδώ... Άκου Αλέξη* Όχι, δεν έγινα «τσιπρικός» στα γεράματα. Απλώς μπαίνοντας στα γεράματα σέβομαι λίγο παραπάνω το αβάστακτο βάρος του ρεαλισμού του «τώρα». Επειδή λοιπόν δεν πιστεύω -και ποτέ δεν πίστευα- στη μία, αποφασιστική και ολοκληρωτική νίκη που θα ανατρέψει τα πάντα, χωρίς ενδιάμεσες στρατηγικές νίκες, θεωρώ την ιστορική συγκυρία για τη χώρα μου αξεπέραστη. Ο ρόλος του Σύριζα σε αυτήν είναι κεντρικός και είμαστε αναγκασμένοι να τον αναγνωρίσουμε. Ταυτόχρονα δεν ξεχνώ ότι η ταξική πάλη δεν έχει σημειώσει σχεδόν καμία νίκ

Ένα "αφιέρωμα" σε κάποιους εκ των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής, μερικούς από τους οποίους θα τους δούμε να "στολίζουν" τα έδρανα της Βουλής... Σχόλια δεν χωρούν, η εικόνα και το κείμενο μιλάνε μόνα τους... Ελληνικέ λαέ, περαστικά σου... ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ - 2ος Φάκελος: Παρουσίαση Υποψηφίων

Link συνέντευξης Αλέκας Παπαρήγα στο enikos.gr και τον Νίκο Χατζηνικολάου στις 02-05-2012 Ενδιαφέρουσα συνέντευξη και αποκαλυπτική για το πως το ΚΚΕ μέσω της ΓΓ μαρτυράει χωρίς ξύλο και ομολογεί ότι πιθανή νίκη στις εκλογές δεν θα ήξερε τι να την κάνει αφού την εξουσία θα την κατέχουν όχι αυτοί αλλά το κεφάλαιο... Δεν ακούμε καν το αυτονόητο ότι όντας επαναστατικό κόμμα, θα καταλύσει βίαια το κράτος και το σύστημα, θα εγκαθιδρύσει την λαοκρατία και θα επιβάλλει την εξουσία του, αφού θα έχει και την εκλογική έγκριση το λαού...  Τραγική η εξίσωση μιας πιθανής κυβέρνησης της Αριστεράς με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αν όχι για τις πολιτικές (με τις οποίες μπορεί κι εγώ να διαφωνώ σε επί μέρους θέματα) που εκφράζει η υπόλοιπη Αριστερά πλην ΚΚΕ αλλά από στοιχειώδη σεβασμό στην ιστορία και το ήθος κάποιων, έστω, από τα στελέχη που την απαρτίζουν... Η συνέντευξη είναι ενδιαφέρουσα στο σύνολό της αλλά από το 14 και μετά είναι όλα τα λεφτά... Υ.Γ. Αυτή την στιγμή νιώθω αρκετά