"Ο Εκλεκτός" του Thomas Mann
Είναι πολύ περίεργο όταν πιάνεις για πρώτη φορά στα χέρια σου ένα βιβλίο μιας "ιερής αγελάδας" της λογοτεχνίας και ενώ περιμένεις να εκστασιαστείς, να μένεις στα κρύα του λουτρού... Αρχίζεις να αμφισβητείς το αισθητικό σου κριτήριο, την λογοτεχνική σου κατάρτιση, ντρέπεσαι να ομολογήσεις το πόρισμά σου... Μετά όμως σκέφτεσαι ότι δεν ντρέπεσαι και τόσο πολύ και αφήνεις την σκέψη σου να βγει στην οθόνη... Δεν είχα ξαναδιαβάσει Thomas Mann , γνώριζα όμως τον μύθο που συνοδεύει το όνομα του μεγάλου Γερμανού συγγραφέα... Ο "Εκλεκτός" είχε όλα τα προσόντα να με συνεπάρει... Ένας μεγάλος συγγραφέας, ένα ιπποτικό μυθιστόρημα βασισμένο σε μεσαιωνικό γαλλικό επικό ποίημα, ένα σχόλιο πάνω στην πίστη, την αγάπη, την αμαρτία, την οικογένεια αλλά τελικά τίποτε από αυτά δεν δούλεψε και η ανάγνωση του βιβλίου εξελίχθηκε σε μια αγγαρεία... Ίσως να έφταιξε και η μετάφραση, ίσως να έφταιξε και το γεγονός ότι πολλές προτάσεις άνοιγαν σε μια σελίδα και έκλειναν στην επόμενη